Instytucja śledztw sądowo-lekarskich w stanie Connecticut.pdf

ARCH. MED. SĄD. KRYM., 2006, LVI, 24- 30 PRACE POGLĄDOWE

Karolina Kremens

Instytucja śledztw sądowo-lekarskich w stanie Connecticut

Medicolegal investigation system in the State of Connecticut

Z Katedry Kryminalistyki Uniwersytetu Wrocławskiego

Kierownik: prof. dr hab. Z. Kegel

Praca ma na celu przybliżenie instytucji śledztw sądowo-

-lekarskich odbywających się na terenie stanu Connecti-

cut i uregulowanych prawem tego stanu. Przedstawia

kwestie, które dotyczą zgłaszania zgonów, możliwych

wariantów przeprowadzenia śledztwa sądowo-lekarskie-

go, osób odpowiedzialnych za zarządzenie otwarcia

zwłok oraz za przeprowadzenie autopsji, a także inne

uprawnienia przysługujące medykom sądowym w ra-

mach prowadzonych przez nich śledztw. Ze względu na

ograniczenia objętościowe, struktura organizacyjna sys-

temu medyka sądowego dla stanu Connecticut i podsta-

wy prawne jej funkcjonowania zostały przedstawione je-

dynie w okrojonym zakresie.

WPROWADZENIE

Opiniowanie sądowo-lekarskie jest sztuką inter-

pretacji faktów. Polega na wyciągnięciu odpowied-

nich wniosków z dokonanych oględzin zwłok [8, 9].

Lekarz specjalizujący się w medycynie sądowej,

opierając się na własnej wiedzy, osobistym doświad-

czeniu, wynikach badań przeprowadzonych przez

siebie i przez współpracujących z nim specjalistów

oraz informacjach, uzyskanych w czasie podejmo-

wanych czynności, określa przyczynę śmierci wy-

dając opinię sądowo-lekarską [9]. Opiniowaniem

sądowo-lekarskim jest więc proces wnioskowania

biegłego w oparciu o uzyskany materiał, a nie sam

proces oględzin zwłok czy ich otwarcia, i wiąże się

z orzeczeniem o przyczynie śmierci. Takie określe-

nie przyjęte zostało w polskiej literaturze tematu.

Prawo amerykańskie rozszerza kompetencje

osób uprawnionych do orzekania o przyczynie

śmierci na inne obszary. Osoba pełniąca funkcję

koronera (coroner), bądź medyka sądowego (me-

dical examiner), ma prawo prowadzenia „śledztw”

(inquest), w ramach których może nadzorować sek-

cje zwłok, wzywać i przesłuchiwać świadków, ba-

dać inne dowody, a nawet wydawać nakazy aresz-

towania [11] 1 . Takie uprawnienia obu tym podmio-

tom przyznane zostały przez uregulowania prawne

odrębne dla każdego spośród amerykańskich sta-

nów.

Stany Zjednoczone nie posiadają jednolitego

systemu 2 orzekania o przyczynie śmierci. Część sta-

The paper explains the organization of medicolegal

investigation system conducted in the State of

Connecticut and regulated by the law of that state. The

author presents issues connected with reportable deaths,

possible types of medicolegal investigations, people

responsible for deciding whether autopsy should be

performed, individuals responsible for conducting

autopsy, and other responsibilities of medical examiners

in association with medicolegal investigations. The paper

does not provide a detailed description of the organizational

structure and legal basis of the medical examiner system

in Connecticut due to space limitations.

Słowa kluczowe: śledztwo sądowo-lekarskie,

medyk sądowy, zgony podlegające zgłoszeniu,

otwarcie zwłok

Key words: medicolegal investigation, medical

examiner, reportable deaths, autopsy

Należy jednak zaznaczyć, iż prawo stanu Connecticut nie przewiduje możliwości aresztowania jakichkolwiek osób wy-

łącznie na mocy decyzji medyka sądowego. Istotnie możliwość taką przewidują ustawodawstwa innych stanów.

Określenie „system” zostało użyte jako dosłowne tłumaczenie z języka angielskiego: medicolegal investigation system –

system śledztw sądowo-lekarskich, coroner system – system koronera, medical examiner system – system medyka

sądowego, a oznacza łącznie strukturę administracyjną oraz sposób funkcjonowania określonych organów odpowie-

dzialnych za orzekanie o przyczynie śmierci.

Nr 1 25

ŚLEDZTWA W STANIE CONNECTICUT

nów funkcjonuje w oparciu o starszy historycznie

system koronera, w innych odpowiedzialnym za

system opiniowania sądowo-lekarskiego jest me-

dyk sądowy, a w jeszcze innych stanach odnoto-

wuje się system mieszany [5, 6]. Różnice pomię-

dzy systemami wynikają przede wszystkim z wy-

magań stawianych przed koronerami i medykami

sądowymi, którzy stanowią najważniejszy element

każdego z tych systemów (od nich to owe systemy

biorą nawet swe oficjalne nazwy). Podczas gdy

medyk sądowy musi pochwalić się wykształceniem

medycznym oraz dodatkowo najczęściej specjali-

zacją w medycynie sądowej, koroner nie musi legi-

tymować się żadną wiedzą medyczną [3, 6, 11].

Dodatkowego wyjaśnienia wymaga posługiwanie

się w niniejszej pracy pojęciem medyka sądowego

będącego polskim tłumaczeniem określenia medi-

cal examiner. Problem wynika przede wszystkim

z niemożliwości przełożenia funkcji, którą pełnią

w Stanach Zjednoczonych medycy sądowi i koro-

nerzy, na grunt polskiej rzeczywistości. Polska nie

zna takich zadań, znacznie bardziej rozbudowa-

nych, niż te, które spoczywają na polskich lekarzach

specjalistach medycyny sądowej. Pomimo nietraf-

ności sformułowania w języku potocznym (określe-

nie medyk sądowy stanowi zwykle w polskiej mo-

wie uproszczoną formę określenia lekarza specjali-

sty medycyny sądowej), w niniejszej pracy przyjęte

zostało tłumaczenie pojęcia medical examiner, jako

medyka sądowego, z koniecznym zastrzeżeniem

jednak, iż nazwa ta będzie rozumiana jako funkcja

administracyjna, a nie tytuł naukowy medykom są-

dowym przysługujący (jako takie, pojawić się musi

pojęcie forensic pathologist) [7, 11].

Niniejsza praca ma na celu przybliżenie instytu-

cji śledztw sądowo-lekarskich odbywających się na

terenie stanu Connecticut i uregulowanych prawem

tego stanu. Szczegółowo przedstawione zostaną te

kwestie, które dotyczą zgłaszania zgonów i możli-

wych wariantów przeprowadzenia śledztwa sądowo-

-lekarskiego, osób odpowiedzialnych za zarządzenie

otwarcia zwłok oraz za przeprowadzenie autopsji,

a także inne uprawnienia przysługujące medykom

sądowym w ramach prowadzonych przez nich

śledztw. Ze względu na ograniczenia objętościowe,

struktura organizacyjna systemu medyka sądowe-

go i podstawy prawne jej funkcjonowania zostaną

przedstawione jedynie w okrojonym zakresie.

PODSTAWY PRAWNE SYSTEMU MEDYKA

SĄDOWEGO W STANIE CONNECTICUT

Od 1970 roku stan Connecticut funkcjonuje

w oparciu o system medyka sądowego. W syste-

mie tym odpowiedzialnym za opiniowanie sądowo-

-lekarskie na terenie całego stanu, staje się Główny

Medyk Sądowy (Chief Medical Examiner) stojący na

czele niezależnego urzędu stanowego – Gabinetu

Głównego Medyka Sądowego (Office of the Chief

Medical Examiner) [2, 3]. Pomocą służą mu lekarze

specjaliści medycyny sądowej zatrudnieni w Gabi-

necie: Zastępca Głównego Medyka Sądowego (De-

puty Chief Medical Examiner), Współpracownik

Medyka Sądowego (Associate Medical Examiner)

oraz Asystent Medyka Sądowego (Assistant Medi-

cal Examiner), a także tzw. dochodzeniowcy (inve-

stigators), którzy nie posiadają wykształcenia me-

dycznego.

Podstawy tej struktury zostały sformułowane

w 1969 roku, w Ustawie o postępowaniu sądowo-le-

karskim (Medicolegal Investigation Act) 1 , która we-

szła w życie po rocznym vacatio legis. Prawie na-

tychmiast uregulowania te zostały inkorporowane

do zakresu unormowań Statutów Generalnych sta-

nu Connecticut (Connecticut General Statutes) 2 , jako

sekcje 19a-400 do 19a-419 (uprzednio, do noweli-

zacji z 1983 roku, numerowane jako sekcja 19-525

do 19-419) w tytule 19a dotyczącym publicznej

ochrony zdrowia i jakości życia (Public Health and

Well-being), tworząc rozdział 368q. Na podstawie

tego aktu prawnego Komisja, ds. śledztw sądowo-

lekarskich (Commission on Medicolegal Investiga-

tion) 3 , powołana wyżej wymienioną ustawą, wydała

akt administracyjny pod nazwą Regulacje Komisji

ds. śledztw sądowo- lekarskich (Regulations of the

Commission on Medicolegal Investigation) 4 . Akt ten

uszczegółowia normy prawne zawarte w ustawie.

Także wewnętrzny akt administracyjny noszący na-

zwę: Obowiązki Asystenta Medyka Sądowego (Du-

Takie tłumaczenie tytułu ustawy, przyjęte zostaje ze względu na charakter norm w niej zawartych. Dotyczą one zarówno

klasycznych czynności medyczno-sądowych, jak i administracyjnej struktury Gabinetu Głównego Medyka Sądowego

oraz całego systemu opiniowania sądowo-lekarskiego. Dodatkowo ustawa zawiera także przepisy traktujące o specy-

ficznych, śledczych uprawnieniach medyków sądowych.

Dalej cytowane jako „Statuty”; w wersji uaktualnionej z 2003 roku; dostępne na stronie internetowej: http://www.cga.sta-

te.ct.us/2001/pub/Titles.htm .

Komisja ds. śledztw sądowo-lekarskich jest odpowiedzialna za mianowanie Głównego Medyka Sądowego dla stanu

Connecticut

Nie publikowane.

26 Nr 1

Karolina Kremens

ties of the Assistant Medical Examiner), 1 opracowa-

ny przez Gabinet Głównego Medyka Sądowego,

stanowi źródło prawa wewnętrznie obowiązujące-

go dla pracowników Gabinetu.

Przepisy Statutów wprowadzają, poprzez za-

adaptowanie systemu medyka sądowego, niezna-

ną prawu polskiemu instytucję śledztw sądowo-le-

karskich (Medicolegal Investigation System). Cała

struktura Gabinetu wraz z jej pracownikami – me-

dykami sądowymi, nieposiadająca swojego odpo-

wiednika w Polsce, ma na celu umożliwienie prze-

prowadzenia niezależnego dochodzenia przyczyn

zgonów, które mają miejsce na obszarze stanu Con-

necticut.

Śledztwo sądowo-lekarskie zawiera w sobie ele-

menty wykonywane zwyczajowo przez lekarzy spe-

cjalistów medycyny sądowej zatrudnionych w pol-

skich uniwersyteckich Zakładach Medycyny Sądo-

wej oraz pracowników innych jednostek, na terenie

których dokonywane są, na mocy postanowień

sądu i prokuratury, wewnętrzne oględziny zwłok.

Dodatkowo śledztwa te obejmują także zadania,

które w prawie polskim przysługują policji oraz są-

dom i prokuraturze. W tej ostatniej grupie znajdują

się zarówno: kompetencja do zarządzania przepro-

wadzenia oględzin i otwarcia zwłok, postanowienie

o przeprowadzeniu specjalnych badań związanych

z oględzinami i otwarciem ciała (np. pobranie odci-

sków palców), a także zarządzenie przesłuchania

świadków obecnych na miejscu znalezienia zwłok

i dostarczenia dokumentacji medycznej oraz akt

związanych ze sprawą. Pracownicy Gabinetu Głów-

nego Medyka Sądowego, zarówno medycy sądo-

wi, jak i dochodzeniowcy, mają zagwarantowany

prawem swobodny dostęp do miejsca znalezienia

zwłok. Dodatkowo w wyniku ich własnych decyzji,

a nie postanowień sądu, prokuratury czy policji,

dalsze postępowanie ze zwłokami jest przeprowa-

dzane.

W śledztwie sądowo-lekarskim wypracowano,

poprzez odpowiednie uregulowania prawne i po-

nad 30-letnią praktykę, reguły postępowania ze

zwłokami. Schemat dochodzenia przeprowadzane-

go przez Gabinet Głównego Medyka Sądowego

został przedstawiony poniżej.

szone w Gabinecie Głównego Medyka Sądowego,

przez każdą osobę, która powzięła wiedzę w kwe-

stii ich wystąpienia. Katalog ten następnie został

uszczegółowiony przez praktykę [1, 2, 10] 2 .

Zgonami podlegającymi zgłoszeniu są:

1) Zgony, które nastąpiły w wyniku, bądź pozo-

stające w związku z:

a) wypadkiem, zabójstwem, samobójstwem,

włączając w to śmierć w wyniku urazu fizycz-

nego, termicznego, chemicznego, elektrycz-

nego lub z napromieniowania,

b) otruciem, nadużyciem, bądź uzależnieniem

od środków odurzających,

c) przestępnym usunięciem ciąży, niezależnie

od tego czy przeprowadzonym samodzielnie,

czy nie,

d) choroba, która może stanowić poważne za-

grożenie dla zdrowia publicznego,

e) chorobami pracowniczymi,

f) zespołem nagłej śmierci łóżeczkowej.

2) Nagłe i niespodziewane zgony, niewywołane

łatwo rozpoznawalną chorobą, w tym także takie,

które nastąpiły:

a) poza szpitalem,

b) w trakcie dojazdu do szpitala, bądź w ciągu

24 godzin po przyjęciu, w tym także dzieci

martwo urodzonych,

c) pod narkozą, na sali operacyjnej bądź poope-

racyjnej, w następstwie transfuzji lub w trak-

cie diagnozowania bądź leczenia.

3) Zgony osób, których ciała mają być podda-

ne kremacji, pochowane w morzu lub w inny spo-

sób, który uniemożliwi późniejsze oględziny.

4) Zgony, które nastąpiły w takich okoliczno-

ściach, iż osoba, która powzięła wiadomość o ich

wystąpieniu, nie jest pewna czy powinna zgłosić

przypadek w Gabinecie Głównego Medyka Sądo-

wego.

Zgodnie z uregulowaniami sekcji 19a-407 (a)

Statutów, wszyscy policjanci, prokuratorzy i inni

funkcjonariusze prawa, a także lekarze, właściciele

domów pogrzebowych, osoby balsamujące zwłoki

oraz inne osoby, którzy powzięli wiedzę na temat

zgonu, który w myśl przepisów prawa należy do

zgonów podlegających zgłoszeniu, mają obowią-

zek bezzwłocznie zgłosić zdarzenie w Gabinecie

Głównego Medyka Sądowego.

Równocześnie osoby te zobowiązane są poma-

gać i współpracować w udostępnianiu zarówno cia-

ła, jak i wszelkich innych informacji oraz dowodów

ZGONY PODLEGAJĄCE ZGŁOSZENIU

Przepis sekcji 19a-406 (a) Statutów w związku

z sekcją 19a-407 przewiduje szereg przypadków

zgonu, których nastąpienie powinno zostać zgło-

Nie publikowane.

Wszytskie zgony tej grupy zostały zebrane łącznie w Obowiązkach Asystenta Medyka Sądowego.

Nr 1 27

ŚLEDZTWA W STANIE CONNECTICUT

ze sprawą związanych, w celu usprawnienia śledz-

twa oraz oględzin zwłok (w tym także wewnętrz-

nych) 1 .

Statuty przewidują również sankcję karną za nie-

spełnienie obowiązku zgłoszenia zgonu przez oso-

by zobowiązane do tego, pod groźbą grzywny

w wysokości nie większej niż 500 dolarów lub kary

pozbawienia wolności na okres nieprzekraczający

roku 2 .

śledztwo sądowo-lekarskie powinno być

kontynuowane. Jeżeli taka potrzeba w jego

opinii nie zachodzi kremacja może być prze-

prowadzona.

3) Medyk sądowy może zadecydować o przy-

jęciu sprawy i wówczas akt zgonu będzie

wydany przez Gabinet Głównego Medyka

Sądowego. W trakcie dokonywania ze-

wnętrznych oględzin ciała i zapoznawania

się z dokumentacją medyczną może się jed-

nak okazać, iż nie ma potrzeby, aby śledz-

two sądowo-lekarskie było kontynuowane.

Są to przypadki, w których jeden z medy-

ków sądowych nabierze przekonania, iż

zgon nastąpił z przyczyn naturalnych bądź

w wyniku oczywistej rany urazowej 3 . W tych

sprawach przeprowadzenie otwarcia zwłok

w żaden sposób nie pomogłoby w orzecze-

niu przyczyny śmierci. Należy jednak dodać,

iż w wypadku, gdy powstaną w tej kwestii

jakiekolwiek wątpliwości, sekcja zwłok jest

przeprowadzana.

4) Ostatnia grupa obejmuje te typy zgonów,

w których sekcja zwłok wydaje się być nie-

zbędnym elementem śledztwa sądowo-lekar-

skiego. Uprawniony do zarządzenia otwarcia

zwłok podejmuje decyzję o kontynuowaniu

dochodzenia [2].

MOŻLIWE SCENARIUSZE ŚLEDZTWA

SĄDOWO-LEKARSKIEGO PO ZGŁOSZENIU

ZGONU

Liberalnie wprowadzone kryterium rodzajów zgo-

nu, które powinny być zgłaszane w Gabinecie Głów-

nego Medyka Sądowego sprawia, iż właściwie decy-

zja o przeprowadzeniu sekcji zwłok we wszystkich

oczywiście nie jasnych przypadkach pozostawio-

na jest medykowi sądowemu. Takie uregulowanie

powinno zostać uznane za słuszne. W sytuacji bo-

wiem, gdy nie ma pewności z jakich przyczyn zgon

nastąpił, lepszym rozwiązaniem staje się przepro-

wadzenie zewnętrznych oględzin zwłok, a nawet

sekcji i osiągnięcie wyniku nie wskazującego na

ingerencję osób trzecich, niż zrezygnowanie z ta-

kiej możliwości i zaprzepaszczenie być może jedy-

nej szansy na właściwe określenie przyczyny zgo-

nu.

Samo zgłoszenie zgonu w Gabinecie nie sprawia

jednak, iż jakiekolwiek czynności wobec ciała zosta-

ną podjęte. Ponad trzydzieści procent zgłoszonych

zgonów nie skutkuje przeprowadzeniem dalszego

postępowania z udziałem medyka sądowego.

PRZYPADKI PODLEGAJĄCE OTWARCIU

ZWŁOK

Odrębne miejsce w systemie medyka sądowe-

go stanu Connecticut zajmują uregulowania doty-

czące przypadków zgonu, które wymagają przepro-

wadzenia otwarcia zwłok. Problem potraktowany

został bardzo kazuistycznie, natomiast nie został

wcielony do unormowań prawnych. Odpowiednie

przepisy Statutów wprowadzają rozróżnienie na

zgony, które podlegają zgłoszeniu w Gabinecie

Głównego Medyka Sądowego, a następnie decy-

zję o przeprowadzeniu autopsji pozostawia się le-

karzom specjalizującym się w medycynie sądowej.

Praktyka [1, 2, 10] zakłada, iż następujące kate-

gorie zgonów w każdym przypadku będą podlega-

ły przeprowadzeniu otwarcia zwłok:

1) zgony, których przyczyną było zabójstwo lub

prawdopodobnie zabójstwo,

2) zgony kierowców pojazdów,

3) zgony pasażerów pojazdów,

4) zgony przechodniów,

Praktyka rozróżnia cztery możliwe scenariusze

postępowania ze zgłoszonym zgonem:

1) Może być oczywistym, iż zgon nastąpił z przy-

czyn naturalnych i każde dalsze czynności

śledztwa sądowo-lekarskie stają się zbędne.

Medyk sądowy odmawia wówczas przyjęcia

sprawy. Lekarz ogólny jest zobowiązany do

wydania aktu zgonu.

2) Zgony osób, których ciała mają być podda-

ne kremacji, pochowane w morzu lub w inny

sposób, który uniemożliwi późniejsze oglę-

dziny, są zgłaszane w Gabinecie, a następ-

nie medyk sądowy przeprowadza oględzi-

ny ciała, zapoznaje się z dokumentacją me-

dyczną denata i podejmuje decyzją czy

Zob.: sekcja 19a-407 (a) Statutów.

Zob.: sekcja 19a-407 (d) Statutów.

Zob.: sekcja 19a-406 (c) Statutów.

28 Nr 1

5) zgony, które nastąpiły w wyniku postrzału

z broni palnej,

6) zgony, które nastąpiły w wyniku podejrzenia

przedawkowania narkotyków lub nadużycia

alkoholu,

7) zgony w miejscu pracy,

8) zgony dzieci poniżej 12 miesiąca życia,

9) zgony, które nastąpiły w wyniku powieszenia,

10) wszystkie nagłe lub w inny sposób niewytłu-

maczalne zgony osób poniżej 45-go roku

życia,

11) wszystkie nienaturalne zgony osób umiesz-

czonych w zakładach zamkniętych, włącznie

z więzieniami, aresztami śledczymi i zakłada-

mi psychiatrycznymi,

12) zatrucia tlenkiem węgla,

13) wszystkie nie dające się sklasyfikować w ża-

den inny sposób przypadki śmierci gwałtow-

nej.

nie sekcji zwłok. Kryteria dotyczące zgonów, które

powinny być zgłoszone w Gabinecie i wobec któ-

rych otwarcie zwłok powinno być przeprowadzo-

ne, są na tyle szerokie, iż praktycznie niemożliwym

staje się nie przeprowadzenie sekcji, gdy według

opinii prokuratury taka sekcja powinna mieć miej-

sce. Dodatkowo wysoki poziom kwalifikacji medy-

ków sądowych decydujących o dokonaniu autop-

sji oraz stała współpraca pomiędzy Gabinetem

Głównego Medyka Sądowego a innymi organami

prowadzącymi śledztwo w sprawie (tj. policja i pro-

kuratura) sprawia, iż wszelkie wątpliwości dotyczą-

ce konieczności przeprowadzenia tak sekcji, jak

i konkretnych badań z nią związanych, mogą być

rozwiązane poprzez konsensus, bez potrzeby

uciekania się do zarządzeń i postanowień. W prze-

ciągu ostatnich 25 lat żaden przypadek wydania za-

rządzenia przeprowadzenia otwarcia zwłok przez

prokuraturę nie miał miejsca.

UPRAWNIONY DO ZARZĄDZENIA OTWARCIA

ZWŁOK

OSOBA UPRAWNIONA DO

PRZEPROWADZENIA OTWARCIA ZWŁOK

Zgodnie z przepisem sekcji 19a-406 (a) Statu-

tów, Główny Medyk Sądowy zarządza otwarcie tych

zwłok spośród zgłoszonych zgonów, gdy wydaje

się, że jest to niezbędne dla właściwego prowadze-

nia śledztwa sądowo-lekarskiego i, gdy w jego opi-

nii, opinii jego zastępcy, Współpracownika Medyka

Sądowego bądź Asystenta Medyka Sądowego,

sekcja zwłok wydaje się konieczna.

Praktyka w tej kwestii unormowała zasadę, iż

o przeprowadzeniu sekcji zwłok decyduje jeden

z sześciu medyków sądowych zatrudnionych w Ga-

binecie Głównego Medyka Sądowego (w tym Głów-

ny Medyk Sądowy), natomiast w przypadku zaist-

niałych wątpliwości ostateczna decyzja w tej kwe-

stii pozostawiona jest Głównemu Medykowi Sądo-

wemu. Decyzji tej nie pozostawia się Asystentom

Medyków Sądowych, ze względu na brak kwalifi-

kacji medyczno-sądowych w ich wykształceniu.

Rozwiązanie to jest oczywiście słuszne, gdyż po-

woduje, iż decyzję w kwestii przeprowadzenia otwar-

cia zwłok podejmują najlepiej wykwalifikowane oso-

by.

Sekcja 19a-406 (a) Statutów przewiduje, iż otwar-

cie zwłok powinno być przeprowadzane w Gabine-

cie Głównego Medyka Sądowego (w domyśle przez

jednego z zatrudnionych tam na pełen etat lekarzy

specjalizujących się w medycynie sądowej) lub

przez wyznaczonego lekarza patologa (a więc le-

karza niespecjalizującego się w medycynie sądo-

wej) w szpitalu.

Stosownie do uregulowań tej samej podsekcji,

jeżeli lekarz taki ma powód, aby przypuszczać, iż

przyczyną śmierci mogło być zabójstwo, sekcja

zwłok powinna być przeprowadzona albo w Gabi-

necie Głównego Medyka Sądowego, albo przez

wyznaczonego lekarza patologa w szpitalu, w obec-

ności, co najmniej jeszcze jednego wyznaczonego

lekarza patologa, gdy taki może być natychmiast

wezwany.

Podsekcja (b) omawianego przepisu, przyznaje

Głównemu Medykowi Sądowemu kompetencje do

wyznaczania lekarzy patologów, którzy będą upraw-

nieni do wykonywania sekcji zwłok na potrzeby

śledztw związanych ze zgonami, które będą wyma-

gały przeprowadzania takiej czynności. W chwili

obecnej praktyka poszła w stronę scentralizowania

dokonywania wewnętrznych oględzin zwłok. Wszel-

kie czynności z tym związane dokonywane są ak-

tualnie na terenie Gabinetu Głównego Medyka Są-

dowego przez jednego z sześciu zatrudnionych na

stanowisku medyka sądowego lekarzy specjalistów

medycyny sądowej [3]. Wobec powyższego, prze-

pisy dotyczące wyznaczania lekarzy patologów

Szczególne uregulowania dotyczą zgonów, wo-

bec których zachodzi podejrzenie, iż zostały spo-

wodowane w sposób przestępny. Sekcja 19a-406

(b) Statutów przewiduje, iż w takiej sytuacji każdy

prokurator stanowy jest kompetentny zarządzić

przeprowadzenie otwarcia zwłok przez wyznaczo-

nego lekarza patologa.

W chwili obecnej praktycznie nie zdarza się tak-

że, aby prokurator musiał zarządzić przeprowadze-

Karolina Kremens

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: