DRUGI_OBIEG_NR4_(01.2012).pdf

Spis treści:

Witold Gwoźdź

Przedwiośnie......................................s.4

Piotr Masłowski

Ronduś..............................................s.19

Paweł Mocek

Upadek nieba....................................s.21

Paweł ''Rusky'' Połednik

W nieznane........................................s.37

Witajcie!

Piszę te słowa, a przy okazji i składam numer,

w przerwie pomiędzy pochłanianiu jednego a drugiego opasłego

tomiszcza, którego znajomość jest mi niezbędna dla zaliczenia

zaczynającej się właśnie zimowej sesji egzaminacyjnej. Ten

dobrze znany studentom fenomen silnie odcisnął się na formie

tego wydania „Drugiego Obiegu”.

Przede wszystkim liczba opowiadań jest widocznie

mniejsza – zaledwie cztery. Poza znanymi Wam już Witoldem

Gwoździem i Pawłem Mockiem, którzy, będąc wolnymi od

obowiązku jakichkolwiek zaliczeń w tym roku, nie mieli

problemu z napisaniem opowiadań, mamy w tym numerze dwie

niespodzianki. Pierwszą z nich jest tekst napisany przez Piotra

Masłowskiego, nie byle kogo, bo dyrektora zarządzającego

w Centrum Rozwoju Inicjatyw Społecznych. Drugą natomiast

tekst wygrzebany z szuflady Pawła „Ruskyego” Połednika,

zwykle udzielającego się jako korektor tekstów w naszym

czasopiśmie.

Nie obyło się też bez niezłego zabiegania przy okazji

załatwiania spraw związanych z wydaniem, ale ostatecznie

wszystko udało się załatwić, czego dowodem jest fakt, że właśnie

trzymacie w ręku nowy egzemplarz i czytacie te słowa.

Nie pozostaje mi zatem nic innego, jak życzyć Wam

miłej lektury!

Adrian ''Ryan'' Sładek oraz Witold Gwoźdź wraz

z całą ekipą.

PS Motywem numery lutowego będą

INSPIRACJE FILMOWE .

REDAKCJA:

Justyna Hawryś — Oprawa graficzna, jedzenie mlecznych kanapek.

Paweł ''Rus'' Połednik — Korekta tekstów, picie kawy, umiłowanie średników.

Adrian ''Ryan'' Sładek — Składanie tekstu, wkurzanie się, poganianie innych.

Witold Gwoźdź — Ogarnianie wszystkiego, bycie zmierzłym i bycie zmierzłym.

Agata Paprotna — Mecenat, bycie zadowoloną.

Łukasz Paprotny — Mecenat, posiadanie dziwnego poczucia humoru.

KONTAKT:

email: drugiobieg@yahoo.pl

facebook: www.facebook.com/drugiobieg

Przedwiośnie

Witold Gwoźdź

Z dedykacją dla tych, którzy nie mają

sesji zaliczeniowej, oraz tych, którzy szukają niepotrzebnych

nikomu informacji biograficznych w angielskiej Wikipedii.

Jesień roku 1865 była niczym lawina, która przygniotła Lady Margaret

Percy. Przez blisko tydzień płakała w poduszkę, a potem już nigdy nie była taka

sama, ubierała się na czarno, a twarz zakrywała koronkowym welonem niczym

dama w żałobie. Pomiędzy tymi dwoma okresami jej jestestwa upadł największy

chyba możliwy dla Lady Percy życiowy kamień milowy. Było to 12 listopada

1865 roku w Upper Norwood, hrabstwo Sussex. Konkretnie dom wiceadmirała

Sir Roberta FitzRoya.

Wieczór był wietrzny, bardzo elegancka kobieta około lat czterdziestu

szła jak na ścięcie po brukowanym chodniku. Inni przechodnie patrzyli na nią

z czymś w rodzaju politowania, oczywiście ci z wyższych sfer; w końcu nadal

była córką Georga Percy'ego, earla Beverley i od niedawna piątego księcia

Northumberland. Nikt, kto nie był przynajmniej baronem, nie miałby na tyle

czelności, żeby otwarcie, choćby spojrzeniem, okazać jej brak szacunku. Chociaż

jej ojciec był już w niezwykle podeszłym wieku, jego koneksje i władza nadal

pozostawały ogromne. Omal nie wpadła na umorusanego chłopca, który

zapewne ukradkiem wszedł na teren najbogatszej z dzielnic Upper Norwood.

— Psze pani, weźmie pani amulet przeciw klątwom! Tylko pięć pensów

uchroni panią przed wszelkimi niecnotami, belzebubami, czarownikami

i antychrystami!

Konsekwentnie go ignorowała, patrząc przed siebie. Och, ironio... Mały

ulicznik nie wiedział, jak bardzo takie amulety przydałyby się miłości jej życia,

Robertowi FitzRoyowi. Czy to może być przypadek, że zaproponował go właśnie

jej? Oczywiście, że przypadek! To połówka cholernej łupiny od orzecha

wypełniona kolorowym woskiem i jakimś koralikiem. Dzieciaki ze slumsów

starają się jak mogą, żeby przeżyć. Czasami chyba nawet wolą umrzeć na ulicy,

niż trafić do ochronki. W takim świecie przyszło nam żyć. Jedyne co w tej chwili

widziała Margaret Percy to rozmazane kolejne kostki z bruku układające sie

w chodnik. Dłonie schowane miała w mufce, cały czas przyśpieszała kroku.

Ogryzek ołówka i zapisanego pergaminu, które trzymała niemal na sercu,

w wewnętrznej kieszni płaszcza wierzchniego, zdawały się być nieprzyjemnie

gorące. Nie mogła uwierzyć w to, co miała zrobić. Ale po przeczytaniu krótkiej

notki od wiceadmirała FitzRoya, nie mogła czekać, tym bardziej, że to jutro

mijał czas wyznaczonych jej dwóch tygodni. Ten mały zwitek papieru listowego

zgnieciony w kulkę, nie wyglądał jak najbardziej przerażająca i wyczekiwana

wiadomość w życiu tej szlachetnie urodzonej kobiety w średnim wieku. Była to

wspomniana notka od Roberta FitzRoya, a Lady Margaret znała ją na pamięć.

"Droga panno Percy!

Ufam, że jest pani w dobrym zdrowiu. Muszę

z przykrością zawiadomić panią, iż po przemyśleniu całej naszej

rozmowy uznałem, że bez znaczenia są pani domniemane zasługi dla

mnie, jak i uczucia żywione wobec mojej osoby. Akt, którego byłem

świadkiem, a pani prowodyrem, wzbudził we mnie największą odrazę.

Był to występek przeciw Bogu Wszechmogącemu i wszystkiemu innemu

co dobre, nawet jeśli ofiarą stał się, mój do niedawna wielki przyjaciel,

Charles Darwin. Co za tym idzie, pozostawiam pani dwa tygodnie na

przemyślenia i stosowne poczynania. Po upływie tego czasu zaalarmuję

samą Jej Królewską Mość.

Wiceadmirał Floty Zjednoczonego

Królestwa, Robert FitzRoy"

Tego dnia było jeszcze mroźniej niż zwykle, a zamiatacze uliczni

uzbrojeni w łopaty jak w ukropie uwijali się, odśnieżając ulice z zasp, które

zesłała Londynowi noc. Poniedziałkowy poranek zawsze jest najgorszy, kiedy

wszyscy się śpieszą, wielcy panowie na spotkania warte tysiące funtów, zwykli

ludzie do prac, a biedacy do ochronek, mając nadzieję, że znajdzie się dla nich

jeszcze jakaś miska ciepłej zupy.

Nadinspektor Frederick Abberline stał w oknie swojego gabinetu,

obserwując to wszystko. Kiedy zaczęły się śnieżyce, miał dopiero siedem lat, ale

świetnie to pamiętał. Na początku podobał mu się okraszony białym puchem

Londyn, w którym wcześniej śnieg uświadczano bardzo rzadko i to raczej

w postaci szarej i śliskiej brei rozjeżdżonej przez powozy. Odwrócił się od okna,

kiedy wiatr przywiał do jego szyby pierwszą stronę porwanego komuś z dłoni

dzisiejszego numeru "The Guardian". "Jak długo królowa Wiktoria będzie

udawała Wiktorię?" uderzał w oczy ogromny nagłówek i przewijające się pod

spodem komentarze zagranicznych obserwatorów i wściekłego ludu. W masa

wrze, tylko patrzeć rewolucji. Nie ciekawił go też specjalnie widok ulic, od

trzydziestu lat wyglądały tak samo – wszystko przysypane śniegiem, ludzie

ubrani w grube płaszcze, zawinięci szalami pod sam nos. Oto obraz Londynu

i całego Zjednoczonego Królestwa. Tyle lat, Boże miej nas w opiece... Jego

gabinet był zarzucony mnóstwem papierów, materiałów dowodowych

w szklanych słoiczkach i policyjnych szkiców przedstawiających najróżniejsze

miejsca i osoby. Każda wolna przestrzeń, łącznie z umywalką, barkiem i jego

osobistym biurkiem. Niedopałki papierosów, cała kolekcja brzytew w różnym

stanie, odpisy z prac naukowych zmarłego przed trzydziestu laty Roberta

Fitzroya, informacje na temat rodu Percych, ze szczególnym uwzględnieniem

Lady Margaret Percy. Spłonęła już dawno na stosie w księstwie

Northumberland podczas linczu urządzonego przez miejscowych. Za każdym

razem, kiedy mu o tym wspominano, krew się w nim gotowała. Nie zdążono jej

przesłuchać, nawet spisać aktu oskarżenia, aresztować! Gdyby tylko była wtedy

tutaj, w Londynie, a nie na północnym krańcu Zjednoczonego Królestwa. Nie da

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: