Anna Tylkowska-Czarnecka

Przedszkole nr 53

ŚPIĄCA KRÓLEWNA

opracowanie na podstawie tekstów J. K. Siwka

i pomysłów własnych

układ taneczny - Alicja Hoppel

OSOBY

Chór: sześcioro dzieci, po trzy pary – chór 1, chór 2, chór 3

Wróżki: sześć dobrych i jedna zła

Dzwonnik

Król

Królowa

Królewna

Królewicz

Kucharz

Dworzanie

SCENOGRAFIA

Czarne zastawki z tyłu sceny

REKWIZYTY

czarne stroje dla wszystkich,

6 jednobarwnych chust dla dobrych wróżek,

1 chusta wielokolorowa dla złej wróżki,

2 korony,

koń = miotła

czapka kucharza,

garnek,

tron,

igła z nitką lub wrzeciono,

triangel

czerwone maski teatralne (po dwie sztuki): smutne, wesołe, zdziwione, przestraszone

MUZYKA

irlandzka muzyka z płyty CD

Dzieci stoją w półkolu, troje z nich na środku bliżej chóru. Chór ustawiony po trzy osoby z prawej i trzy z lewej strony na proscenium.

Wszyscy razem wykonują zapraszający gest rękoma

Zapraszamy!!!

Troje dzieci bliżej chóru

Na opowieść o Śpiącej Królewnie.

Dzwonnik uderza w trójkąt. Chór siada.

W oddali słychać odgłosy miasta – dworu.

Dzieci improwizując –przedstawiają scenki z życia dworu. Powoli wszyscy stają się coraz bardziej smutni...

Dzwonnik uderza w trójkąt, dzieci zatrzymują się w bezruchu.

Chór 1 (wychodzą na środek z maskami smutnymi):

Król i królowa nie mieli dzieci.

Minął rok jeden, drugi i trzeci...

Siadają na miejsce.

Dzwonnik uderza w trójkąt.

Dzieci odgrywają scenki z życia dworu, są bardzo radosne, podskakują itp.

Dzwonnik znowu uderza w trójkąt. Dzieci zatrzymują się w bezruchu.

Chór 2 (wychodzą na środek z maskami radosnymi):

Wreszcie królowa w niedzielę rano

Powiła córkę z buzią rumianą.

Siadają na miejsce.

Dzwonnik, stojący z boku, uderza w trójkąt.

Dzieci znowu odgrywają scenki z życia dworu, są bardzo radosne, zaaferowane, szepczą, widać, że do czegoś miłego się przygotowują, na środek wychodzi kucharz z garnkiem i pokazuje go wszystkim.

Dzwonnik uderza w trójkąt. Dzieci zatrzymują się w bezruchu.

Chór 3 (wychodzą na środek z maskami zdziwionymi i zaniepokojonymi)

Król wydał ucztę na cześć swej Rózi,

Sprosił dwór cały i wróżek tuzin.

Tylko trzynastej wróżki nie było

l nic dobrego to nie wróżyło...

Chór 3 siada na swoje miejsca.

Dzwonnik uderza w trójkąt.

Wróżki ustawiają się z boku po lewej stronie, biorą chusty, zła wróżka jest po prawej stronie, w ukryciu. Pozostali aktorzy przechodzą na prawą stronę sceny tak, by nie przeszkadzać.

Muzyka irlandzka

Taniec wróżek

Dobre Wróżki wchodzą jedna za drugą z boku, zatrzymują się i wykonują wspólny ukłon (noga do tyłu, ręce na boki). Idą dookoła i każda podchodząc macha chustą w koło nad głową Królewny. Wróżki rozchodzą się na boki: 3 z lewej (6,5,4), 3 z prawej (1,2,3). Podchodzą po kolei 1,4,2,5,3,6 na przemian w obrocie i każda czaruje wymachując chustą nad głową Królewny, wracają tyłem, w tym czasie następna wychodzi na środek. Gdy już wszystkie przeszły na zmianę w muzyce wchodzi Zła Wróżka, która „siłuje się” z trójką z jednej strony, jeśli wystarczy czasu to też z trójką z drugiej strony. Ostatecznie dotyka ręką głowy Królewny (przerwa w muzyce) i mówi:

Zła wróżka

Zrani się w palec igłą wrzeciona

Abrakadabra, będę pomszczona!

Muzyka włączona. Wróżki chwytają się za głowy lub trzymają za policzki, miny maja zmartwione i kołyszą się z nogi na nogę.

Dzwonnik uderza w trójkąt. Dzieci zatrzymują się w bezruchu.

Dzwonnik uderza w trójkąt drugi raz, w oddali słychać odgłosy miasta – dworu.

Dzieci odgrywają scenki z życia dworu, ale powoli stają się coraz bardziej smutne.... Tylko Królewna jest uśmiechnięta, jakby o niczym nie wiedziała, podskakuje sobie i „podśpiewuje”.

Dzwonnik uderza w trójkąt. Dzieci zatrzymują się w bezruchu.

Chór 1 (wychodzą na środek z maskami smutnymi)

Mijały lata... Którejś niedzieli

Weszła królewna aż na szczyt wieży

Pełnej pajęczyn i nietoperzy.

Dzieci siadają na miejsce.

Dzwonnik uderza w trójkąt.

Dzieci odrywają scenki z życia dworu, na środku sceny pojawia się Staruszka (Zła Wróżka w chuście wielokolorowej z wrzecionem). Królewna do niej podchodzi, ponieważ jest przez nią wołana, zdziwiona wskazuje na wrzeciono, wróżka jej daje, ona się nim kłuje i upada, zasypiając. Cały dwór zasypia wraz z nią.

Dzwonnik uderza w trójkąt. Dzieci zatrzymują się w bezruchu.

Chór 2 (wychodzą na środek z maskami przestraszonymi):

Zasnęła blada, jakby nieżywa.

Tak się spełniła wróżba straszliwa. Siadają na miejsce.

Dzwonnik uderza w trójkąt. Dzieci w bezruchu. Pojawia się Królewicz, dotyka śpiących, dziwi się. Wreszcie zauważa Królewnę.

Dzwonnik uderza w trójkąt drugi raz, Królewicz zatrzymuje się w bezruchu.

Chór 3 (wychodzą na środek z maskami zdziwionymi i zaniepokojonymi):

„Co by tu robić?” – Pomyślał z przejęciem

I pocałował tak, że przestało działać zaklęcie. Siadają na miejsce.

Dzwonnik uderza w trójkąt.

Królewna się budzi, przeciąga, ziewa. A za nią budzi się cały dwór. Może być słychać głośne ziewanie.

Królewna podaję rękę Królewiczowi, siadają na tronie. Król i Królowa oddają im korony.

Słychać muzykę – Marsz weselny.

Dzwonnik uderza w trójkąt. Dzieci zatrzymują się w bezruchu.

Chór 1 (wychodzą na środek z maskami smutnymi):

I od tej pory, już potem, co dzień

Żyli w tym zamku w szczęściu i w zgodzie.

Chór 2 (wychodzą na środek z maskami przestraszonymi i wesołymi, dochodzą do dzieci

Chór 1

A ten, kto mścić się chce

I straszliwie złościć.

Niech nigdy nie będzie proszony w gości.

Chór 3 (wychodzą na środek z maskami zdziwionymi i zaniepokojonymi, dochodzą do pozostałych dzieci z chóru),

Chór 1 i Chór 2

Lecz niech swój charakter na dobry zmienia

I tym sposobem serce swe na lepsze odmienia.

Dzwonnik uderza w trójkąt. Dzieci zatrzymują się w bezruchu.

Ukłon chóru. Rozchodzą się na boki.

Ukłon pozostałych, nowa królewska para stoi na środku.

W tle spokojna muzyka instrumentalna.

KONIEC