Programowanie mikrokontrolera 8051 Sławomir Surowinski.pdf

eż to potrafisz

afisz

W kilku poprzednich numerach EdW

miałeś okazję dowiedzieć się wielu cie−

kawych informacji na temat układów

mikroprocesorowych, czyli w skrócie

“mikroprocesorów”. Wiesz już że te,

dość złożone w budowie, elementy elek−

troniczne stosowane są powszechnie

w komputerach klasy PC. W nie tak od−

ległej przeszłości wielu użytkowników

sędziwego dziś Spektrusia, Commodora

czy Atari często nie zdawało sobie spra−

wy, że jest posiadaczem mniej czy bar−

dziej skomplikowanego układu mikropro−

cesorowego. Jednak mikroprocesory nie

zostały wynalezione jedynie po to, aby

zadowalać coraz bardziej wymagającego

użytkownika, żądnego maszyn − coraz

szybciej obrabiających dane, chcącego

mieć dostęp do multimedialnych gier zaj−

mujących niebotyczne ilości miejsca na

dysku twardym komputera domowego.

Od samego początku inteligentnych

układów cyfrowych na rynku elektronicz−

nym istniała grupa dość prostych, na

pierwszy rzut oka, mikroprocesorów,

których ewolucja nie potraktowała tak

ostro, jak to miało miejsce w wypadku

rodziny 8086. Jeżeli nie wiesz, co kryje

się pod tą nazwą, przypomnę ci, że ukła−

dy 8086 to prawdziwi “pradziadowie”

procesorów Pentium obecnie masowo

stosowanych w komputerach PC.

Wspomniane układy, będące niejako

oddzielną gałęzią w rodzinie układów

cyfrowych wielkiej skali integracji (po−

dobnie jak “małpy” w teorii Darwina),

przetrwały w niezmiennej postaci od kil−

kunastu lat. Co mogło być powodem te−

go stanu rzeczy? Otóż dzięki architektu−

rze, czyli budowie wewnętrznej tych

układów, okazało się możliwe zastoso−

wanie ich nie tylko w specjalizowanym

sprzęcie komputerowym. Głównym ryn−

kiem zbytu okazali się producenci różne−

go rodzaju sprzętu gospodarstwa domo−

wego, od ekspresów do kawy począw−

szy, poprzez sprzęt radiowo−telewizyjny,

AGD, na motoryzacji skończywszy.

Przy okazji lektury artykułów w EdW

na temat mikroprocesora dowiedziałeś

się, że sam mikroprocesor to nie wszys−

tko. Nasz na pozór inteligentny układ cyf−

rowy bez dołączenia kilku dodatkowych

elementów zewnętrznych: zegara, pa−

mięci, układów wejścia/wyjścia (I/O) po−

trafi niewiele.

I wtedy ktoś wpadł na pomysł

umieszczenia samego mikroprocesora

z wymienionymi układami peryferyjnymi

z jednym układzie scalonym. Tak po−

wstał pierwszy “mikrokontroler” a właś−

ciwie “mikrokomputer jednoukładowy”.

Słowo “mikrokomputer” nie jest by−

najmniej na wyrost, bowiem stworzony

scalak był w istocie kompletnym kompu−

terem tylko że w małym formacie.

W wnętrzu posiadał jakby rdzeń, który

Mikrokontrolery?

To takie proste...

potrafił przetwarzać komendy wydawa−

ne przez programistę; pamięć − w której

mógł przechowywać wyniki obliczeń

oraz układy do komunikacji ze światem

zewnętrznym − czyli tzw. porty . Tak fun−

kcjonalna budowa oraz, co miało nie ma−

łe znaczenie, niska cena mikrokontrole−

ra, utorowała mu drogę do zastosowań

praktycznie wszędzie.

Rysunek 1

Widać, że wszystkie urządzenia pery−

feryjne znajdujące się “na zewnątrz”

mikroprocesora, w przypadku mikro−

komputera zostały umieszczone w jed−

nym układzie scalonym. I w tym tkwi

potęga naszych prostych mikrokompute−

rów.

W naszych dalszych rozważaniach,

pomimo że mowa będzie o mikrokompu−

terach jednoukładowych , będziemy za−

miennie używać określeń “mikrokontro−

ler” lub nawet “mikroprocesor”. Zapa−

Rys.1. Mikroprocesor do pracy potrzebuje wielu dodatkowych układów

peryferyjnych, a typowy "mikrokontroler jednoukładowy" ma je wbudowane

w strukturę.

E LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 4/97

eż to potr

Też to potr

Rysunek 1 obrazuje różnicę między

“mikroprocesorem” a “mikrokompute−

rem” (mikrokontrolerem, jak kto woli).

eż to potrafisz

afisz

miętaj to, żebyś się nie pomylił. Ze

względów stylistycznych będziemy uży−

wać nawet określenia “mikroprocesor”,

choć nie jest to do końca ścisłe. Ale

przecież już wiesz, drogi Czytelniku,

o czym będzie mowa.

I tak niektóre z mikrokontrolerów

wyspecjalizowały się w konkretnych

dziedzinach tak bardzo, że nie potrafiły

znaleźć miejsca gdzie indziej. Najprost−

szym przykładem niech będzie zapo−

mniany już układ zegara MC1206. Któż

z was nie próbował, a przynajmniej nie

słyszał o tym jakże popularnym, szcze−

gólnie na giełdach elektronicznych, ukła−

dzie cyfrowym. Ten “zegarek” był prze−

cież mikrokontrolerem, tylko potrafią−

cym wykonywać określone czynności

związane z pomiarem czasu. Układ oscy−

latora miał, prawda? Pamięć wewnętrz−

ną (np. alarmu) też, wyjścia do sterowa−

nia wyświetlaczami LED (porty I/O) tak−

że, więc teraz mi chyba nie zarzucisz,

drogi Czytelniku, że ta kostka to nie

był prosty ale funkcjonalny mikrokontro−

ler.

Pomyśl teraz, czy mając te wszystkie

elementy składowe, zamiast np. wy−

świetlaczy LED nasza kostka MC12...

mogłaby pracować w roli programatora

do pralki automatycznej. Niestety,

w czasach PRLu nikt o o tym nie pomyś−

lał, a w każdym razie nie doczekano się

wdrożenia takiego układu. Powstał nato−

miast prymitywny, elektromechaniczny

programator, którego kolejny, regenero−

wany egzemplarz pracuje w 20−letniej

pralce autora (używanej raczej ze wzglę−

dów sentymentalnych).

Przykładów może być wiele, my jed−

nak zajmiemy się jednoukładowcami

bardziej uniwersalnymi z twego punktu

widzenia − takimi , które będziesz sam

mógł “zmusić” do wykonywania okreś−

lonych czynności w zbudowanym przez

ciebie układzie.

Będziesz mógł zrobić sobie swój

własny MC1206, lecz np. z 25 alarmami,

ze sterowaniem 4 przekaźnikami, stope−

rem. W przypływie nudy wykorzystasz

ten sam układ scalony − mikrokontroler

i zbudujesz z pomocą kilku dodatkowych

elementów dyskretnych miernik częs−

totliwości lub licznik obrotów silnika do

twego samochodu. Wreszcie dając

upust narastającej górze pomysłów wy−

korzystasz mikrokontroler do budowy

przemyślnego systemu alarmowego ze

zdalnym sterowaniem wszystkich funk−

cji w twoim mieszkaniu: od gaszenia

światła począwszy, na sygnalizacji prze−

cieku wody lub gazu skończywszy.

Za trudne? Nic podobnego, znam to

z autopsji. W czasach szkoły średniej (la−

ta 80), nie miałem zielonego pojęcia

o mikroprocesorach, nie mówiąc o tym,

że kupienie odpowiedniej kostki było nie

tylko lada trudnością ale i... głupotą ze

względu na kompletny brak jakiejkolwiek

literatury na temat projektowania ukła−

dów z wykorzystaniem mikroproceso−

rów. Moją pasją była technika cyfrowa

czyli najczęściej sklecanie z wielu kostek

TTL czy CMOS jakiegoś sensownie dzia−

łającego układu, który często po dłuż−

szym lub krótszym okresie czasu odcho−

dził do lamusa, czyli krótko mówiąc koń−

czył w kartonie z innymi elektronicznymi

śmieciami, czekając, że może któraś

z kostek przyda się w przyszłości.

I wtedy pojawił się ON − mikrokompu−

ter jednoukładowy. Oczarował mnie bar−

dziej niż poczciwy PC XT, ze względu na

swoją prostotę i możliwość wielu zasto−

sowań.

Tak zamieniłem płytkę drukowaną ze−

gara o wymiarach 20x30 cm z kilkuna−

stoma układami scalonymi (całość pobie−

rała ponad 0,5A prądu) na zgrabny układ

mieszczący się w niewielkiej i estetycz−

nej obudowie wielkości dużego pudełka

po zapałkach. Rodzina i ja byli dumni i za−

dowoleni z urządzenia, które funkcjonal−

nością a zarazem wielkością wyświetla−

czy konkurowało z tymi oferowanymi

w ówczesnych czasach na rynku.

A potem sprawy potoczyły się szy−

bko, po kolei na warsztat poszedł mój

pierwszy amplituner z RADMORu,

potem wymieniłem wnętrzności

w zegarze akwariowym, także nieod−

wracalnej modyfikacji uległa moja,

z trudem kupiona, “szuflada” z DIO−

RY. I wszystko spisuje się do dziś

dzień znakomicie!

Jeżeli w tym momencie, drogi Czytel−

niku, pomyślisz: No tak, tylko mikropro−

cesor, a co zrobić z szufladą niepotrzeb−

nych TTLi i CMOSów?. Odpowiem ci:

zatrzymaj je wszystkie. Układy mikropro−

cesorowe nie kończą się na... mikropro−

cesorach! Twoje zapasy z pewnością zo−

staną z pożytkiem wykorzystane, bar−

dziej racjonalnie i ekonomicznie zara−

zem, w wielu układach elektronicznych

jako peryferia samego mikrokontrolera.

Po tych kilku westchnięciach za mi−

nioną epoką wróćmy jednak do konkre−

tów na temat mikrokomputerów jedno−

układowych. Jak powiedziałem wcześ−

niej, układy te istnieją do dziś, a ich róż−

norodność i możliwości zastosowań są

nieograniczone.

Obecnie istnieje kilka rodzin tych ukła−

dów, których producentami są najwięk−

sze koncerny elektroniczne na świecie.

E LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 4/97

eż to potr

Też to potr

eż to potrafisz

afisz

W mikroprocesorowym światku najbar−

dziej znani producenci to:

− Microchip, ze swoją rodziną “jednouk−

ładowców” PIC...

− Motorola, lansująca układy 8,16 i 32−

bitowych mikrontrolerów jednoukłado−

wych

− Intel, produkujący bodaj najbardziej

popularne procesory serii 8051...

− Zilog, producent nowoczesnych kont−

rolerów jednoukładowych − następców

poczciwego Z80 (wykorzystywanego

w produkcji sędziwych ZX81, ZX Spec−

trum)

− SGS−Thompson z rodziną ST62.

Istnieje także kilka innych firm, które

na bazie licencji opracowały mutacje

tych procesorów, wyposażając je w wie−

le dodatkowych bloków funkcjonalnych,

zachowując przy tym pełną kompatybil−

ność ze swymi pierwowzorami. Do nich

z pewnością należy zaliczyć Philipsa, Sie−

mesa oraz dwie amerykańskie firmy:

Dallas oraz Atmel, które w ostatnich la−

tach zaskoczyły projektantów kilkoma

udanymi wersjami najbardziej popular−

nych mikrokontrolerów jednoukłado−

wych.

Do zastosowań amatorskich (a nawet

w pełni profesjonalnych) najbardziej pra−

ktyczne są mikroprocesory 8−bitowe.

Wersje 16 i 32 bitowe są po prostu za

dobre, a także za drogie jak na potrzeby

domowego czy szkolnego laboratorium.

Wśród popularnych “8−bitowców” do

niedawna prym wiodły Z80, niestety ze

względu na ograniczone możliwości ob−

sługi urządzeń peryferyjnych (wejścia/

wyjścia) bez konieczności stosowania

dodatkowych układów scalonych rodzi−

ny Z80 słuch praktycznie o nich zaginął.

Obecnie najbardziej popularne mikrokon−

trolery to kostki PIC (Microchip) oraz ro−

dzina MCS−51, czyli procesory oparte

o układ 8051.

I właśnie te ostatnie, drogi Czytelni−

ku, zostaną opisane w kolejnych nume−

rach EdW.

Dlaczego akurat te? Odpowiedź jest

prosta. Po pierwsze: są to najłatwiej do−

stępne i najtańsze (w stosunku ceny do

możliwości) układy mikroprocesorowe

na rynku. Po drugie, wszędzie roi się od

shareware’owych programów na ich te−

mat, a na naszym rynku zaczęły się poja−

wiać podręczniki podejmujące temat

mikrokontrolerów 8051 i pochodnych.

Wreszcie dostępność w miarę tanich na−

rzędzi do wspomagania projektowania

przeważyła na ich korzyść. Tylko nie

myśl od razu, że w cyklu poświęconym

8051 będziemy cię zmuszać do kupowa−

nia komputera, programów czy nawet

książek. Nie! Do zaznajomienia się

z możliwościami tych procesorów nie

będzie ci nawet potrzebny komputer!

Tak, to jest możliwe.

Przyjrzyjmy się teraz, co zawiera typo−

wy przedstawiciel rodziny MCS−51 − mik−

rokomputer jednoukładowy 8051 (rys.

2). Jak widać, w jednej kostce zawarto

wszystkie niezbędne do pracy układy,

toteż wystarczy dosłownie kilka biernych

elementów zewnętrznych aby ruszyć do

pracy. Ale jakiej? O tym dowiesz się

w kolejnej części naszego cyklu o 51−ce.

W jednym układzie scalonym zawar−

czyli program. W tym ostatnim przypad−

ku często wewnętrzna pamięć ROM jest

wtedy nieaktywna, lub nie ma jej wcale,

ale o tym później.

Na rynku istnieje kilka podstawowych

wersji procesora 8051. Wszystkie one

maja takie same wewnętrzne bloki funk−

cjonalne, różnica polega na rodzaju pa−

mięci programu − czyli pamięci stałej

z której mikrokontroler pobiera rozkazy.

Jak wiesz, wśród pamięci stałych

ROM najbardziej popularne są pamięci

EPROM (programowane elektrycznie,

kasowane promieniami UV) głównie ze

względu na ich cenę. Rzadziej stosowa−

ne są pamięci ROM progamowane przez

producenta lub pamięci EPROM/OTP

(OTP − One Time Programmable) − czyli

jednokrotnie programowane pamięci EP−

ROM (jednokrotnie − bo nie ma możli−

wości ich kasowania promieniami UV, co

jest wynikiem braku okienka kwarcowe−

go w obudowie pamięci).

Ostatnio coraz większą popularność

zdobywają pamięci EEPROM, czyli pa−

mięci które można programować jak i ka−

sować elektrycznie. Przy stosowaniu

pamięci EEPROM odpada konieczność

stosowania kłopotliwych i często dro−

gich kasowników pamięci EPROM (z

lampą ultrafioletową, a pamięć można

programować wielokrotnie, nawet 100

tysięcy razy.

W różnych wersjach procesorów

8051 stosuje się różne, wymienione

wcześniej typy pamięci programu. Tak

więc mamy mikrokontrolery w wersji

ROM, OTP, EPROM, wreszcie EEPROM

oraz wersje pozbawione pamięci progra−

mu w ogóle, przystosowane do pracy

z dołączoną z zewnątrz dowolną pamię−

cią programu.

I tak. w zależności od wbudowanej

w układ mikrokontrolera 8051 pamięci

to:

− rdzeń mikroprocesora CPU z 8−bitową

jednostką arytmetyczno−logiczną (ALU),

zdolna do wykonywania obliczeń na

liczbach 8−bitowych;

− uniwersalne dwukierunkowe porty

wejścia/wyjścia, do komunikowania

się ze światem zewnętrznym po po−

przez zapisywanie do nich jak i odczyt

przez nie danych cyfrowych (w niektó−

rych odmianach 8051 z wbudowanymi

przetwornikami A/C i C/A, także wiel−

kości analogowych;

− programowany szeregowy port trans−

misji dwukierunkowej, który może np.

służyć do komunikowania się z dowol−

nym komputerem wyposażonym

w złącze RS232C;

− dwa (w innych wersjach 3) uniwersal−

ne liczniki/timery, do dowolnego wy−

korzystania;

− układ generowania przerwań systemo−

wych, zawierający także możliwość

generowania przerwań zewnętrznych;

− układ wewnętrznego oscylatora, który

ogranicza do minimum konieczność

stosowania zewnętrznych elementów

do pojedynczego rezonatora kwarco−

wego oraz dwóch dodatkowych kon−

densatorów ceramicznych;

− wreszcie pamięć do przechowywania

danych i wyników obliczeń: RAM;

− oraz wewnętrzna pamięć typu ROM,

w której zawarty jest program działa−

nia mikrokontrolera.

Program działania jest tworzony przez

konstruktora w procesie tworzenia apli−

kacji, a następnie jest zapisywany za po−

mocą programatora w strukturę mikro−

kontrolera. Ponadto mikroprocesor 8051

posiada możliwość dołączenia z ze−

wnątrz dodatkowych układów pamięci

statycznych RAM (do przechowywania

danych) oraz pamięci EPROM/ROM

z której może odczytywać polecenia −

Rys. 2. Mikrokomputer 8051.

E LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 4/97

eż to potr

Też to potr

eż to potrafisz

afisz

programu, producenci ustalili w miarę

jednolite i przejrzyste symbole, których

znajomość (na razie teoretyczna) z pew−

nością przyda się w późniejszych zaku−

pach tych kostek.

W tabeli 1

Tabela 1

Symbol handlowy Opis

Opis

80C51

wersja z wewnętrzną pamięcią programu typu ROM, której

zawartość jest nieznana z naszego punktu widzenia, toteż układ

możemy wykorzystać do pracy tylko z dołączona zewnętrzną

pamięcią np. EPROM do której zapiszemy nasz program (wtedy

pamięć ROM jest wyłączona − nieaktywna)

tabeli 1 zestawiono oznaczenia

mutacji procesora 8051, oraz krótką cha−

rakterystykę zastosowanej pamięci pro−

gramu. Literka “C” w nazwie każdego

z nich oznacza, że każdy układ wykonany

jest w wersji CMOS. Niegdyś dość po−

pularne były wersje HMOS (bez literki C,

np. 8031), lecz jest to przeszłość, toteż

nie będziemy się nimi zajmować.

Jeżeli przez przypadek natrafisz, np.

w BOMISie, na układ w wersji HMOS

i możesz go nabyć za grosze, skorzystaj

i kup go. Taki układ jest identyczny jak

w wersji CMOS, lecz będzie pobierał

więcej prądu podczas pracy, co często

nie jest problemem.

Ze względu na rzadkość takich sytua−

cji, w swoich rozważaniach będziemy

podawać dane i parametry techniczne

dotyczące układów 8051, wykonanych

w wersji CMOS.

Podane w tabeli wersje procesorów

80C51 i 80C52 to typowe “odpady” pro−

dukcyjne wielkich koncernów produkują−

cych sprzęt elektroniczny. “Odpady” to

nie znaczy bezwartościowe lub wybrako−

wane. W pamięci wewnętrznej układu

8051 producent zapisał jakiś program dla

konkretnego odbiorcy (np. wytwórcy

pralek automatycznych). Kostki te nie

zostały jednak sprzedane temu odbiorcy.

Dla ciebie wpisany program jest bezuży−

teczny. Ale, jak wspomniałem wcześ−

niej, mikrokontrolery rodziny 8051 mają

możliwość pracy z wbudowaną lub ze−

wnętrzną pamięcią programu. Jeżeli de−

cydujemy się na wykorzystanie tej dru−

giej możliwości, pamięć wewnętrzną

tabeli 1

80C31

wersja procesora bez wewnętrznej pamięci programu.

Mikrokontroler w tej wersji może pracować tylko z dołączoną

zewnętrzną pamięcią jak dla 80C51.

87C51

wersja z wbudowaną pamięcią EPROM. Obudowa

mikroprocesora posiada okienko kwarcowe, dzięki któremu

możliwe jest kasowanie zawartości tej pamięci , co umożliwia

wielokrotne programowanie całego układu.

89C51

najnowsza wersja procesora z kasowaną elektrycznie pamięcią

EEPROM. Ponieważ w tej wersji cała pamięć programu

EEPROM może być kasowana bardzo szybko − za pomocą tylko

1 impulsu, procesory w tej wersji nazywa się typu “Flash” (czyt.

“flesz”)

80C52

jest to procesor identyczny z 8051 tyle że posiada dodatkowy

trzeci programowalny licznik/timer (nazywany jako “T2”) i dwa

razy więcej pamięci RAM (256B) . Reszta jak dla 80C51 − patrz

wyżej.

80C32

jak dla 80C31 z uwzględnieniem “T2”i RAM

87C52

jak dla 87C51 z uwzględnieniem “T2”i RAM

89C52

jak dla 89C51 z uwzględnieniem “T2”− RAM

można fizycznie odłączyć − poprzez zwar−

cie do masy odpowiedniego wyprowa−

dzenia mikrokontrolera 8051. W takiej

aplikacji można zatem użyć wersji 80C31

− bez wewnętrznej pamięci programu,

lub bardzo taniej (nazwanej wcześniej

“odpadową”) wersji 80C51. W obu przy−

padkach działanie układu będzie takie sa−

me. Ze względu na ogromną różnicę

w cenie tych dwóch wersji, powinieneś

używać tańszej kostki 80C51. Zapytasz

pewnie: To po co w ogóle na rynku są

wersje 80C31, skoro można użyć 80C51

po niższej cenie? Otóż pamięć pobiera

prąd − różnica polega na poborze prądu

przez te układy. Jednak różnica ta wyno−

si zaledwie kilka mA, toteż w naszych za−

stosowaniach nie ma to żadnego znacze−

nia.

W następnym odcinku przyjrzymy się

temu, co “ wystaje” z mikroprocesora −

czyli wyprowadzeniom i ich znaczeniu

dla układu samego mikrokontrolera.

Sławomir Surowiński

E RRARE H UMANUM E ST

W EdW 2/97 oprócz kilku literówek znaleźliście następujące drobne błędy:

· Na str. 12 tytuł powinien brzmieć: “Aplikacje wzmacniaczy operacyjnych”.

· W tym samym artykule na str. 13 na rys. 1 należy zamienić znaczki + − w układzie wzmacniacza U1B. Górny tranzystor

(BD281) powinien mieć oznaczenie T2, tak jak na płytce.

· W artykule “Układ głośnomówiący MC34018” (str. 19) na rys. 4 końcówka RLI ma numer 7, a Vcc − 20.

· Strona 24. Już drugi raz nie zmieniliśmy roku: nie da się ukryć, że mamy rok 1997.

· W ”Kąciku elektronika amigowca” na str. 32 (szpalta 1 wiersz 12) zamiast “rozładowuje”, należy wpisać − ”ładuje”, zaś na

rys. 7a odwrotnie narysowano diodę zabezpieczającą optotriak. Na str. 33 na rys. 12. zamiast wyjścia powinno być − we−

jścia. Na str. 34 na rys. 14 zamiast 470k W powinno być 470 W .

· W ”Prostym odbiorniku nasłuchowym KF” (str. 44) na rys. 2 układ scalony U1 to UL1202, jak podano w spisie elemen−

tów.

· W artykule “Pierwsze kroki w cyfrówce” (str. 53) na rys. 2 (przekaźnikowa bramka AND) wyjście powinno być dołączone

do styku “normalnie otwarty”, a nie “normalnie zwarty” dolnego przekaźnika. Zaś na rys. 6 (tranzystorowa bramka NOR)

brak kropki nad środkowym tranzystorem.

Drobną nagrodę−niespodziankę otrzymuje Kazimierz Znojek z Rudy Śląskiej.

E LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 4/97

eż to potr

Też to potr

Symbol handlowy

eż to potrafisz

afisz

W poprzednim numerze “Elektroniki

dla Wszystkich” zaznajomiliśmy

Czytelników z pojęciem

mikroprocesora i mikrokontrolera.

Przedstawiliśmy ogólne założenia

dotyczące budowy układów

scalonych tego typu oraz przybliżony

sposób współpracy z innymi

układami peryferyjnymi.

W tym odcinku przedstawimy ogólny

opis wyprowadzeń mikroprocesora.

Jest to drugi z odcinków wstępnych

z cyklu obejmującego naukę

programowania procesora 8051.

Przypominamy, że wkrótce

zamkniemy listę kandydatów na

uczniów w “klasie

mikroprocesorowej”. Na zgłoszenia

chętnych czekamy do końca maja.

“Klasa mikroprocesorowa” to grupa

20−30 osób, które orztymają

bezpłatnie od firmy AVT zestaw

edukacyjny (składający się z dwóch

płytek z procesorem, klawiaturą,

wyświetlaczami itp.). Osoby te

zobowiązane będą do

przeprowadzania wszystkich

prostych ćwiczeń z zakresu nauki

programowania oraz do zgłaszania

autorowi cyklu wszelkich wynikłych

niejasności czy problemów. Ma to na

celu praktyczne sprawdzenie stopnia

opanowania przedstawionego

materiału, a także niewątpliwie

zapewni skuteczność nauki. Do

skorzystania z tej możliwości

zapraszamy osoby w różnym wieku,

od 12 do 80 lat.

Mikrokontrolery?

To takie proste...

Część 2

Charakterystyka mikrokontrolera 8051

Dlaczego 8051?

Ponieważ elektronika oparta na ukła−

dach mikroprocesorowych wkracza pod

strzechy coraz silniej, warto by przyjrzeć

się bliżej jednemu, bodaj najpopularniej−

szemu układowi tego typu, a mianowicie

mikrokontrolerowi 8051.

Zapewne wielu Czytelników EdW

spotyka się z oznaczeniem 8051. Niektó−

rych z pewnością ogarnia zimny dreszcz,

inni jak wynika z listów, są zaciekawieni

tematem i możliwościami programowa−

nia mikroprocesorów. Postaram się

w sposób przystępny, tak merytorycznie

jak i finansowo, (niestety z nauką wiąże

się część praktyczna, która wymaga mi−

nimum sprzętu do nauki programowa−

nia) pokazać i przekonać Was o tym że

projektowanie układów przy wykorzysta−

niu mikrokontrolera 8051 nie jest trudne.

Wymagane są jedynie podstawowe wia−

domości z techniki cyfrowej, mówiąc

konkretnie każdy, kto zna podstawowe

bramki logiczne oraz najprostsze typy

przerzutników, a jeżeli dodatkowo wyko−

nał sam jakiś układ lub opisany w litera−

turze, z pewnością nie będzie miał prob−

lemów z opanowaniem sztuki korzysta−

nia z mikroprocesora 8051.

Przy opisie samego procesora,

a w późniejszych numerach EdW, także

podczas krótkich lekcji na temat progra−

mowania, będę za każdym razem odwo−

ływał się do analogicznych układów wy−

konanych w standardowej technice cyf−

rowej (TTL czy CMOS). Dzięki temu każ−

dy zainteresowany tematem czytelnik,

zorientowany choć w podstawach cyf−

rówki, będzie w stanie strawić pewna

porcję wiedzy, oswajając się jednocześ−

Rys. 3. Opis wyprowadzeń mikrokont−

rolera 8051.

E LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 5/97

eż to potr

Też to potr

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: