Renesansowe poglądy na miejsce człowieka we wszechświecie i społeczeństwie określa humanizm, który koncentrował się na człowieku i jego osobowości czyli tzw. antropocentrymz. Antropocentryzm jest wyznacznikiem światopoglądu epoki renesansu, który stawiał człowieka w centrum zainteresowania. Hasłem oddającym ideę tej epoki jest ,, Człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce ". Inspiracją renesansu w znacznym stopniu był antyk, z którego zaczerpnięto min. podziw dla ludzkiego ciała. Twórczość Jana Kochanowskiego i Mirandoli odzwierciedla poglądy na miejsce człowieka we wszechświecie.
Mirandola w swoim utworze ,, O godności człowieka " określił pozycję człowieka we wszechświecie. Człowiek jest najbardziej szczęśliwą i godną istotą, przez co budzi zazdrość innych stworzeń stojących niżej i wyżej. Jego miejsce w tej hierarchii wynika z hojności Boga, który dał mu rozum i wolną wolę. Przedstawia człowieka jako kreatora własnego losu który może kształtować siebie samego i spełniać własne pragnienia będąc jednocześnie odpowiedzialnym za własne wybory. Wyjątkowa i uprzywilejowana pozycja człowieka może się ciągle zmeiniać, gdyż człwiek może spaść lub wznieść się na wyższy poziom. Pokazuje poszukiwania harmonii i ładu w życiu poprzez łączenie cielesnosci z duchowością człowieka.
Jan Kochanowski w swojej ,, Pieśni IX " podkreśla wysoką pozycję człowieka we wszechświecie dzięki rozumowi i mowie. Czlowiek został wybrany i uprzywilejowany przez Boga. Świadomy przemijania czasu powinien sprawy duchowe przedkładać nad materialne. Akceptuje śmierć jako rzecz naturalną i trwa w przekonaniu o nietrwałości dóbr materialnych i wyższości bogactw duchowych. Celem jego zycia jest pozostawienie po sobie dobrego imienia. Sposobem na zdobycie sławy jest praca dla innych zgodnie ze swoimi zdolnościami. Osiągnięcie dobrej sławy jest ostatnią moralną nagrodą człowieka. Musi przestrzegać praw i pilnować porządku publicznego.
Mirandola opisuje miejsce człwieka wśród wszystkich bytów zarówno tych wyższych jak i niższych, a Kochanowski pokazuje wyższość człowieka nad wszystkim i wyróżnienie przez Boga. W obu tekstach podkreślona jest pozycja człowieka we wszechświecie, która wynika z hojności Boga. Odzwierciedlaja one humanistyczne zainteresowanie człowiekiem i antropocentryzm.
madziareczka