Dwadzieścia siedem piesków na unijnej smyczy.pdf

www.radiomaryja.pl/artykuly.php?id=98932

2009-03-10

Dwadzie¶cia siedem piesków na unijnej smyczy

Przyjêcie traktatu lizboñskiego byłoby dalszym krokiem w przekształcaniu UE w jedno pañstwo kosztem

narodowych demokracji

Prof. Anthony Coughlan

Traktat lizboñski ustanowi nowy ład prawny w Unii Europejskiej w formie konstytucyjnej ponadnarodowej

Federacji - zupełnie niepodobnej do obecnej Wspólnoty, za to podobnej do takich federacji, jak USA czy

Niemcy. Federacja ta bêdzie stanowiła osobn± formê, a przy tym nadrzêdn± dla jej 27 pañstw członkowskich.

Zapisy z Lizbony uczyni± zatem z ponad 500 mln mieszkañców 27 krajów rzeczywistych obywateli nowej

Federalnej UE. Jednostka mogłaby byæ obywatelem pañstwa, a pañstwo miałoby swoich obywateli. Po

ratyfikacji traktatu lizboñskiego zachowano by narodowe konstytucje oraz narodowe obywatelstwa, ale nowa

konstytucja UE byłaby nadrzêdna wobec 27 konstytucji narodowych.

Prawa narodów i obowi±zki obywateli nowej Unii byłyby nadrzêdnymi wzglêdem praw i obowi±zków

obywateli poszczególnych pañstw za ka¿dym razem, gdy doszłoby do konfliktu miêdzy tymi dwoma. Ka¿dy

posiadałby dwa obywatelstwa - nie dwóch osobnych pañstw, ale na poziomach federalnym i

prowincjonalnym/regionalnym jednego kraju, a raczej tworu aspiruj±cego do tego miana - postlizboñskiej

Unii Europejskiej. Owo dwoiste obywatelstwo na dwóch poziomach jednego pañstwa jest normalne w

klasycznych federacjach. Od ¶rodka postlizboñska Wspólnota wygl±dałaby jak kombinacja funkcjonuj±ca na

podstawie traktatów zawieranych miêdzy pañstwami. Z zewn±trz wygl±dałoby to jak pañstwo jako takie.

Je¿eli traktat lizboñski zostanie ratyfikowany, prawa narodów jako obywateli UE zostan± przedstawione w

Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej, któr± traktat lizboñski uczyniłby po raz pierwszy prawnie

wi±¿±c±. W KPP znalazły siê takie zapisy, jak prawo do ¿ycia, prawo do zawarcia zwi±zku mał¿eñskiego,

prawo do równego traktowania, do wolno¶ci słowa i wolno¶ci zgromadzeñ, prawa rodziny i dzieci, prawo do

edukacji, prawo do strajku, prawo do posiadania prywatnej własno¶ci, etc. Prawa te ju¿ obowi±zuj± na

poziomie narodowych społeczeñstw obywatelskich. Praktyczna zawarto¶æ owych praw jakich¶ 500 mln

obywateli nowej Unii Europejskiej bêdzie okre¶lana i wypracowywana w oparciu o konkretne orzeczenia

Europejskiego Trybunału Sprawiedliwo¶ci przez lata i dekady od momentu ewentualnej ratyfikacji traktatu

www.radiomaryja.pl

Strona 1/15

lizboñskiego. Prawa obywateli UE miałyby pierwszeñstwo przed jakimikolwiek innymi postanowieniami

narodowych konstytucji odnosz±cych siê do praw obywateli na poziomie narodowym - to zmiana, która

mogłaby doprowadziæ do konfliktu w niektórych wra¿liwych obszarach praw człowieka. W przyznaniu

dodatkowego, unijnego obywatelstwa mieszkañcom krajów członkowskich Unii Europejskiej, wprowadzeniu

do systemu prawnego zapisów Karty Praw Podstawowych i przekazaniu Europejskiemu Trybunałowi

Sprawiedliwo¶ci mocy decydowania o prawach unijnych obywateli chodzi bardziej o władzê ni¿ o prawa.

Byłby to dalszy, du¿y krok w przekształcaniu UE w jedno pañstwo kosztem narodowych demokracji i id±cej z

nimi w parze niepodległo¶ci poszczególnych krajów członkowskich.

1. Traktat lizboñski wprowadzi konstytucjê bardziej po¶rednio ni¿ bezpo¶rednio do ładu prawnego nowej Unii

Europejskiej, któr± ustanowi.

Poza kilkoma mniej istotnymi sprawami pod wzglêdem prawnym skutek wprowadzenia traktatu lizboñskiego

bêdzie w rzeczywisto¶ci taki sam jak "Traktatu ustanawiaj±cego Konstytucjê dla Europy", który głosuj±cy we

Francji i w Danii odrzucili w referendach w 2005 roku.

Zamiast uniewa¿niaæ całkowicie obowi±zuj±ce traktaty europejskie i zast±piæ je dokumentem formalnie

zwanym "konstytucj±", traktat lizboñski proponuje wprowadziæ poprawki do dwóch istniej±cych traktatów i

jednemu z nich nadaæ now± nazwê, tak ¿e obydwa dokumenty mogłyby w sposób efektywny działaæ jak

konstytucja i stworzyłyby dla Unii now± szatê prawn±.

Pierwsze zdanie artykułu I-1 pkt 1 oryginalnego tekstu Konstytucji UE brzmi: "(...) niniejsza Konstytucja

ustanawia Uniê Europejsk±". Zdanie to czyni całkiem jasnym, ¿e proponuje siê now± pod wzglêdem prawnym

Uniê. Z kolei zapis ten odpowiada nastêpuj±cym zapisom w art. 1 zmienionego Traktatu o Unii Europejskiej,

który mógłby zostaæ zast±piony przez traktat lizboñski, je¿eli ten¿e zostałby ratyfikowany: "Niniejsza

Konstytucja ustanawia Uniê Europejsk±, której Pañstwa Członkowskie przyznaj± kompetencje do osi±gniêcia

ich wspólnych celów. Unia koordynuje polityki Pañstw Członkowskich, zmierzaj±ce do osi±gniêcia tych

celów oraz wykonuje w trybie wspólnotowym kompetencje przyznane jej przez Pañstwa Członkowskie. (...)

Podstawê Unii stanowi niniejszy Traktat oraz Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zwane dalej

"Traktatami"). Oba te Traktaty maj± tak± sam± moc prawn±. Unia zastêpuje Wspólnotê Europejsk± i jest jej

nastêpc± prawnym."

Zarówno Traktat Konstytucyjny Unii Europejskiej, jak i traktat lizboñski, który go zast±pił, dałyby nowej Unii

Europejskiej konstytucyjn± formê ponadnarodowej federacji, której ustanowienie miał na celu ka¿dy z nich.

Ratyfikacjê traktatu lizboñskiego wprowadzono by w nastêpstwie konstytucyjnej i politycznej rewolucji w

tym, co zwiemy dzisiaj Uni± Europejsk± i w narodowym porz±dku konstytucyjnym 27 krajów członkowskich.

www.radiomaryja.pl

Strona 2/15

Obywatele krajów członkowskich i wiêkszo¶æ komentatorów w mediach s± wzglêdnie nie¶wiadomi tego stanu

rzeczy, jako ¿e cały proces jest okryty całunem oszustwa. Wyja¶nienie konstytucyjnej i politycznej ró¿nicy

miêdzy postlizboñsk± a prelizboñsk± Uni± utrudnia fakt, ¿e ta sama nazwa "Unia Europejska" jest u¿ywana

dla okre¶lenia dwóch wspólnot, przed i po ratyfikacji Traktatu Reformuj±cego, miêdzy którymi zachodz±

głêbokie konstytucyjne i polityczne ró¿nice.

Obywatele krajów członkowskich mo¿e lepiej by zrozumieli, co siê dzieje, je¿eli pozwolono by im głosowaæ

nad traktatem lizboñskim w referendach. Ale europejscy szefowie rz±dów i prezydenci zadecydowali podczas

szczytu w grudniu 2007 r., ¿e pod ¿adnym pozorem nie mo¿na zezwoliæ na przeprowadzenie powszechnego

głosowania z obawy, ¿e konstytucja UE zostanie po raz kolejny odrzucona, tym razem w postaci traktatu

lizboñskiego. Jedynym wyj±tkiem była Irlandia. W kraju tym nie mo¿na było unikn±æ referendum ze wzglêdu

na zapisy w irlandzkiej konstytucji.

Traktat lizboñski niesie ze sob± konstytucyjn± rewolucjê poprzez wprowadzenie zasadniczych zmian w dwóch

istniej±cych traktatach europejskich, "Traktacie o Unii Europejskiej" (TEU) oraz "Traktacie Ustanawiaj±cym

Wspólnotê Europejsk±" (TEC). Poprzedni utrzymałby swoj± nazwê, podczas gdy ostatni zmieniłby j± na

"Traktat o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej" (TFEU). Te dwa zmodyfikowane traktaty stałyby siê wtedy de

facto konstytucj± postlizboñskiej Unii Europejskiej, któr± by konstytuowały lub ustanawiały, mimo ¿e

formalnie nie u¿ywano by w stosunku do nich okre¶lenia "konstytucja". Unia Europejska otrzymałaby tym

sposobem konstytucjê bardziej niebezpo¶rednio ani¿eli po¶rednio, jak zostało to zaproponowane w

oryginalnym "Traktacie Ustanawiaj±cym Konstytucjê dla Europy" z 2004 r., który głosami Francuzów i

Holendrów został odrzucony.

Podpisany w 1992 r. traktat z Maastricht, z którego wywodzi siê obecna UE, był nazywany "Traktatem o Unii

Europejskiej", nie za¶ traktatem unii, jako ¿e Maastricht nie ustanawiało wyodrêbnionej cało¶ci z osobowo¶ci±

prawn±, która w sposób wła¶ciwy mogłaby byæ nazywana "uni±". Poł±czone traktaty, po wej¶ciu w ¿ycie

zapisów z Lizbony, ustanawiałyby jednak¿e prawdziw± europejsk± uniê, zatem traktat lizboñski byłby w

konsekwencji "Traktatem Unii Europejskiej".

Postanowienie traktatu lizboñskiego, ¿e "Unia zastêpuje Wspólnotê Europejsk± i jest jej nastêpc± prawnym"

(art. 1 poprawiony TEU) jasno mówi, ¿e postlizboñska Unia Europejska bêdzie stanowiła zupełnie now±

cało¶æ w porównaniu ze Wspólnot± Europejsk±, do której doł±czały pañstwa członkowskie w traktatach

akcesyjnych, a która po prostu przestanie istnieæ. Jedn± z trzech pierwotnych wspólnot europejskich, która

pozostanie, bêdzie wtedy Europejska Wspólnota Energii Atomowej (EURATOM).

Kraje członkowskie po przyjêciu traktatu lizboñskiego utrzymałyby swoje narodowe konstytucje, jednak¿e

byłyby one podrzêdne wzglêdem nowej unijnej konstytucji. Jako takie nie byłyby ju¿ wiêcej konstytucjami

suwerennych pañstw, podobnie jak poszczególne stany USA utrzymuj± swoje konstytucje, chocia¿ nadrzêdn±

www.radiomaryja.pl

Strona 3/15

jest federalna Konstytucja Stanów Zjednoczonych.

Wszystkie 27 krajów członkowskich przyzna nowej Unii Europejskiej władzê, jako ¿e zgodz± siê one

dobrowolnie uznawaæ nadrzêdn± rolê UE w przekazanych jej obszarach polityki, które obecnie znajduj± siê w

gestii rz±dów poszczególnych pañstw. Gdzie jeszcze nowa Unia Europejska mogłaby uzyskaæ władzê? Ta tak

zwana zasada nadania jest normalna we wszystkich klasycznych "wnioskowaniach uprzedzaj±cych"

stworzenie federacji, takiej jak Stany Zjednoczone, dziewiêtnastowieczne Niemcy, Szwajcaria, Kanada i

Australia, gdzie pierwotnie niezale¿ne kraje zgodziły siê poddaæ swoj± suwerenno¶æ wy¿szej władzy

federalnej. Kontrastuje to z federacjami, które zostały ustanowione przez jednostkowe kraje przybieraj±ce

formê federacji, na przykład Niemcy po II wojnie ¶wiatowej, Rosja, Indie, Nigeria, etc., które mog± byæ

postrzegane jako "zstêpuj±ce" federacje.

2. Traktat uprawni postlizboñsk± Uniê Europejsk± do działania w charakterze pañstwa w relacjach z innymi

krajami.

Aby zrozumieæ dramatyczn± zmianê konstytucyjn±, któr± wprowadzi traktat lizboñski, nale¿y wzi±æ pod

uwagê, ¿e to, co dzisiaj nazywamy Uni± Europejsk±, nie jest pañstwem. Nie jest nawet odrêbn± prawn± lub

zwi±zkow± cało¶ci±, rz±dz±c± siê własnym prawem, poniewa¿ nie posiada osobowo¶ci prawnej, chocia¿

niektórzy twórcy ustaw zasugerowali, ¿e posiada ona formê osobowo¶ci embrionalnej. Nie jest to forma

daj±ca siê oddzieliæ, lecz raczej "s±siednia", funkcjonuj±ca obok 27 pañstw członkowskich. Nazwa "Unia

Europejska" obecnie opisuje termin prawny oznaczaj±cy ogół stosunków miêdzy wszystkimi 27 pañstwami

członkowskimi i ich narodami. Tytuł I obowi±zuj±cego obecnie "Traktatu o Unii Europejskiej", wywodz±cy

siê z traktatu w Maastricht z 1992 r., który ustanowił obecn± UE, dosyæ jasno stwierdza, ¿e "Uniê stanowi±

Wspólnoty Europejskie, uzupełnione politykami i formami współpracy przewidzianymi niniejszym

Traktatem. Jej zadaniem jest kształtowanie w sposób spójny i solidarny stosunków miêdzy Pañstwami

Członkowskimi oraz miêdzy ich narodami".

Relacje te s± wła¶ciwe zarówno dla obszaru "Wspólnoty Europejskiej", na którym obowi±zuje ponadnarodowe

prawo europejskie, jak i "miêdzyrz±dowych" obszarów polityki zagranicznej i bezpieczeñstwa z jednej strony,

a wymiaru sprawiedliwo¶ci i spraw wewnêtrznych z drugiej, gdzie kraje członkowskie dowolnie współpracuj±

miêdzy sob± w kwestii utrzymania własnej suwerenno¶ci i gdzie nie siêgaj± prawa europejskie. Te ró¿ne

obszary - lub "filary", u¿ywaj±c terminologii UE - zebrane razem tworz± to, co dzisiaj nazywamy Uni±

Europejsk±.

Traktat lizboñski w sposób zasadniczy zmieniłby tê sytuacjê poprzez stworzenie konstytucjonalnie i

politycznie nowej Unii, przy jednoczesnym zachowaniu dotychczasowej nazwy. W przeciwieñstwie do

obecnej Unii Europejskiej ta konstytucyjnie nowa UE bêdzie pod wzglêdem prawnym zupełnie oddzieln±

www.radiomaryja.pl

Strona 4/15

form± i nadrzêdn± wzglêdem krajów członkowskich, dokładnie tak jak Stany Zjednoczone stanowi± osobn±

formê i nadrzêdn± wzglêdem Massachusetts czy Kansas, tudzie¿ Republika Federalna Niemiec wzglêdem

poszczególnych niemieckich landów.

Unia postlizboñska bêdzie podpisywała traktaty z innymi krajami na wszelkich płaszczyznach przyznanej jej

władzy i w miêdzynarodowej społeczno¶ci bêdzie działała jak pañstwo. Bêdzie przemawiała na forum

Narodów Zjednoczonych, przekazuj±c ustalone stanowisko w kwestiach polityki zagranicznej, dokładanie tak

samo jak w czasach sowieckich ZSRS zajmował miejsce w ONZ, równolegle z niektórymi wchodz±cymi w

jego skład krajami, jak np. Ukraina czy Białoru¶, które równie¿ zasiadały w tej organizacji. Kraje

członkowskie bêd± zobowi±zane wspieraæ unijn± politykê zagraniczn± oraz politykê bezpieczeñstwa

"aktywnie i bez zastrze¿eñ (...) w duchu lojalno¶ci i wzajemnej solidarno¶ci" (art. J1 pkt 4 poprawionego

TEU). Słowo "lojalno¶æ" mówi jasno o tym, ¿e w grê wchodz± tutaj zwi±zki konstytucyjne.

Traktat lizboñski da równie¿ Unii Europejskiej prezydenta, ministra spraw zagranicznych nosz±cego tytuł

wysokiego komisarza ds. polityki zagranicznej i bezpieczeñstwa, ciała dyplomatyczne maj±ce nosiæ miano

słu¿b ds. zewnêtrznych oraz prokuratora. Nowa UE przyst±pi do Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, co

ju¿ uczyniło wiele europejskich pañstw wewn±trz Unii i poza ni±.

Ta postlizboñska Unia Europejska bêdzie stanowiła o wiêkszo¶ci naszych praw. Obecnie UE nie tworzy

europejskich praw; czyni to Wspólnota Europejska. Mówi±c wprost, dzisiaj nie istnieje zatem ¿adne prawo

Unii Europejskiej, jedynie prawo wspólnotowe. Uległoby to zmianie, je¿eli traktat lizboñski zostałby

ratyfikowany, jako ¿e zapisy z Lizbony obaliłyby Wspólnotê Europejsk± i zast±piły j± now± Uni±, której

prawa byłyby nadrzêdnymi wzglêdem narodowych w przypadku zaistnienia konfliktu miêdzy tymi dwoma.

Zasada pierwszeñstwa i nadrzêdno¶ci prawa europejskiego nad prawami poszczególnych krajów

członkowskich nie znalazła siê wcze¶niej w ¿adnym z europejskich traktatów. Tymczasem art. I-12 pkt 6

odrzuconego "Traktatu Ustanawiaj±cego Konstytucjê Europejsk±" z 2004 r. wyra¿ał to jednoznacznie,

podobnie zreszt± jak i traktat lizboñski poprzez powoływanie siê w "Deklaracji 17 dotycz±cej pierwszeñstwa"

na oparte na precedensach prawo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwo¶ci. Przez lata prawo to

wypracowało zasady: (a) nadrzêdno¶ci prawa Unii Europejskiej nad narodowym, (b) jego bezpo¶redniego

obowi±zywania na terytoriach krajów członkowskich, nawet je¿eli nie zostało formalnie przyjête przez

narodowe parlamenty i (c) konstytucyjnego charakteru porz±dku prawnego, z którego wywodzi siê prawo

europejskie.

Je¿eli traktat lizboñski miałby zostaæ przyjêty, prawo europejskie i narodowe zajmowałyby siê ró¿nymi

obszarami i ró¿nymi rodzajami spraw, jak jest to przyjête w federacjach, gdzie prawa s± stanowione na

poziomie federalnym oraz prowincjonalnym czy regionalnym. Zapisy z Lizbony dałyby Unii Europejskiej

władzê do tworzenia ponadnarodowych praw, które byłyby wi±¿±ce dla krajów członkowskich oraz ich

www.radiomaryja.pl

Strona 5/15

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: