witraze.pdf

w warsztacie majsterkowicza

Przez kolorowe

szkiełko

Witraże mogą zdobić nie tylko kościoły,

zabytkowe budynki czy wytworne

restauracje. Znajdzie się dla nich miejsce

nawet w niewielkim mieszkaniu.

mioty przyciągają wzrok i są cieka-

wym akcentem we wnętrzu. Moż-

na je dobrać zarówno do pomiesz-

czeń urządzonych tradycyjnie, jak i nowoczes-

nych. Najczęściej zdobi się nimi drzwi, okna i

meble. Popularne są lampy witrażowe, można

też zdobić nimi biżuterię. A jeśli zrobi się ta-

ki przedmiot samodzielnie, satysfakcja będzie

ogromna.

Najpopularniejszym sposobem wykonywania

witraży jest technika Tiffany’ego – z użyciem

kolorowych szkieł przezroczystych i opalizo-

wanych, łączonych folią miedzianą i cyną.

Przy użyciu niedrogich narzędzi i szkła, do-

stępnych w hurtowniach większych miast,

można wyczarować niepowtarzalne wzory.

Z czasem robienie witraży może się stać pasjo-

nującym hobby lub nawet nowym, ciekawym

zawodem.

z Już po pierwszej próbie uda

nam się na pewno wykonać

taki drobiazg

v Po nabraniu wprawy

będziemy mogli

samodzielnie zrobić

trudniejsze rzeczy,

np. taką lampę

Tekst i zdjęcia z prac Grzegorz Gierłowski (więcej informacji: Galeria Witrażu, Łódź, ul Baczyńskiego 98, tel. 42 656 05 59, oferująca

wyroby witrażowe, kursy i ilm DVD „Jak robić witraże i lampy dla domu” – do obejrzenia na stronie www.artinterior.com.pl) t

zrób to sam

JAK ZROBIĆ WITRAŻ

Z robione z kolorowego szkła przed-

Witrażowe drzwiczki

Czas pracy: 10-12 godzin, po nabraniu wprawy 7-8 godzin

Jeśli nie mamy własnych pomysłów, wiele wzorów

można znaleźć w Internecie (np. wpisując w wyszu-

kiwarkę free stained glass pattern ). Po wydrukowaniu

należy je powiększyć i dostosować rozmiarami do

swych potrzeb. Następnie ustalamy, jakie szkło za-

stosujemy na tło, a jakie na elementy wzoru. Do pła-

skich witraży w drzwiach, oknach i meblach spraw-

dzają się kombinacje szkieł ornamentowych lub ka-

tedralnych (stosujemy je, gdy chcemy przepuścić jak

najwięcej światła) z opalizowanymi (mało przezro-

czyste lub wcale), ale zastosowanie wielu kolorów z

jednego rodzaju też może dać ciekawy efekt. Projek-

towanie własnych wzorów to bardzo satysfakcjonu-

jąca część pracy witrażysty.

Przygotowanie wzoru

Ile to kosztuje?

r patyna – 10 zł/250 ml

r płyn lutowniczy – 12 zł/250 ml

r rolka folii – 8-9 zł/30 m

r cyna w drucie – 38 zł/kg

r szkło ornamentowe – 35-45 zł/m 2

r szkło opalizowane Spectrum

– 150-220 zł/m 2

Potrzebne narzędzia:

z Szkła, których użyjemy (od lewej góry): zielone szkło

opalizowane Spectrum na tło, jasnokremowe opalizo-

wane szkło Spectrum na środkowy okrąg,

półprzezroczyste szkło ornamentowe na tło, średni

brąz opalizowany Spectrum na muszlę

z Wybrany wzór, już we właściwych rozmiarach, prze-

rysowujemy na bristol przy użyciu podświetlarki lub

w dzień na szybie okna. Na poszczególnych elementach

zaznaczamy wybrane kolory i rodzaje szkła. Następnie

wycinamy je. W ten sposób powstają wykrojniki

r lutownica oporowa 80-100 W z posrebrzanym

grotem witrażowym – 50-120 zł r nóż

do zarysowywania szkła, szczypce (cęgi) do ła-

mania szkła – 40-70 zł r osełka do szlifowania

– 10,60 zł lub r szliierka – 550 zł

2 Wycinanie elementów

witrażu

z Na wybranym szkle obrysowujemy elementy wi-

trażu od kartonowego wykrojnika (szablonu). Robi-

my to po gładszej stronie szkła

z Nożem do cięcia szkła z witrażową końcówką zary-

sowujemy powierzchnię szkła po narysowanych liniach.

Końcówka noża ma utwardzane kółko tnące, które

prowadzimy dokładnie po linii. Przy tej czynności

usłyszymy delikatny dźwięk zarysowywanego szkła

z Zbędne kawałki szkła odłamujemy szczypcami (cę-

gami). Ustawiamy je płaską szczęką do góryna linii zary-

sowania i niezbyt mocno ściskając, odłamujemy do dołu

zbędne kawałki. Gdy krzywizna łuku jest duża, robimy to

stopniowo, najpierw wycinając i odłamując nieco płyt-

szy łuk

zrób to sam

w warsztacie majsterkowicza

3 Obróbka brzegów

z Brzegi wyrównujemy na małej witrażowej szliierce do szkła, której wirujące kółko

ścierne szybko i dokładnie wyrówna brzegi

z Gdy nie mamy takiej szliierki, możemy użyć osełki o średniej ścier-

ności, pamiętając, by prowadzić ją równolegle do brzegu (nie z góry na

dół). Osełki o różnym kształcie – szersza i węższa – ułatwią szlifowanie

wewnątrz łuków. Po szlifowaniu dobrze jest ułożyć wszystkie elementy

na wzorze

v Oszlifowane brzegi owjamy samoprzylepną folią

miedzianą, zawsze szerszą o 0,6-1,2 mm od grubo-

ści szkła. Folia musi równo wystawać po obu

stronach szkła, by można ją było wywinąć na obie

powierzchnie. Odpowiednią folię łatwo dobrać,

ponieważ jest dostępna w różnej szerokości

– od 4,2 do 6,2 mm. Do szkieł przezroczystych

używa się folii z czarnym spodem, a do nieprzezro-

czystych – tańszej, o spodzie miedzianym tak jak

wierzch

4 Łączenie elementów

5 Mycie i patynowanie

z Owinięte folią elementy układamy na wzorze.

Sprawdzamy w ten sposób, czy do siebie idealnie

pasują

z Miejsca styków wykończonych folią elementów

smarujemy płynem lutowniczym. Robimy to bardzo

delikatnie pędzelkiem, tak by nic nie poruszyć

z Ułożony płasko witraż myjemy miękką szczo-

teczką po obu stronach wodą z płynem do naczyń.

Pianę spłukujemy czystą wodą

c Rozgrzaną lutownicą nabieramy z drutu cynowego

kropelki cyny i delikatnie opuszczamy na posmarowa-

ne miejsca w celu wstępnego punktowego połączenia

v Teraz możemy lutować całe brzegi. Rozpuszczamy cy-

nę, nanosimy ją grotem tak, aby powstał lekki wałeczek,

i pozostawiamy do zastygnięcia. Gdy jedna strona jest

gotowa, delikatnie odwracamy witraż na drugą i kładzie-

my na mokrej szmatce. Dzięki temu to, co już zrobiliśmy,

nie ulegnie zniszczeniu podczas lutowania drugiej strony.

Po zlutowaniu całości sprawdzamy, czy wszystko jest

równe, i poprawiamy ewentualne przecieki czy deforma-

cje. Folię na brzegach pobielamy cienką warstwą cyny

z Na wszystkie luty nanosimy wąską szczoteczką

(nadaje się do tego stara szczoteczka do zębów) czarną

lub miedzianą patynę, lekko pocierając. Po minucie spłu-

kujemy ją czystą wodą i wycieramy. Zostawiamy na

kilka minut do całkowitego wyschnięcia i przecieramy

miękką szmatką do połysku. Patynowanie nie jest ko-

nieczne, ale praktyczne, bo zapobiega utlenianiu i szarze-

niu cyny, dając jednocześnie wyrazistszy rysunek

zrób to sam

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: