teatrzyk3.pdf

przedstawienie

O wędkarzu i smutnej rybce

Bajka w wykonaniu dzieci 5-, 6-letnich

OBSADA:

NARRATORZY

WISŁA

WĘDKARZ

ZŁOTA RYBKA

PIESEK BIAŁY

PIESEK CZARNY

3 GRUPKI DZIECI

(po dwoje, troje lub więcej)

IIISCENY

Scenografia: nad Wisłą. Na podłodze rozłożony jest błękitny materiał lub

tiul. Na nim porozrzucane są zgniecione kule gazet. Poza materiałem leży

średnia obręcz dla Złotej Rybki.

Postać Wisły: ubrana na niebiesko, z ubrudzoną twarzą i kawałkiem błę-

kitnej tkaniny na głowie. Do tkaniny przypięte skrawki gazety lub podartych

szmatek.

W scenie II pojawia się łódka – mogą to być symbolicznie dwa związane

krzesełka.

REKWIZYTY:

Torba ekologiczna, obrazek I – A3 z pojemnikami do segregacji odpadów, obrazek II – chmu-

ry z kroplami deszczu i obrazek III – z niekapiącym kranem, kwiatek w doniczce, filiżanka ze

spodkiem i długa szczotka do mycia pleców.

Sce na I

NARRATOR: Biały mówi do czarnego:

(Wchodzi narrator, kłania się i mówi)

BIAŁYPIESEK: Oj! Zmęczyłem się kolego.

Napić wody by się zdało,

lecz jej w Wiśle strasznie mało.

Trudno, wskoczę, ledwo żyję,

przy okazji się napiję.

NARRATOR: Nie tak dawno, niedaleko,

nie za górą, nie za lasem

martwiła się pewna rzeka,

popłakując sobie czasem:

CZARNYPIESEK: Nie rób tego, mój kolego!

Zaraz powiem ci dlaczego:

(Wisła wstaje i mówi)

WISŁA: Jestem Wisła – wód królowa,

lecz to oczywiste słowa.

Kiedyś byłam jak wstążeczka,

dzisiaj jestem brudną rzeczką.

I do tego coś się stało,

że jest mnie zupełnie mało.

Jeśli mi ktoś nie pomoże,

to się strasznie skończyć może.

(Wskazuje na śmieci)

Wisła brudna jest i chora

i potrzeba jej doktora,

bo zostało jej niewiele,

nie jest dla nas przyjacielem.

Ludziom i pieskom zagraża.

Unikniesz weterynarza,

gdy na miskę swą poczekasz.

Wisłę omijaj z daleka!

(Siada i płacze, słychać chlupanie wody)

NARRATOR: Tuż nad brzegiem naszej wody

dwa wesołe pieski młode

po piasku sobie biegały:

jeden czarny, drugi biały.

BIAŁYPIESEK: Choć wytrzymać już nie mogę,

zapamiętam twą przestrogę.

Lecz gdzie się podziała woda?

Nie ma wody, strasznie szkoda...

(Pieski znikają ze sceny)

(Wbiegają dwa pieski i przez chwilę biegają

przy dźwiękach skocznej muzyki.

Po chwili zatrzymują się i patrzą na siebie)

A Wisła brudna została

i zapłakana cała

przedstawienie

Sce na I I

nasza Wisła, nasza miła

czystą rzek Królową była.

Może tobie to się uda,

człowiek czasem czyni cuda…

(Na Wiśle pojawia się łódka.

Wchodzi wędkarz z wędką i podbierakiem lub siatką).

NARRATOR: Obok mostu, tam, gdzie schody,

zszedł nad Wisłę wędkarz młody.

Zapakował swój sprzęt cały

na uroczą łódkę małą.

WĘDKARZ: No dobrze, może spróbuję

Ale nic nie obiecuję…

(Rybka siada do obręczy)

(Na słowa narratora, wędkarz siada na krzesełko

ze swoimi rekwizytami)

Sce na I II (e pilog)

WĘDKARZ: Dziś mam chęć na rybkę tłustą.

nad tą rzeką prawie pustą.

I sam nie wiem, co się stało,

że tak w Wiśle wody mało.

NARRATOR: Do akwarium rybkę wrzucił,

do przedszkola wnet się zwrócił.

Tu mądrych dzieciaków wiele.

(Kręci głową, zarzuca wędkę)

(Wraz z wędkarzem wchodzą dzieci)

NARRATOR: Rzucił wędką hak daleko

i cierpliwie, cicho czekał.

Ale cóż to? Co się stało?

Coś mu złapać się udało?

Wśród wiślanej wody śmieci

coś w wyschniętej rzece świeci.

Złota, brudna rybka mała

na haczyk się złapać dała.

WĘDKARZ: Moi mali przyjaciele,

Wisła bronić się nie umie,

każdy musi to zrozumieć.

Trzeba skończyć z tym gadaniem,

pora wziąć się za działanie

i ratować, daję słowo,

żeby była znów Królową!

(Złota rybka wskakuje do łódki i siada obok wędkarza)

(Dzieci dzielą się na trzy grupy i rozchodzą się

w różnych kierunkach)

RYBKA: Wielkie dzięki, mój kolego,

wyrwałeś mnie z błota tego.

NARRATOR: No i co się stało dalej?

(Ociera twarz chusteczką)

NARRATOR: Wszyscy się poumawiali:

To przez ludzi tak się stało,

że w tej rzece wody mało.

W Wiśle szybko się uduszę.

Do akwarium trafić muszę.

Jest mi bardzo, bardzo smutno,

kocham Wisłę, płytką, brudną.

To mój dom, to moje miejsce,

dla niej bije moje serce.

Pierwsza grupa – super dzieci

oczyściła z Wisły śmieci.

Wywiesiła zarządzenia:

(Dzieci zbierają do ekologicznej torby

kule z gazet)

DZIECI: Zakaz w Wiśle jest śmiecenia!

WĘDKARZ: A życzenia, powiedz szybko,

przecież jesteś złotą rybką.

Czyń zaklęcie póki czas,

zwrócisz Wiśle dawny blask.

(Pokazują obrazek I)

NARRATOR: Druga grupa – pomysł miała

i deszczówki nałapała.

RYBKA: Już nie mogę, choć bym chciała,

wszystkie czary ludziom dałam.

Choć spełniałam ich potrzeby,

nikt z nich nie poprosił, żeby

DZIECI: Z tej deszczówki świetna woda.

Deszczyk złap, bo Wisły szkoda!

(Pokazują obrazek II)

przedstawienie

NARRATOR: A ta trzecia – to rzecz jasna,

ruszyła prosto do miasta.

I żeby wodę oszczędzać,

kazała krany przykręcać:

I do picia, i do mycia,

i do prania, gotowania,

i do kwiatów podlewania.

WSZYSTKIE

DZIECI: Rozumiemy naszą misję,

więc przez radio, telewizję

i po domach rozpowiemy:

Od dziś wodę szanujemy!

Piosenka „Ach, jak przyjemnie…”

(Pokazują obrazek III)

DZIECI: Bo to wielkie jest odkrycie:

Szanuj wodę – wygrasz życie!

I dla zdrowia i urody

każdy potrzebuje wody!

Ach, jak przyjemnie kołysać się wśród fal,

Gdy szumi, szumi woda i płynie sobie w dal.

Ach, jak przyjemnie, radosny słychać śpiew,

Gdy szumi, szumi woda i młoda szumi krew.

DZIECKO1: Odkręcony kran zostawi

ten, co wodę marnotrawi.

A, jak dobrze wszyscy wiecie,

wciąż mniej wody jest na świecie.

Bo tak uroczo, tak ochoczo serca biją w nas.

Gdy jest pogoda, szumi woda, tak nam mało

brak do szczęścia.

Ach, jak przyjemnie kołysać się wśród fal,

Gdy szumi, szumi woda i płynie sobie w dal.

Ach, jak przyjemnie, radosny słychać śpiew,

Gdy szumi, szumi woda i młoda szumi krew.

(DZIECKO 2 trzyma kwiatek w doniczce)

DZIECKO2: Więc, gdy czystą chcesz mieć główkę,

możesz łapać w dzban deszczówkę.

I z deszczówki czerpać wodę,

gdy chcą pić roślinki młode.

NARRATOR: No a co ze złotą rybką?

Proszę nam powiedzieć szybko!

(DZIECKO 3 trzyma filiżankę ze spodkiem)

WĘDKARZ: Dobrze sprawa się skończyła,

rybka do Wisły wróciła.

DZIECKO3: Do herbaty wcześnie rano

lepiej lej przegotowaną.,

Dla pragnienia i ochłody

mineralnej popij wody.

NARRATOR: A co z Wisłą? Jak tam Wisła?

WĘDKARZ: Wisła wielkością rozbłysła

i jak kiedyś, tak na nowo

nazywano ją Królową.

(DZIECKO 4 trzyma długą szczotkę

do mycia pleców)

NARRATOR: Wszystko dobrze się skończyło.

a żeby tak zawsze było,

wody – pamiętajcie dzieci

nie marnować, nie zaśmiecić.

Szanuj wodę, póki czas,

bo bez wody nie ma nas!

DZIECKO4: A gdy się wykąpać chcesz,

szybki, chłodny prysznic bierz.

Tu nie będzie wielkiej szkody,

bo zużyjesz mało wody.

WĘDKARZ: Świetnie żeście się sprawili.

Teraz trzeba, moi mili,

żeby własnym czynem, słowem

wszystkim ludziom wbić do głowy,

aby wodę oszczędzali

i oszczędzać pamiętali.

WSZYSCY: Szanuj wodę, póki czas,

bo bez wody nie ma nas!

(Kłaniają się)

konie c

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: