20.Robert Jordan-Książe Kruków.pdf

Robert Jordan – Koło Czasu – „Ksi ążę Kruków”

EPILOG

WSPOMNIJ STARE PORZEKADŁO

P omieszczenie o czerwonych ś cianach, którego sufit

pomalowany był fantazyjnie w ptaki i ryby igraj ą ce w ś ród chmur i

fal, pełne było odzianych na br ą zowo urz ę dników,

przemykaj ą cych w wolnych przestrzeniach mi ę dzy długimi

stołami. Z pozoru nikt nie próbował podsłuchiwa ć — wi ę kszo ść ,

nie bez powodu zreszt ą wydawała si ę oszołomiona — ale Suroth

nie w smak była ich obecno ść . Musieli słysze ć cz ęść z tego, o

czym mówiono, a wie ś ci były potencjalnie złowieszcze. Galgan

jednak nalegał. Powinni co ś robi ć , ż eby oderwa ć my ś li od

katastrofalnych wie ś ci z domu, a wszyscy byli godnymi zaufania

m ęż czyznami i kobietami. Nalegał! Przynajmniej siwowłosy nie

zało ż ył tego ranka munduru. Jego obszerne, niebieskie spodnie i

krótki, czerwony kaftan z niskim kołnierzem oraz rz ę dami złotych

guzików ozdobionych godłem stanowiły ostami krzyk imperialnej

mody. Kiedy przywdziewał zbroj ę albo bodaj swój czerwony

mundur, czasami zachowywał si ę tak, jakby była jeszcze jednym

ż ołnierzem oddanym mu pod komend ę !

Có ż , kiedy Elbar powróci z wiadomo ś ci ą o ś mierci Tuon,

b ę dzie mo ż na zabi ć Galgana. Teraz policzki miał posmarowane

popiołem, podobnie jak ona. Statek, którego przybycie

zapowiedziała Semirhage, przywiózł wie ś ci o ś mierci

Imperatorowej i buntach szarpi ą cych wszystkimi prowincjami

Imperium. Nie było Imperatorowej, znikn ę ła Córka Dziewi ę ciu

Ksi ęż yców. W oczach pospólstwa ś wiat znalazł si ę na kraw ę dzi

zagłady. Niektórzy z Krwi te ż tak to widzieli. Kiedy zginie Galgan

i jeszcze par ę osób, nikt nie przeszkodzi Suroth Sabelle Meldarath

ogłosi ć si ę Imperatorow ą . Próbowała nie my ś le ć o nowym

imieniu, jakie przybierze. Wymy ś lanie nowego imienia przed

faktem stanowiło zły omen.

Czoło Galgana przecinała gł ę boka zmarszczka, on sam

pochylił si ę nad map ą i stukn ą ł polakierowanym na czerwono

paznokciem w góry na południowym wybrze ż u Arad Doman.

Robert Jordan – Koło Czasu – „Ksi ążę Kruków”

EPILOG

Suroth nie miała poj ę cia, jak si ę nazywaj ą . Na mapie

przedstawiaj ą cej całe Arad Doman, znajdowały si ę trzy znaczniki:

jeden czerwony trójk ą t i dwa białe kr ę gi, układaj ą ce si ę w dług ą

lini ę , wiod ą c ą z północy na południe.

— Czy Turan zdobył dokładne informacje na temat

liczebno ś ci oddziałów, które zeszły z tych gór i przył ą czyły si ę do

Ituralde, kiedy ten wszedł na tereny Arad Doman, Yamada?

Policzki Efraima Yamady te ż pokrywał popiół, poniewa ż

nale ż ał do Krwi, nawet je ś li pomniejszej, włosy podgolone miał ze

wszystkich stron z kosmykiem z tyłu, zamiast zwykłego w ą skiego

grzebienia na ogolonej czaszce. Tylko pospólstwo wokół stołu,

niezale ż nie od szar ż y, nie nosiło widocznych oznak ż ałoby.

Yamada był siwiej ą cy, wysoki, z szerokimi ramionami i w ą skimi

biodrami, miał na sobie niebiesko-złoty napier ś nik i faktycznie

zachował ś lady urody młodo ś ci.

— Donosi, ż e jest ich przynajmniej sto tysi ę cy, kapitanie

generale. By ć mo ż e półtora raza tyle.

— A jak wielu ujawniło si ę , gdy Turan przekroczył granic ę ?

— Mo ż e

dwie ś cie

tysi ę cy,

kapitanie

generale.

Galgan

westchn ą ł i wyprostował si ę .

— A wi ę c Turan ma jedn ą armi ę z przodu i drug ą z tyłu,

armie stanowi ą zapewne wszystkie siły Arad Doman i razem

przytłaczaj ą go liczebn ą przewag ą . — Głupiec! Stwierdzał

oczywisto ść .

— Turan powinien ogołoci ć Tarabon ze wszystkich mieczy i

lanc! — warkn ę ła Suroth. — Je ż eli prze ż yje to fiasko, chc ę jego

głowy!

Galgan zerkn ą ł na ni ą spod siwych brwi.

— Nie wydaje mi si ę , ż e lojalno ść Tarabonu jest ju ż do ść

pewna, aby pozwoli ć sobie na taki krok — odrzekł sucho. — Poza

tym ma damane i rakeny . To powinno zrekompensowa ć

niedostatki liczebno ś ci. Je ż eli ju ż mowa o damane i rakenach ,

podpisałem rozkazy awansu Tylee Khirgan na porucznika

generała i wyniesienia jej do pomniejszej Krwi, poniewa ż ty si ę z

tym oci ą gała ś , wreszcie powrotu rakenów do Amadicii i Altary.

Chisen wci ąż nie znalazł sprawcy tego drobnego zamieszania na

północy, a mnie nie podoba si ę my ś l, ż e ten kto ś zaczaił si ę

gdzie ś , czekaj ą c, by wyj ść , gdy Chisen powróci na Przeł ę cz

Molvaine.

Robert Jordan – Koło Czasu – „Ksi ążę Kruków”

EPILOG

Suroth sykn ę ła i zanim zdołał si ę powstrzyma ć , wbiła palce

zaci ś ni ę tych dłoni w plisy niebieskiej sukni. Nie zdradzi si ę z

emocjami przed tym człowiekiem!

— Posuwasz si ę za daleko, Galgan — oznajmiła chłodno. —

Ja rozkazuj ę Zwiastunom. A obecnie dowodz ę równie ż Powrotem.

Nie

b ę dziesz

wypisywał ż adnych

rozkazów

bez

mojej

kontrasygnaty.

— To dowodzisz Zwiastunami, którzy zostali

podporz ą dkowani dowództwu Powrotu — odparł spokojnie, a

Suroth poczuła w ustach gorzki smak. Wie ś ci z Imperium dodały

Galganowi ś miało ś ci. Najwyra ź niej ś mier ć Imperatorowej

podsun ę ła mu pomysł, by sta ć si ę pierwszym Imperatorem od

dziewi ę ciuset lat. Wychodziło na to, ż e b ę dzie musiał umrze ć dzi ś

w nocy. — Odno ś nie za ś do twojego dowództwa nad Powrotem...

— Urwał na odgłos ci ęż kich butów w korytarzu.

Nagle drzwi do komnaty wypełniła Stra ż Skaza ń ców, byli w

zbrojach, dłonie spoczywały na r ę koje ś ciach mieczy. Twarde oczy

spogl ą dały spod czerwono-zielonych hełmów, biegaj ą c po

pomieszczeniu. Dopiero gdy poczuli si ę usatysfakcjonowani tym,

co zobaczyli, odst ą pili na bok — za nimi w korytarzu tłoczyły si ę

dalsze sylwetki Stra ż y Skaza ń ców: ludzie i Ogirowie. Suroth

ledwie zwróciła na nich uwag ę . Jej wzrok przykuwała drobna,

smagła kobieta w plisowanych bł ę kitach z ogolon ą głow ą i

popiołem na policzkach. Całe miasto huczało. Wi ę c nie mogła

dotrze ć do swego pałacu, nie usłyszawszy wpierw o ś mierci matki,

ś mierci wszystkich członków rodziny, lecz jej twarz była niczym

maska. Kolana Suroth automatycznie dotkn ę ły posadzki. Wokół

niej kl ę kała cała Krew, a pospolitacy korzyli si ę .

— Ś wiatło ś ci dzi ę ki za twój bezpieczny powrót, Wasza

Wysoko ść — powiedziała, doł ą czaj ą c do chóru reszty Krwi. A

wi ę c Elbar zawiódł. Niewa ż ne. Tuon nie przybierze nowego

imienia ani nie zostanie cesarzow ą póki ż ałoba nie dobiegnie

ko ń ca. W tym czasie mo ż e zgin ąć , robi ą c miejsce dla nowej

cesarzowej.

— Poka ż im, co przyniósł mi kapitan Musenge, generale

sztandaru Karede — powiedziała Tuon.

Wysoki m ęż czyzna z trzema ciemnymi piórami na hełmie

pochylił si ę , ż eby ostro ż nie opró ż ni ć płócienny worek na zielone

Robert Jordan – Koło Czasu – „Ksi ążę Kruków”

EPILOG

płytki posadzki. Z worka co ś wypadło, w powietrzu rozszedł si ę

ohydny fetor rozkładu. Tamten upu ś cił worek, a potem przeszedł

przez komnat ę i stan ą ł obok Suroth.

Chwil ę zaj ę ło jej, zanim w gnij ą cej masie mi ę sa rozpoznała

charakterystyczny haczykowaty nos Elbara; gdy tylko si ę to stało,

padła na posadzk ę , korz ą c si ę , całuj ą c płytki. Jednak nie z

desperacji. Wyjdzie z tego jako ś . Chyba ż e poddali Elbara

ś ledztwu.

— Nisko opuszczam swe oczy, Wasza Wysoko ść , poniewa ż

jeden z moich ludzi obraził ci ę tak bardzo, ż e zdj ę ła ś mu głow ę .

— Obraził mnie — Tuon zdawała si ę wa ż y ć słowa. — Mo ż na

powiedzie ć , ż e mnie obraził. Próbował mnie zabi ć .

Szmer rozszedł si ę po pomieszczeniu, a zanim Suroth cho ć by

otworzyła usta, generał sztandaru Stra ż y Skaza ń ców postawił

stop ę na jej po ś ladkach, złapał w dło ń grzebie ń włosów i odgi ą ł

ciało do tyłu. Nie broniła si ę . Tym sposobem tylko powi ę kszyłaby

ha ń b ę .

— Nisko spuszczam swe oczy, Wasza Wysoko ść , poniewa ż

jeden z moich ludzi okazał si ę zdrajc ą — powiedziała ochryple.

Ż ałowała, ż e nie mo ż e mówi ć w naturalny sposób, ale ten

przekl ę ty człowiek tak wygi ą ł jej plecy, ż e dziw, i ż w ogóle mogła

mówi ć . — Gdybym go bodaj podejrzewała, sama poddałabym go

przesłuchaniu. Ale je ś li mnie próbował obci ąż y ć win ą , wiedz,

Wasza Wysoko ść , ż e zrobił to tylko po to, by chroni ć swych

prawdziwych mocodawców. Mam na ten temat pewne

podejrzenia, którymi, je ś li pozwolisz, podziel ę si ę z tob ą na

osobno ś ci. — Przy odrobinie szcz ęś cia mo ż e uda si ę zrzuci ć cał ą

win ę na Galgana. Pomocna mo ż e si ę okaza ć uzurpacja jej

autorytetu, jakiej dokonał.

Tuon patrzyła ponad głow ą Suroth. Spojrzała w oczy

Galganowi, Abaldarowi, Yamadzie i wszystkim z Krwi, ale

unikała wzroku Suroth.

— Jest rzecz ą powszechnie wiadom ą , ż e Zaired Elbar był

człowiekiem zaprzedanym dusz ą i ciałem Suroth. Nie robił nic

prócz tego, co ona nakazała. Tym samym nie ma ju ż Suroth Sa-

belle Meldarath. Ta da'covale b ę dzie spełnia ć wszystkie

zachcianki Stra ż y Skaza ń ców, póki włosy nie odrosn ą jej na tyle,

Robert Jordan – Koło Czasu – „Ksi ążę Kruków”

EPILOG

by wygl ą dała przyzwoicie, kiedy zostanie odesłana na targ

niewolników.

Suroth nawet nie pomy ś lała o no ż u, którym zamierzała

otworzy ć sobie ż yły, no ż u znajduj ą cym si ę w jej apartamentach.

W ogóle nie potrafiła o niczym my ś le ć . Zanim jeszcze zacz ę li

zdziera ć z niej szaty, z jej gardła wydobyło si ę nieartykułowane

wycie.

Po Tar Valon andora ń skie sło ń ce przypiekało mocno. Gdy

tylko brama zamigotała i znikn ę ła, zamykaj ą c widok na Gaj

Ogirów w Tar Valon, Pevara zdj ę ła płaszcz, upchn ę ła go za

siodłem. Ż adna z nich nie chciała, by kto ś był ś wiadkiem ich

wyjazdu. Z tego te ż powodu wróc ą tak ż e do Gaju, chyba ż e

sprawy pójd ą bardzo ź le. W takim wypadku pewnie nigdy nie

wróc ą . Osobi ś cie s ą dziła, ż e stoj ą ce przed nimi zadanie wymaga

kogo ś ł ą cz ą cego nadzwyczajne zdolno ś ci dyplomatyczne z

odwag ą lwa. Có ż , nie uwa ż ała siebie za tchórzliw ą . Tego

przynajmniej była pewna.

— Gdzie si ę nauczyła ś splotu pozwalaj ą cego nało ż y ć na

Stra ż nika wi ęź zobowi ą za ń ? — zapytała znienacka Javindhra, w

podobny sposób pozbywaj ą c si ę wierzchniego okrycia.

— Powinna ś pami ę ta ć , ż e to ja kiedy ś zaproponowałam, i ż

Czerwonym siostrom przydaliby si ę Stra ż nicy. — Pevara wsun ę ła

dłonie w czerwone r ę kawiczki do konnej jazdy, w istocie

lekcewa żą c pytanie. Spodziewała si ę , ż e padnie. — Dlaczego

zaskakuje was, ż e znam splot? — Po prawdzie, to musiała zapyta ć

Yukiri i tylko z najwy ż szym wysiłkiem unikn ę ła wyjawienia

prawdziwego powodu. W ą tpiła wszak ż e, by Yukiri nabrała

podejrze ń . Czerwona siostra nakładaj ą ca wi ęź zobowi ą za ń

Stra ż nikowi była równie wiarygodna co lataj ą ca kobieta. Ale rzecz

jasna, po to wła ś nie przybyła do Andoru. Po to przybyły

wszystkie.

Javindhr ę do wyjazdu z nimi zmusiło dopiero polecenie

Tsutamy, wydane, gdy okazało si ę , ż e Pevara i Tarna nie potrafi ą

poda ć wystarczaj ą cej liczby imion ochotniczek, aby zadowoli ć

Najwy ż sz ą . Zasiadaj ą ca Komnaty o kwadratowej twarzy nawet nie

zatroszczyła si ę , by ukry ć swe niezadowolenie, przynajmniej przed

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: