9 Siostry z klanu MacGregor.PDF

NORA ROBERTS

Siostry z klanu

MacGregor

Z pamiętnika Daniela Duncana MacGregora

Kiedy człowiek przekroczy dziewięćdziesiątkę, ciągle kusi

go, żeby oglądać się za siebie. Próbuje oceniać swoje życie,

jeszcze raz przeżywać dawne triumfy, analizować porażki. Czę

sto myśli sobie: „Co by było, gdybym zrobił to czy tamto... ".

Albo jeszcze lepiej: ,, Gdybym mógł cofnąć czas... "

Wielu tak robi, ale nie ja.

Nie mam czasu na gdybanie i temu podobne bzdury.

Zawsze spoglądam przed siebie, nigdy wstecz. Jestem Szko

tem, jednak całe swoje długie życie spędziłem z dala od

ojczyzny. Ameryka stała się moim domem. Tu założyłem rodzinę,

wychowałem dzieci. Patrzyłem, jak dorastają wnuki. Tu

spotkałem i pokochałem kobietę, z którą jestem od ponad

sześćdziesięciu lat. Razem z nią stworzyłem naszą rodzinę,

zbudowałem dom. Wciąż tak samo kocham i podziwiam moją

żonę. Pracuję z nią, a jeśli trzeba - to za nią. Anna jest całym

moim światem, choć mówiąc szczerze, różnie między nami

bywało.

Jestem człowiekiem bogatym. I nie chodzi tu o pieniądze,

majątek posiadłości. Moim największym bogactwem jest ro

dzina. To ona zawsze była, jest i będzie dla mnie najważniejsza.

Mamy troje dzieci. Dwie córki i syna. Bardzo je kocham i je

stem z nich dumny, chociaż nie zawsze miałem ku temu powody.

Były takie chwile, że moje dzieci zapominały o swoich obo

wiązkach wobec rodziny i o szacunku dla nazwiska, które no

szą. Bardzo to denerwowało moją żonę, więc musiałem przy

woływać je do porządku.

NORA ROBERTS

W końcu udało nam się dobrze wydać córki za mąż i ożenić

syna. Kiedy mówię „dobrze", mam na myśli to, że moje dzieci

znalazły sobie takich partnerów, których kochają i z którymi

są szczęśliwe. A ja i moja Anna traktujemy naszych zięciów

i synową jak własne dzieci, Bardzo się cieszymy, że dołączyli

do naszej gromady. Znakomity ród, dobra krew. Czegóż więcej

potrzeba?

Mam jedenaścioro wnuków. Co prawda troje nosi nazwisko

Campbell, ale i tak są MacGregorami z tradycji i urodzenia.

Campbell, pożal się Boże, cóż to za nazwisko! Mimo to, dobre

z nich dzieci. Wnuki są dla mnie i dla Anny największą rado

ścią. Czuwaliśmy nad nimi, gdy dorastały. Również teraz, kiedy

są już dorosłe, nie spuszczamy z nich oka.

Niestety, podobnie jak kiedyś ich rodzice, tak i teraz moje

wnuki nie spieszą się do małżeństwa. Nie rozumieją, jak ważne

jest założenie własnej rodziny, wychowanie dzieci. Z tego po

wodu ich babka, czyli moja Anna, zamartwia się dniami i no

cami. Nie jestem człowiekiem, który przejmuje się takimi spra

wami, ale żeby nieco ulżyć żonie, ułożyłem pewien plan -plan,

dzięki któremu Anna będzie mogła, mam nadzieję, wreszcie spo

kojnie zasnąć.

Moje trzy wnuczki, najstarsze z całej jedenastki, są już w ta

kim wieku, że powinny poważnie myśleć o zamążpójściu. To

silne i mądre kobiety. No i piękne. Niech mnie kule biją, jeśli

tak nie jest! Dzielnie radzą sobie w życiu, choć wszystko chcą

robić po swojemu. Teraz już wiem, że niezależność jest tak

samo ważna dla kobiet, jak dla mężczyzn. Moja Anna mnie

tego nauczyła.

Jestem dumny z moich wnuczek. Laura jest prawnikiem,

Amelia lekarzem, a Julia prowadzi interesy. Bystre i kochane

są te moje dziewczyny. Jedno jest pewne - znajdę im mężów

jak się patrzy. W życiu panien MacGregor nie ma miejsca dla

przeciętniaków. Znajdę dla nich mężczyzn z krwi i kości, bo

moje wnuczki na takich zasługują!

Siostry z klanu MacGregor

Mam już na oku trzech porządnych chłopaków. Wszyscy

z dobrych, starych rodzin. Do tego przystojni, postawni. Już

widzę, że będą pasować do moich dziewczynek. Piękne będą

z nich pary, nie ma co! I na pewno dadzą mi gromadkę cud

nych prawnuków, żebym miał kim cieszyć oczy i serce na sta

rość.

Ale, jak to mówią, co nagle, to po diable. Nie mogę zająć

się wszystkimi na raz. Przygotowanie dobrego małżeństwa wy

maga uwagi i skupienia. Dlatego też na pierwszy ogień pójdzie

Laura. W końcu jest najstarsza i czas najwyższy, żeby się ustat

kowała. I jakem Daniel MacGregor, przysięgam, że nie dalej

niż na Boże Narodzenie zagrają mojej małej Laurze marsza

Mendelssohna!

Jak już wydam Laurę, wezmę się za moją kochaną Amelię,

a potem za Julię. Przeczuwam, że z tą ostatnią będę miał naj

więcej kłopotu. Ze wszystkich trzech, jest najbardziej samo

wolna i uparta. Ale i tak sobie poradzę.

Do niczego nie będę ich zmuszał, uchowaj Boże! Chcę je

dynie te dziewczyny odpowiednio ukierunkować. Przypilnować,

żeby czasem nie zrobiły błędu, którego będą żałować przez re

sztę życia. Jestem w końcu ich kochającym dziadkiem. Chciał

bym spędzić jesień życia, patrząc na ich rodzinne szczęście.

Tylko jak, u licha, to zrobić? Co będzie, jeśli te pannice

uprą się i będą chciały postawić na swoim?

No, pytam was, co?!

Ha, pożyjemy, zobaczymy.

Część pierwsza

Laura

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: