Spotkania z protelem 99se cz.4.pdf

Kurs Protela

Spotkania

z Protelem 99 SE

Spotkanie 4

Na poprzednim spotkaniu założyliśmy nową

bibliotekę i mozolnie zbudowaliśmy od pod−

staw pierwszy element biblioteczny. Może nie

jest to element szczególnie szlachetny, ale za to

niezmiernie często wykorzystywany. Obieca−

łem, że z kolejnymi pójdzie dużo łatwiej. Jak

się domyślasz, przerobimy gotowe elementy

biblioteczne Protela. W projekcie .../Libra−

ry/Sch/Sim.ddb jest wiele oddzielnych biblio−

tek z symbolami tysięcy elementów gotowych

do symulacji. Mozolne ćwiczenia z poprze−

dniego spotkania nie pójdą jednak na marne −

teraz wiesz, co jest najważniejsze i w razie po−

trzeby potrafisz stworzyć dowolne „ciało” ele−

mentu czy nawet kompletny element.

Przypomnę, że mamy trzy możliwości: albo

decydujemy się na przerabianie wyglądu ele−

mentów w oryginalnej bibliotece Sim.ddb , albo

kontynuujemy tworzenie własnej biblioteki,

albo będziemy korzystać z oryginalnych ele−

mentów godząc się na ich wygląd. Zdecyduj

sam, jaką drogą chcesz pójść.

Ja w ramach niezbędnych ćwiczeń proponuję

dodanie do projektu MojaBiblioteka.ddb naj−

popularniejszych elementów. Kolejne będziesz

dodawać stopniowo, w razie potrzeby.

W przyszłości wypracujesz sobie własny spo−

sób pracy i wtedy skopiujesz całe biblioteki,

elementy, czy tylko ich postacie graficzne, by

mieć je „pod ręką”.

A na razie, podczas pracy nad następnymi ele−

mentami, zapoznajmy się z kolejnymi bardzo

ważnymi zagadnieniami.

Kondensator elektrolityczny

Przeróbmy wygląd kolejnego popularnego

elementu.

Uruchom Protela. Zapewne automatycz−

nie otworzy się w nim projekt MojaBibliote−

ka.ddb i plik biblioteczny o tej samej nazwie

( MojaBiblioteka . lib ).

I bardzo dobrze!

Poleceniem F− O ( File, Open ) otwórz do−

datkowo projekt Sim.ddb z katalogu, gdzie są

biblioteki (... \Design Explorer 99 SE\Libra−

ry\Sch\Sim.ddb ).

Ach, cóż za bogactwo bibliotek! W folde−

rze Documents zaznacz i otwórz bibliotekę

Simulation Symbols.lib . W prawym dużym

oknie masz teraz jedno na drugim dwa od−

dzielne okna: jedno z prywatną biblioteką

MojaBiblioteka.lib i drugie z Simulation

Symbols.lib. Kliknij zakładkę Browse i ustaw

okna, jak pokazuje rysunek 1 . Ja przy okazji

musiałem zwiększyć rozdzielczość ekranu na

1280x1024, bo nawet przy 1152x864 ważna

dla nas dolna część lewego panelu była ob−

cięta.

Teraz skopiujemy z biblioteki Simula−

tion Symbols.lib do naszej element ozna−

czony CAP2 . Zapamiętaj − chodzi tu o ko−

piowanie kompletnego elementu . W le−

wym panelu kliknij prawym klawiszem my−

szy element CAP2 . W otwartym okienku

wybierz Copy, jak pokazuje rysunek 2 . Po−

tem kliknij gdziekolwiek w górnym pra−

wym oknie, by uaktywnić MojaBibliote−

ka.lib. Następnie kliknij gdziekolwiek w le−

wym górnym okienku „prawą myszą” i wy−

bierz polecenie Paste, czyli wklej, jak po−

kazuje rysunek 3 . Po tej operacji w naszej

bibliotece pojawi się skopiowany element

CAP2 − patrz rysunek 4 .

Zwróć teraz uwagę, że każdy element bi−

blioteczny może mieć trzy równorzędne po−

stacie graficzne. W lewym panelu w okienku

Mode masz trzy opcje: Normal, De−Morgan

i IEEE . Jeśli ich nie widzisz w lewym dol−

nym rogu, zwiększ rozdzielczość ekranu do

1280x1024, ewentualnie usuń pasek narzę−

dziowy poleceniem V − B − M ( View, Tool−

bars, Main ). Zaznacz opcję De−Morgan . Zo−

baczysz drugą postać naszego „elektrolita”

pokazaną na rysunku 5 . Sprawdź, że trzeciej

postaci ( IEEE ) w tym i w ogromnej większo−

ści elementów nie ma. Na razie nie musisz

wiedzieć, skąd wziął się ten De−Morgan i IE−

EE , ogólnie biorąc, chodzi o inne standardo−

we postacie graficzne elementów logicznych.

My możemy te dostępne trzy możliwości

wykorzystać dowolnie.

Żeby bliżej zapo−

znać się z progra−

mem, skopiujemy

oryginalną postać

( Normal ) naszego

elementu do opcji

trzeciej ( IEEE ),

a oryginał przerobi−

my według własnego

upodobania.

Uważaj − wcze−

śniej kopiowaliśmy

kompletny element

„z całym dobrodziej−

stwem inwentarza”,

czyli z wszystkimi je−

go atrybutami, w tym

z zawartością pól te−

kstowych, opisem,

ewentualnymi nazwa−

mi obudów, itd. Teraz

będziemy kopiować

część jego właściwo−

ści − tylko jedną po−

stać graficzną .

Rys. 1

Rys. 2

Rys. 3

Elektronika dla Wszystkich

Czerwiec 2002

Kurs Protela

Składniki

do skopiowa−

nia trzeba wy−

brać (zazna−

czyć). Można

to zrobić prze−

ciągając my−

szką, ale w tym

przypadku pro−

ściej będzie za−

znaczyć całość,

wykonując po−

lecenie E− S−

A (Edit, Select,

All). Element zostanie pod−

świetlony na żółto, jak poka−

zuje rysunek 6 .

Uwaga! Polecenie „lite−

rowe”, np. E− S− A nie dzia−

ła, jeśli wcześniej zaznacza−

łeś coś w lewym panelu.

Aby edytować elementy

graficzne musisz uaktywnić

okno robocze z naszym ele−

mentem, klikając je myszką.

Polecenie kopiuj ( E− C albo

klasyczne Ctrl+C ) nie spowodu−

je od razu skopiowania do schow−

ka, pojawi się natomiast kursor

w formie krzyżyka. Dopiero klik−

nięcie tym krzyżykiem na podświetlonym żółtym

elemencie spowoduje jego skopiowanie.

Teraz w lewym panelu na dole zaznacz

opcję IEEE i wykonaj polecenie wklej: E− P

albo klasyczne Ctrl+V . Pojawi się krzyżyk

z „przyklejonym” elementem, który trzeba

kliknąć, najlepiej w samym środku arkusza.

Po powiększeniu obrazu poleceniem Z− A

można jeszcze myszką dowolnie przesuwać

cały zaznaczony element. Na koniec trzeba

odznaczyć wszystko poleceniem E − E− A

( Edit, DeSelect, All ). Mamy teraz trzy posta−

cie naszego kondensatora. Powróć do postaci

Normal , odznacz ją ( E−E−A ) i zmodyfikuj.

W tym celu narysuj jakikolwiek prostokąt

poleceniem P− R ( Place, Rectangle ) i po

podwójnym kliknięciu zmodyfikuj jego wła−

ściwości dokładnie według rysunku 7 . Wpi−

sując wartości w cztery górne kratki podajesz

położenie i rozmiary. Po zatwierdzeniu otrzy−

masz obraz, jak na rysunku 8 .

Narysuj drugi, podobny prostokąt z czar−

nym wypełnieniem, najlepiej rysując jakikol−

wiek i przerabiając go według rysunku 9 , by

uzyskać postać, jak na rysunku 10 . Teraz usuń

wszystkie niebieskie elementy klikając je raz

i naciskając klawisz Delete . Przesuń też wypro−

wadzenia, by uzyskać obraz jak na rysunku 11 .

Podwójnie kliknij górne wyprowadzenie i zmo−

dyfikuj niektóre właściwości, a konkretnie po−

łożenie „zimnego” końca ( Y−Location = 5)

i długość ( Pin Length = 5). Podobnie dla dolne−

go wyprowadzenia zmień położenie „zimnego”

końca ( Y−Location = −5) i długość ( Pin

Length = 5). Uzyskaj obraz jak na rysunku 12 .

Rys. 4

Teraz dodaj znak

plus. Mógłbyś umie−

ścić znak plus jako

napis poleceniem P−

T ( Place, Text ), ale

niech to będą po

prostu dwie skrzy−

żowane linie. Celo−

wo poprosiłem Cię

o skasowanie, a nie

o modyfikację ory−

ginalnego krzyżyka,

żeby pokazać Ci

bardzo ważne zaga−

dnienie. Mianowicie

jeśli zaczniesz ryso−

wać linię polece−

niem P− L ( Place,

Line ), będzie to linia

niebieska o grubości

Small . Wcale nie

musi tak być. Tak

samo rysowany pro−

stokąt nie musi mieć

cieniutkiego brązo−

wego obrysu i żółte−

go wypełnienia.

Można to zmienić

na stałe. Zróbmy to!

Polecenie O−

P ( Option, Preferen−

ces ) otworzy okno

z trzema zakładkami.

Kliknij trzecią za−

kładkę Default Pri−

mitives , gdzie mo−

żesz zmieniać domy−

ślne właściwości

składników. Znajdź

w większym białym

oknie Rectangle

(prostokąt) i podwój−

nie na niej kliknij.

Otworzy się okno

z właściwościami.

Zmień Border Width

na Medium, a kolory

obrysu i wypełnienia na

jakiekolwiek. Rysunek 13

pokazuje przykład. Po

dwukrotnym kliknięciu

OK możesz rysować pro−

stokąty o takich właściwo−

ściach − patrz rysunek 14 .

Wszystko jasne!

Podobna operacja do−

tycząca linii najprawdo−

podobniej nie da jednak

spodziewanego efektu.

Pomimo zmiany grubości

linii na Medium i koloru

na czarny według rysun−

ku 15 , nadal rysowane li−

nie będą niebieskie i cien−

kie − patrz rysunek 16 .

(Na marginesie wspomnę, że to samo jest

przy rysowaniu schematów, a nie elementów

bibliotecznych, gdzie linie rysujemy polece−

niem P−D−L , a te same opcje domyślne

zmieniamy po poleceniu T−P .) Wszystko

wskazuje, że mamy tu do czynienia z niedo−

róbką twórców Protela. Na marginesie

wspomnę, że Protel, przynajmniej w tej we−

rsji 30−dniowej, ma wiele drobnych niedo−

róbek. Sam się jeszcze o tym przekonasz,

o ile już czegoś nie zauważyłeś. Świadczą

o tym także proponowane przez producenta

„łatki” i ich objętość − Service Pack 6 ma

nieprawdopodobnie wielką objętość −

12MB, porównywalną z objętością plików

systemowych Protela.

Rys. 8

Rys. 5

Rys. 6

Omawianą

drobną niedo−

godność może−

my łatwo obejść.

Oto recepta: za−

cznij rysować

w elemencie bi−

bliotecznym li−

nię, ale po pole−

ceniu P−L nie

klikaj myszką,

tylko naciśnij

klawisz Tab . Po−

każe się okienko właściwości linii i tam zmień

kolor na czarny, jak na rysunku 17 . Po klik−

nięciu OK zaczniesz rysować czarne linie.

Przy okazji zwracam uwagę, że małe okienko

Permanent , widoczne na rysunku 15 powinno

pozostać puste (zaznaczenie go spowoduje,

Rys. 13

Rys. 14

Rys. 9

Rys. 10

Rys. 15

Rys. 11

Rys. 12

Czerwiec 2002

Elektronika dla Wszystkich

Rys. 7

Kurs Protela

że kolejne takie

zmiany z pomo−

cą klawisza Tab

będą się odnosić

tylko do jednego

rysowanego

składnika i nie

zostaną zapamię−

tane, ale to drob−

ny szczegół).

Dodaj więc

do naszego

„elektrolita” zna−

czek plus polece−

niem P−L , nie

zapominając

o klawiszu Ctrl .

Gotowy kon−

densator masz

na rysunku 18 .

Koniecznie wy−

konaj polecenie

T− D ( Tools,

Description ) albo kliknij przycisk Descrip−

tion w lewym panelu. Obejrzyj, ale absolut−

nie nic nie zmieniaj w zakładkach Library

Fields oraz Part Fields Names . jak już wiesz,

są tu informacje niezbędne do symulacji.

Możesz natomiast w zakładce Designator

zmienić opis. Jak pokazuje

rysunek 19 , ja na razie do−

myślnych obudów ( Foot−

prints ) nie podawałem, bo

w przyszłości zaprojektuje−

my własne biblioteki „płyt−

kowe” i wtedy dopiszemy

tu odpowiednie nazwy

(EL6, EL5, EL8, EL10).

tekach. W lewym panelu pod zakładką

Explorer znajdź i otwórz bibliotekę BJT.LIB .

BJT to Bipolar Junction Transistors, czyli

„zwykłe” tranzystory bipolarne. Po kliknię−

ciu zakładki Browse możesz przekonać się,

że zawiera ona setki, a może nawet tysiące

typów tranzystorów.

Praktyka pokazuje, że w ogromnej więk−

szości przypadków konstruktor używa tyl−

ko kilku typów tranzystorów małej mocy.

W Europie najczęściej wykorzystujemy

BC54x i BC55x. My chcemy mieć w swo−

jej podręcznej bibliotece tranzystor

BC548B i BC558B, ewentualnie także

„uniwersalne” NPN i PNP.

Znajdź w bibliotece BJT.LIB tranzystor

BC548B. W lewym panelu kliknij go „prawą

myszą”, wybierz Copy , przełącz się na plik

MojaBiblioteka i w lewym panelu po kliknię−

ciu „prawą myszą” wybierz Paste .

??? Katastrofa!

Zamiast jednego BC548B przekopiowałeś

449 różnych tranzystorów NPN!

A nam zupełnie nie o to chodzi! My chce−

my mieć w podręcznej bibliotece co najwy−

żej dwa elementy: BC548B i NPN.

Nie martw się na zapas! Przy okazji do−

wiedzieliśmy się dwóch ważnych rzeczy. Po

pierwsze okazuje się, że ten sam element mo−

że występować „w różnych wcieleniach”.

Uważaj − jeden element biblioteczny, tranzy−

stor NPN występuje tu w postaci 449 tranzy−

storów o identycznych właściwościach i róż−

nych nazwach. Tak jest! Ściślej biorąc, ma−

my tu grupę elementów. Zwróć uwagę na

ramkę Group w lewym panelu. Jeśli w górnej

ramce Components zaznaczysz w okienku

nasze wcześniejsze elementy, na przykład R,

EL, to w ramce Group zobaczysz tylko na−

zwę jednego, zaznaczonego elementu. Jeśli

jednak zaznaczysz jeden z przekopiowanych

właśnie tranzystorów, w ramce Group poja−

wią się wszystkie, bo należą one do tej samej

grupy.

Na wszelki wypadek skasuj wszystkie

przekopiowane właśnie tranzystory − nie mu−

sisz zaznaczać wszystkich − kliknij prawym

klawiszem jeden, którykolwiek, choćby

pierwszy z brzegu, wybierz opcję Delete , jak

pokazuje rysunek 20 i jeszcze raz potwierdź

chęć usunięcia.

Powróć do biblioteki BJT.LIB z projektu

Sim.ddb . Jeśli poświęcisz trochę czasu na

sprawdzenie, przekonasz się, że w istocie za−

wiera ona tylko 8 głównych

grup. Sprawdź wygląd ele−

mentów o nazwach: PNP,

PNP1, PNP2, PNP3, NPN,

NPN1, NPN2, NPN3. Wyjąt−

kiem są pojedyncze elementy

BFS17 i D45H8 .

To dobra wiadomość −

wystarczy przerobić wygląd

co najwyżej ośmiu elemen−

tów. Proponuję jednak, żebyś

nie eksperymentował „na

żywym organiźmie”, czyli

oryginalnej bibliotece

BJT.LIB . Skopiuj ją. W pa−

nelu Explorer przeciągnij

„prawą myszą” bibliotekę

BJT.LIB do folderu Docu−

ments projektu MojaBiblio−

teka.ddb według rysunku

21 i wybierz opcję Copy he−

re . Po skopiowaniu ekran

będzie wyglądał jak na

rysunku 22 . Po klik−

nięciu zakładki Browse

odnajdź i zmień wygląd

elementu NPN.

Nie będę Cię zanu−

dzał szczegółami.

Z pewnością poradzisz

sobie sam z przeróbką.

Podpowiem tylko, że

strzałka emitera to wie−

lokąt (Polygon), a kółko

w trzeciej postaci to eli−

psa (P, E), którą po zmia−

nie właściwości „wsuną−

łem pod spód” polece−

niem E−M−B , Enter . Na

rysunku 23 znajdziesz

trzy wykonane przeze

mnie postacie ( Normal,

De−Morgan, IEEE ) tran−

zystora NPN i wszyst−

kich tranzystorów z tej

grupy. W pierwszym przypadku celowo dałem

króciutkie końcówki, żeby w razie potrzeby

móc gęściej „upakować” schemat.

Rys. 20

Rys. 16

Rys. 21

Rys. 17

Rys. 22

Rys. 18

Rys. 19

Tylko dla dociekliwych

Z wcześniejszych rozważań wynika, że

wszystkie elementy w obrębie grupy mają

identyczne właściwości, a różnią się tylko

nazwą. Coś tu nie gra − przecież miały to być

elementy gotowe do symulacji, a przecież ta−

ki BC548 znacznie różni się parametrami od

np. BC338!

Słusznie! Różni się!

Wszystko jest jednak w porządku. Wpraw−

dzie definicja elementu z biblioteki schemato−

wej jest taka sama dla wszystkich (!) „zwy−

kłych” tranzystorów NPN i bardzo podobna

dla PNP. Popatrz jednak na rysunek 24

Na koniec poleceniem T− E ( Tools, Rena−

me Component ) zmień nazwę z CAP2 na EL .

I to jest koniec zabawy z „elektrolitem”.

Aby nabrać wprawy, skopiuj i przerób

podobnie zwykły kondensator ( CAP ), zmie−

niając jego nazwę na C .

Serdecznie proponuję Ci też skopiowanie

do naszej biblioteki i przeróbkę cewki (z IN−

DUCTOR na L ) oraz potencjometru

(z RPOT na P lub POT ).

Rys. 23

Tranzystor

Zauważ, że w bibliotece Simulation Sym−

bols.lib w projekcie Sim.ddb nie ma żadnych

przyrządów półprzewodnikowych. Ma to

sens, bo poszczególne elementy półprzewo−

dnikowe zawarte są tu w oddzielnych biblio−

Elektronika dla Wszystkich

Czerwiec 2002

Kurs Protela

i zwróć uwagę na zawartość pól Text Field 2

i Text Field 3 . Okazuje się, że nasz pieczoło−

wicie zmodyfikowany element biblioteczny

nie ma kompletu informacji dla celów symu−

lacji. We wspomnianych polach podana jest

informacja, skąd mają być do symulacji

wzięte dane konkretnego typu tranzystora.

Nie będziemy wchodzić w szczegóły progra−

mu SPICE i modelu tranzystora. Przyjmij do

wiadomości, że zgodnie z zawartością pola

Text Field 3 szczegóły zostaną pobrane z pli−

ku ( file ) wyznaczonym przez ścieżkę ( Mo−

del_Path ) i że plik ten ma rozszerzenie .mdl .

Ta ścieżka do modeli podana jest w systemo−

wym pliku

C:\Windows\AdvSIM99SE.INI

Głębiej w sprawy modeli

i podobwodów nie będzie−

my wchodzić. Jeśli znasz,

lub w przyszłości poznasz

choćby podstawy programu

SPICE, poradzisz sobie

z dalszymi szczegółami sa−

modzielnie. Jeśli chcesz, że−

byśmy jeszcze do tego

wrócili, napisz do mnie,

wtedy jedno ze spotkań po−

święcimy dalszym szcze−

gółom dotyczącym modeli

i symulacji.

A na razie wracamy do

naszych baranów, czyli

świeżo zmodyfikowanej ko−

pii biblioteki BJT.lib .

Rys. 28

Rys. 24

Kasowanie Jeśli chcesz pozostawić

skopiowaną bibliotekę ze

wszystkimi elementami,

nie ma problemu. Jeśli jed−

nak chcesz pozostawić po

jednym lub po dwa ele−

menty z każdej grupy,

masz kłopot: trzeba skaso−

wać setki nazw. Możesz to

zrobić w środkowym okie−

nku Group , klikając przy−

cisk Delete , zaznaczony

czerwono na rysunku 25 .

Zarezerwuj sobie na to

sporo czasu.

Ja zrobi−

łem inaczej.

Skopiowałem

naszą kopię

BJT.lib do po−

staci pliku te−

kstowego.

W tym celu

po poleceniu F− Y ( File, Save Copy as ) ko−

niecznie należy zmienić format z binary na

ascii , jak pokazuje rysunek 26 , by uzyskać

plik tekstowy, który za chwilę zmienimy za

pomocą Notatnika Windows lub jakiegokol−

wiek podobnego edytora. Aby uzyskać od−

dzielny plik, wyeksportujemy go poza pro−

jekt poleceniem Export , klikając „prawą my−

szą” na pliku Copy of BJT.LIB według ry−

sunku 27 . Ja wyeksportowaną bibliotekę

umieściłem po

prostu na dysku

C C:\Copy of

BJT.LIB ). Po

wysłaniu jej do

Notatnika od−

szukałem frag−

ment biblioteki

definiujący ele−

menty grupy

NPN, pokazany

z lewej strony

rysunku 28 . Z 449 elementów tej grupy po−

zostawiłem tylko dwa ( BC548B i NPN ),

więc musiałem też zmienić linię określającą

liczebność grupy z 449 na 2. Treść po mo−

dyfikacji pokazana jest z prawej strony ry−

sunku 28. Po zapisaniu zmian w pliku trze−

ba najpierw usunąć z projektu pierwotną ko−

pię i w to miejsce zaimportować plik zmo−

dyfikowany właśnie w Notatniku. W Prote−

lu trzeba kliknąć folder Documents , a na−

stępnie w dużym oknie kliknąć „prawą my−

szą” i wybrać polecenie Import , jak zazna−

czyłem czerwoną obwódką na rysunku 29 .

Teraz po otwarciu zmodyfikowanej bibliote−

ki i kliknięciu zakładki Browse można sko−

piować nowy tranzystor NPN do naszej

podręcznej biblioteki MojaBiblioteka.lib .

To tuż umiesz robić. Po tej operacji moja za−

wierała elementy pokazane na rysunku 30

(wcześniej usunąłem „pusty” Component_1 ,

a z pewnych względów chwilowo pozosta−

wiłem dwa identyczne elementy o nazwach

CAP_2 i EL ).

Analogicz−

nie, według wła−

snego uznania

przerób tranzy−

stor PNP oraz

„darlingtony”

NPN1 i PNP1.

Pozostałe grupy

( PNP2, PNP3,

NPN2, NPN3,

BFS17, D45H8 ),

mniej popularne, na razie mo−

żesz sobie spokojnie odpu−

ścić. W projekcie MojaBiblio−

teka.ddb na naszej stronie in−

ternetowej znajdziesz kilka

tak przerobionych elementów.

Do następnego spotkania!

Jeśli otworzysz ten plik w Notatniku,

przekonasz się, że chodzi o ścieżkę ...\Libra−

ry\Sim . Sprawdź, co tam znajdziesz!

Jest tam tylko jeden projekt Simulation

Models.ddb . Otwórz go z Protela poleceniem

F−O ( File, Open ). Masz tu foldery z różnymi

rodzajami elementów. Nazwy folderów

z projektu ...\Library\Sim\Simulation Mo−

dels.ddb niemal w komplecie odpowiadają

bibliotekom z Projektu

...\Library\Sch\Sim.ddb . Otwórz „modelo−

wy” plik BJT z projektu Simulation Mo−

dels.ddb .

Oczywiście! Znaleźliśmy nic innego, tyl−

ko właśnie modele setek tranzystorów według

standardów programu symulacyjnego SPICE.

Okazuje się, iż ten model to króciutki plik te−

kstowy z pewnymi tajemniczymi parametra−

mi i kilkoma liniami komentarza. Rysunek 24

wskazuje też, że zgodnie z zawartością pola

Text Field 2 do symulacji będzie wzięta za−

wartość pola parttype , czyli po prostu typ

tranzystora zaznaczony na schemacie. Zwróć

uwagę, jakie to jest sprytne: jeśli po naryso−

waniu schematu zechcesz zmienić typ tranzy−

stora, nie musisz go kasować i brać z biblio−

teki nowego; wystarczy zmiana jednego jedy−

nego napisu w gotowym schemacie!

Jeśli chcesz się w to wgłębić, sprawdź jak

jest z „darlingtonami”. Są one złożeniem

dwóch tranzystorów, dlatego pole Part Field

3 zawiera odniesienie nie do modelu ( .mdl ),

tylko to bardziej złożonego tworu − podo−

bwodu, zwanego subcircuit , mającego roz−

szerzenie .ckt . Podobnie będzie z innymi,

bardziej złożonymi podzespołami elektro−

nicznymi, na przykład ze wzmacniaczami

operacyjnymi.

Rys. 25

Rys. 26

Rys. 29

Rys. 30

Rys. 27

Piotr Górecki

Czerwiec 2002

Elektronika dla Wszystkich

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: