Tiainen Maria-Leena - Wyszedł z domu(1).pdf - ebook kryminał, horror i fantastyka - HeadLess_xD

MARJA-LEENA TIAINEN

tłumaczyła Iwona Kiuru

szop

Warszawa 20 I O

tytuł oryginału POISTUI

KOTOAAN

redakcja

Elżbieta Cichy

projekt okładki i strony tytułowej

Marek Goebel

skład i łamanie

Mariola Cichy

wydawca

Agencja Edytorska „Ezop"

01-829 Warszawa, Al. Zjednoczenia 1/226

tel./fax(22)83417 56

e-mail: 2ezop@wp.pl

www.ezop.com.pl

ISBN 978-83-89133-48-9

Published by arrangement with Tammi Publishers, Helsinki, Finland

JH I I Przekład tej książki jest dotowany przez FILI

HN * ISHU ATU « EEXCHAN M Finnish Literaturę Eschange ( www.finlit.fi )

NA CZTERY DNI PRZED ZNIKNIĘCIEM Mikko siedzi w swoim pokoju

z komórką w ręce. Zadzwonić czy wysłać esemesa? Głowi się nad tym

przez cały wieczór, już od chwili, gdy przyszedł ze szkoły i wyjął

ze skrzynki kopertę zaadresowaną na swoje nazwisko. W środku było

zdjęcie i krótki liścik: „Cześć Mikko! Sorry, że tyle trwało, zanim

wysłałam Ci fotkę. Zgubiłam gdzieś Twój adres, numer telefonu też

mi przepadł. Ale w końcu je znalazłam w tej torbie, którą miałam ze

sobą na plaży w Rethymnonie. Grecja była cudowna, chciałabym

tam jeszcze kiedyś pojechać. Szkoda tylko tych bezpańskich piesków.

A jak się ma Wasza Manta? A Ty? Mam nadzieję, że spodoba Ci się

to zdjęcie... Hejka!".

I podpis Tuuli. Poniżej jest jeszcze numer komórki. Inny niż ten,

który zapisał sobie na Krecie. Tuuli ma na pewno także adres inter-

netowy, ale nie podała go w liście.

Mikko zapisuje w telefonie nowy numer i zaczyna wystukiwać

treść esemesa: „Dzięki za zdjęcie, jest bardzo fajne".

Po krótkiej przerwie pisze dalej: „Super, że się odezwałaś. Codzien-

nie o Tobie myślałem".

Kasuje ostatnie zdanie. Nigdy w życiu nie mógłby napisać czegoś

podobnego do dzidwczyny, którą spotkał tylko przelotnie parę razy.

Tym bardziej nie mógłby przyznać się do swoich uczuć na głos.

Ale kiedy zamyka oczy, udaje mu się jeszcze usłyszeć jej wesoły,

zachrypnięty śmiech.

A więc zadzwoni.

Podekscytowanie ściska mu żołądek. Nigdy wcześniej nie tele-

fonował do żadnej dziewczyny. Od nowego numeru Tuuli dzieli go

teraz tylko naciśnięcie kciukiem. Klawisz szybkiego dostępu numer

trzy. Pod jedynką jest numer mamy, a pod dwójką - Hanny. W pamię-

ci telefonu ma także numer taty, dziadków, Pavego i kuzyna

Jouniego. Mikko dostał komórkę parę lat temu na czternaste

urodziny. Darmowe minuty otrzymane w pakiecie starczyty prawie

na pół roku. Nie jest takim maniakiem jak jego siostra Hanna, która

nawet do łazienki nie rusza się bez telefonu. Zwykle Mikko dzwoni

tylko do mamy, najczęściej wtedy, gdy chce ustalić, jak ma dojechać

zTattari do domu. Do Hanny zadzwonił ostatnio trzy tygodnie temu.

To było na Krecie. Razem ze starszą siostrą i mamą spędzali tam je-

sienne ferie. W ostatnim dniu pobytu mama i Hanna postanowiły

wybrać się na zakupy na starówkę. Dołączył do nich bez entuzjaz-

mu. Przez jakiś czas wlókł się za mamą i siostrą po krętych uliczkach

starego miasta, a potem przystanął, by obejrzeć występ ulicznego

sztukmistrza. Gdy artysta zaczął zbierać datki do kapelusza, Mikko

ocknął się. Rozejrzał się, Hanny ani mamy nie było nigdzie widać.

Na początku występu odeszły do pobliskiego jubilera, ale już ich

tam nie spotkał. Pobiegł w dół, zawrócił, po chwili skręcił w kolejną

uliczkę przepełnioną turystami. W końcu wrócił do miejsca, z które-

go wyruszył, i zadzwonił do Hanny.

- Gdzie jesteście? - zapytał przestraszony.

- Obejrzyj się - odpowiedziała siostra.

Najpierw ujrzał połykacza ognia, wydmuchującego z ust ogrom-

ny płomień, a zaraz potem dostrzegł Hannę i mamę, które siedzały

zaledwie parę metrów od niego w kawiarnianym ogródku. Przed

jedną stała duża porcja lodów, a przed drugą kufel piwa.

- Cały czas tutaj byłyśmy - śmiała się Hanna, kiedy zdyszany

Mikko usiadł obok nich.

W tamtej chwili zrobiło mu się głupio, ale z podróży zostały

przede wszystkim dobre wspomnienia. Przez większość czasu opalali

się, pływali i chodzili na zakupy, zdążyli też zapoznać się z historią

wyspy. Mikko, pasjonat historii, był zafascynowany Muzeum Arche-

ologicznym w Iraklionie i ruinami starożytnego pałacu w Knossos.

Najwspanialsze w Grecji było jednak to, że spotkał tam Tuuli.

Dziewczynę, od której głosu dzieli go teraz tylko jedno naciśnięcie

klawisza.

Ćwiczy w myślach słowa powitania. Najpierw, oczywiście, powi-

nien się przedstawić

„Cześć, tutaj Mikko".

„Cześć" - odpowie mu.

Po powitaniu podziękuje za zdjęcie.

„Dzięki za zdjęcie. Jest bardzo fajne".

Spogląda na fotografię, którą Tuuli zrobiła na plaży. Przed nim

siedzi bezpański pies, którego karmił smakołykami uszczkniętymi

z hotelowego śniadania. Gdyby nie ten żałosny kundel, Mikko

pewnie nigdy nie spotkałby Tuuli. To było w drugi dzień wakacji.

Mama i Hanna taplały się w hotelowym basenie, a on wyruszył nad

morze. W połowie października na plaży w Misiria panował przyjem-

ny spokój. Mikko brodził trochę przy brzegu, a potem usiadł na

piasku. Właśnie wtedy podbiegł do niego pies, zaczął się tarzać po

ziemi i skomleć. Mikko zastanawiał się, co mu jest, gdy nagle

usłyszał za sobą czyjś energiczny głos:

- On chce jeść.

Przy pierwszym spotkaniu zamienili ze sobą tylko parę słów, bo

Tuuli musiała jechać w jakiś rejs. Za drugim razem mieli dla siebie

więcej czasu. Mówiła przede wszystkim ona. Mikko dowiedział się,

że Tuuli mieszka w Joensuu i chodzi do dziewiątej klasy.

Tiainen Maria-Leena - Wyszedł z domu(1).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: