program_przeciwdzialania_przemocy_w_rodzinie.doc

Wstęp

Prawo do życia, wolności, spokoju i bezpieczeństwa osobistego jest powszechnie uznanym prawem człowieka i nikt nie może być tego prawa pozbawionym. Każdy ma prawo do godnego życia, szczęścia osobistego, poszanowania własnej godności i osobistego bezpieczeństwa, a policja, prokuratura i sądy mają obowiązek pomóc w realizacji tych praw. Wartości związane z instytucją rodziny nie mogą oznaczać zgody na cierpienie i krzywdę jej członków.

Przemoc domowa, zwana też przemocą w rodzinie, to zamierzone i wykorzystujące przewagę sił działanie skierowane przeciw członkowi rodziny, które narusza prawa i dobra osobiste powodując cierpienie i szkody. Przemoc w rodzinie jest najczęściej problemem ukrytym. Doświadczają jej nie tylko kobiety, ale także dzieci, osoby starsze, chore, a czasem także mężczyźni.

W przytłaczającej większości sprawcami przemocy fizycznej, psychicznej
i ekonomicznej wobec najbliższych są mężczyźni. Wśród tych sprawców dominują pijacy
i alkoholicy – 70% znanych przypadków przemocy w rodzinie dotyczy rodzin z problemem alkoholowym. Tolerowanie przemocy ze strony mężczyzn ma niewątpliwie duży związek
z uzależnieniem ekonomicznym od nich.

Przemoc w rodzinie może mieć miejsce we wszystkich warunkach społecznych.
Nie zależy ani od statusu społecznego, ani od poziomu wykształcenia, ani od kondycji materialnej domowników. Obserwuje się jednak, że w środowiskach o niższym statusie społecznym częściej spotykamy się z tak zwaną przemocą gorącą, przepełnioną wybuchami agresji, wściekłością, chamstwem i brutalnością, mającą bardzo gwałtowny przebieg.

Policja interweniuje najczęściej w takich przypadkach.

W środowiskach o wysokim statusie społecznym częściej można spotkać tak zwaną przemoc chłodną, bardziej wyrafinowaną, nie pozostawiającą żadnych widocznych śladów, dokonywaną w „białych rękawiczkach”. W tym wypadku policja interweniuje znacznie rzadziej, tego rodzaju przemoc jest prawie niewidoczna. Rodziny z takich środowisk są znacznie mniej dostępne dla ludzi z zewnątrz, nie korzystają z pomocy społecznej, leczą się prywatnie, zawsze mogą przenieść dzieci do innej szkoły lub opłacić prywatnego nauczyciela, często wyjeżdżają. Mają znacznie więcej pomysłów i możliwości ochrony swojej
„rodzinnej tajemnicy”.

I.     
Cele Programu

Celem Programu jest:

1. 1. zmniejszenie skali zjawiska przemocy w rodzinie,
   2. zwiększenie skuteczności ochrony ofiar przemocy w rodzinie i zwiększenie dostępności pomocy,
   3. zwiększenie skuteczności działań interwencyjnych i korekcyjnych wobec osób stosujących  przemoc w rodzinie.

Cele ogólne będą realizowane przez:

1. systematyczne diagnozowanie zjawiska przemocy w rodzinie,
2. podnoszenie wrażliwości społecznej wobec przemocy w rodzinie,
3. oddziaływania na sprawców przemocy w rodzinie.

II.  Założenia Programu

Przez realizację celów Programu zakłada się:

1. zmianę pojmowania przez społeczeństwo zjawiska przemocy w rodzinie,
2. promowanie wartości rodzinnych,
3. edukację młodzieży i dorosłych w zakresie stosowania przemocy w rodzinie,
4. promowanie metod wychowawczych bez użycia przemocy.

Przemoc w rodzinie jest problemem trudnym do zdiagnozowania. To, zdaniem specjalistów, rozmiary i szkodliwość zjawisk związanych z przemocą w rodzinie wskazują, że jest to jeden ze szczególnie ważnych problemów społecznych w Polsce. Realizacja Programu powinna przyczynić się do poprawy stanu bezpieczeństwa życia codziennego.

Najczęściej identyfikowanymi ofiarami przemocy w rodzinie są kobiety i dzieci. Istnieją jednak powody by sądzić, że przemoc rodzinna dotyczy także często mężczyzn, osób starszych i niepełnosprawnych.

Program jest skierowany do:

1. ofiar przemocy w rodzinie, w tym:

·         dzieci,

·         współmałżonków lub partnerów w związkach nieformalnych,

·         osób starszych,

·         osób niepełnosprawnych,

2. sprawców przemocy w rodzinie,
3. świadków przemocy w rodzinie.

III.                      
Działania uprzedzające

1. Strategie diagnozujące

Cel:

Poszerzenie wiedzy na temat rozmiarów przemocy w rodzinie.

Realizacja:

1. zebranie informacji na temat rozmiarów zjawiska przemocy w rodzinie dotyczących:

·         skali zjawiska w podziale na kategorie ofiar,

·         identyfikacji ofiar,

·         identyfikacji sprawców,

2. badanie istniejącej infrastruktury instytucji pomagających ofiarom przemocy w rodzinie,
3. zbadanie skuteczności pomocy udzielanej rodzinom dotkniętym przemocą, w tym zbadanie istniejących przeszkód w zakresie pomagania ofiarom przemocy,
4. badanie potrzeb szkoleniowych dla pracowników „pierwszego kontaktu”.

2. Strategie informacyjne

Cel:

Podniesienie poziomu wrażliwości społecznej na zjawisko przemocy w rodzinie.

Realizacja:

1. przeprowadzenie kampanii społecznych, które:

·         obalają mity i stereotypy na temat przemocy w rodzinie, usprawiedliwiające jej  stosowanie,

·         nazywają wprost ogólnie akceptowane krzywdzące zachowania silniejszych członków rodziny,

·         propagują skuteczne sposoby powstrzymywania przemocy,

2. wprowadzenie do szkolnego programu profilaktycznego ogólnej treści uświadamiającej zagrożenia płynące z przemocy w rodzinie oraz propagującej zachowania sprzyjające pozytywnym postawom w rodzinie

3. Strategie edukacyjne

Cel:

Zapoznane młodzieży, rodziców, grona pedagogicznego treści dotyczących przyczyn 
i skutków przemocy w rodzinie.

Realizacja:

1. Wyznaczenie osób odpowiedzialnych za opracowanie treści dotyczących przyczyn i skutków przemocy, rozpoznawania i diagnozowania przypadków przemocy w rodzinie oraz współpracy w ramach gminnego systemu przeciwdziałania przemocy w rodzinie.
2. Opracowanie programu profilaktycznego wspierającego zapobieganie przemocy
   w rodzinie np. wobec dzieci i osób dorosłych czyli partnera, osoby starszej, osoby niepełnosprawnej, itp.
3. Opracowanie materiałów instruktażowych, zaleceń i procedur postępowania interwencyjnego w sytuacjach przemocy w rodzinie, ze szczególnym uwzględnieniem procedury „Niebieskich kart”.

IV.                       Przewidywane efekty realizacji programu

1. Zmiana postaw społeczeństwa wobec przemocy w rodzinie.
2. Wzrost liczby osób profesjonalnie pomagających ofiarom i sprawcom przemocy
   w rodzinie.
3. Wzrost liczby placówek udzielających pomocy.
4. Spadek liczby przypadków przemocy w rodzinie.
5. Spadek liczby rodzin, w których interwencje Policji i innych służb zajmujących się przemocą w rodzinie podejmowane są wielokrotnie.

Osoby odpowiedzialne:

A. Bednarz

A. Jabłońska-Grodzicka

A. Piotrowska

K. Skurska

Koordynator – Monika Osuch

Gminny Program Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie

na terenie miasta Kielce na lata 2008-2013