PSYCHIATRIA W5 18.11.03
Schizofrenia
Eugeniusz BLEULER na początku XX wieku podał definicję schizofrenii i jej podział.
Schizo – rozszczepienie rozszczepienie umysłu
Frenia – umysł
Jest to jedna z endogennych psychoz, choroba młodych ludzi. Zachorowanie pomiędzy 18-35 rokiem życia. Być może występuje na skutek zaburzeń przekaźników nerwowych (neuroprzekaźników). Przebieg jest różny: ostry, podostry, przewlekły. 40% chorych to ludzie, którzy przez część swojego życia przebywali w szpitalu psychiatrycznym, przyjmowali leki psychotyczne. Są 4 główne postacie schizofrenii i szereg pobocznych. Schizofrenia jest chorobą, która prowadzi do dużych zaburzeń afektu, często są zaburzenia myślowe, zaburzenia spostrzegania, poczucie derealizacji. Częste jest odczucie tego, że się samemu zmieniło (depersonalizacja) – interpretacja mglista i wodnista.
Podział schizofrenii:
1. schizofrenia paranoidalna – cechuje się występowaniem zaburzeń urojeniowych (urojenie – fałszywy sąd, który nie podlega korekcie). Najczęściej urojenia prześladowcze (ktoś chce zabić, otruć itp.), urojenia odnoszące = ksobne (chorobowa interpretacja), urojenia oddziaływania – najczęściej są to jakieś prądy, fale, oddziaływanie na odległość, hipnoza. Występuje objaw odsłonięcia – pacjent jest przekonany, że inni znają treść jego myśli; pacjent zna myśli wszystkich, ale nikt nie zna jego myśli. Objawy:
a. rozkojarzenie myśli,
b. urojenia,
c. natłok myśli,
d. dziwactwa,
e. zaburzenia myślenia,
f. omamy słuchowe i czuciowe.
2. schizofrenia prosta – zostaje na całe życie. Głównie dominują cechy negatywne: dziwactwo, autyzm, derealizacja, depersonalizacja. Ma bardzo złe rokowanie. Pacjent ma nieregularny stosunek do siebie i do życia, jest zamknięty w sobie.
3. postać katatonniczna – dominują zaburzenia psychomotoryczne. Czasem pacjent jest osłupiały (stupor) – tzw. Objaw giętkości woskowatej. Występują zaburzenia ruchowe, aż do stanów pobudzenia, często usztywnienie mięśniowe, pacjent milczy (mutyzm), wykazuje brak kontaktu z otoczeniem.
4. postać hebefreniczna – dominują objawy wesołkowato-głupkowate. Jest postacią rzadszą od schizofreni paranoidalnej. Rokowania są złe. Zachowanie jest nieodpowiednie. Nastrój jest podwyższony – pusto wesoły.
Im młodszy wiek zachorowania tym gorzej dla pacjenta.
medicine