ALASKAN MALAMUTE(1).doc

ALASKAN MALAMUTE

Alaskan Malamute to jedna z ras psów, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji północnych psów pociągowych.

UŻYTKOWOŚĆ

Chociaż używane są jeszcze jako psy pociągowe (głównie dla rekreacji i w sportach zaprzęgowych), najczęściej Malamuty utrzymywane są dzisiaj jako psy rodzinne oraz reprezentacyjne.

W zaprzęgu nie nadają się do biegów sprinterskich, znacznie lepiej sprawdzają się na długich dystansach. Znakomicie radzą sobie z uciągiem znacznych ładunków (nazywane "lokomotywami północy").

SZATA I UMASZCZENIE

Szata Alaskan Malamute jest gęsta, z grubym podszerstkiem, nieco bardziej szorstka niż u Syberian Husky. Umaszczenie występuje w odcieniach szarego i białego, sobolowo-białego, czarno-białego, wilczasto-białego, czerwono-białego albo czysto białego.

ZACHOWANIE I CHARAKTER

Opiekunem malamuta musi być osoba dorosła, oczywiście dzieci powinny czynnie uczestniczyć w wychowaniu oraz opiece nad psem od samego początku pojawienia się szczenięcia w nowym domu. Malamuty wymagają starannego wychowania i jeżeli nie masz doświadczenia w tej kwestii, poszukaj hodowcy, który będzie chętnie służył ci radą i swoim doświadczeniem zawsze, gdy będziesz tego potrzebował. Wychowując małego malamuta musisz być bardzo konsekwentny w działaniu a jednocześnie prowadzić go łagodnie. Większość malamutów to łakomczuchy i bardzo wiele można z nimi osiągnąć za pomocą pozytywnych bodźców oraz smakołyków. Malamut będzie doskonałym kompanem wszelkiego rodzaju aktywności.

ZDROWIE I PIELĘGNACJA

Choroby stosunkowo często występujące u tej rasy to: dysplazja stawów biodrowych, inherited polyneuropathy, częste u ras północnych problemy z oczami (zwłaszcza katarakta, PPM, distichiasis).

Gęsta sierść czyni Malamuty wrażliwe na upały, jednak są przystosowane do życia w temp. +30 jak i -30, ale potrzebują w upalne dni więcej wody, niż psy innych ras oraz możliwości schronienia się w cieniu. W czasie linienia istnieje potrzeba częstszego wyczesywania martwego włosa (podszerstka) gęstym grzebieniem. Wymaga codziennego zaspokojenia swoich dużych potrzeb ruchowo-pociągowych na świeżym powietrzu. Najlepiej jeśli pies ma okazję brać udział w psich sportach tj.: wyścigi zaprzęgów.

BUDOWA

Głowa i czaszka. Głowa jest szeroka i mocna szczególnie w porównaniu z innymi rasami prymitywnymi, alu musi być proporcjonalna w stosunku do tułowia, tak aby pies nie wydawał sie być mało szlachetny i niezgrabny. Czaszka między uszami powinna być szeroka, stopniowo zwężająca się w kierunku oczu. Między uszami powierzchnia czaszki zaokrąglona, wysklepienie czaszki zmniejsza się w kierunku oczu, ale dochodzi aż do policzków, które pozostają płaskie. Lekko zaznaczona bruzda między oczami. Linie czaszki i kufy lekko rozbieżne (linia kufy opada lekko w dół).

Kufa Kufa mocna, bardzo lekko zwężająca się w kierunku nosa, głęboka. Kufa powinna być duża, ale nie za szeroka, proporcjonalna do wielkości czaszki. Wargi ściśle przylegające, nos czarny obie szczęki mocne szerokie.

Uzębienie Zgryz nożycowy.

Oczy Brązowe, w kształcie migdała, średniej wielkości, osadzone skośnie. Preferowane są ciemne oczy. Niebieskie oczy są wadą dyskwalifikująca.

Uszy Uszy średniej wielkości, stojące. Małżowiny mają trójkątny kształt, lekko zaokrąglone na czubkach. Osadzone są dość szeroko na brzegach czaszki. Dolna część ucha powinna łączyć się z czaszką na linii wewnętrznych kącików oczu. Uszy skierowane do przodu, gdy pies jest czymś zainteresowany nachylone lekko do przodu; gdy pies jest czymś zajęty uszy często składa do tyłu.

Szyja Szyja powinna być mocna, średnio wysklepiona, łukowata.

Łopatki i kończyny przednie Łopatki średnioskośne, kończyny przednie o mocnej kości, umięśnione, proste aż do nadgarstków, które są krótkie i mocne, prawie pionowe gdy patrzymy z profilu. Kończyny Alaskana Malamuta sprawiają wrażenie wielkiej siły i dysponują niezwykłą siłą napędową.

Kończyny tylne Kolana średnio głęboko ukątowane, stawy skokowe mocne i szerokie, średnio głęboko ukątowane, w ruchu poruszają się w tej samej linii co kończyny przednie, nie za szeroko, ani nie za wąsko. Wilcze pazury na tylnich kończynach są nie pożądane i usuwa się je zaraz po urodzeniu.

Klatka piersiowa Alaskan Malamut to pies niezbyt krótki. Klatka piersiowa powinna być mocna i głęboka, tułów mocny, zwarty, ale o niezbyt krótkim zadzie. Pies nie może być zatuczony. Stopy zwarte, głębokie, o mocnych poduszkach, dostosowane do pokonywania ogromnych przestrzeni po śniegu.

Grzbiet Grzbiet powinien być prosty i lekko opadający w kierunku bioder.

Lędźwie Lędźwie mocno umięśnione, niezbyt krótkie gdyż miałoby to negatywny wpływ na swobodę ruchu.

Ogon Średnio wysoko osadzony "wychodzący" bezpośrednio z linii grzbietu, obficie owłosiony i noszony nad grzbietem. W spoczynku ogon leży swobodnie na grzbiecie. Może być także pokryty krótszym włosiem i noszony jak lisia kita.

4