Wsp II.pdf

Program kursu skałkowo-taternickiego

────────────────────────────────────────────────────────

──────────────────────────── UWAGA!

Tekst zamieszczony poniżej jest wyłącznie REGULAMINEM PROGRAMOWYM kursu i

sam w sobie nie stanowi oferty szkolenia prowadzonego przez COS-PZA.

Kursy realizowane przez COS-PZA są wymienione w 'Kalendarium' na bieżący sezon.

────────────────────────────────────────────────────────

────────────────────────────

Zasady uczestnictwa:

Celem kursu skałkowo-taternickiego jest kompleksowe szkolenie wspinaczkowe od podstaw do

wspinaczek tatrzańskich w jednym cyklu. Przygotowuje do samodzielnego i bezpiecznego

uprawiania wspinaczki w górach pozbawionych pokrywy śnieżnej. Ukończenie kursu i zdanie

egzaminu uprawnia do otrzymania karty taternika.

Osoby niepełnoletnie mogą być szkolone po uzyskaniu pisemnej zgody podpisanej przez rodziców

(prawnych opiekunów).

Forma zajęć: kurs składa się z wykładów, zajęć praktycznych i wspinaczek, zgodnie z załączonym

wykazem. Program realizowany jest w skałkach i w górach (podział czasu - do uznania instruktora).

Przynajmniej połowa wspinaczek górskich musi odbywać się w Tatrach, a pozostałe mogą być

zrealizowane w innym rejonie o charakterze wysokogórskim. Zajęcia z autoratownictwa mogą

odbywać się w terenie skałkowym.

Czas trwania: kurs powinien obejmować przynajmniej 16 dni zajęć w terenie (w tym 9 dni

wspinaczkowych w górach).

Ilość szkolonych: na jednego instruktora do trzech osób.

Prowadzący: instruktorzy PZA - taternictwa i alpinizmu.

Absolwent otrzymuje zaświadczenie o ukończeniu kursu zgodnie z programem PZA, podpisane

przez instruktora oraz kierownika kursu (jeśli kurs był organizowany przez klub lub szkołę

wspinaczkową).

Warunkiem zaliczenia kursu jest opanowanie wymienionych w programie umiejętności

praktycznych.

Organizator ma obowiązek wręczyć każdemu uczestnikowi program kursu, w celu umożliwienia

klientowi kontrolowania jakości świadczonej usługi.

Treść zajęć

Tematy wykładów

1. Sprzęt i wyposażenie wspinacza: demonstracja i zapoznanie z działaniem całości sprzętu do

wspinaczki letniej oraz innych elementów wyposażenia, zakres zastosowań, wady i zalety

poszczególnych elementów.

2. Asekuracja:

- teoria asekuracji - różne rodzaje asekuracji, siły działające w układzie asekuracyjnym;

- obsługa przyrządów asekuracyjnych, zachowanie na stanowisku;

- stanowiska - budowa różnych typów stanowisk, stanowiska dolne, górne i pośrednie;

- prowadzenie wyciągu - taktyka prowadzenia wyciągu, prowadzenie jedno- i dwutorowe, łączność

w zespole, specyfika prowadzenia w terenie kruchym, prowadzenie na trawersach, asekuracja w

zejściu;

- asekuracja na lodowcach i specyfika wspinaczki zimowej (opcjonalnie) - uzmysłowienie

odrębności i trudności działania w górach lodowcowych oraz w zimie.

3. Operacje linowe, autoratownictwo:

- zjazdy - budowa stanowisk zjazdowych, czynności przy wykonywaniu serii zjazdów, różne

sposoby zjazdu i asekuracji w zjeździe, przejazd przez węzeł;

- wychodzenie po linie - różne metody wychodzenia, sytuacje wymagające wyjścia po linie, zasady

poręczowania i poruszania się na poręczówkach;

- autoratownictwo w wypadkach związanych z odpadnięciem - nawiązanie kontaktu z

poszkodowanym, metody uwalniania się asekurującego od ciężaru wiszącego partnera

(przeniesienie ciężaru na stanowisko), sposoby dotarcia do poszkodowanego, metody opuszczania i

zjazdu z rannym (w tym opuszczanie na związanych linach) oraz metody podciągania;

- pierwsza pomoc - udzielanie pierwszej pomocy z uwzględnieniem specyficznych sytuacji

wypadków górskich;

- udział w akcjach ratunkowych - zachowanie w sytuacji usłyszenia sygnału pomocy, zasady

współpracy z pogotowiem górskim, zasady zachowania się w akcji z użyciem śmigłowca.

4. Formacje skalne.

5. Taktyka:

- niebezpieczeństwa gór i wspinania - z naciskiem na występujące latem, niebezpieczeństwa

zimowe i gór lodowcowych tylko w zakresie podstawowym; zachowanie się w sytuacjach

awaryjnych związanych z załamaniami pogody; zagrożenia występujące w skałkach;

- strategia i taktyka: planowanie sezonu wspinaczkowego, wybór celów i dróg; zaplanowanie drogi

podejścia, wariantów drogi, wycofów, drogi powrotu; dobór partnera; dobór sprzętu, wyposażenia

itp.

- biwakowanie - biwak planowany i nieplanowany, biwaki zimowe tylko w zakresie podstawowym;

6. Style wspinania, skale trudności; rejony wspinaczkowe w Polsce.

7. Topografia i orientacja w terenie górskim:

- orientacja w górach - metody nawigacji w górach z wykorzystaniem mapy, kompasu i GPS;

- przewodniki i korzystanie z nich - główne typy przewodników, korzystanie ze schematów i

opisów dróg ze szczególnym uwzględnieniem przewodnika WHP;

- topografia szczegółowa rejonu działania - piętra doliny, drogi podejść i zejść, przebieg

ważniejszych dróg wspinaczkowych w ścianach i sposoby wycofania się z nich;

- najważniejsze rejony wspinaczkowe Tatr Polskich i Słowackich - ogólne omówienie ich

charakterystyki z uwzględnieniem bazy noclegowej i szlaków turystycznych.

8. Etyka, organizacja, przepisy, historia:

- normy etyczne obowiązujące w środowisku wspinaczy, zagadnienia ochrony przyrody;

- formy uprawiania wspinaczki, formy organizacyjne wspinania; zasady uprawiania wspinaczki w

Polsce, system szkolenia;

- przepisy regulujące uprawianie taternictwa - przepisy TPN, TANAP, PZA;

- historia alpinizmu i taternictwa - opcjonalnie.

Zajęcia praktyczne

Muszą zostać wyuczone następujące umiejętności:

- wiązanie się liną z zastosowaniem uprzęży i bezpośrednio;

- praktyczna znajomość węzłów: kluczka, ósemka, taśmowy (równoległy), podwójny zderzakowy,

półwyblinka, wyblinka, flagowy, prusik, bloker, stoper taśmowy; zwijanie liny;

- dobieranie sprzętu do konkretnej drogi i poprawne noszenie go;

- samodzielne zakładanie punktów asekuracyjnych (kostki, kostki mechaniczne itp.);

- wykorzystanie punktów stałych i punktów naturalnych;

- wbijanie i wybijanie haków;

- łączenie punktów asekuracyjnch;

- budowanie stanowisk do wędki;

- budowanie stanowisk asekuracyjnych dolnych, górnych i pośrednich;

- obsługa 2 przyrządów asekuracyjnych w zakresie podawania, wybierania, hamowania liny oraz jej

blokowania i odblokowania; przyrządy: kubek (dowolny rodzaj) lub płytka oraz półwyblinka z

karabinkiem HMS; opcjonalnie dodatkowo grigri;

- asekuracja poprzez ciało;

- właściwe rozmieszczanie punktów przelotowych;

- prawidłowe prowadzenie liny jednożyłowej i dwużyłowej;

- przewiązywanie liny przez ring zjazdowy; zdejmowanie ekspresów podczas opuszczania;

- zakładanie stanowisk zjazdowych;

- przygotowanie liny i sprzętu do zjazdu;

- zjazd w przyrządzie wysokim i niskim wraz z odpowiednią autoasekuracją;

- zjazd ze stanowiskiem pośrednim;

- rozwiązywanie prostych sytuacji awaryjnych w trakcie zjazdu;

- wychodzenie po linie (prusikowanie);

- opuszczanie partnera na linie;

- uwalnianie się na stanowisku od ciężaru wiszącego partnera;

- łączenie lin pod obciążeniem i przepuszczanie węzła przez karabinek (najprostszą metodą);

- zwózka partnera w wysokim przyrządzie;

- wyciąganie partnera - przynajmniej jedną metodą (metoda U, flaszencug lub przeciwwaga);

- technika wspinania: wykorzystanie chwytów i stopni, ustawienia ciała - pozycja frontalna i

boczna, wspinaczka statyczna i dynamiczna;

- zapoznanie z różnymi formacjami skalnymi i optymalnymi technikami ich pokonywania;

- korzystanie z literatury, sporządzanie opisów dróg, szkiców, mapek, planów taktycznych.

Obowiązuje przeprowadzenie treningu asekuracji na zrzutni.

W skałkach należy przekazać zasady bezpieczeństwa podczas bulderingu i metody podtrzymywania

(asekuracji) bulderującego.

Wspinaczki

Wymagane jest minimum 16 dni zajęć terenowych (w tym przynajmniej 9 dni wspinaczkowych w

terenie górskim). W górach zrealizowane mają być następujące punkty programu:

- droga prowadząca granią - w tym fragmenty z asekuracją lotną;

- droga prowadząca kominem;

- droga prowadząca ścianą;

- schodzenie drogą wspinaczkową;

- minimum 3 drogi co najmniej 10 wyciągowe;

- drogi o trudnościach IV w skali UIAA oraz sprawne prowadzenie przez każdego z kursantów

wyciągów o trudnościach co najmniej III w skali UIAA; w miarę możliwości zalecane drogi o

wyższej klasie trudności;

- poznawanie wycofów ze ścian w terenie;

- wycofywanie się ze ściany serią zjazdów w ilości umożliwiającej przećwiczenie głównych metod

zjazdu (przyrząd wysoki i niski); zalecany zjazd ze stanowiska samodzielnie skonstruowanego

przez kursantów w oparciu o stałe punkty;

- wspinaczka na szczyt leżący poza otoczeniem doliny, w której odbywa się zasadnicza część

szkolenia (z uwzględnieniem aspektów topograficznych);

- wspinaczki z zastosowaniem liny dwużyłowej;

- ćwiczenia autoratownictwa w terenie w zakresie j.w.

Opcjonalnie:

- wspinaczki techniką sztucznych ułatwień;

- biwakowanie w górach.

- wspinaczki nocą.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: