Śledztwo, Seks i Kaseta Wideo.pdf

Rozdział pierwszy

Po niemal dziesięciu latach pracy w nowojorskiej policji detektyw Edward Cullen mógł z całą

pewnością stwierdzić, że nigdy nie pozwolił, aby cokolwiek odciągnęło jego myśli od pracy. Szkoda,

że nie wiedziała o tym Bella Swan, projektantka mody uwieczniona na niewyraźnej fotografii.

Edward przeciągnął się na tyle, na ile pozwalało mu ciasne wnętrze nieoznakowanego

policyjnego samochodu. Przeciągnął dłonią po czarno-białym zdjęciu wpiętym do akt jego ostatniej

sprawy. Tego ranka będzie musiał aresztować chłopaka Belli pod zarzutem przemytu narkotyków.

Ślinienie się nad zdjęciem kobiety, której kryminalne powiązania były z pewnością liczniejsze niż

zaproszenia na dobroczynne kolacje, na pewno mu w tym nie pomoże.

Ciekawe, od kiedy to zaczęły mu się podobać dziewczyny gangsterów? Wprawdzie rodzina Belli

Swan od wielu lat zajmowała wysokie miejsce w hierarchii towarzyskiej miasta, ale jej ojciec

pracował jako projektant dla wszystkich nowojorskich gangsterów i wszystko wskazywało na to, że

Bella idzie w ślady tatusia. Oczywiście nie miało to dla niego żadnego znaczenia.

Zamknął teczkę z aktami i rzucił ją na tylne siedzenie. Jacob Black, chłopak Belli, wymykał się

wymiarowi sprawiedliwości zdecydowanie za długo. Zresztą, co z tego, że wysokie kości policzkowe

Belli i jej pełne usta wydawały się Edwardowi tak cholernie atrakcyjne? Lada moment dziewczyna

wyśliźnie się pewnie z mieszkania Blacka po namiętnie spędzonej nocy. Może kiedy zobaczy ją w

świetle dziennym, będzie mógł spokojnie wrócić myślą do pracy i do awansu, który otrzyma zaraz

po aresztowaniu Blacka.

Edward poklepał pistolet i kieszeń, w której spoczywał służbowy identyfikator. Jak to dobrze,

że nie jest człowiekiem, którego łatwo jest rozproszyć. Sięgając do klamki, w duchu przygotowywał

się na spotkanie z jednym z największych dealerów narkotykowych w Garment District. Potem z

przyjemnością schowa zdjęcie Belli do archiwum w podziemiach posterunku, rzecz jasna, jeżeli nie

okaże się, że dziewczyna jest w jakiś sposób powiązana z przestępstwami swojego chłopaka.

Edward miał właśnie wysiąść w późnowiosenną mżawkę, ale nagle przed budynkiem, w

którym znajdowało się mieszkanie Blacka, zatrzymała się żółta taksówka, jasna plama koloru

odcinająca się od szarości tego dnia. Edward instynktownie przymknął drzwi swojego samochodu.

Z punktu obserwacyjnego po drugiej stronie ulicy, kilka budynków od wejścia, miał doskonały

widok na obie strony taksówki.

Tą taksówką nie jechał prawdopodobnie nikt istotny – zapewne jakiś artysta, który nazywał tę

część West Side swoim domem. Pomijając fakt, że nieskończenie długa damska noga wyłaniająca

się z taksówki nie wyglądała jak należąca do kogoś nieistotnego. Nie. Ta wąska kostka i szczupłe

kolano owinięte były w delikatną różową mgiełkę, tak jakby jakiś pająk utkał swoją cieniutką sieć

wokół idealnego kształtu ciała. Na końcu różowej pończochy i wspaniałej damskiej nogi znajdował

się seksowny różowy bucik, który wyglądał tak, jakby jego miejsce było w sypialni, a nie na śliskim,

brukowanym chodniku Dwudziestej Ósmej.

Rozpoznał ten but. Lalka Barbie, którą dwa lata temu podarował swojej siostrzenicy, nosiła

podobne obcasy. Pierwszy raz Edward widział tak niepraktyczne obuwie na chodzącej, żywej...

Kobiecie.

Edward przełknął z trudnością ślinę, kiedy druga noga dołączyła do pierwszej. Zaraz za nimi z

taksówki wyłonił się płaszcz i szczupła damska sylwetka. Jasnobrązowe włosy i znajoma twarz

sprawiły, że Edward otworzył usta ze zdziwienia. Przyjechała Bella Swan. Powinien oddychać.

Myśleć. Do diabła, ma przecież robotę do wykonania!

Niestety, mógł myśleć tylko o tym, jakie to dziwne, że seksowna przyjaciółka Jacoba Blacka o

dziewiątej rano wchodziła do jego mieszkania zamiast z niego wychodzić. Czy ta myśl była

związana ze sprawą, czy też może znowu pozwolił się od niej odciągnąć? Do diabła! Wyglądało na

to, że Bella Swan nie miała ochoty zostać odesłana do policyjnego archiwum. W każdym razie nie w

najbliższym czasie.

Bella nigdy nie miała okazji w pełni docenić jedwabnego podszycia swego płaszcza do chwili,

kiedy wysiadła z taksówki, nie mając nic pod spodem. Prawie nic.

Metalowe zapinki pasa do pończoch drapały ją lekko w skórę ud, kiedy szła w stronę wejścia do

budynku. Przypominało jej to, że jednak ma coś pod obszernym, beżowym płaszczem. Nikt jednak

nie uznałby koronkowego staniczka i cieniutkich koronkowych majteczek za ubranie. Miała zamiar

pokazać ten skandalicznie skąpy strój swojemu chłopakowi, by zapomniał choć na chwilę o jej

wizerunku dziewczynki z dobrego domu. Miała przecież prawo do odrobiny rozrywki w życiu.

Zanim Jacob powie, żeby poczekali do nocy poślubnej, ona sprawi, że jej szlachetny rycerz spojrzy

na nią inaczej niż do tej pory.

Nie zdejmie od razu tego płaszcza, nie, nie, nic tak oczywistego. Zaplanowała dzisiejsze

uwiedzenie Jacoba w najdrobniejszych szczegółach – tak samo jak zaplanowała swoją karierę,

która zaprowadziła ją na stanowisko świeżo upieczonej projektantki mody. Nie, nie zdejmie

płaszcza, dopóki jej porządny aż do bólu chłopak nie zobaczy tajnej broni. Kasety wideo.

Bella poklepała kieszeń płaszcza, upewniając się, że kaseta wciąż tam jest. To była

najsprytniejsza z najgłupszych rzeczy, jakie kiedykolwiek zrobiła.

W każdym razie dzisiaj będzie wiedziała już, czy ona i Jacob mają szansę na wspólną

przyszłość. Nie chciała przyjmować na wiarę, że porywająca namiętność pojawi się nagle w noc

poślubną. Sięgnęła ręką do drzwi wejściowych, zbyt późno zauważając, że lakier na paznokciach nie

pasuje do seksownej bielizny tak bardzo, jak jej się wcześniej wydawało. Do diabła! Jacob był

równie surowy na punkcie ubrania jak jej ojciec. Co będzie, jeżeli oglądając striptiz, który dla niego

nagrała na kasecie, zwróci uwagę tylko na to, że lakier ma inny odcień niż koronka?

Nie, zbeształa samą siebie. Nie mogła pozwolić, żeby jej dawny brak pewności siebie wziął

teraz górę. To nie on sprawił przecież, że jej kolekcje pokazywano na wybiegach Nowego Jorku i

Mediolanu. Zanim udało jej się otworzyć ciężkie drzwi, w jej polu widzenia pojawiła się silna męska

ręka i zrobiła to za nią.

– Pani pozwoli – usłyszała za sobą przyjemny baryton.

Odwróciła się, aby podziękować dżentelmenowi– w Nowym Jorku gatunek ten był już niemal

na wymarciu. Nagle okazało się, że patrzy wprost w błękitne oczy osadzone w bardzo przystojnej

męskiej twarzy. Nieznajomy miał uroczy dołek w brodzie i czuprynę blond włosów, opadających na

czoło w nieładzie.

Rzucił jej oszałamiający półuśmiech, równie oszałamiający jak jego wielokolorowy krawat,

udekorowany fluoryzującymi gwiazdami. Bardzo oryginalne. Przy nim modele występujący na

pokazach jej ojca wyglądali jak blade kopie Kena, wymoczkowatego partnera Barbie.

Bella kompletnie zapomniała, co właśnie miała powiedzieć. W jej głowie kołatała się tylko

myśl, że ten człowiek miał w sobie więcej charyzmy niż wszyscy modele jej ojca razem wzięci. No i

pod tym krzykliwym krawatem rysowała się doskonale umięśniona klatka piersiowa... Mężczyzna

pochylił się w jej stronę. Bella zaczęła się zastanawiać, czy on także słyszy szelest koronki

ocierającej się o podszewkę płaszcza. Jego błękitne spojrzenie zdawało się przebijać przez

wszystko, co miała na sobie.

– Nigdy nie ma portiera, kiedy jest potrzebny. – Mrugnął do niej.

Jego słowa wyrwały ją z otępienia. To nie był sen. A jednak stała właśnie przed mężczyzną ze

swoich najskrytszych fantazji i jedyne, co potrafiła zrobić, to rzucać mu zachwycone spojrzenia

nastolatki. Prawdę mówiąc, jako nastolatka nie nosiła takiej bielizny.

– Dziękuję – powiedziała w końcu, zła na siebie, że przystojny mężczyzna mógł odciągnąć jej

myśli od celu, jaki sobie dziś wyznaczyła.

Zamierzała przecież spędzić życie z kulturalnym i wyrafinowanym Jacobem Blackiem. W tym

planie nie było miejsca na fascynację przystojnym nieznajomym o grzesznym uśmiechu.

I zbyt wiele widzących oczach. Weszła do budynku i przeciąg podwinął połę jej płaszcza. Wiatr

owiał jej uda i przesunął się zimnym dotykiem pomiędzy nimi. Miała nadzieję, że to właśnie wiatr

wywołał mrowienie w dole brzucha, a nie myśl o mężczyźnie idącym za nią.

Bella ciaśniej zasunęła poły płaszcza, przerażona myślą, że przeciąg ukaże oczom

nieznajomego wyrafinowany pas do pończoch. Czuła za sobą jego obecność. Skierowała się w

stronę wind. Jedna właśnie się zamykała, ale jeżeli się pospieszy...

– Proszę przytrzymać drzwi – zawołała.

Przyspieszyła kroku. Tak bardzo chciała uciec zmysłowemu nieznajomemu, że zapomniała o

swoich wysokich obcasach i omal nie skręciła kostki.

Nagle przyszła jej do głowy nowa, jeszcze straszniejsza myśl. Jeżeli biegnąc, potknie się i

upadnie mężczyzna za nią zobaczy o wiele więcej niż tylko pas do pończoch.

Luźne pasmo włosów wyśliznęło się ze skomplikowanego koka, który upinała ponad pół

godziny. Jak ktoś całkowicie nieznajomy mógł doprowadzić ją do takiego stanu? Odetchnąwszy

głęboko, Bella postanowiła poczekać na następną windę. Kiedy już skonsumuje swój związek z

Jacobem, takie niespodziewane pokusy odejdą w przeszłość. Prawdopodobnie były tylko wynikiem

ośmiu lat niechcianego celibatu.

To musiało być to, miała przynajmniej taką nadzieję, bo usztywnienie podnoszącego biust

stanika drażniło ją do szaleństwa. To, a nie zbliżające się kroki mężczyzny o błękitnych oczach.

Kiedy była nastolatką, zawsze starała się nie zwracać na siebie uwagi. Ważyła wtedy trochę za dużo

i była skoncentrowana jedynie na tym, aby odnieść sukces w świecie ojca. Potem nikt się nią nie

interesował, ponieważ mało kto chciałby zaryzykować randkę z dziewczyną, której ojciec miał

podobno powiązania z mafią.

Wszystko to sprawiło, że jej projekty robiły teraz furorę na całym świecie, ale też i w wieku

dwudziestu pięciu lat była niemal tak niedoświadczona jak dziewica. Skutkiem jej jedynego

seksualnego doświadczenia, na tylnym siedzeniu samochodu kolegi ze szkoły, był jego pośpieszny

wyjazd na studia gdzieś w Utah. Bez wątpienia jej wpływowy ojciec przyłożył do tego rękę. Nie miał

jednak nic przeciwko związkowi Belli ze swoim najlepszym dostawcą tekstyliów, Jacobem

Blackiem.

Bella była nawet gotowa rozważyć propozycję małżeństwa, którą Jacob wielokrotnie już jej

składał. Oczywiście dopiero po tym, jak ich związek nabierze nowego... wymiaru. Musiała się

upewnić, czy pod tym względem pasują do siebie. I próbować ignorować nieznajomych mężczyzn,

których spotykała na ulicy. Na razie stała, czekając na windę i usiłując opanować zdenerwowanie,

rosnące w miarę jak głośne kroki nieznajomego zbliżały się do niej. Kiedy mężczyzna stanął blisko,

poczuła gęsią skórkę pod płaszczem. Jedwabna podszewka drażniła ją bezlitośnie. To tylko

seksowna bielizna i wysokie obcasy sprawiały, że tak się czuła, że była tak świadoma obecności tego

mężczyzny u swojego boku. Nie była przecież taką dziewczyną. Chodziła do katolickiej szkoły.

Rzadko brała udział w przyjęciach organizowanych w świecie mody. Jak do tej pory, udawało jej się

utrzymać z daleka reporterów podrzędnych gazet goniących za sensacją i spędzać wolny czas

spokojnie w domu. I to był jeden jedyny raz w życiu, kiedy pod płaszczem nie miała ubrania.

– Jedzie pani na górę? – zapytał jasnowłosy nieznajomy, kiedy drzwi windy otworzyły się

bezszelestnie.

Gładki ton jego głosu powodował dreszcze. Pomimo że powiew wiatru nie zagrażał już jej

wewnątrz windy, otuliła się mocniej płaszczem.

Skinęła głową i weszła do środka. Kiedy już znajdzie się w mieszkaniu Jacoba, będzie

bezpieczna. To dobrze, prawda?

– Dziesiąte piętro.

Wcisnął guzik i Bella zauważyła, że nie wcisnął żadnego innego. Czy mieszkał na tym samym

piętrze co Jacob? A może chciał napaść ją w korytarzu? Odrzuciła szybko to podejrzenie.

Przestępcy na ogół nie nosili tak rzucających się w oczy ubrań. Nawet gdyby przez całe życie nie

miała kontaktu z modą, wszędzie rozpoznałaby ten krawat.

Stara winda ruszyła powoli w górę, sprawiając, że Bella zachwiała się lekko. Ręka

nieznajomego błyskawicznie złapała ją za łokieć, podtrzymując ją pewnym i silnym chwytem.

Puls Belli przyspieszył, zalewając całe jej ciało falą gorąca.

– Może powinniśmy byli pójść schodami – powiedział, zabierając rękę.

– Nie w tych butach – odpowiedziała.

Była przyzwyczajona do wysokich obcasów, ale te pantofle miały obcas cieniutki jak szpileczka.

Gdy tylko wypowiedziała te słowa, pożałowała, że się w ogóle odzywała. Wzrok mężczyzny od razu

powędrował do jej stóp, a potem przesunął się w górę, zatrzymując się na chwilę na jej łydkach

opiętych w różowe pończochy. Potem spojrzał jej w oczy. Jego spojrzenie było zdecydowanie zbyt

bezpośrednie.

Bella poczuła nagle szaloną chęć, aby pokazać mu, co ukrywa pod spodem.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: