074. Roberts Nora - Intrygujący wspólnik.pdf - Nora Roberts - kaska321

NORA ROBERTS

INTRYGUJ ġ CY WSPÓLNIK

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Chaos. Telefony si ħ urywaj Ģ . Wszyscy si ħ spiesz Ģ ; krzycz Ģ , warcz Ģ , kln Ģ . Zewsz Ģ d

dociera stukot maszyn do pisania. W powietrzu unosi si ħ zapach wystygłej kawy, Ļ wie Ň ych

bułek, papierosów, potu. Dom wariatów?

Par ħ osób niew Ģ tpliwie by si ħ zgodziło z tym okre Ļ leniem. Ale to nie był dom

wariatów - to był dział miejski gazety „New Orleans Herald” pół godziny przed zamkni ħ ciem

numeru.

Wi ħ kszo Ļę dziennikarzy nie zwracała uwagi na panuj Ģ cy wokół rozgardiasz -

traktowała go jak powietrze, którym si ħ oddycha. Ka Ň dy zaj ħ ty był własn Ģ prac Ģ , codzienne

sukcesy lub pora Ň ki innych nikogo nie interesowały. Owszem, liczyła si ħ solidarno Ļę

zawodowa, ka Ň dy jednak koncentrował si ħ na własnym temacie, pilnie strzeg Ģ c swoich Ņ ródeł

informacji. Dobry dziennikarz prasowy nie potrafi Ň y ę bez stresu, harmidru, nagl Ģ cych

terminów, ciekawych tropów, które trzeba sprawdzi ę .

Matthew Bates przeszedł przez wszystkie dziennikarskie szczeble. Zaczynał jako

sprzedawca gazet w manhatta ı skiej dzielnicy Lower East Side; zanim stał si ħ cenionym

reporterem, parzył kaw ħ , był chłopcem na posyłki, pisał nekrologi i sprawozdania z wystaw

kwiatów.

Umiej ħ tno Ļ ci znajdowania ciekawych tematów nie zdobył na kursach dziennikarskich,

po prostu miał j Ģ we krwi. Lata studiów, a potem ci ħŇ ka praca pozwoliły mu jedynie

doszlifowa ę talent, z którym przyszedł na Ļ wiat.

W wieku trzydziestu lat patrzył na Ň ycie trze Ņ wo, z lekkim przymru Ň eniem oka. Lubił

ludzi, ale nie miał wobec nich Ň adnych złudze ı czy oczekiwa ı . Zreszt Ģ trudno o to, kiedy

pracuje si ħ w pokoju pełnym szale ı ców.

Zako ı czywszy artykuł, zawołał go ı ca, wr ħ czył mu tekst i po raz pierwszy od trzech

godzin pozwolił sobie na chwil ħ relaksu. Rok temu opu Ļ cił Nowy Jork i przyj Ģ ł posad ħ w

„Heraldzie”. Czuł si ħ wypalony, niespokojny, potrzebował odmiany. Nowy Orlean za Ļ był

miastem równie ekscytuj Ģ cym jak Nowy Jork.

Zajmował si ħ sprawami kryminalnymi. Morderstwa, kradzie Ň e i rozboje stanowi Ģ

stały element dzisiejszego Ļ wiata. Starał si ħ wyrzuci ę z głowy okrutne, bezsensowne

zabójstwo osiemnastoletniej dziewczyny, które przed chwil Ģ sko ı czył opisywa ę . To było

najtrudniejsze: najpierw konieczno Ļę zachowania obiektywizmu, a pó Ņ niej wymazanie z

pami ħ ci obrazów niewinnych ofiar.

Nie sprawiał wra Ň enia zimnego, cynicznego twardziela. Kiedy miał dwadzie Ļ cia kilka

lat, denerwowało go, Ň e z wygl Ģ du bardziej przypomina beztroskiego amatora surfingu ni Ň

dziennikarza. Teraz to go bawiło.

Wysoki, szczupły, doskonale zbudowany, lepiej czuł si ħ w d Ň insach ni Ň w garniturze.

Ciemnoblond włosy opadały mu na uszy, zakrywały kołnierz koszuli. Brak sztywno Ļ ci w

ubiorze i zachowaniu powodował, Ň e ludzie ch ħ tnie si ħ przed nim otwierali, tote Ň bez trudu

zdobywał potrzebne informacje.

Kiedy chciał, potrafił by ę czaruj Ģ cy, ale w jego roze Ļ mianych niebieskich oczach

cz ħ sto pojawiał si ħ błysk zło Ļ ci. Pod mask Ģ luzaka krył si ħ upór, pasja oraz wybuchowy

temperament.

U Ļ miechaj Ģ c si ħ pod nosem, skierował wzrok na kobiet ħ siedz Ģ c Ģ przy s Ģ siednim

biurku. Laurel Armand miała jedwabist Ģ skór ħ , któr Ģ a Ň chciało si ħ pogładzi ę , opadaj Ģ ce

swobodnie na ramiona bujne czarne włosy i Ň ywe, l Ļ ni Ģ ce oczy w kolorze szmaragdu. Z

twarzy przypominała dziewi ħ tnastowieczn Ģ pi ħ kno Ļę z Południa, która Ň ycie sp ħ dza na

przyjmowaniu go Ļ ci i spacerach po ogrodzie. Mówiła cichym, melodyjnym głosem, który

zdawał si ħ płyn Ģę niczym srebrzysty strumyk.

Ale glos Laurel był równie myl Ģ cy co jej wygl Ģ d. Laurel Armand nie nale Ň ała do

cichych i pokornych istot - była zdoln Ģ , ambitn Ģ dziennikark Ģ , upart Ģ , o porywczym

usposobieniu. Matt uwielbiał wyprowadza ę j Ģ z równowagi.

Skupiona, ze zmarszczonym czołem, dojechała do ko ı ca artykułu, wyci Ģ gn ħ ła kartk ħ

z maszyny i zawołała go ı ca, po czym przeniosła spojrzenie na m ħŇ czyzn ħ przy s Ģ siednim

biurku. Odruchowo wyprostowała plecy.

- Masz jaki Ļ problem, Matthew? - spytała lekko znudzonym tonem.

- Nie, Laurellie. ņ adnego. Zaczerwieniła si ħ . Nie lubiła tego zdrobnienia.

- Zajmij si ħ swoimi morderstwami.

- Ze wszystkimi si ħ ju Ň uporałem. - Posłał jej łobuzerski u Ļ miech.

Nie dam si ħ sprowokowa ę , nie dzi Ļ , powiedziała do siebie, zaciskaj Ģ c pod biurkiem

pi ħĻ ci.

- To dobrze - oznajmiła ze słodycz Ģ , której zadawały kłam iskry gniewu w jej oczach.

- A mo Ň e zało Ň ymy si ħ , czyj tekst trafi na pierwsz Ģ stron ħ ?

Uniosła nieznacznie brwi.

- Nie chciałabym pozbawia ę ci ħ pieni ħ dzy.

- A mo Ň e to ja pozbawi ħ ich ciebie? - Wstawszy od biurka, podszedł bli Ň ej i pochylił

si ħ nad jej uchem. - Pi ħę dolarów, kwiatuszku. Pasuje? Chocia Ň twój stary jest wła Ļ cicielem

gazety, to nasi redaktorzy potrafi Ģ odró Ň ni ę genialny tekst od Ļ redniego.

Usłyszał, jak Laurel wci Ģ ga z sykiem powietrze. Kusiło go, aby zacisn Ģę wargi na jej

ustach.

- W porz Ģ dku, Bates. Ale zakładamy si ħ o dziesi ħę dolców. - Wstała od biurka.

Irytowało j Ģ , Ň e musi zadziera ę głow ħ , aby patrze ę mu w oczy. Jeszcze bardziej irytowało j Ģ

jego pewne siebie, zuchwałe spojrzenie. - Chyba Ň e taka suma przekracza twoje mo Ň liwo Ļ ci

finansowe - dodała uszczypliwie.

- Mo Ň e by ę dziesi ħę . - Owin Ģ ł wokół palca kosmyk jej włosów. - I Ň eby udowodni ę ci,

jacy szarmanccy potrafi Ģ by ę Jankesi, to za wygran Ģ zaprosz ħ ci ħ na lunch.

Przysun ħ ła si ħ bli Ň ej, niemal ocieraj Ģ c si ħ o niego. Poczuł, jak przeszywa go dreszcz.

- Lepiej daj fors ħ Ň ebrakowi pod ko Ļ ciołem. U Ļ miechaj Ģ c si ħ promiennie, odepchn ħ ła

go na bok i skierowała ku drzwiom.

Odprowadził j Ģ wzrokiem. Kiedy znikła mu z oczu, wsun Ģ ł r ħ ce do kieszeni i kr ħ c Ģ c

głow Ģ , roze Ļ miał si ħ gło Ļ no. W dziale miejskim panował taki harmider, Ň e nikt nawet nie

zwrócił na niego uwagi.

- Psiakrew! - zakl ħ ła, prowadz Ģ c samochód przez zatłoczone Ļ ródmie Ļ cie. Matt Bates

jest najbardziej niezno Ļ nym i irytuj Ģ cym facetem, jakiego kiedykolwiek spotkała.

Przejechawszy skrzy Ň owanie na Ň ółtym Ļ wietle, ponownie zakl ħ ła. Gdyby jej brat Curtis nie

poznał go na studiach, Matthew wci ĢŇ mieszkałby w Nowym Jorku. Nie przyj Ģ łby pracy w

„Heraldzie”. Komu innemu codziennie działałby na nerwy.

Wrodzona uczciwo Ļę kazała jej jednak przyzna ę , Ň e Bates jest najlepszym reporterem

w całej redakcji. Cechowała go dokładno Ļę , przenikliwy umysł, instynkt psa my Ļ liwskiego.

Co nie znaczy, Ň e jest człowiekiem łatwym w po Ň yciu. Wcisn Ģ wszy hamulec, wykonała ostry

skr ħ t kierownic Ģ . Jaki Ļ buick zajechał jej drog ħ . Wpu Ļ ciła go. Była zbyt w Ļ ciekła na Matta,

by walczy ę o pierwsze ı stwo przejazdu.

Oczywi Ļ cie Matt wygrał zakład. Jego znakomity artykuł o zabójstwie trafił na

pierwsz Ģ stron ħ .

W ci Ģ gu tych dwunastu miesi ħ cy, odk Ģ d przeniósł si ħ do Nowego Orleanu, ani razu

nie spojrzał na ni Ģ tak jak inni m ħŇ czy Ņ ni. To, Ň e nie lubiła tego, jak inni na ni Ģ patrz Ģ , nie

miało najmniejszego znaczenia.

Nie widziała w jego oczach uległo Ļ ci ani podziwu. Nigdy nie próbował jej podrywa ę

ani si ħ z ni Ģ umówi ę - nie Ň eby jej na tym zale Ň ało. Z drugiej strony Ň ałowała, bo z

przyjemno Ļ ci Ģ by mu odmówiła. Chocia Ň mieszkał w tym samym budynku, ba, na tym

samym pi ħ trze co ona, ani razu nie wpadł do niej pod pretekstem, Ň e czego Ļ mu zabrakło.

Szkoda - z przyjemno Ļ ci Ģ zatrzasn ħ łaby mu drzwi przed nosem.

Ale nieustannie j Ģ dra Ň nił. Na przykład uwielbiał czyni ę spostrze Ň enia na temat

m ħŇ czyzn, z którymi si ħ spotykała. Co gorsza, spostrze Ň enia na ogół trafne. Obecnie wy Ň ywał

si ħ na Jerrym Cartierze, konserwatywnym, pozbawionym poczucia humoru radnym miejskim.

Laurel widywała si ħ z nim z dobroci serca, a tak Ň e dlatego, Ň e niekiedy podrzucał jej ciekawe

tematy. Ci Ģ gle jednak musiała broni ę Jerry'ego przed Mattem, wbrew sobie wychwala ę go

pod niebiosa.

O ile Ň Ň ycie byłoby prostsze, gdyby Matthew Bates nadal pracował w redakcji na

Manhattanie. I gdyby nie był tak cholernie przystojny.

Im bardziej Laurel oddalała si ħ od miasta, tym mniej Matthew i przegrany zakład

zaprz Ģ tały jej my Ļ li. Na bezchmurnym niebie sło ı ce powoli chyliło si ħ ku zachodowi.

Promienie z trudem przedzierały si ħ przez g ħ ste gał ħ zie drzew rosn Ģ cych wzdłu Ň szosy.

Wokół rozbrzmiewał Ļ piew ptaków zamieszkuj Ģ cych pobliskie bagna. Gro Ņ ne, pogr ĢŇ one w

cieniu tajemnicze bagna. Zawsze j Ģ fascynowało, Ň e dwa Ļ wiaty, jeden cywilizowany, drugi

dziki i niebezpieczny, tak blisko z sob Ģ s Ģ siaduj Ģ .

Kiedy skr ħ ciła w boczn Ģ drog ħ prowadz Ģ c Ģ do domu, w którym sp ħ dziła dzieci ı stwo,

przepełniło j Ģ uczucie błogo Ļ ci i dumy. Niebo zasłaniały gał ħ zie cedrów, przez które tylko

gdzieniegdzie s Ģ czyło si ħ Ļ wiatło. Z gał ħ zi zwisał typowy dla krajobrazu Południa mech

hiszpa ı ski. W Promesse d'Amour, jak Armandowie nazywali sw Ģ posiadło Ļę rodow Ģ , czas

stal w miejscu.

Dojechawszy do ko ı ca podjazdu, Laurel przez chwil ħ siedziała w samochodzie i

patrzyła na biały pi ħ trowy dom otoczony g Ģ szczem azalii, kamelii i magnolii. W oczy

uderzała feeria barw, w nozdrza - wpadaj Ģ ca przez otwarte okno orgia zapachów. Doryckie

kolumny, ci Ģ gn Ģ cy si ħ wzdłu Ň całego domu balkon z czarnym okratowaniem, delikatnym

niczym czarna koronka, porastaj Ģ cy werand ħ bluszcz - wszystko to dodawało urody i

charakteru tej cudownej starej rezydencji.

Laurel weszła bez pukania bocznymi drzwiami. Tu si ħ urodziła, tu sp ħ dziła

dzieci ı stwo i młodzie ı cze lata. W ogromnym holu wo ı kamelii w wazonie na stole mieszała

si ħ z zapachem wosku i cytryny. Pewnie tak samo pachniało tu przed stu łaty. Przystan Ģ wszy

na moment przed lustrem, poprawiła włosy, po czym skierowała si ħ do salonu.

- Cze Ļę , tatku. - Wspi Ģ wszy si ħ na palce, pocałowała ojca w nieogolony policzek.

074. Roberts Nora - Intrygujący wspólnik.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: