SPRAWOZDANIE nr 1.doc

FIZJOLOGIA ROŚLIN

SPRAWOZDANIE

Sabina Spyrka

Biotechnologia I

Gr. 4

OPOLE  2008

Ćwiczenie 1.

Przepuszczalność żywej i martwej cytoplazmy komórkowej.

1. Przebieg:

Wycinamy pięć jednakowych kostek z buraka i w ciągu 30 minut przemywamy je                      w bieżącej wodzie. Następnie wkładamy każdą kostkę do innej probówki. Do pierwszej i drugiej probówki wlewamy po 10 ml wody wodociągowej, do trzeciej wlewamy 10 ml wody wodociągowej i 5 ml chloroformu, do czwartej wlewamy 10 ml kwasu octowego (30%), do piątej wlewamy 10 ml alkoholu (50%). Zawartość drugiej probówki gotujemy przez około 30 sekund, następnie wylewamy gotowaną wodę i wlewamy 10 ml wody wodociągowej. Wszystkie probówki odstawiamy na około 1 godzinę. Po upływie tego czasu zauważamy zmiany i analizujemy je.

2. Analiza:

              W probówce nr 1 (woda wodociągowa) nie zaobserwowano zmian zabarwienia                         co oznacza, że woda nie zniszczyła struktur błon elementarnych komórek. W probówce                     nr 2 (woda gotowana) pojawił się barwnik, gdyż temperatura wrzenia wody zniszczyła struktury błon elementarnych (następuje wydobycie się barwnika). W probówce nr 3 (woda wodociągowa                   i chloroform) utworzyły się dwie warstwy: na dole chloroform, a na górze woda. Kostka przylegała jednym bokiem do chloroformu, który uszkodził struktury błon elementarnych komórek buraka, barwnik dało się jednak zauważyć tylko w wodzie, gdyż chloroform nie rozpuszcza barwnika. W probówkach nr 4 (kwas octowy) i 5 (alkohol) pojawiła się znaczna ilość barwnika, co wskazuje na to, iż oba te roztwory powodują uszkodzenie struktury błon elementarnych komórek buraka.

Ćwiczenie 2.

Wpływ jonów K+ i Ca+2 na przepuszczalność cytoplazmy.

1. Przebieg:

Do dwóch szalek Petriego wlewamy po 5 ml 0,01% roztworu błękitu metylenowego.               Do pierwszej szalki dodajemy 5 kropli KNO3 (0,5 M), do drugiej dodajemy 5 kropli Ca(NO3)2.    Do każdej szalki wkładamy po dwa skrawki skórki z wewnętrznej strony łuski cebuli, wielkości około 1cm2. Szalki odstawiamy na około 20 minut. Po upływie tego czasu porównujemy zabarwienie skrawków i wyciągamy wnioski.

2. Analiza:

              Nieznacznie bardziej zabarwił się skrawek do którego dodano 5 kropel KNO3, niż skrawek do którego dodano 5 kropel Ca(NO3)2 (antagonizm jonowy). Kationy K+ działają spęczniająco na pory cytoplazmy w warstwie lipidowej błony plazmatycznej - zwiększa się przepuszczalność błony. Z kolei kationy Ca2+ działają odpęczniająco na pory cytoplazmy w warstwie lipidowej błony plazmatycznej - zmniejsza się przepuszczalność błony.

Ćwiczenie 3.

Pomiar potencjału wody komórek parenchymy bulwy ziemniaka.

1. Przebieg:

Z dużego ziemniaka przy użyciu korkoboru wycinamy 6 walców o jednakowej długości. Ważymy walce i umieszczamy je w 6 probówkach z różnymi roztworami sacharozy. Po upływie    2 godzin walce wyjmujemy, osuszamy bibułą i ponownie ważymy. Następnie obliczamy różnicę pomiędzy ciężarami, na podstawie której znając stężenie odpowiednich roztworów sacharozy odczytujemy potencjał osmotyczny.

2. Analiza:

W probówce nr 1 masa ziemniaka wzrosła o 0,286g, w probówce nr 2 masa ziemniaka wzrosła o 0,047g, w probówce nr 3 masa ziemniaka zmalała o 0,022g, w probówce nr 4 masa ziemniaka zmalała o  0,273g, w probówce nr 5 masa ziemniaka zmalała o 0,407g, w probówce     nr 6 masa ziemniaka zmalała o 0,482g.

              Doświadczenie to pokazało nam jak zachowują się komórki parenchymy bulwy ziemniaka w różnych (hipertonicznych lub hipotonicznych) roztworach. W roztworze hipertonicznym usuwają ze swojego wnętrza wodę, zaś w roztworze hipotonicznym wodę wchłaniają. Wraz                              ze spadkiem potencjału osmotycznego, a wzrostem stężenia sacharozy w roztworach zwiększa się ilość usuwanej wody z wnętrza komórek ziemniaka. Najmniejszą różnicę między wagą początkową, a końcową odnotowaliśmy w ziemniaku z probówki nr 3 (0,4 mol sacharozy), można więc na tej podstawie wywnioskować, iż potencjał osmotyczny tego roztworu jest najbardziej zbliżony do wnętrza komórki. Możemy też całkiem dokładnie oszacować, że potencjał osmotyczny wnętrza komórki na podstawie naszego doświadczenia będzie równy około -9,5 (różnica wagi początkowej i końcowej równa zero).  

Ćwiczenie 4...