Zbiór zabaw.doc

ZBIÓR  ZABAW

dla dzieci wieku przedszkolnym

Zabawy tradycyjne

Koło młyńskie

Koło młyńskie za cztery reńskie

Kółko nam się połamało

Cztery reńskie kosztowało

A my wszyscy bęc!

Połączone koło wiruje przy śpiewie. Przy słowie „bęc” dzieci padają na podłogę, trzymając się za ręce. Następnie wstają i zabawa zaczyna się na nowo.

Lata ptaszek po ulicy

Lata ptaszek po ulicy

Szuka sobie ziarn pszenicy

A ja sobie stoję w kole

I wybieram kogo wolę.

A ty ptaszku, spiesz się spiesz.

Kogo lubisz tego bierz!

Koło wiruje przy śpiewie. Wybrane dziecko – ptaszek stojące w jego środku dobiera sobie partnera do tańca. Później następuje zmiana.

Wstał niedźwiedź zuchwały

Stary niedźwiedź mocna śpi

Stary niedźwiedź mocno śpi

My go nie budzimy, bo się go boimy

Jak się zbudzi będzie zły!

Pierwsza godzina niedźwiedź śpi

Druga godzina niedźwiedź chrapie

Trzecia godzina niedźwiedź łapie!

Koło wędruje przy śpiewie. Wybrane dziecko – niedźwiedź kuca w środku koła z zasłoniętymi oczami. Niedźwiedź budzi się przy słowach piosenki „trzecia godzina niedźwiedź łapie” i zaczyna gonić uciekające dzieci. Złapane dziecko jest niedźwiedziem. Zabawa trwa nadal.

Ojciec Wirgiliusz

Ojciec Wirgiliusz uczył dzieci swoje

A miał ich wszystkich sto dwadzieścia troje

Hejże dzieci, hejże ha, hejże ha, hejże ha

Róbcie wszystko to co ja, to co ja, to co ja.

 Połączone koło wiruje przy śpiewie. Jedno z dzieci stoi w środku koło – jest ojcem Wirgiliuszem. Wykonuje gest lub ruch, który naśladuje reszta dzieci. Następnie wybiera innego Ojca Wirgiliusza i zabawa trwa nadal.

Mam chusteczkę haftowaną

Mam chusteczkę haftowaną, co ma cztery rogi.

Kogo kocham, kogo lubię rzucę mu pod nogi.

Tej nie kocham, tej nie lubię, tej nie pocałuję.

A chusteczkę haftowaną tobie podaruję.

Dzieci ustawione w kole. Jedno z nich jest na środku z chusteczką w ręku. Dziecko obraca się w przeciwnym kierunku niż koło. Na słowa „tej nie kocham, tej nie lubię, tej nie pocałuję.” – macha chusteczką w kierunku dzieci. Na koniec piosenki daruje wybranemu dziecku chusteczkę i zabawa trwa nadal.

W poniedziałek rano

W poniedziałek rano kosił ojciec siano

Kosił ojciec kosił ja, kosiliśmy obydwa.

W środku koła wybrane dziecko jest ojcem i wykonuje gesty odpowiednie do słów piosenki. Dzieci w takt melodii naśladują ruchy ojca. W następnych zwrotkach dzieci kolejno zmieniają dni tygodnia i czynności „grabił”, „suszył”, „ zwoził”.

Konopki

Bawmy się w konopki, w konopki

Ale małe snopki, ale małe snopki

Hop hop, mało nas i ty Kasiu chodź do nas.

Koło krąży przy śpiewie. Dwoje dzieci wiruje w środku. Po każdej zwrotce przyłącza się do nich dziecko wymienione po imieniu w piosence.

Nie chcę cię …

Nie chcę cię, nie chcę cię, nie chcę cię znać

Chodź do mnie, chodź do mnie rączkę mi daj

Prawą mi daj, lewą mi daj i już się na mnie nie gniewaj.

Prawą mi daj, lewą mi daj i już się na mnie nie gniewaj.

Dzieci ustawione parami do siebie. Na słowa „nie chcę cię, nie chcę cię, nie chcę cię znać” wykonują  ręką gest wskazujący odejście i odsuwają się od siebie. Na słowa „chodź do mnie, chodź do mnie rączkę mi daj” przysuwają się do siebie jednocześnie wskazują ręką gest „chodź”. Podają sobie ręce jak w piosence i obracają się dookoła.  

 Nitko

Nitko, nitko, hej niteczko

Zwijaj mi się równiuteńko

W ładny kłębek mi się zwiń

Tylko mi się nie rozerwij.

Nitko, nitko , hej niteczko

Rozwijaj się równiuteńko

W ładne kółko się rozwiń

Tylko mi się nie rozerwij.

Dzieci ustawione w szeregu trzymają się za ręce. Jedno prowadzi. Rząd zwija się podczas śpiewania wokół niego. Gdy dzieci śpiewają drugą zwrotkę, rząd się rozwija.

Karuzela

Chłopcy, dziewczęta, dalej śpieszmy się

Karuzela czeka wzywa nas z daleka

Starsi już poszli, a młodsi jeszcze nie.

Hej hop sa sa  jak ona szybko mknie

Hej dalej, dalej do zabawy śpieszmy się.

Dzieci tworzą dwa koła, jedno wewnątrz drugiego. Koła poruszają się w przeciwnych kierunkach cwałem bocznym. Nauczycielka inscenizuje piosenkę w dowolny sposób.

Mało nas

Mało nas, mało na do pieczenia chleba

Jeszcze nam, jeszcze nam Pawła tu potrzeba

Dużo nas, dużo nas do pieczenia chleba

Więc już nam, więc już nam Pawła nie potrzeba.

Dwóm tańczyć się zachciało
 

Dwóm tańczyć się zachciało, zachciało, zachciało (dzieci w parach, ze skrzyżowanymi rękoma, tańczą obracając się))
Lecz im się nie udało, fari, fari, faro.
Kłócili się ze sobą, ze sobą, ze sobą, (dzieci zatrzymują się i delikatnie pociągają się za ręce)
Ja nie chce tańczyć z Tobą, fari, fari, faro (dzieci wykonują gest odpychania się od siebie)
Poszukam więc innego, innego, innego, (dzieci rozchodzą się i szukają innego partnera)
Do tańca zdolniejszego, fari, fari, faro. (dzieci tańczą z nowym partnerem)

Jawor, jawor
 

Jawor, jawor
Jaworowi ludzie
Co wy tu robicie?
Budujemy mosty
Dla pana starosty.
Tysiąc koni przepuszczamy,
A jednego zatrzymamy. 2x
 

Dwoje dzieci staje naprzeciw siebie, podnoszą w górę ramiona i chwytają się za ręce. Pod ich uniesionymi rękoma przechodzą parami pozostali uczestnicy zabawy.
Przy słowach: …a jednego zatrzymamy – dzieci opuszczają ręce, łapiąc jedną z par. Złapane osoby tworzą „nowy most”.

Rączki do góry
 

Rączki do góry, nóżki prościutkie. (dzieci podnoszą ręce w górę, następnie opuszczają je, wskazując nogi)
A tak się bawią dzieci malutkie. (dzieci spacerują wkoło, trzymając się za ręce)
Piłeczki skaczą prosto do góry. (dzieci podskakują)
A tak po niebie pływają chmury. (dzieci zakreślają rękoma kręgi na górze)
Każdy się robi taki malutki. (dzieci przykucają)
To, proszę państwa, są krasnoludki. (dzieci łączą dłonie nad głową – jest to czapka krasnoludka)

Laurencja
 

Laurencjo moja, Laurencjo ma
Ach, kiedyż znowu spotkamy się?
W poniedziałek!
Ach, żeby to już poniedziałek był
I ja przy swojej Laurencji żył
Laurencjo ma!
Laurencjo moja, Laurencjo ma
Ach, kiedyż znowu spotkamy się?
We wtorek!
Ach, żeby to już poniedziałek, wtorek był
I ja przy swojej Laurencji żył
Laurencjo ma!
 

Dzieci, trzymając się za ręce i śpiewając, poruszają się dookoła.
Nauczycielka podaje nazwę dnia tygodnia, a dzieci powtarzają ją zatrzymując się i przykucając. Po każdym odśpiewaniu piosenki nauczycielka wypowiada nazwy dni tygodnia wymienione wcześniej i dodaje następną. Dzieci wyliczają je kolejno, za każdym razem kucając.

Kółko graniaste
 

Kółko graniaste,
Czworokanciaste
Kółko nam się połamało
Cztery grosze kosztowało
A my wszyscy, a my wszyscy
Bęc, bęc, bęc, bęc!
Dzieci trzymając się za ręce i śpiewając, poruszają się dookoła. Przy słowach: A my wszyscy bęc, bęc, bęc, bęc – upadają na podłogę

Balonik
 

Baloniku mój malutki
Rośnij duży, okrąglutki
Balon rośnie, że aż strach,
Przebrał miarę, no i… trach!
 

Dzieci trzymają się za ręce, tworząc koło. Wypowiadają słowa wierszyka i jednocześnie cofają się. Koło robi się coraz większe, aż się rozpada i dzieci upadają na podłogę.

Łabędzie
 

Po szerokim stawie, stawie (Dzieci tańczą w kole, trzymając się za ręce.)
Pływają łabędzie (2x) (Zbliżają się do środka koła i oddalają.)
Kto pary nie złapie (Dobierają się parami)
Ten niezdarą będzie 2x
Mamy, mamy (Wskazują na dziecko, które nie znalazło pary)
Niezdarę takiego (2x)
Co nie umiał złapać (Tańczą nadal w parach)
Przyjaciela swego 2x

Julianka
 

Moja Julianko
Klęknij na kolanko
Podeprzyj się w boczki
Chwyć się za warkoczyki
Umyj się, uczesz się
I wybieraj kogo chcesz
Dzieci stoją w kole i śpiewają. Dziecko w środku – Julianka – wykonuje kolejno czynności wymienione w piosence, następnie wybiera inne dziecko na swoje miejsce.

Różyczka
 

Stoi… (imię dziecka) w czerwonym wieńcu. (dzieci spacerują dookoła, w środku koła jedno dziecko w wianku na głowie)
My się kłaniamy jako książęciu (dzieci przystają i kłaniają się)
Ty, … (imię dziecka), dobrze wiesz, dobrze wiesz, dobrze wiesz (dzieci klaszczą, a dziecko w środku wybiera inne dziecko i przekazuje mu wianek)
Kogo kochasz, tego bierz, tego bierz.

(Imię dziecka) chce pojechać w daleki świat
 

…. (imię dziecka) chce pojechać hen, w szeroki świat
Ale mama głośno płacze, że już … (imię dziecka) nie zobaczy
...(imię dziecka) się odwróci i do mamy wróci.
 

Dzieci stoją w kole, zwróceni plecami do środka. Na słowo: Wróci wymienione dziecko zwraca się twarzą do środka i tańczy. Nauczycielka wymienia kolejno wszystkie dzieci, aby pod koniec zabawy były zwrócone przodem do koła.

Zabawy matematyczne

Liczenie klamerek do bielizny
 

Pomoce dydaktyczne: Tektura, mazak, klamerki do bielizny

Przebieg: Nauczyciel dzieli tekturę na pięć części. Rysuje jedną kolorową kropkę w pierwszej części, dwie w drugiej itd., aż do pięciu. Podobnie jak na tekturce, rysuje na klamerkach kropki – jedną na pierwszej, dwie na drugiej itd. Oprócz tego numeruje kropki od 1 do 5. Po kilku próbach dziecko z przyjemnością samo będzie przypinało klamerki do części tektury z odpowiednią liczbą kropek. Po pewnym czasie dziecko skojarzy nazwy liczb z liczbą kropek.
 

Liczenie wykałaczek

Pomoce dydaktyczne: Tekturowa kwadratowa plansza ponumerowana, wykałaczki
Przebieg: Nauczyciel pomaga dziecku wykonać dwie plansze do liczenia. Używa tekturowej planszy i okrągłych wykałaczek. Numeruje obie plansze liczbami od 1 do 9, zaczynając od lewego górnego rogu; na jednej z nich napisz liczby w kolejności 1 – 9, na drugiej zaś odwrotnie. Ostrym narzędziem robi otwory odpowiadające liczbom na obu planszach.
 

Liczby na wieszaku na ubranie

Pomoce dydaktyczne: 10 wieszaków na ubranie, papier lub karton, mazak, taśma, klamerki do bielizny
Przebieg: Nauczyciel przyczepia do każdego wieszaka liczbę od 1 do 10 napisaną na papierze lub kartonie. Zachęca dziecko, aby przypięło do wieszaka tyle klamerek, ile pokazuje liczba na etykiecie.

Liczbowa dżdżownica
 

Pomoce dydaktyczne: Karton, mazak, nożyczki

Przebieg: Nauczyciel robi dżdżownice. Tnie kawałki (od 1 do 10), tak żeby kawałki pasowały do siebie tylko wtedy, gdy ułoży je się w poprawnej kolejności. Dzieci kryją kolejność liczb, gdy dopasują do siebie kawałki tworzące dżdżownicę
 

Wycieczka na ryby
 

Pomoce dydaktyczne: Patyk, który ma służyć jako wędka, ryby wycięte w kartonu, duże spinacze do papieru, mały magnes, sznurek

Przebieg: Nauczyciel wycina 9 ryb z kartonu, numeruj je od 1 do 9 umieszczając odpowiednią liczbę kropek na każdej rybie. Przypina do nosa każdej ryby duży spinacz. Przywiązuje jeden koniec sznurka do wędki, a drugi do magnesu. Pozwala dziecku „łowić”. Dziecko powinno rozpoznać liczbę na rybie, odczytując liczbę lub liczbę kropek.
 

Liczenie – liczby kardynalne

...