Szlifowanie
Dawid Butlak
Nazwisko i imię:
Semestr III
Wydział BMiZ
Kierunek: ZiIP
Grupa: ZP1
Temat ćwiczenia:
Data wykonania ćwiczenia
Nazwisko prowadzącego
Ocena
1. Budowa szlifierki kłowej do wałków
1) łoże, 2) stół, 3) kółko do ręcznego przesuwu stołu, 4) wrzeciennik przedmiotu, 5) konik, 6) zderzaki do ustalania długości przesuwu, 7) dźwignia sterująca przesuwem mechanicznym stołu, 8) silnik napędowy wrzeciennika przedmiotu, 9) zabierak, 10) dźwignia do cofania tulei konika, 11) wrzeciennik ściernicy, 12) kółko do ręcznego przesuwania wrzeciennika ściernicy w kierunku poprzecznym, 13) ściernica, 14) silnik napędowy wrzeciennika ściernicy, 15) styczniki do włączania i wyłączania silników napędowych ściernicy hydraulicznego pompy układu hydraulicznego
2. Szkice podstawowych narzędzi.
Podstawowe narzędzia
Do podstawowych należą:
a) diament syntetyczny (SD); w porównaniu z naturalnym, ziarna diamentu syntetycznego są bardziej kruche (przez co są bardziej podatne na tak zwane samoostrzenie) oraz szorstkie (ułatwia to utrzymywanie się ziaren w spoiwie ściernic)
b) regularny azotek boru (BN), nazywany również borazonem; charakteryzuje się, w porównaniu z diamentem, większą odpornością termiczną i zbliżoną twardością
c) węglik krzemu (C), nazywany również karborundem; cechuje się dużą twardością, odpornością na wysokie temperatury i kruchością; ziarna jego mają bardzo ostre krawędzie, a tym samym dobre własności skrawne
d) elektrokorund (A), który - w porównaniu z korundem - charakteryzuje się większą jednorodnością i mniejszą zawartością domieszek; odznacza się dużą odpornością na ścieranie, kruchością zdolnością, do wypadania ziaren ze spoiwa nawet przy niewielkim ich stępieniu (zdolność ściernicy do samoostrzenia).
Szlifowanie Strona 1 Butlak Dawid
Niektóre typy ściernic nie diamentowych: 1) płaska (T1), 2) pierścieniowa (T2), 3) pierścieniowa z podcięciem (T3), 4) płaska z jednostronnym wybraniem (T5), 5) garnkowa walcowa (T6), 6) garnkowa stożkowa (T11), 7) garnkowa stożkowa zbieżna (T10), 8) talerzowa (T12), 9) talerzowa do kół zębatych (T13)
3. Kinematyka i podstawowe operacje szlifowania
rys. 1. Szlifowanie obwodowe powierzchni płaskich
rys. 2. Szlifowanie obwodowe powierzchni walcowych
rys. 3. Szlifowanie czołowe powierzchni kształtowych
4.Parametry technologiczne szlifowania
a) prędkość skrawania Vc od 30 do 35 m/s.
b) Prędkość obwodowa przedmiotu Vw q=Vs/Vw.
c) dosuw ściernicy - dla obróbki wykańczającej wynosi 2-3 µm.
d) prędkość posuwu vr- przy szlifowaniu z posuwem wzdłużnym wielkość posuwu przyjmuje się jako 1/2 - 1/3 szerokości ściernicy [mm/obr].
e) liczba przejść wyiskrzających.
Szlifowanie jest jednym ze sposobów obróbki ściernej. Polega na usuwaniu naddatku obróbkowego za pomocą, narzędzi –ściernic, o nieokreślonej liczbie i kształcie ostrzy. Umożliwia obróbkę materiałów o dużej twardości. Podczas szlifowania ruch główny wykonuje ściernica, obracająca się wokół własnej osi. Ruch posuwowy - w zależności od odmiany szlifowania – może wykonywać przedmiot obrabiany lub ściernica.
Szlifowanie stosowane jest do obróbki zgrubnej z wysoka, wydajnością oraz do obróbki wykańczającej różnych przedmiotów obrabianych. Najczęściej jednak szlifowanie jest końcową operacją obróbki skrawaniem - uzyskiwana jest wówczas duża dokładność i mała chropowatość powierzchni obrobionej. Ćwiczenie przebiegało na trzech obrabiarkach. Na szlifierce kłowej uniwersalnej .Przedmiotem obrabianym był wałek. Sciernica T1-350x127x30/99A 60 K 5V. Prędkość ściernic 2400 obr/min. Przedmiot obrabiany obracał się z prędkością 260 razy na minutę. Wymiar otrzymany Æ 31,02. Na szlifierce SLP206 do płaszczyzn szlifowaliśmy prostopadłościan z prędkością 2800obr/min. Ściernia zastosowana to T1-200x76x20/99A 60K 5V. Na szlifierce do otworów SOC100 przy prędkości 14000 obr/min obrabialiśmy otwór który wykonywał ruch z prędkością 200obr/min. Sciernica to T5 30x30x12 99A 80K 5V.
Szlifowanie Strona 2 Dawid Butlak
amigo47