I. Charakterystyka rynkowi instrumentów Finansowych
19
odsprzedawane i nabywane są zazwyczaj z dyskontem. Tak więc zysk (rentowność obligacji) zależy od ich oprocentowania, które jest czasem określane mianem „kuponu", i od dyskonta przy zakupie. Obligacje możemy podzielić na:
- o stałym (fixed) lub zmiennym (floating ratę) oprocentowaniu;
- obligacje zamienne (convertibles), dające prawo ich zamiany na akcjeemitenta po z góry ustalonej cenie;
- obligacje z prawami poboru akcji {bonds with warrants), które dająpierwszeństwo przy zakupie akcji nowej emisji;
-obligacje indeksowane, których oprocentowanie ustala się na podstawie zewnętrznego wskaźnika;
- obligacje o kuponie zerowym {zero-coupon bonds) - w obligacjach tego typu brak jest oprocentowania, zysk poiega na bardzo dużym dyskoncie,z jakim sprzedawane są te wieloletnie obligacje;
- euroobligacje - instrumenty eksterytorialne, emitowane poza obszaremkraju, na którego walutę opiewają, tak aby uniknąć narodowych regulacji(nie są to obligacje emitowane w walucie euro);
- junk bonds (obligacje śmieciowe) - wysoce ryzykowne obligacje, zewzględu na brak zabezpieczenia, za to wysoko oprocentowane i potencjalniemogące przynieść bardzo wysokie zyski. Są to obligacje o ratingu poniżejwyceny inwestycyjnej lub w ogóle bez wyceny.
Ryzyko związane z nabyciem obligacji dotyczy:
- prawdopodobieństwa bankructwa lub niewypłacalności emitenta;
- okresu, na który opiewa obligacja - im dłuższy, tym bardziej mogą sięzmienić warunki rynkowe i wartość obligacji;
- płynności -jaka jest możliwość sprzedaży obligacji na rynku wtórnym,przed ich wykupem przez emitenta;
- dodatkowych warunków, które mogą zwiększać (np. obligacje zamienne) lub zmniejszać (collable bonds) atrakcyjność obligacji.
3. Instrumenty spekulacyjne, hybrydowe i podwyższonego ryzyka
Od połowy lat siedemdziesiątych na rozwiniętych rynkach finansowych zaczęto emitować tzw. instrumenty pochodne (derywaty), budowane na bazie instrumentów pierwotnych (akcji, obligacji, walut, czy syntetycznych
tekno-inez