Putney Mary Jo Przepowiednia.pdf

MARY JO PUTNEY

PRZEPOWIEDNIA

O INDIACH

W Indiach żyje jedno z najbardziej złożonych i starożytnych społeczeństw świata,

dlatego konieczność udokumentowania historycznego tła „Przepowiedni” wprawiła mnie w

panikę. Ponieważ jednak mój bohater, Ian Cameron, był oficerem armii indyjskiej, zacisnęłam

kciuki i wzięłam się do pracy.

Większość Amerykanów wyobraża sobie kolonialne Indie tak, jak wyglądały one w

pierwszej połowie XX wieku. Jest to jednak tylko cząstka historii, długotrwałe

zaangażowanie Brytyjczyków w tej części świata przechodziło bowiem różne fazy. Zaczęło

się wszystko w przeddzień święta Nowego Roku 1600, gdy królowa Elżbieta I nadała

czcigodnej Kompanii Wschodnioindyjskiej przywilej wyłączności w handlu z Indiami

Wschodnimi.

Kompanię założono w celach czysto handlowych, ale gdy przestawała ona istnieć dwa

i pół wieku później, była największą korporacją, jaką kiedykolwiek znał świat. „John

Company” nie tylko miała własną armię i marynarkę, lecz w dodatku ponosiła

odpowiedzialność za jedną piątą ludności świata.

Po 1833 roku Kompania nie zajmowała się już handlem. Jako korporacja

administrowała Indiami w imieniu Wielkiej Brytanii. Kompania i rząd Jej Wysokości były tak

od siebie uzależnione, że brytyjskie oddziały służyły ramię w ramię z oddziałami znacznie

liczniejszej armii indyjskiej. W owym czasie brytyjskie władze określano wyrazem Sirkar,

termin Raj wszedł do użytku dopiero znacznie później.

Duża część subkontynentu nigdy jednak nie znalazła się w bezpośrednim władaniu

Wielkiej Brytanii. Miejscowi książęta rządzili ponad pięciuset państwami i państewkami, a

sytuacja ta trwała aż do uzyskania niepodległości przez Indie w 1947 roku. Księstwa miały

różny stopień niezależności - w 1841 roku najsilniejsze spośród nich przedstawiały realne

zagrożenie dla brytyjskiej władzy.

Sirkar musiał uważać nie tylko na potężnych lokalnych książąt i maruderów w

przygranicznych rejonach, lecz także na Rosję, carowie bowiem, rozszerzając cesarstwo,

mieli wielką ochotę włączyć do niego Indie. Ukryty konflikt między rosyjskimi i brytyjskimi

agentami w Azji Środkowej zyskał nazwę wielkiej gry i stał się wzorcem zimnej wojny

toczonej wiek później.

Mniej więcej do końca pierwszej ćwierci XIX wieku urzędnicy i żołnierze mieli

bliskie kontakty z krajowcami, rzadko zdarzały się więc przykłady odrażającego rasizmu,

który później zhańbił okres kolonialny. Co więcej, ponieważ w Indiach było niewiele

Europejek, Kompania popierała małżeństwa i związki swoich pracowników z Hinduskami.

Mieszana krew nie była wielkim piętnem, a hinduskich przodków miały tak wybitne

osobistości, jak premier, lord Liverpool i marszałek, lord Roberts.

Sytuację rasową mogła symbolizować elitarna jednostka jazdy indyjskiej, znana pod

nazwą Skinner's Horse. Utworzył ją James Skinner, syn brytyjskiego oficera i kobiety z

radżputów. Ale w końcu dziewiętnastego wieku ten sam James Skinner z powodu mieszanej

krwi nie mógłby już wstąpić do swojej jednostki.

W miarę doskonalenia środków transportu do Indii docierało coraz więcej

Europejczyków. Napływ żon, misjonarzy i moralistów zmienił klimat. Brytyjscy oficerowie

coraz mniej czasu spędzali ze swoimi ludźmi, a społeczne podziały stawały się wyraźniejsze,

co w końcu doprowadziło do tragicznego powstania sipajów w 1857 roku. Wydaje się, że

było to podzwonne dla Kompanii, po stłumieniu powstania parlament doszedł bowiem do

wniosku, że sprawy Indii są zbyt ważne, by pozostawić je w rękach prywatnych. Rząd

brytyjski objął bezpośrednią władzę w Indiach i wziął we własne ręce takie instytucje jak

bardzo poważaną Indyjską Służbę Cywilną i indyjską armię.

Trzeba też wspomnieć o języku. Większość narzeczy Pakistanu i północnych Indii

zdradza bliskie pokrewieństwo, pochodzą bowiem od języka perskiego, przejętego od

dawnych najeźdźców. Funkcję lingua franca w armii pełniła odmiana urdu, natomiast elita

posługiwała się perskim. Obecnie hindi i urdu to zasadniczo ten sam język, zapisywany w

dwóch różnych systemach, czasem określany łącznie nazwą hindustani.

Lokalni książęta, pierwsza wojna afgańska i zarysowujące się problemy, które

szesnaście lat później przyśpieszyły wybuch powstania sipajów - taki materiał był dla pisarza

prawdziwą klęską urodzaju. Chociaż rdzeniem „Przepowiedni” jest romans Iana i Laury, to

starałam się równie rzetelnie oddać pasjonujące tło wydarzeń. Mam nadzieję, że czytelnikom

spodoba się ta podróż do Indii tak samo, jak mnie podobała się podczas pisania.

Wszystko ma swój czas i każda sprawa pod niebem ma swoją porę:

Jest czas rodzenia i czas umierania;

jest czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono.

Jest czas zabijania i czas leczenia; jest czas burzenia i czas budowania.

Jest czas płaczu i czas śmiechu; jest czas narzekania i czas pląsów.

Jest czas rozrzucania kamieni

i czas zbierania kamieni; jest czas pieszczot

i czas wstrzymywania się od pieszczot.

Jest czas szukania i czas gubienia; jest czas przechowywania i czas odrzucania.

Jest czas rozdzierania i czas zszywania; jest czas milczenia i czas mówienia.

Jest czas miłowania i czas nienawidzenia; jest czas wojny i czas pokoju.

Księga Kaznodziei Salomona 3:1 - 3:8 (przekład Komisji Przekładu Pisma Świętego)

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: