ciecie,pilowanie tekst.pdf

Cięcie metali.

Cięcie blach o różnej grubości oraz materiałów kształtowych odbywa się za pomocą nożyc. Podczas cięcia

pracują dwa noże, z których jeden jest najczęściej nieruchomy.

Do cięcia blach stalowych w zależności od grubości stosuje się nożyce:

• ręczne — blachy cienkie do 1 mm,

• dźwigniowe — blachy grube do 5 mm,

• gilotynowe o napędzie mechanicznym — blachy najgrubsze do 32 mm.

Nożyce ręczne składają się z dwóch stalowych hartowanych szczęk, które wychylają się dookoła wspólnej

osi. Nacisk na szczęki jest wywierany za pomocą ramion dźwigni. Nożyce należy tak dobierać, żeby linia

wytrasowana na ciętym przedmiocie była widoczna. W zależności od położenia szczęki górnej podczas

cięcia rozróżnia się nożyce proste prawe, proste lewe i uniwersalne.

Nożyce dźwigniowe służą do przecinania blach grubych i płaskowników.

Nożyce krążkowe umożliwiają cięcie blach po dowolnych liniach krzywych oraz wzdłuż linii prostej. Noże

mają kształt krążków o zaostrzonych krawędziach tnących. Oba noże są napędzane i obracają się z

jednakową prędkością.

Nożyce gilotynowe ręczne i mechaniczne są stosowane do cięcia blach wzdłuż linii prostej. Nożyce

gilotynowe ręczne służą do cięcia długich pasów blach o bardzo małej grubości. Natomiast nożycami

mechanicznymi można ciąć arkusze blach o grubości do 32 mm.

Obcinaki do rur są stosowane do cięcia rur grubościennych o dużych średnicach. Elementami tnącymi są

noże krążkowe.

Cięcie metali piłką

Cięcie piłką metali stosuje się wówczas, gdy powierzchnia czołowa nie powinna być uszkodzona.

Piłka ręczna składa się z oprawki, brzeszczotu i rękojeści. Oprawki mogą być jednolite lub nastawne.

Brzeszczot jest wykonany z cienkiej taśmy stalowej z naciętymi na jednej lub obu krawędziach ostrzami w

postaci ząbków. Zęby brzeszczotu są zgrubiane, falowane lub rozwierane i dlatego szerokość powstającego

przecięcia jest większa od grubości brzeszczotu, co zapobiega zakleszczaniu się brzeszczotu w materiale.

Brzeszczoty piłek ręcznych do metali są znormalizowane, a wielkością charakterystyczną jest liczba zębów

(ostrzy) przypadające na 25 mm.

Brzeszczoty:

• o 18 zębach stosuje się do cięcia materiałów miękkich, jak: stal miękka, tworzywa sztuczne;

• o 22 zębach stosuje się do cięcia stali i innych metali o średniej twardości, jak: rury, profile walcowane,

żeliwo;

• o 32 zębach stosuje się do cięcia materiałów twardych oraz cienkich, jak: druty, blachy, rury

cienkościenne.

Przedmioty do cięcia mocuje się sztywno w imadle. Linia cięcia powinna się znajdować blisko szczęk

imadła.

Cięcie przedmiotów płaskich odbywa się wzdłuż szerszej krawędzi. W celu ułatwienia rozpoczęcia cięcia

należy wykonać małe wgłębienie pilnikiem trójkątnym.

Cięcie długich przedmiotów płaskich Początkowo należy ciąć piłką z brzeszczotem ustawionym pionowo,

a dalsze cięcie wykonywać brzeszczotem obróconym o 90°.

Cięcie rur (rys. 1.61). Rurę do cięcia mocuje się w imadle z użyciem nakładek drewnianych. Podczas cięcia

należy rurę obracać o kąt 45-60° po każdorazowym przecięciu ścianki.

Cięcie wg rysunków traserskich należy wykonywać w odległości 0,5-1 mm od wytrasowanej linii.

Dokładny wymiar przedmiotu uzyskuje się poprzez spiłowanie pilnikiem pozostawionego nadmiaru

materiału.

Cięcie na piłach mechanicznych zwiększa wydajność pracy oraz eliminuje pracę ręczną, która jest

szczególnie ciężka przy przecinaniu materiałów o dużych przekrojach. Piłami mechanicznymi tnie się

materiały metalowe o dużych przekrojach, w celu przygotowania materiału wejściowego do dalszej obróbki.

W zależności od warunków produkcyjnych stosuje się piły ramowe, tarczowe, taśmowe i cierne.

Narzędziem tnącym piły jest brzeszczot, który wykonuje ruch postępowo-zwrotny. . Brzeszczot jest

uzębiony tylko z jednej strony, a zęby są rozwierane. Zaletą tych pił jest niski koszt narzędzia, a wadą —

mała wydajność cięcia wynikająca z jałowego ruchu powrotnego brzeszczotu.

Piły tarczowe są najbardziej wydajnymi obrabiarkami do cięcia metali na zimno. Materiał przeznaczony do

cięcia jest zamocowany w imadle, a tarcza piły wykonuje ruch obrotowy roboczy i ruch posuwowy. Zęby

mogą być nacięte wprost na tarczy lub na segmentach przymocowanych do tarczy. Segmenty wykonuje się

ze stali szybkotnącej. Stosuje się również tarcze z nakładkami z węglików spiekanych. Piłą tarczową

przecina się materiały o średnicy do 300 mm.

Piłowanie

Piłowanie metali polega na usunięciu z obrabianego przedmiotu nadmiaru materiału za pomocą pilnika i

nadania mu odpowiedniej gładkości. Naddatki na piłowanie wynoszą 0,5-1,5 mm. Piłowanie stosuje się:

• do usuwania zadziorów w procesie produkcyjnym,

• do dopasowywania części w montażu i remontach maszyn,

• do usuwania zbędnego materiału, np. z odlewów, odkuwek,

• podczas wykonywania jednostkowych specjalnych narzędzi.

Pilnik składa się z części roboczej i chwytu osadzonego w drewnie. Wielkość pilnika określa się długością

jego części roboczej. Na części roboczej znajdują się zęby (nacięcia), które mogą być: nacinane, frezowane,

przeciągane. Rozróżnia się pięć rodzajów nacięć pilników.

Ze względu na liczbę nacięć przypadającą na 10 mm długości części roboczej, rozróżnia się pilniki:

• Nr O - zdzieraki - 4,5-10 nacięć,

• Nr 1 - równiaki - 6,3-28 nacięć,

• Nr 2 - półgładziki - 10 - 40 nacięć,

• Nr 3 - gładziki - 14-56 nacięć,

• Nr 4 - podwójne gładziki - 25-80 nacięć,

• Nr 5 - jadwabniki - 40-80 nacięć.

Liczba nacięć decyduje o przeznaczeniu pilnika; im jest większa, tym bardziej gładka jest powierzchnia

obrobiona. Ze względu na kształt przekroju poprzecznego rozróżnia się pilniki: płaskie, płaskozbieżne,

kwadratowe, okrągłe, półokrągłe, owalne, mieczowe, nożowe i trójkątne.

Odrębną grupę stanowią pilniki igiełkowe z chwytem, o bardzo drobnym nacięciu i małych długościach. Są

używane do piłowania powierzchni drobnych przedmiotów z dużą dokładnością.

Dobór pilnika jest uzależniony od rodzaju piłowania, rodzaju materiału obrabianego oraz jego wymiarów,

kształtu i wymaganej chropowatości powierzchni (rys. 1.74).

Do piłowania zgrubnego używa się zdzieraków, które skrawają warstwę o grubości ok. 1 mm. Po piłowaniu

zgrubnym używa się równiaków, które zbierają warstwę metalu grubości 0,3-0,5 mm. Pozostałe pilniki od

półgładzików do jedwabników używa się zależnie od wymaganej gładkości powierzchni.

Przedmioty do piłowania mocuje się w imadle. Mocowanie powinno zapewniać całkowite unieruchomienie i

sztywność obrabianego materiału. Powierzchnia obrabiana powinna wystawać 5-10 mm ponad szczęki

imadła. Mocowanie przedmiotów z materiałów miękkich i przedmiotów o wstępnie obrobionych

powierzchniach wymaga nałożenia na szczęki imadła miękkich nakładek.

Piłowanie płaszczyzn wykonuje się pilnikami płaskimi, a powierzchni kształtowych odpowiednio dobranymi

pilnikami. Powierzchnie wklęsłe piłuje się pilnikiem półokrągłym lub okrągłym, a powierzchnie wypukłe

pilnikiem płaskim.

W obróbce piłowaniem można osiągnąć dokładność 0,5-0,01 mm.

Do piłowania mechanicznego służą pilnikarki. Rozróżnia się pilnikarki pionowe tarczowe i obrotowe z

giętkim wałkiem, napędzane silnikiem elektrycznym.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: