Edyta Jest to imię pochodzenia germańskiego. Ze staroangielskiego ead — ‘posiadania, bogactwo’ i guth — ‘walka’. Całość można więc tłumaczyć jako ‘walcząca o bogactwo, majątek’ lub ‘bogata dzięki walce’. Teoretycznie możliwe jest także wyprowadzenie znaczenia tego imienia od łacińskiego rzeczownika editus — ‘potomek’ lub przymiotnika editus — ‘podniesiony, wysoki, wybitny’.
święta Edyta
dziewica | wspomnienie obchodzimy 16 września
Urodziła się w roku 962. Była córką króla angielskiego Edgara i Wulfrydy z Wiltonu. Od najmłodszych lat pragnęła poświęcić się służbie Bogu. Wpływ na to miał niewątpliwie fakt, że od dzieciństwa wychowywała się w klasztorze w Wilton, dokąd powróciła jej matka po jej urodzeniu. Co najmniej 3-krotnie, ze względu na swe królewskie pochodzenie, mogła zająć ważne miejsce we władzach państwa, ale za każdym razem odmawiała, dając pierwszeństwo życiu zakonnemu. W klasztorze zmarła w wieku 23 lat w roku 984. Jej sława rozeszła się zaraz po śmierci po całym kraju, a jak piszą kronikarze tamtych czasów: sędziwe mniszki opłakiwały ją jak córkę umiłowaną, młode – jak ukochaną siostrę.
Edyta - imię żeńskie pochodzenia angielskiego. Wywodzi się od imienia Eadgyð (Błogosławiona wojowniczka") noszonego przez córkę angielskiego króla Edwarda (żył na przełomie X i XI wieku).
święta Edyta Stein
męczennica | wspomnienie obchodzimy 9 sierpnia
Patronka Europy.
Święta Edyta Stein (w zakonie siostra Teresa Benedykta od Krzyża) urodziła się 12 października 1891 roku we Wrocławiu w dzień żydowskiego Święta Pojednania. Była najmłodsza z jedenaściorga rodzeństwa Chociaż Edyta wychowywała się w głęboko wierzącej rodzinie żydowskiej już w wieku 15 lat popadła w obojętność religijną, a w 20 roku życia uważała się za ateistkę. Dzięki pracowitości i zdolnościom ukończyła studia humanistyczne we Wrocławiu i filozoficzne w Getyndze. Po doktoracie z filozofii stała się ulubioną asystentką Edmunda Husserla we Fryburgu.W Getyndze poznała Maxa Schelera i wtedy też po raz pierwszy zetknęła się z ideami katolickimi. Dość długo trwały jej wewnętrzne zmagania z sobą. Dopiero pod wpływem lektury autobiografii św. Teresy z Avila przeszła na katolicyzm. Przyjęła Chrzest i Komunię św. w Nowy Rok 1922 mając 31 lat. Z wdzięczności dla św. Teresy Wielkiej przyjęła na chrzcie jej imię. W latach 1923-1931 wykładała w liceum i seminarium nauczycielskim u sióstr Dominikanek w Spirze. W 1933 roku Edyta wstąpiła do Karmelitanek w Kolonii. Tam powstały jej największe dzieła filozoficzno-religijne: Byt skończony i wieczny oraz Wiedza krzyża. W uroczystość Podwyższenia Krzyża św. 14 września 1936 r. Edyta Stein — w zakonie Teresa Benadykta od Krzyża — odnowiła swe śluby karmelitańskie. W tym samym roku nawróciła się jej siostra Róża i dwa lata później również stała się Karmelitanką. Obie siostry Stein w czasie II wojny światowej musiały uciekać z Kolonii do holenderskiej miejscowości Echt z powodu pogromu Żydów, dokonywanych przez nazistów. Tam w 1942 roku zostały aresztowane przez gestapo i wywiezione do Oświęcimia. Wyprowadzana z klasztoru przez hitlerowców, Edyta powiedziała do swej siostry: Chodź, idziemy za nasz naród. Edyta i Róża wraz z innymi Żydami zginęły w komorze gazowej w Brzezince 9 lub 10 sierpnia 1942 r. 1 maja 1987 roku podczas Mszy św. na stadionie Mungersdorf w Kolonii Jan Paweł II dokonał beatyfikacji Edyta Stein. 11 października 1998 r. w Rzymie, podczas uroczystości na Placu św. Piotra, papież Jan Paweł II ogłosił siostrę Teresę Benedyktę od Krzyża świętą.Rok później 1 października Jan Paweł II ogłosił św. Edytę Stein współpatronką Europy.
Złote myśli:
„Kto szuka prawdy — szuka Boga, choćby o tym nie wiedział”.„Jeżeli czynimy coś dla Boga, nie tylko nie ograniczamy naszej wolności, lecz osiąga ona najwyższą pełnię, jako wolny dar miłości”.„Miłość jest najbardziej wolna ze wszystkiego, co istnieje”.
Ja, Edyta Stein, córka zmarłego kupca Zygfryda Stein i jego żony Augusty, z domu Courant, urodziłam się 12 października 1891 roku we Wrocławiu. Posiadam obywatelstwo państwa polskiego, jestem Żydówką" - tak pisała o swych korzeniach jedna z najwybitniejszych chrześcijanek XX wieku.
Wychowywana w ortodoksyjnym judaizmie, po egzaminie dojrzałości porzuciła wiarę ojców, świadomie wybierając ateizm. Studiowała we Wrocławiu psychologię, historię i germanistykę, a w 1913r. - zafascynowana fenomenologią Husserla - udała się do Getyngi, aby napisać doktorat z filozofii. Podczas I wojny światowej ochotniczo pielęgnowała zakaźnie chorych w lazarecie wojskowym na Morawach. Kiedy w 1916 r. Husserla powołano na uniwersytet we Fryburgu Bryzgowijskim, podążyła za nim, aby obronić pracę doktorską; przez następne lata była jego asystentką. U szczytu kariery naukowej przeżyła przełom duchowy i w 1922 r. przyjęła chrzest. Przez kolejne dziewięć lat nauczała w dominikańskim seminarium nauczycielskim oraz liceum w Spirze, a także pracowała nad kolejnymi publikacjami oraz przekładami filozoficznymi. W latach 1931/32 wykładała w Instytucie Pedagogicznym w Monastyrze.
Rok później wstąpiła do Karmelu w Kolonii, gdzie przyjęła imię Teresy Benedykty od Krzyża. W zakonie kontynuowała pracę nad dziełami filozoficznymi oraz prowadziła studium poświęcone św. Janowi od Krzyża. W 1938 r. złożyła profesję wieczystą, ale wkrótce hitlerowskie prześladowania Żydów zmusiły ją do ucieczki z Niemiec do Karmelu w holenderskim Echt. Aresztowana 2 sierpnia 1942 r. i przewieziona do Auschwitz, została zamordowana - razem z rodzoną siostrą, Różą - w komorze gazowej. Beatyfikowano ją w 1987, a kanonizowano w 1998 roku. Wśród jej rzeczy osobistych, które pozostawiła w klasztornej celi, odnaleziono m. in. akt ofiarowania życia za
Święta Edyta Stein, w zakonie Teresa Benedykta od Krzyża, karmelitanka, jest nawróconą Żydówką, męczennicą Oświęcimia, jedną z patronek Europy.
Urodziła się w końcu XIX we Wrocławiu, należącym wówczas do Niemiec. Była najmłodszym, jedenastym dzieckiem, gorliwej i praktykującej rodziny żydowskiej. Urodziła się w dniu uroczystości Jom Kippur - Dniu Pojednania, jednego z najważniejszych świat żydowskich. Dla późniejszej Karmelitanki właśnie ta data urodzenia stanowiła jakby obietnicę. W rodzinnym mieście studiowała psychologię, germanistykę i historię, a następnie przeniosła się do Getyngi, gdzie studiowała filozofię pod kierunkiem bardzo znanego filozofa, Edmunda Husserla. Wraz ze swoim nauczycielem przeniosła się do Fryburga, gdzie obroniła doktorat z filozofii, stając się zarazem jedną z jego najlepszych uczennic i dobrze zapowiadającym się naukowcem. Fenomenologia Husserla doprowadziła wielu jego uczniów - wbrew jego woli - do wiary chrześcijańskiej.
Chociaż w domu gorliwie przestrzegano przepisów judaizmu, Edyta szybko straciła wiarę. , Edyta popadła już dość wcześnie w zobojętnienie religijne. Jako piętnastoletnia uczennica gimnazjum postanowiła: "Już więcej się nie modlić". Przez wiele lat była ateistką, która jednak poszukiwała prawdy: "Poszukiwanie prawdy było moją jedyną modlitwą" - pisała później.
W tym czasie zdarzyło się, że w katedrze we Frankfurcie zobaczyła kobietę, która ze swoim koszem na zakupy weszła do środka i uklękła, aby się pomodlić. "Było to dla mnie coś zupełnie nowego. W synagogach i kościołach protestanckich, do których chodziłam, szło się wyłącznie na nabożeństwo. Tutaj jednak przyszedł ktoś prosto z rynku, do wyludnionego kościoła, jakby chciał przeprowadzić poufną rozmowę. Tego nie mogłam zapomnieć ".
Ok. 30 roku życia, pod wpływem przyjaciół poznała wiarę katolicką. Bieg jej życia zmienił się w 1921 roku, gdy będąc w gościnie u przyjaciół przeczytała w ciągu jednej nocy "Księgę życia" św. Teresy z Avili. - "To jest prawda" - powiedziała, zamykając książkę. Kilka miesięcy później, 1 stycznia 1922 roku przyjęła chrzest w Kościele katolickim. Nigdy jednak nie wyrzekła się swego pochodzenia. Twierdziła, że właśnie teraz, gdy powróciła do Boga, poczuła się znów Żydówką. Dla jej pobożnej matki chrzest ukochanej córki był prawdziwym szokiem. Po raz pierwszy kobieta, której nie złamały liczne przeciwności życiowe, płakała. Nie potrafiła zaakceptować drogi, którą poszła jej córka. Ona z kolei wiedziała, że przepaść, która dzieli ją z matką jest pozorna i że chrześcijaństwo jest wypełnieniem obietnicy danej przez Boga Abrahamowi.
Wielkim pragnieniem młodej konwertytki było wstąpienie do Karmelu. "Zawsze przeczuwałam, że Pan zachował dla mnie w Karmelu coś, co tylko tam mogę znaleźć" - napisała po latach. Spowiednicy opóźniali ten krok - chcieli, aby nieprzeciętne zdolności ich penitentki przynosiły owoce w świecie. Przez dalszych 11 lat była nauczycielką i działaczką społeczną. Przemierzała Europę głosząc odczyty o potrzebie odnowy społeczeństwa i państwa, o powołaniu i roli kobiety, pokoju i godności ludzkiej. Pracowała jako wykładowca pedagogiki, jednak złożyła już w tym czasie trzy śluby prywatne i żyła już właściwie jak zakonnica w świecie, wiele czasu poświęcając modlitwie.
W 1933 roku do władzy doszli w Niemczech naziści. Zaczęły się prześladowania - Edyta jako Żydówka nie miała prawa zajmować stanowisk w oświacie czy na uczelni. Jej spowiednik zgodził się na upragnione wstąpienie do zakonu. 14 października 1933 roku wstąpiła do Karmelu w Kolonii, a 15 kwietnia następnego roku otrzymała habit karmelitański. Gorąco pragnęła mieć udział w cierpieniu Chrystusa, dlatego jej jedynym życzeniem przy obłóczynach było: "żeby otrzymać imię zakonne od Krzyża". Po nowicjacie przyjęła śluby zakonne i imię Benedykta od Krzyża. W Karmelu kontynuowała pracę naukową i pisarską. W 1941 roku pisze do zaprzyjaźnionej zakonnicy: "Scientia crucis (naukę o Krzyżu) można pozyskać dopiero wtedy, gdy dokładnie poczuje się Krzyż. Od pierwszej chwili byłam o tym przekonana i mówiłam z głębi serca: Ave, Crux, Spes unica (bądź pozdrowiony Krzyżu, jedyna nadziejo) ". Jej najważniejsze, niedokończone dzieło o św. Janie od Krzyża nosi tytuł: " Wiedza Krzyża".
O tym, na czym będzie polegać dźwiganie krzyża, dowiedziała się w 1942 roku, gdy wraz z siostrą Różą, która również przyjęła chrzest i wstąpiła do Karmelu, została aresztowana przez gestapo w holenderskim mieście Echt. Do Holandii obie siostry przyjechały w grudniu 1938 roku, aby schronić się przed narastającą falą nazistowskich represji. Aresztowanie wszystkich księży, zakonników i zakonnic było aktem zemsty nazistów na Episkopacie Holandii, który w liście pasterskim potępił zbrodnie hitlerowskie na narodzie żydowskim. Opuszczając klasztor wzięła za rękę swoją siostrę Różę, mówiąc: "chodź, idziemy za nasz naród". W ten sposób dała świadectwo, że swoje cierpienia łączyła świadomie z ofiarą Chrystusa. 7 sierpnia 1942 roku deportowano ją wraz z innymi żydowskimi więźniami do Oświęcimia, gdzie została zagazowana prawdopodobnie 9 sierpnia 1942 r.
Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną w czasie swej pielgrzymki do Niemiec 1 maja 1987 roku w Kolonii, świętą - 11 października 1998 roku w Rzymie, a 1 października 1999 współpatronką Europy
1
TheDanceOfEternity