aromaterapia.doc

AROMATERAPIA jest rewelacyjnie prostą i skuteczną, a przy tym przyjemną w stosowaniu, metodą usuwania wielu dolegliwości przy użyciu naturalnych roślinnych olejków eterycznych używanych w masażu, do kąpieli, oraz w formie inhalacji i wchłaniania przez skórę po rozpyleniu w otaczającym nas powietrzu.

Historia od czasów najdawniejszych wskazuje, że ludzie używali olejków eterycznych do wielu różnych celów, wśród których działania terapeutyczne były najważniejsze. Zarówno biblia jak i stare księgi indyjskie, egipskie papirusy, czy antyczne chińskie recepty zawierają opisy olejków eterycznych. Są opisane w literaturze starożytnej, w legendach i poezji. Wśród wielu interesujących historii czystym przykładem aromaterapii jest to, że cierpiąca na bezsenność Kleopatra napełniała poduszki płatkami róż, co zapewniało jej dobry sen i piękne marzenia senne. Współczesne badania wykazały, że olejek różany zawiera składniki o działaniu relaksującym i nasennym. Wiele znanych w medycynie ludowej sposobów leczenia opiera się na bezpośrednim lub pośrednim stosowaniu olejków eterycznych. Wiadomo na przykład, że w czasach wielkich epidemii nie ulegali im rękawicznicy, ponieważ szczególnie w średniowieczu było w zwyczaju mocno perfumować skórzane rękawiczki. Historia opowiada też o angielskim średniowiecznym miasteczku, które uniknęło epidemii cholery ponieważ cała ludność trudniła się uprawą i destylacją lawendy.

Wiele lat później Francuz Gatefosse potwierdził antyseptyczne działanie olejku lawendowego lecząc rannych żołnierzy w czasie pierwszej wojny światowej. Gatefosse jest zresztą twórcą określenia "AROMATERAPIA" i napisał pierwszą książkę na ten temat.

W okresie międzywojennym AROMATERAPIA rozwinęła się we Francji i przywędrowała do Anglii. Po drugiej wojnie światowej a szczególnie w ciągu ostatnich 20 lat AROMATERAPIA jest jedną z najszybciej rozwijających się dziedzin medycyny niekonwencjonalnej. AROMATERAPIĘ w Polsce wprowadziła książka Dr W. S. Bruda i Dr I. Konopackiej "PACHNĄCA APTEKA - TAJEMNICE AROMATERAPII" i pierwsze olejki i akcesoria do tej metody wytwarzane przez dobrze znaną firmę POLLENA-AROMA z Warszawy, która oferuje Państwu ten katalog i jego zawartość.

MASAŻ AROMATERAPEUTYCZNY to masaż ogólny całego ciała i/lub w zależności od celu zabiegu masaż miejscowy. We wszystkich przypadkach do masażu stosuje się mieszaniny olejków rozpuszczone w naturalnych olejach roślinnych. Poleca się stosowanie olejów specjalnie korzystnych dla skóry, lub popularnych olejów jadalnych. Muszą być one świeże i co najważniejsze bez zapachu. Do masażu olejki eteryczne rozpuszcza się w oleju w proporcji 15-30 kropli mieszaniny olejków na 50 mililitrów (około 1/5 do 1/4 szklanki oleju). Do jednego masażu zużywa się mniej więcej 2-3 krople mieszaniny olejków rozpuszczonych w łyżce stołowej oleju roślinnego.

KĄPIEL AROMATERAPEUTYCZNA to 15-30 minutowe zanurzenie się w ciepłej wodzie, do której dodano 10 kropli mieszaniny olejków na wannę. Przy kąpieli tylko nóg lub rąk należy odpowiednio do pojemności naczynia zmniejszyć ilość olejku. Po kąpieli skóry nie należy spłukiwać tylko wytrzeć. Formą miejscowej kąpieli aromaterapeutycznej jest KOMPRES AROMATERAPEUTYCZNY gdzie stosuje się przykładanie miejscowe ręcznika lub waty nasączonej roztworem 5-10 kropli olejku w połowie szklanki cieplej wody.

AROMATERAPIA W POWIETRZU to klasyczne inhalacje lub rozpylanie albo odparowywanie olejków w pomieszczeniu, w którym przebywa pacjent. INHALACJE AROMATERAPEUTYCZNE robi się bądź nad naczyniem z gorącą wodą, do którego wkroplono 5-10 kropli mieszaniny olejków, bądź trzymając przy ustach i nozdrzach chustkę, na którą nakapano 5-10 kropli mieszaniny olejków. Typowa AROMATERAPIA W POWIETRZU to rozpylanie olejków rozpuszczonych w wodzie przy pomocy ogrzewanego świeczką KOMINKA AROMATRAPEUTYCZNEGO. W zależności od pomieszczenia stosuje się do 10 kropli mieszaniny olejków na zabieg (raz dwa razy dziennie np. rano i wieczorem).

Ogromne zapotrzebowanie na substancje zapachowe, w tym na olejki eteryczne spowodowało, że powstały tysiące syntetycznych substancji zapachowych, którymi z mniejszym lub większym powodzeniem zastępuje się drogie składniki naturalne. Ponad wszelką wątpliwość, stwierdzono, że żadne produkty syntetyczne nie są w stanie odtworzyć terapeutycznych wartości naturalnego olejku uzyskanego bezpośrednio z aparatu destylacyjnego na plantacji. Kupując olejki lub ich mieszaniny należy zawsze zwracać uwagę na wiarygodność dostawcy i orientować się w proporcjach cenowych. Oferta bardzo tania zawsze winna budzić podejrzenia. Stąd też przy doborze dostawców olejków należy zawsze preferować takich, którzy dają gwarancję zgodności z normami Farmakopei Polskiej (F.P.), Brytyjskiej (B.P.) lub Międzynarodowej Organizacji Normalizacji (ISO).

Dr Beta® Aromatherapy Oils to gwarancja najwyższej jakości, czystych, naturalnych olejków eterycznych pochodzących bezpośrednio od producentów bez dodatków syntetycznych i rozpuszczalników.

Proponujemy Państwu stosowanie na co dzień pachnących olejków eterycznych dla lepszego samopoczucia, zdrowia i urody. Nasza seria Dr Beta® Aromatherapy Oils ułatwi Państwu decyzję o stosowaniu aromaterapii i wprowadzi w piękny świat zapachów olejków eterycznych z korzyścią dla Państwa zdrowia.

Aromaterapia - definicje, nazewnictwo

romaterapia jest metodą terapii przy pomocy naturalnych olejków eterycznych prowadzanych do organizmu poprzez drogi oddechowe (wąchanie, wdychanie, inhalacje) i przez skórę (masaż, kąpiel lub kompres). Opiera się na zastosowaniu leczniczych i terapeutycznych właściwości roślin z wykorzystaniem odpowiadających im olejków eterycznych.

Termin aromaterapia jest powszechnie przyjęty w języku polskim. Nieprawidłowe jest często używane określenie „aromatoterapia” ponieważ nawiązuje do słowa „aromat’, który w języku polskim oznacza połączenie zapachu i smaku co w przypadku klasycznej aromaterapii, w której nie stosuje się doustnego podawania olejków eterycznych, nie jest właściwe. Określenie „aromterapia” jest poprawne językowo, ale ze względu na fakt, że we wszystkich językach europejskich używa się terminu „aromaterapia” taka forma została powszechnie przyjęta.

Olejki eteryczne uzyskuje się z roślin aromatycznych uprawianych we wszystkich częściach świata np. olejek drzewa herbacianego pochodzi z Australii, mięta z USA, olejek różany z Bułgarii i Turcji, z Indii pochodzi olejek jaśminowy. Olejki eteryczne występują we wszystkich częściach roślin - kwiatów, liści, łodyg, żywic, nasion i korzeni a istnieją rośliny, które dostarczają więcej niż jednego olejku, np. pomarańcza zawierająca 3 olejki w skórce owoców, w liściach i w kwiatach przy czym każdy olejek ma unikatowe właściwości.

Wszystkie w różnym stopniu działają przeciwbakteryjnie, odkażająco, przeciwzapalnie a nawet przeciwwirusowo. Właściwe zastosowanie olejków aromaterapeutycznych pobudza układ odpornościowy organizmu, zwiększa odporność na zakażenia, poprawia krążenie, działa przeciwbólowo. Ważnym obszarem zastosowania olejków eterycznych jest oddziaływanie na psychikę człowieka.

Definicje

Ponieważ w publikacjach na temat aromaterapii często stosuje się szereg innych określeń dotyczących olejków eterycznych i innych substancji zapachowych podajemy poniżej kilka istotnych definicji:

·         olejki eteryczne – produkty zapachowe otrzymywane z roślin poprzez destylację z parą wodną lub wyciskanie, bez żadnych procesów chemicznych. Aby uzyskać małą buteleczkę olejku trzeba poddać destylacji wiele kilogramów lub nawet ton dzikich roślin. Na 10 ml olejku zużywa się np. 10 kg cząbru, 3 kg płatków lawendy, 7 kg mirtu,3,5 kg kwitnącego majeranku.... a w przypadku olejku różanego na 1 kg esencji potrzeba 5 000 kg płatków ze świeżo otwartych kwiatów.

·         konkrety, absoluty, rezinoidy – produkty zapachowe otrzymywane z roślin przez ekstrakcję różnymi rozpuszczalnikami organicznymi (które są następnie częściowo lub całkowicie odparowywane)

·         nalewki, tinktury, wyciągi –produkty (także zapachowe) otrzymywane z roślin metodą zalewania, najczęściej etanolem, lub wodą, używane w formie roztworu.

·         substancje zapachowe – naturalne lub syntetyczne związki chemiczne i ich mieszaniny charakteryzujące się specyficznym zapachem.

·         substancje aromatyzujące (aromatyczne) -naturalne lub syntetyczne związki chemiczne i ich mieszaniny charakteryzujące się specyficznym zapachem i smakiem.

·         kompozycje zapachowe – mieszaniny naturalnych i syntetycznych substancji zapachowych stosowane w perfumerii, kosmetyce i chemii gospodarczej (czasami nazywane olejkami zapachowymi)

·         aromaty spożywcze – mieszaniny substancji aromatycznych naturalnych lub naturalnych i syntetycznych stosowane do aromatyzowania artykułów spożywczych

·         esencje – aromaty spożywcze w formie roztworów używane do aromatyzowania niektórych artykułów spożywczych (np. ciasta, lody)

W aromaterapii stosuje się wyłącznie naturalne olejki eteryczne (w wyjątkowych przypadkach niektóre absoluty).

Używanie w stosunku do olejków eterycznych określeń "esencje", esencje aromatyczne", "aromaty", "olejki aromatyczne", "olejki zapachowe" jest błędne i prowadzi do nadużyć przez nieuczciwych dostawców oferujących syntetyczne kompozycje zapachowe lub ich roztwory jako olejki pod nazwami "olejek zapachowy", "olejek aromatyczny" lub po prostu "Lawenda", "Róża", "Sandał" itp.

istoria od czasów najdawniejszych wskazuje, że ludzie używali olejków eterycznych do wielu różnych celów, wśród których działania terapeutyczne były najważniejsze. Już w tekstach medycznych indyjskiej Ayurwedy opisywano stosowanie pachnących wyciągów w wielu zabiegach, a zapisy z Dalekiego Wschodu świadczą, że destylarnie wytwarzające esencje aromatyczne funkcjonowały już 5000 lat temu. Wzmiankę na temat wonności odnajdujemy także w Nowym Testamencie: gdy uboga kobieta wylewa drogocenny olejek na głowę Jezusa narażając się na wielkie oburzenie uczniów.

Olejki eteryczne były wysoko cenione w kulturach antycznych Dalekiego i Środkowego Wschodu (Egipt, Chiny, Indie), szczególnie ceniono je w Egipcie. Również Grecy i Rzymianie korzystali z esencji zapachowych. Używano ich także do religijnych obrzędów, a że w czasach antyku ciało ludzkie stanowiło przedmiot kultu, bogaci nie szczędzili środków, by z wykorzystaniem sił Natury stać się zdrowszym, silniejszym, piękniejszym i bardziej zmysłowym. Dostępne na wagę złota wyroby; perfumy czy lecznicze maści dostarczyły posiadaczom nietylko woni, ale gwarantowały znakomite zdrowie i sprawność do końca życia. Wśród wielu interesujących historii czystym przykładem aromaterapii jest to, że cierpiąca na bezsenność Kleopatra napełniała poduszki płatkami róż, co zapewniało jej dobry sen i piękne marzenia senne.

Grecki lekarz Hipokrates, ojciec medycyny, zalecał stosowanie olejków do masaży i kąpieli. Kolejny grecki lekarz Teofrast z Eresos stworzył dzieło "Co się tyczy zapachów", będące podstawą dzisiejszej wiedzy o terapii olejkami eterycznymi. W okresie Średniowiecza destylacją olejków roślinnych zajmowali się zakonnicy i produkowali z nich likiery, zalecając je swoim pacjentom.

Orientalni dostojnicy niosą w darze dla króla Persji maści i aromaty - płaskorzeźba, pałac królewski w Persepolis, V wiek przed Chrystusem.

Ok. 1000 r słynny arabski lekarz Avicenna zastosował do destylacji układ chłodzenia, dzięki czemu produkcja olejków stała się wydajniejsza. Z czasem zauważono i w Europie, że producenci perfum z orientalnych zapachów nie zapadają na dżumę czy cholerę, więc zaczęto wykorzystywać antyseptyczne właściwości roślinnych esencji. Rozległą wiedzę i doświadczenia ówczesnej farmacji wyparła produkcja chemiczna i poszukiwania odpowiedników syntetycznych.

Terapeutycznymi właściwościami wonnych olejków zainteresował się w latach dwudziestych XX wieku francuski chemik Rene Gattefosse. Kiedy oparzoną rękę zanurzył w esencji lawendowej, rana szybko się zagoiła, nie pozostawiając blizn. Wtedy to podjął badania nad bakteriobójczymi, odkażającymi, przeciwzapalnymi i przeciwwirusowymi właściwościami olejków i pierwszy nazwał tę gałąź medycyny AROMATERAPIĄ. Termin aromatoterapia oznaczający terapię zapachową (od greckich słów aroma- korzenny zapach i terapia - leczenie), pojawił się w 1937 r. Chirurg wojskowy, dr. Jean Valnet wykorzystując gojące właściwości esencji z wielkim powodzeniem eksperymentował na rannych żołnierzach rozsławił ją na całym współczesnym świecie. Wykorzystywał on antyseptyczne właściwości olejkówj. Jego podręcznik - bestseler w Niemczech Aromatherapie, doczekał się niezliczonej ilości wydań, a autor objechał z wykładami cały świat znajdując wielu naśladowców.

Obecnie aromaterapia jeat jedną z metod leczenia medycyny naturalnej. Najważniejsze dla skuteczności leczenia jest indywidualne dobieranie esencji zapachowych.

lejki eteryczne występują we wszystkich częściach roślin (kwiaty, liście, łodygi, żywice, nasiona i korzenie). Niektóre rośliny dostarczają więcej niż jednego olejku, np. pomarańcza zawiera jeden olejek w skórce owoców, drugi w liściach, a trzeci - w kwiatach.

Olejki będące silnymi koncentratami pozyskuje się z różnych części roślin na trzy sposoby:

·         poprzez destylację parową (najpopularniejsza metoda),

·         ekstrakcję rozpuszczalnikami organicznymi,

·         tłoczenie (olejki cytrusowe).

Metoda pozyskiwania olejku wpływa na właściwości. I tak na przykład wysoka temperatura podczas procesu destylacji jest przyczyną rozkładu niektórych substancji chemicznych, natomiast przy ekstrakcji rozpuszczalnikami minimalne ilości rozpuszczalnika pozostają w olejku.

Otrzymywanie olejków z roślin jest bardzo kosztowne i stąd wynika ich cena. Cena jest m.in. odzwierciedleniem trudności z pozyskaniu surowca, np. 1 kg olejku jaśminowego wymaga zerwania ręcznie, o świcie, około
8-10 mln kwiatów jaśminu, zaś w przypadku olejku różanego na 1 kg esencji potrzeba 5000 kg płatków ze świeżo otwartych kwiatów.

Jak przechowywać?

Olejki należy przechowywać zamknięte w chłodnym i ciemnym miejscu. Odpowiednio pakowane - w szklane, szczelne buteleczki z ciemnego szkła i przechowywane w optymalnej temperaturze (18 stopniC) będą służyły nam najdłużej. Najszybciej ulegają utlenianiu olejki cytrusowe i dlatego ich okres ważności wynosi nie więcej niż rok. Najtrwalsze są żywice, olejki pozyskiwane z drewna (np. sandałowy) lub korzeni; można je przechowywać do 3-4 lat. Okres ważności pozostałych olejków wynosi średnio dwa lata.