CELESTYN FREINET.doc

CELESTYN FREINET (1896-1966)

Celestyn Freinet urodził się we francuskiej wiosce Gars, w ubogiej rodzinie chłopskiej. Po ukończeniu szkoły średniej rozpoczął studia w Nicei, ale powołanie na front uniemożliwiło mu dalszą naukę. Jako inwalida wojenny, 20-letni Celestyn dostał posadę niewykwalifikowanego nauczyciela w wiejskiej szkole eksperymentalnej. Opracował własną metodę nauczania początkowego, eliminującą podręczniki szkolne i tradycyjne sposoby prowadzenia zajęć lekcyjnych. Metoda ta wykorzystywała swobodną ekspresję, aktywność i twórcze działanie dziecka. Metodę swą oparł na pracy-zabawie, która najbardziej odpowiada potrzebom dzieci. Freinet uważał, że metodyka, którą się w szkole stosuje, "tłumi i ogranicza potrzeby komunikowania się z innymi, wyrażania siebie, ujawniania własnych zainteresowań i poglądów narzucając uczniom treści i formy niezgodne z ich życiem, zainteresowaniami, z ich pragnieniem dokonywania samodzielnych poszukiwań i samodzielnego działania".

Założenia pedagogiki Freineta:

1.Nie ma podziału na dydaktykę i wychowanie.
2.Szkoła nie może selekcjonować dzieci na lepsze i gorsze lecz powinna pracować z dziećmi o różnych możliwościach intelektualnych.
3.W pracy pedagogicznej najważniejszy jest rozwój osobowości każdego dziecka,
4.Pedagogika oparta jest na prawach dziecka, szacunku dla jego osoby, potrzeb i dążeń.
5.W rozwoju zawodowym nauczyciela ważna jest wymiana doświadczeń,
6.Założenia pedagogiczne realizowane są za pomocą TECHNIK, które ułatwiają pracę nauczyciela.

Techniki:

1.Technika swobodnego tekstu.
2.Fiszki autokorektywne.
3.Korespondencja międzyszkolna.
4.Gazetka szkolna.
5.Swobodna ekspresja plastyczna, muzyczna i teatralna.
6.Doświadczenia poszukujące.

      W 1927 r. ukazała się jego książka "Drukarnia w szkole". Zdaniem Freineta, wydawanie gazetki szkolnej przekonuje uczniów do samodzielnego działania i nadaje temu działaniu sens.

Podczas wojny został aresztowany przez Niemców. W warunkach obozowych napisał kolejne dzieła:

·         "Wychowanie przez pracę"

·         "Zarys psychologii stosowanej w wychowaniu"

W roku 1947, po wojnie, wznowił prace. W roku 1948 przejął Instytut spółdzielczy nowoczesnej szkoły. W roku 1957 zainicjował powstanie FIMEM, czyli Federacji Ruchów Szkoły Nowoczesnej. Jego działalność nie ustała aż do śmierci.