dysocjajca.docx

Dysocjacja Kwasów

HCl   -->   H+   +   Cl -
1 cząsteczka kwasu solnego dysocjuje na 1 kation wodoru i 1 anion chlorkowy

H2S   <==>   2 H+   +   S2 -
1 cząsteczka kwasu siarkowodorowego dysocjuje na 2 kationy wodoru i 1 anion siarczkowy

HNO3   -->   H+   +   NO3 -
1 cząsteczka kwasu azotowego (V) dysocjuje na 1 kation wodoru i 1 anion azotanowy (V)

H2SO4   -->   2 H+   +   SO42 -
1 cząsteczka kwasu siarkowego (VI) dysocjuje na 2 kationy wodoru i 1 anion siarczanowy (VI)

H2SO3   <==>   2 H+   +   SO32 -
1 cząsteczka kwasu siarkowego (IV) dysocjuje na 2 kationy wodoru i 1 anion siarczanowy (IV)

H2CO3   <==>   2 H+   +   CO32 -

1 cząsteczka kwasu węglowego dysocjuje na 2 kationy wodoru i 1 anion węglanowy

H3PO4   <==>   3 H+   +   PO43 -
1 cząsteczka kwasu fosforowego (V) dysocjuje na 3 kationy wodoru i 1 anion fosforanowy (V)

2.dysocj ajca zasad

Mg(OH)2 --> Mg2+ + 2OH-,

Na OH   -->   Na+   +   OH -
1 cząsteczka wodorotlenku sodu dysocjuje na 1 kation sodu i 1 anion wodorotlenowy

K OH   -->   K+   +   OH -
1 cząsteczka wodorotlenku potasu dysocjuje na 1 kation potasu i 1 anion wodorotlenowy

Ca (OH)2   -->   Ca2 +   +   2 OH -
1 cząsteczka wodorotlenku wapnia dysocjuje na 1 kation wapnia i 2 aniony wodorotlenowe

TEORIA BRONSTEDA I LOWRY'EGO
Kwas to substancja, która może oddawać proton, czyli jon wodorowy - jest donorem protonów.
Zasada to substancja, która może przyjmować protony - jest akceptorem protonów.
Reakcje typu kwas-zasada polegają więc na przeniesieniu protonu z cząsteczki kwasu do cząsteczki zasady.

Zgodnie z tą teorią, podczas dysocjacji kwasów tworzy się jon oksoniowy H3O+ (kwas) i odpowiednia zasada np.
HNO3     +   H2O   -->   H3O+   +   NO3 -
kwas + zasada --> zasada + kwas

Podczas dysocjacji zasad powstaje jon OH - i odpowiedni kwas:
NH3     +   H2O   <==>   NH4+   +   OH -
zasada +   kwas -->   kwas +    zasada

Woda zachowuje się jak kwas w reakcjach z zasadami i jak zasada w reakcjach z kwasami.

TEORIA LEWISA
W ujęciu Lewisa zasadą jest każdy donor pary elektronowej, natomiast kwasem jest każdy akceptor pary elektronowej, czyli każda substancja, która przyłącza parę elektronową tworząc przy tym trwałe wiązanie.

Czyli wzór ogólny dysocjacji soli wygląda następująco:

 MnRm à nMm+ + mRn-

Hydroksykwasy, związki organiczne zawierające w cząsteczce grupy hydroksylową i karboksylową (po jednej lub po kilka). Są ciałami stałymi, niższe rozpuszczalne w wodzie, wyższe – w rozpuszczalnikach organicznych. Wykazują własności chemiczne odpowiednich kwasów lub alkoholi, ponadto wchodzą w specyficzne reakcje:

Hydrokwasy występują w organizmach żywych, do najważniejszych hydrokwasów należą kwasy: glikolowy, mlekowy, masłowy, jabłkowy, winowy, salicylowy.

Denaturacja białka - zmiany w II, III- i IV-rzędowej strukturze białka natywnego, które prowadzą do utraty aktywności biologicznej lub innej indywidualnej cechy charakterystycznej przy zachowaniu jego struktury pierwszorzędowej.

Podczas denaturacji niszczone są wiązania wodorowe, a w obecności odczynników redukujących zerwaniu ulegają wiązania disulfidowe.

DENATURACJA - jest to nieodwracalny proces ścinania sie białka. Zachodzi min, pod wpływem: wysokiej temperatury, kwasów, zasad, alkoholu, soli metali ciężkich.
KOAGULACJA - odwracalny proces ścinania się białka, tzn. gdy ścięte białko rozpuszcza się w wodzie. Proces ten zachodzi pod wpływem soli metali lekkich. np. NaCl - chlorek sodu.

Koagulacja, zlepianie się cząstek (np. tworzących aerozol lub roztwór koloidalny) w większe zespoły, co powoduje powstawanie zwartego koagulatu lub przejście zolu w żel.

Wysalaniem białek nazywamy wytrącanie białek z roztworów wodnych bez zmiany ich struktury.

Proces ten zachodzi pod wpływem soli metali I i II grupy układu okresowego i jest procesem w pełni odwracalnym. Wysolone (w postaci osadu) białko ulega ponownie rozpuszczeniu po dodaniu wody, a białko nie traci swoich właściwości biologicznych.

Solwatacja, otaczanie jonów lub cząsteczek substancji rozpuszczonej (albo cząstek koloidalnych) przez cząsteczki rozpuszczalnika. Solwacja spowodowana jest głównie działaniem sił van der Waalsa (van der Waalsa oddziaływania). Ma zasadnicze znaczenie dla procesu rozpuszczania substancji jonowych w rozpuszczalnikach polarnych. W przypadku gdy rozpuszczalnikiem jest woda proces solwatacji nosi nazwę hydratacji.

Peptyzacja - zjawisko przechodzenia osadu koloidalnego lub żelu w koloid (odwrotność koagulacji). Jest to proces odwracalny, w przeciwieństwie do denaturacji białka.

Zol pod wpływem np. NaCl (chlorku sodu) lub innej soli metalu lekkiego albo cukru poddaje się procesowi koagulacji, natomiast żel rozpuszcza się w wodzie bez katalizatorów.

Punkt izoelektryczny (pI) jest to takie pH środowiska, przy którym cząsteczka aminokwasu w danych warunkach jest obojętna, bez względu na to czy jednakowa ilość ładunków dodatnich i ujemnych w cząsteczce wynika z dysocjacji grup polarnych, czy obecności związanych jonów. W punkcie izoelektrycznym cząsteczka nie ma zdolności wędrowania w polu elektrycznym (np. podczas elektroforezy). W roztworze o pH większym od punku izoelektrycznego cząsteczka występuje w formie anionu, a poniżej punktu izoelektrycznego w formie kationu. W punkcie izoelektrycznym aminokwas tworzy sól wewnętrzną tzw. jon obojniaczy, wtedy cząsteczka jest najsłabiej rozpuszczalna. Wykorzystuje się to do wytrącenia aminokwasów z roztworu.

Jon obojnaczy, jon wewnętrznej soli powstałej wskutek przyłączenia protonu (kationu wodoru) grupy kwasowej do grupy zasadowej w tej samej cząsteczce. Występowanie w postaci jonu obojnaczego, zarówno w roztworze, jak i w stanie krystalicznym, jest charakterystyczną cechą aminokwasów, z której wynikają dalsze własności: dobra rozpuszczalność w wodzie, wysokie temperatury topnienia, wysoka wartość momentów dipolowych, amfoteryczność (punkt izoelektryczny).

aminokwasy są związkami amfoterycznymi tzn. mogą reagować zarówno z kwasami jak i z zasadami. Tę właściwość zawdzięczają swojej budowie. Aminokwasy posiadają grupę kwasową i zasadową, dzięki którym ulegają wewnątrzcząsteczkowej reakcji kwas-zasada i występują głównie w formie jonu obojnaczego:

a).reakcja kondensacji zachodząca pomiędzy grupą aminową i karboksylową dwóch aminokwasów np.:


 

-dezaminacja oksydacyjna - zachodzi u kręgowców; następuje odwodorowanie aminokwasu przy udziale enzymu dehydrogenazy (koenzym FAD, rzadziej NAD+) do iminokwasu, następnie samorzutne dołączenie wody z odłączeniem amoniaku:

Transaminacja – reakcja chemiczna przeniesienia grupy aminowej z aminokwasu na jeden z 3 ketokwasów, w wyniku czego powstaje nowy aminokwas i nowy ketokwas. Proces ten katalizowany jest przez transaminazy (aminotransferazy).

Ketokwasy te, to:

·         pirogronian

·         szczawiooctan

·         α-ketoglutaran

Reakcje te zachodzą według wzoru:

1.      α-aminokwas...