Zakładam pasiekę(1).pdf

Czasopismo pszczelarskie PASIEKA - pszczelarstwo, pszczoły, ule, miód, informacje...

Page 1 of 3

pszczoły.pl>Dwumiesięcznik Pasieka Szukaj

W MOJEJ PASIECE ABECADŁO NAUKA W PASIECE CHOROBY W PASIECE PRODUKTY PASIECZNE ARCHIWUM

PASIECZNE ABECADŁO

W numerze

ZAKŁADAMY PASIEKĘ Narzędzia niezbędne do

pracy w pasiece

Pszczelarz dopiero rozpoczynający pracę w pasiece powinien

się zaopatrzyć w strój ochronny . Na rynku jest duŜy wybór

siatek, kapeluszy i kombinezonów pszczelarskich. OdzieŜ

pszczelarska powinna być uszyta z materiałów lekkich,

jasnych i przewiewnych. Najlepszy jest len lub bawełna.

Tkaniny z włókien sztucznych są nieprzewiewne, często się

elektryzują, co dodatkowo niepokoi pszczoły. Z tego samego

powodu naleŜy unikać materiałów mechatych.

Jednym z najbardziej istotnych elementów kapelusza czy kombinezonu jest siatka

umoŜliwiająca obserwowanie otoczenia. Powinna być ciemna, najlepiej czarna. Jasna

barwa siatki znacznie pogarsza zdolność widzenia. Ze względu na stojący charakter

pracy przy ulu musimy pamiętać o wygodnych i lekkich butach oraz skarpetach

niepowodujących odparzeń. Skarpety muszą być dostatecznie długie, tak by moŜna

było w nich ukryć mankiety spodni lub kombinezonu. Zapobiega to dostawaniu się

pszczół do nogawek, co zdarza się zwłaszcza przy miodobraniu (pszczoły spadają na

ziemię podczas omiatania plastrów).

Jednym z podstawowych narzędzi niezbędnych do pracy z

pszczołami jest dłuto pasieczne . Ma ono wszechstronne

zastosowanie: słuŜy przede do rozchylania korpusów i

nadstawek, podwaŜania ramek, jak równieŜ oskrobywania

elementów ula i ramek z resztek wosku lub propolisu. Przy wyborze dłuta naleŜy

zwrócić uwagę, czy materiał, z którego zostało wykonane, jest dostatecznie spręŜysty,

co zmniejsza ryzyko pęknięcia podczas podwaŜania elementów ula. Najlepsze pod tym

względem są dłuta ze stali nierdzewnej. Równie waŜna jest właściwa ostrość dłuta.

NaleŜy unikać dłut nadmiernie zaostrzonych, które powodują rozszczepienia

drewnianych elementów uli lub ramek, a ponadto łatwo się nimi skaleczyć. Wielkość

dłuta zaleŜy oczywiście od zdolności manualnych pszczelarza. Najlepiej, gdy mieści się

ono w dłoni, pozwalając jeszcze na uchwycenie wąsów ramki nie trzeba go wtedy

odkładać na bok przy kaŜdej operacji. Tylko z pozoru błahą sprawą jest kolor dłuta.

Powinno być pomalowane jaskrawą farbą, np. czerwoną lub Ŝółtą, aby moŜna je było

szybko odnaleść w trawie w razie upuszczenia. Pszczelarze praktycy na pewno się z

tym zgodzą.

Trudno sobie wyobrazić pracę z pszczołami bez tzw. zmiotki,

czyli szczoteczki pasiecznej , słuŜącej do omiatania plastrów i

spędzania nadmiaru pszczół z powałek przeglądanych uli. Przy

zakupie naleŜy zwrócić uwagę na to, by szerokość zmiotki

odpowiadała rozmiarom ramki przez nas stosowanej, a włosie było zarazem delikatne i

spręŜyste, aby podczas omiatania nie draŜnić zbytnio pszczół. Zmiotka przeznaczona

do pracy z plastrami nie moŜe być uŜywana do omiatania dennic lub innych elementów

ula zawierających nieczystości. Ze względów higienicznych zarówno dłuto, jak i zmiotkę

naleŜy co pewien czas dezynfekować. Najtańszym i zarazem najbardziej skutecznym

sposobem jest namoczenie w 3procentowym roztworze sody kaustycznej, dostępnej w

sklepach chemicznych i większości sklepów z artykułami pszczelarskimi.

Kolejnym narzędziem niezbędnym w codziennej pracy pszczelarza jest podkurzacz .

Dym słuŜy do uśmierzania agresji pszczół. Najprostszy podkurzacz moŜna kupić juŜ za

kilkanaście złotych, profesjonalny kosztuje około 150 zł. Tani podkurzacz najczęściej

wytrzymuje tylko jeden sezon, lepiej więc zaopatrzyć się w ten nieco droŜszy, ale

lepszej jakości. Przy zakupie sprawdśmy, czy obudowa ma odpowiednie zabezpieczenia

zapobiegające oparzeniom. Konserwacja podkurzacza, a zwłaszcza utrzymywanie go w

czystości, jest waŜnym warunkiem jego długiego uŜytkowania.

Nawet w najmniejszej pasiece niezbędna

jest miodarka , słuŜąca do odwirowywania

zgromadzonego przez pszczoły miodu. W

przeszłości, z powodu braków na rynku

sprzętu pszczelarskiego, jedno urządzenie

często obsługiwało kilka pasiek naleŜących

do zaprzyjaśnionych pszczelarzy. Ze

względów higienicznych nie naleŜy polecać

takiego rozwiązania. Na początek zupełnie

wystarczy miodarka z napędem ręcznym

mieszcząca trzy lub cztery plastry.

Wydarzenia

Jubileusz profesora

Jerzego Woyke

Apimondia 2009

Kamiańskie klimaty

W mojej pasiece

Zimowa pasieka

Drzewa i krzewy dla

naszej pasieki

Ul leŜak dla hobbysty,

cz. 1.

Moja metoda

zintegrowanej walki z

Varroa destructor

Pozyskujmy pierzgę

Kalejdoskop

Miody pitne, sycone

czy niesycone?

Z Pasieką w świat

4 000 000 kilo miodu

w 6 tygodni

Międzynarodowe

Kongresy

Pszczelarskie

Apimondii

Nauka w pasiece

Monitorowanie

mikroklimatu rodziny

pszczelej

system WMA, cz. 1.

Wszystko, co o

plastrze i wosku

pszczelim wiedzieć

naleŜy, cz. 4.

Pasieka poleca

Miód i produkty

pszczele dla zdrowia,

urody i podniebienia

Z pasieki do kuchni

Ptysie, sernik z pianką

Historia

Saga rodu Kurpielów

http://www.pasieka.pszczoly.pl/index.php?s=vjufile&grkat=pasieczne_abecadlo&art...

2010-01-13

Czasopismo pszczelarskie PASIEKA - pszczelarstwo, pszczoły, ule, miód, informacje...

Page 2 of 3

Kącik dla dziadków

i wnuczków

O pszczole, kociczce

Kundzi i kocurku

Tetroniuszu

Kolejnym etapem moŜe być zakup i

zamontowanie napędu elektrycznego, który

zapewni nam zdecydowanie większy

komfort pracy i przyśpieszy czynności

związane z odbieraniem miodu.

Jeśli pasieka liczy kilkadziesiąt lub więcej

rodzin pszczelich, warto rozwaŜyć zakup

miodarki promienistej. Jednorazowo moŜe

ona pomieścić kilkadziesiąt plastrów, co

bardzo usprawnia miodobranie, co jest

szczególnie waŜne w okresach

bezpoŜytkowych, gdy zaleŜy nam na jego

szybkim przebiegu. Decydując się na zakup

miodarki promienistej, wykorzystującej siłę

odśrodkową do wyrzucania miodu z

komórek plastrów, naleŜy pamiętać, Ŝe siła

ta wzrasta wraz promieniem miodarki. Jeśli mamy ule o ramce wąskowysokiej (np.

warszawskie), średnica miodarki musi być bardzo duŜa. Dlatego miodarki radialne

nadają się przede wszystkim do pasiek wyposaŜonych w ule wielokorpusowe.

Kosz i pozostałe elementy miodarki powinny być wykonane z blachy kwasoodpornej w

celu utrzymania wysokiej jakości miodu, który jest środowiskiem kwaśnym i moŜe

wchodzić w reakcje np. z blachą ocynkowaną. Wrazie potrzeby naleŜy metalowe

elementy pokryć lakierem spoŜywczym dostępnym w większości sklepów ze sprzętem

pszczelarskim.

Oczywista jest właściwa dbałość o czystość i konserwację miodarki po kaŜdym

miodobraniu. Ze względu na cenę tego urządzenia zaleŜy nam na długim i

bezawaryjnym jego uŜytkowaniu.

Aby zapewnić właściwą czystość, a zarazem jakość miodu, musimy uŜywać sita do

cedzenia miodu. W małej, amatorskiej pasiece zupełnie wystarczy podwójne sito ze

stali nierdzewnej. W przypadku pozyskiwaniu miodu w ilościach towarowych potrzebne

są inne rozwiązania, do których powrócimy w kolejnychnumerach "Pasieki".

Do właściwego przeprowadzenia miodobrania będzie nam jeszcze potrzebne narzędzie

do odsklepiania, czyli zdejmowania warstwy wosku pokrywającej wypełnione miodem

komórki plastra. Pominiemy na razie urządzenia mechaniczne i skupimy się na widelcu

i noŜu do odsklepiania plastrów. Obydwa mają swoich zwolenników i przeciwników.

NóŜ umoŜliwia szybkie i sprawne zdjęcie warstwy wosku, lecz zawodzi w przypadku

plastrów o nierównej zabudowie. Wtedy naleŜy skorzystać z widelca, który ułatwia

dotarcie do zagłębień i nierówności w budowie plastra. Posługiwanie się narzędziami do

odsklepiania wymaga pewnej wprawy i dostosowania ich rozmiarów i kształtu rękojeści

do własnych preferencji.

Przy zakupie widelca naleŜy sprawdzić, czy igły są równo umocowane, aby uniknąć

niepotrzebnego uszkadzania odsklepianego plastra. Najlepsze są widelce o igłach

podwójnie załamanych, zapewniające właściwą ergonomię i zapobiegające

niepotrzebnemu zmęczeniu dłoni. NóŜ nie powinien być nadmiernie ostry, gdyŜ

wówczas powoduje częste skaleczenia. NaleŜy pamiętać, aby podczas miodobrania w

pobliŜu ula znajdowało się naczynie z gorącą wodą, w którym od czasu do czasu naleŜy

nóŜ i widelec opłukać.

NaleŜy w tym miejscu wspomnieć o naczyniach na miód. Bezwzględnie powinny być

wykonane z materiałów dopuszczonych do kontaktu z Ŝywnością. JeŜeli nie spełniają

tego warunku, naleŜy je podobnie jak miodarki zakonserwować warstwą lakieru

spoŜywczego.

Nie omówiliśmy tu oczywiście wszystkich urządzeń, z którymi spotykamy się w

pasiekach. PowyŜszy zestaw wystarcza jednak do podjęcia pierwszych prac w pasiece i

przeprowadzenia pierwszego miodobrania.

Kącik kolekcjonera

Rzeźby i figurki z

motywami

pszczelarskimi

Przesiedlanie rodziny pszczelej do ula o innym typie ramki

Zdarza się, Ŝe korzystając z okazji nabywamy rodziny pszczele o systemie ula, w

którym nie chcemy z róŜnych przyczyn pracować. Stajemy wówczas przed

koniecznością przesiedlenia zakupionych rodzin do systemu ula, na który się

zdecydowaliśmy. Najlepszym okresem do przeprowadzenia tego typu operacji jest

wczesna wiosna. Pszczoły obsiadają wówczas stosunkowo niewielką ilość plastrów, co

ułatwia czynności związane z przesiedlaniem.

Najstarszą, a zarazem najmniej przyjemną metodą jest wycinanie fragmentów plastra z

czerwiem z ramek o duŜych rozmiarach, jak warszawska lub dadanowska, i

umieszczanie ich w ramkach mniejszych. Aby cała operacja przebiegała sprawnie i

szybko, naleŜy się do niej właściwie przygotować. Musimy zaopatrzyć się w ostry nóŜ,

naczynie z ciepłą wodą do jego mycia oraz stół lub płytę o równej powierzchni.

Konieczny będzie równieŜ drut do wtapiania węzy słuŜącej do zamocowania plastra w

nowej ramce.

Po omieceniu do nowego ula pszczół z plastra kładziemy go delikatnie na stole, a

następnie układamy na nim ramkę, do której chcemy plaster przełoŜyć. Staramy się

wybrać taki fragment plastra, aby nie uszkodzić czerwiu. Wycinamy następnie wybrany

fragment i umieszczamy w ramce na wcisk, dodatkowo okręcając kilkakrotnie drutem,

by zapobiec wypadnięciu plastra. Po kilku dniach, gdy pszczoły przykleją woskiem

http://www.pasieka.pszczoly.pl/index.php?s=vjufile&grkat=pasieczne_abecadlo&art...

2010-01-13

Czasopismo pszczelarskie PASIEKA - pszczelarstwo, pszczoły, ule, miód, informacje...

Page 3 of 3

obrzeŜa plastra do ramki, drut moŜemy usunąć. Resztki woszczyny składamy w

szczelnym pomieszczeniu lub przetapiamy.

DuŜo mniejszym problemem jest przesiedlanie rodzin na ramki o identycznych

wymiarach górnych beleczek co poprzednie, np. z ramki wielkopolskiej na Ostrowskiej.

W tym wypadku obcinamy tylko fragment plastra od dołu, a piłką do drewna odcinamy

fragmenty bocznych beleczek.

Najmniej kłopotliwą metodą jest przełoŜenie całych plastrów, np.

dadanowskich, do zestawionego na dwóch korpusach ula

wielkopolskiego. Obrócone o 45 stopni plastry ustawiamy

pionowo na dennicy lub zawieszamy na dodatkowo przybitej

listewce we wręgach górnego korpusu. Aby zapobiec sklejeniu się

przełoŜonych plastrów, umieszczamy pomiędzy nimi beleczki

międzyramkowe. Następnie sukcesywnie uzupełniamy wolne

przestrzenie ramkami z suszem lub węzą. Po zaczerwieniu

nowych ramek staramy się nie dopuścić do ich zaczerwienia

przez matkę, odizolowując za pomocą kraty odgrodowej stare

plastry, które po odwirowaniu z nich miodu przeznaczymy do

przetopienia.

Pomijam w tym momencie przesiedlanie rodzin z uli wielokorpusowych do leŜaków o

duŜej ramce, gdyŜ takie operacje praktycznie się nie zdarzają. W nowo zakładanych

pasiekach najczęściej znajdują zastosowanie ule wielokorpusowe. Czytelników

mających nietypowe problemy związane z przesiedlaniem rodzin proszę o kontakt.

Pasieka 2/2003

Zdjęcie: Rafał Krawczyk i

Janusz Pidełko

Marek Kolek

«« powrót

http://www.pasieka.pszczoly.pl/index.php?s=vjufile&grkat=pasieczne_abecadlo&art...

2010-01-13

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: