Mackinnon 04 - Sekwoje.pdf - Coffman Elaine - marti1966

Elaine Coffman

SEKWOJE

Prolog

Szkocja, rok 1856

Maggie Ramsay zło Ň yła ostatni surdut i umie Ļ ciła w otwartym kufrze. Patrzyła na ubrania m ħŇ a;

ka Ň de przywoływało jakie Ļ wspomnienie z tych szcz ħĻ liwszych czasów, kiedy w doskonały

sposób wypełniała je muskularna sylwetka Bruce'a Ramsaya.

Zatrzasn ħ ła wieko kufra i odwróciła si ħ .

Bruce Ramsay umarł i cho ę by nie wiem jak długo wpatrywała si ħ w jego garderob ħ , nie mogła

go przywróci ę do Ň ycia. Niezno Ļ ny ucisk w piersi nie pomagał w zachowaniu spokoju, ale jako Ļ

przełkn ħ ła i zdołała powstrzyma ę łzy, cisn Ģ ce si ħ do oczu.

- To ju Ň ostatni - zwróciła si ħ do ludzi, czekaj Ģ cych w milczeniu przy drzwiach. - Mo Ň ecie znie Ļę

na dół.

Bez słowa, dziwnie odr ħ twiała, przygl Ģ dała si ħ , jak słu ŇĢ cy ujmuj Ģ wytarte skórzane uchwyty i z

wysiłkiem d Ņ wigaj Ģ wielki kufer o wypukłym wieku. Maggie była zm ħ czona. Jeszcze nigdy nie

czuła si ħ tak zagubiona, tak całkowicie pozbawiona woli i uczu ę . Jakby wszystko w niej umarło.

Zastanawiała si ħ , czy w ogóle b ħ dzie jeszcze kiedy Ļ zdolna co Ļ poczu ę , czy Ň ycie b ħ dzie jej

płyn Ģę biernie, jakby bez jej udziału, tak jak si ħ działo przez ostatni rok. Czy pewnego dnia

zbudzi si ħ , spojrzawszy w lustro ujrzy star Ģ kobiet ħ i zdziwi si ħ , kiedy to wszystko si ħ stało.

Nadszedł czas odjazdu, lecz Maggie nie potrafiła opu Ļ ci ę pokoju Bruce'a, bo to oznaczało

definitywne rozstanie z ich wspólnym Ň yciem, z tym wszystkim, co ich ł Ģ czyło. Odwróciła si ħ z

wahaniem, my Ļ l Ģ c o tym, czy powinna ostatni raz obej Ļę zamek Glengarry, jeszcze raz zajrze ę do

ka Ň dego z pokoi, Ň eby na zawsze utrwali ę je w pami ħ ci. Była tu taka szcz ħĻ liwa. Brała Ļ lub w

małej rodzinnej kaplicy na tyłach zamku. Tu urodziło si ħ ich troje dzieci.

A teraz został tu pochowany jej m ĢŇ .

Nie, nie mogła ju Ň chodzi ę po tych pokojach. Glengarry, jakie znała, nale Ň ało do przeszło Ļ ci, do

minionych, szcz ħĻ liwszych czasów. Lepiej było po prostu odej Ļę . Z westchnieniem si ħ gn ħ ła po

mufk ħ , le ŇĢ c Ģ na ulubionym skórzanym fotelu jej m ħŇ a. Mi ħ kka, wytarta skóra zachowała

odci Ļ ni ħ ty kształt sylwetki Bruce'a Ramsaya.

Och, Bruce, co ja teraz zrobi ħ ? Co z nami b ħ dzie? Przycisn ħ ła mufk ħ do twarzy. Prosz ħ , niech to

wszystko oka Ň e si ħ złym snem. Niech si ħ teraz obudz ħ i zobacz ħ Bruce' a wchodz Ģ cego do

pokoju, z Fletcherem siedz Ģ cym mu na ramionach. B ħ dzie si ħ Ļ miał, kiedy mu powiem ...

roz Ļ mieszy go niedorzeczny pomysł, Ň e mógł zjecha ę na koniu z urwiska. On, Bruce Ramsay,

najlepszy je Ņ dziec w północnej Szkocji. Och, b ħ dzie p ħ kał ze Ļ miechu. A potem postawi

Fletchera na ziemi, stanie przede mn Ģ , jak zawsze silny, urodziwy, pełen Ň ycia, we Ņ mie mnie w

ramiona i pocałunkami ukoi moje troski. On nie umarł. Nie mógł umrze ę . Nie on. Za du Ň o miał w

sobie Ň ycia, Ň eby umrze ę .

A jednak umarł.

Spojrzała na fotel, a potem dotkn ħ ła dłoni Ģ siedziska, jakby w ten sposób mogła poczu ę wi ħŅ

ł Ģ cz Ģ c Ģ j Ģ z Bruce'em. Poczuła jedynie chłód gładkiej skóry i szybko cofn ħ ła r ħ k ħ . ĺ wiadomo Ļę ,

Ň e wszystko si ħ sko ı czyło, uderzyła j Ģ z tak Ģ sił Ģ , Ň e a Ň zachwiała si ħ na nogach i musiała si ħ

chwyci ę por ħ czy fotela, Ň eby nie upa Ļę . Zawsze, kiedy pozwalała sobie na wspomnienia, opadała

j Ģ słabo Ļę , od której kr ħ ciło jej si ħ w głowie. Rozpacz i Ň al przygniatały j Ģ ci ħŇ arem nie do

ud Ņ wigni ħ cia, mimo i Ň starała si ħ odnale Ņę w sobie cho ę by cz Ģ stk ħ tej Ň elaznej siły, jak Ģ zawsze

przypisywał jej m ĢŇ .

Bruce Ramsay, ksi ĢŇħ Glengarry, nie Ň ył. Pomy Ļ lała, Ň e ci wszyscy, którzy twierdz Ģ , Ň e czas

leczy rany, kłami Ģ . Min Ģ ł rok od chwili, gdy jej wspaniały m ĢŇ spadł na ostre grzebienie skał u

stóp urwiska, ci Ģ gn Ģ cego si ħ wzdłu Ň dzikich północnych wybrze Ň y Szkocji. Min Ģ ł cały długi rok,

a jej ból nie zel Ň ał ani troch ħ . Nigdy nie uzyskała wyja Ļ nie ı , jak to si ħ stało, Ň e

dwudziestodziewi ħ cioletni ksi ĢŇħ , doskonały je Ņ dziec, skierował konia na skraj urwiska i run Ģ ł w

dół albo jakim cudem ko ı , inteligentne zwierz ħ , dał si ħ zmusi ę do skoku w przepa Ļę . W istocie

Maggie nie miała zbyt wiele czasu, Ň eby si ħ nad czymkolwiek zastanawia ę , poniewa Ň ko Ļ ci

ksi ħ cia ledwie zd ĢŇ yły spocz Ģę w grobie, kiedy została wci Ģ gni ħ ta w długotrwał Ģ walk ħ s Ģ dow Ģ ,

wszcz ħ t Ģ przez człowieka z Niziny Szkockiej, niejakiego Adaira Ramsaya.

Maggie znała owego Ramsaya, podobnie jak znajomo brzmiał jego pozew, w którym dowodził,

Ň e tytuł jej zmarłego m ħŇ a według prawa jemu si ħ nale Ň y. Wszystko zacz ħ ło si ħ dwa lata

wcze Ļ niej, kiedy przed masywn Ģ bram Ģ zamku Glengarry pojawił si ħ niepozorny człowiek w

okularach. Gło Ļ no zastukał lask Ģ w rze Ņ bione d ħ bowe drzwi, domagaj Ģ c si ħ widzenia z ksi ħ ciem.

Wprowadzony do biblioteki Bruce'a Ramsaya, Adair Ramsay zaprezentował dokumenty

stwierdzaj Ģ ce, Ň e roszczenia Bruce'a do tytułu ksi ĢŇħ cego oparte były na fałszywych podstawach

spreparowanych rejestrach ko Ļ cielnych z czasów pradziadka Bruce'a, dotycz Ģ cych mał Ň e ı stw,

które nigdy nie zostały zawarte. Adair Ramsay upierał si ħ , Ň e tytuł nale Ň y si ħ jego rodzinie, która

nie była spokrewniona z rodzin Ģ Bruce'a, cho ę wydawało si ħ to dziwne z powodu zbie Ň no Ļ ci

nazwisk.

Bruce kazał wówczas wyrzuci ę intruza. Jednak Ň e Adair Ramsay był równie cierpliwy, jak chytry.

Przez nast ħ pny rok pojawiał si ħ jeszcze kilkakrotnie, za ka Ň dym razem podobnie traktowany

przez Bruce'a.

Wreszcie ostatnim razem, kiedy przybył do zamku, przywiózł ze sob Ģ dokumenty przygotowane

przez prawnika, z wezwaniem na przesłuchanie do Edynburga. Maggie i Bruce udali si ħ tam i po

dwóch wst ħ pnych rozprawach s Ģ d wydał werdykt na korzy Ļę Bruce'a Ramsaya.

Po ostatnim przesłuchaniu Adair Ramsay wpadł w furi ħ .

- Jeszcze wróc ħ - zagroził. - Jeszcze nie wygrali Ļ cie.

- Mo Ň esz si ħ wypcha ę swoimi gro Ņ bami - zlekcewa Ň ył go Bruce.

Wówczas zdawało si ħ , Ň e Adair ust Ģ pił. Przez ponad dwa miesi Ģ ce panował spokój. Którego Ļ

wieczoru, jedz Ģ c barani gulasz, Bruce zwrócił si ħ do Maggie:

- Nie chce mi si ħ wierzy ę , Ň e ten głupiec tak łatwo zrezygnuje. Jest uparty i nieust ħ pliwy jak

Szkot, a do tego ma przebiegło Ļę Anglika.

Mimo kpi Ģ cego tonu, głos Bruce'a zdradzał zaciekawienie nagłym milczeniem przeciwnika.

- My Ļ lisz, Ň e jeszcze b ħ dziemy mie ę z nim do czynienia? -podchwyciła Maggie.

- Z pewno Ļ ci Ģ jeszcze si ħ objawi, a musz ħ przyzna ę , Ň e jestem ciekaw, jaki b ħ dzie jego nast ħ pny

krok.

Z jakich Ļ powodów Maggie nie potrafiła bra ę tej sprawy tak lekko jak Bruce. Niejeden raz

zdarzyło mu si ħ Ň artowa ę z obaw Ň ony.

- Moja zal ħ kniona ptaszyna - mówił, bior Ģ c j Ģ w ramiona. - Kulisz si ħ na d Ņ wi ħ k ka Ň dego

nadje Ň d Ň aj Ģ cego powozu.

Maggie groziła mu wtedy palcem.

- ĺ miej si ħ , ile chcesz, ale ja nie ufam temu człowiekowi.

Ma w Ģ skie rozbiegane oczy i u Ļ miecha si ħ tak, jakby szczerzył z ħ by.

- Nie mo Ň na nikogo os Ģ dza ę po tym, Ň e ma rozbiegane oczy i pokazuje z ħ by - Ļ miał si ħ Bruce.

- Mo Ň e ty nie mo Ň esz, ale ja mog ħ . Nie zauwa Ň yłe Ļ , Ň e kiedy z tob Ģ rozmawia, nie patrzy ci w

oczy? On nie spocznie, dopóki nie odbierze ci tytułu, a nas wszystkich nie wtr Ģ ci do lochu.

Bruce wyci Ģ gn Ģ ł do niej ramiona. - Chod Ņ tu, moja kwoczko.

- Och! Nie wa Ň si ħ porównywa ę mnie do kury, kiedy wiesz, Ň e mam racj ħ - obruszyła si ħ ,

targaj Ģ c go za uszy.

- Oj, wiem, Ň e masz racj ħ , kochanie - przyznał pokornie Bruce. - Jest typowym mieszka ı cem

niziny i ja te Ň mu nie ufam.

Tydzie ı pó Ņ niej nadeszła pilna depesza, wzywaj Ģ ca Bruce'a do Edynburga.

Wyruszył natychmiast, ale nigdy nie dotarł na miejsce.

Po dwóch dniach znaleziono ciało ksi ħ cia Glengarry oraz jego wierzchowca na ostrych z ħ bach

skał, po Ň eraj Ģ cych wszystko, co na nie spadło.

Miesi Ģ c po Ļ mierci m ħŇ a Margaret Sinclair Ramsay znów trafiła do s Ģ du, Ň eby walczy ę

przeciwko Adairowi Ramsayowi, który miał nadziej ħ zagarn Ģę tytuł, odziedziczony przez syna

Maggie, Fletchera.

- Nie martw si ħ , dziewczyno - pocieszał Maggie ojciec, hrabia Caithness. - Zobacz ħ , co si ħ da

zrobi ę .

Przed laty list od hrabiego Caithness mógł przenosi ę góry.

Ale czasy si ħ zmieniały, w Szkocji zamierały dawne obyczaje. Hrabia Caithness był ju Ň stary i

prawie Ļ lepy, i dlatego nie go Ļ cił w Edynburgu od ponad pi ħ tnastu lat. Jego nazwisko nie miało

ju Ň tej mocy co kiedy Ļ ... prawd ħ mówi Ģ c, niewielu tamtejszym ludziom było w ogóle znane.

Mniej wi ħ cej w tym samym czasie Maggie dowiedziała si ħ , Ň e ojciec nie tylko jest chory, ale te Ň

prawie zrujnowany i mo Ň e w ka Ň dej chwili straci ę swe rozległe posiadło Ļ ci.

Nie mog Ģ c liczy ę na starego ojca i nie maj Ģ c innej rodziny, do której mogłaby si ħ zwróci ę ,

musiała sobie radzi ę sama, wspomagana jedynie przez kilku oddanych przyjaciół. W procesie,

nazwanym przez wielu "najbardziej po Ň ałowania godn Ģ spraw Ģ , jaka kiedykolwiek toczyła si ħ w

szkockim s Ģ dzie", tytuł ksi ħ cia Glengarry został odebrany młodemu Fletcherowi Ramsayowi i

przyznany, wraz z przynale Ň nymi do ı ziemiami i posiadło Ļ ciami, Adairowi Ramsayowi.

O czym powiadomiono wstrz ĢĻ ni ħ t Ģ Margaret Ramsay. Miała dwa tygodnie na opuszczenie

zamku Glengarry.

Samotna, bezdomna Maggie, bez Ļ rodków do Ň ycia, spakowała wszystkie swoje osobiste rzeczy

oraz pami Ģ tki po m ħŇ u. Nie miała nic wi ħ cej do roboty. Przed paroma minutami wo Ņ nica

powiadomił j Ģ , Ň e dzieci i ich niania czekaj Ģ ju Ň w powozie.

Jej Ň ycie w Glengarry dobiegło smutnego, bardzo smutnego ko ı ca.

Rozejrzała si ħ dokoła, by sprawdzi ę , czy nie zapomniała Ň adnej z rzeczy m ħŇ a.

Westchn ħ ła, rozcieraj Ģ c zzi ħ bni ħ te dłonie. Dobrze si ħ wywi Ģ ¬zała z pakowania - nie zostało nic

oprócz mebli, które teraz nale Ň ały do Adaira Ramsaya. Nie miała ju Ň nic do zrobienia, ale

oci Ģ gała si ħ z opuszczeniem zamku. Mo Ň e dlatego, Ň e wła Ļ ciwie nie miała dok Ģ d pój Ļę , poza

domem ojca. Nie dalej jak tego ranka postanowiła wróci ę do miejsca swego dzieci ı stwa, lecz

podejmuj Ģ c t ħ decyzj ħ , my Ļ lała o tym, ile czasu upłynie, nim i stamt Ģ d b ħ d Ģ musieli si ħ wynie Ļę .

Usłyszawszy dyskretne kaszlni ħ cie, odwróciła si ħ i ujrzała wielebnego Davida MacDonalda,

stoj Ģ cego w drzwiach. Pastor odniósł wra Ň enie, Ň e Maggie doszła do siebie, a przynajmniej

próbowała si ħ pozbiera ę .

- Przykro mi, Ň e na pró Ň no fatygowałe Ļ si ħ taki szmat drogi, Davidzie. Czas na mnie. Dzieci s Ģ

ju Ň na dole, czekaj Ģ na mnie w powozie.

- Wiedziałem o tym, zanim wszedłem tu na gór ħ . Rozmawiałem z nimi ... - Urwał, patrz Ģ c na ni Ģ

błagalnie. - Maggie, chc ħ poby ę z tob Ģ cho ę chwil ħ sam na sam.

- Przykro mi ... - Maggie westchn ħ ła, owijaj Ģ c si ħ szczelniej wełnianym szalem. - Nie chc ħ teraz

rozmawia ę o religii. Nie mog ħ . Mo Ň e pó Ņ niej ... za jaki Ļ czas.

- Ale wła Ļ nie teraz najbardziej potrzebujesz Boga.

Maggie Ň achn ħ ła si ħ niecierpliwie.

- Moje potrzeby najwyra Ņ niej Boga nie obchodz Ģ .

- Niezbadane s Ģ Ļ cie Ň ki Pana. B ħ dzie twoj Ģ ucieczk Ģ i sił Ģ . Nie odwróci si ħ od ciebie.

- Ju Ň si ħ odwrócił. -Spojrzenie jej przygasło.-Nie mów tyle o Bogu. Obawiam si ħ , Ň e całkiem o

mnie zapomniał.

- Tak ci si ħ wydaje, poniewa Ň cz ħ sto wola Bo Ň a idzie w poprzek ludzkiej woli, Musisz si ħ

trzyma ę swojej wiary. Ona ci ħ nie opu Ļ ci w godzinie próby.

- Wiary - powtórzyła wolno. - Nie mog ħ si ħ trzyma ę czego Ļ , co samo sobie zaprzecza. Nie wiem,

czy jeszcze wierz ħ w sam Ģ wiar ħ .

- To przemawia twój ból, nie twoje serce.

Maggie zamilkła, patrz Ģ c na wielebnego MacDonalda niewidz Ģ cym wzrokiem. Ból. Tak, miała

go pod dostatkiem. Od dawna był jej nieodł Ģ cznym towarzyszem. Cierpiała najpierw z powodu

Bruce'a, a potem swojej najmłodszej córeczki, Ainsley.

Ainsley. Mała dziewczynka, małe imi ħ , a tak wiele znaczyły.

Maggie była pewna, Ň e do Ļ mierci nie opu Ļ ci jej wspomnienie dnia, kiedy Bruce został

pochowany. Tak bardzo Ň ałowała, Ň e nie mo Ň e cofn Ģę czasu, wymaza ę tragedii, jaka si ħ stała

tamtego strasznego dnia. Gdyby wiedziała, Ň e Ainsley przebudzi si ħ z drzemki, sama zejdzie na

dół, szukaj Ģ c matki, i trafi do salonu, gdzie le Ň ało zmasakrowane ciało Bruce'a ... Nie dało si ħ

zapomnie ę przera Ņ liwego krzyku, jaki wydobył si ħ z gardła Ainsley, ani przera Ň enia w jej oczach

na widok ciała ojca układanego w trumnie, któr Ģ nast ħ pnie zabito gwo Ņ dziami. Maggie

przełkn ħ ła łzy, wspominaj Ģ c moment, kiedy musiała uderzy ę córeczk ħ .

Policzek wymierzony dziecku przerwał rozdzieraj Ģ cy krzyk, ale cisza, która po nim nast Ģ piła,

była jeszcze gorsza, znacznie gorsza. Dobry Bo Ň e, gdyby zauwa Ň yła obecno Ļę córki i zd ĢŇ yła j Ģ

wyprowadzi ę z salonu, nim dziewczynka zobaczyła to, co zobaczyła. Mo Ň e gdyby si ħ nie

pogr ĢŇ yła tak gł ħ boko we własnym Ň alu, pr ħ dzej by zrozumiała, jaki wstrz Ģ s musiała prze Ň y ę

Ainsley, Ale zrozumiała to dopiero dwa dni po pogrzebie, kiedy niania zajmuj Ģ ca si ħ dzie ę mi

powiedziała jej, Ň e Ainsley jest dziwnie milcz Ģ ca.

Z pocz Ģ tku lekarze twierdzili, Ň e to minie, Ň e szok wywołany widokiem ojca zamykanego w

trumnie stopniowo zatrze si ħ w młodym umy Ļ le. Mówili te Ň , Ň e wówczas dziewczynka odzyska

mow ħ .

Miniony rok był tak samo trudny dla Maggie, jak dla Ainsley.

Maggie z poczuciem bezsilno Ļ ci patrzyła, jak córka Ň yje w Ļ wiecie ciszy. To było jak

zawieszenie mi ħ dzy niebem a piekłem, w jakiej Ļ zagubionej otchłani.

Z czasem okazało si ħ , Ň e lekarze mieli racj ħ . Po roku Ainsley odzyskała mow ħ , ale odzywała si ħ

mniej ni Ň dawniej i rzadko si ħ Ļ miała.

Maggie spojrzała na zatroskan Ģ twarz swego długoletniego duszpasterza i przyjaciela, Davida

MacDonalda. Jako Ļ nie mogła znale Ņę pocieszenia i otuchy, któr Ģ kiedy Ļ potrafił jej dawa ę .

Poczuła si ħ tym bardziej opuszczona i pusta w Ļ rodku. Jakby Bóg rzeczywi Ļ cie si ħ od niej

odwrócił.

Dawniej smutek wydawał jej si ħ czym Ļ bezosobowym. Teraz miał swoj Ģ nazw ħ - oznaczał utrat ħ .

Otrz Ģ sn Ģ wszy si ħ z zadumy stwierdziła, Ň e wielebny MacDonald przygl Ģ da jej si ħ z uwag Ģ .

Odpowiedziała mu twardym spojrzeniem, a potem wzruszyła ramionami, jakby chciała

powiedzie ę : "Je Ļ li Bogu na mnie zale Ň y, b ħ dzie musiał mi to okaza ę . Zwracanie si ħ do niego jest

dla mnie zbyt bolesne".

Nie ogl Ģ daj Ģ c si ħ za siebie, Margaret Ramsay wyszła z pokoju.

Cho ę wyprostowana sylwetka mogła Ļ wiadczy ę o sile i opanowaniu, oczy miała bardzo smutne.

Ruszyła w dół po schodach. Zerkn Ģ wszy odruchowo przez okno klatki schodowej zauwa Ň yła, Ň e

na podje Ņ dzie, obok jej powozu, stoi te Ň powóz Adaira Ramsaya. Nie tracił czasu, Ň eby obj Ģę to,

co obecnie nale Ň ało do niego. Przy Ļ pieszyła kroku, chc Ģ c unikn Ģę spotkania z tym człowiekiem.

Mackinnon 04 - Sekwoje.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: