Wielki Czwartek
Dzisiejszą Eucharystią rozpoczynamy celebrację Tridum Paschalnego. Zgromadzeni wokół chrystusowego ołtarza pragniemy rozważać tajemnicę trzech dni paschalnych. Przez te 3 doby, w czasie których dokonało się zbawcze Misterium Paschalne przemierzymy z Chrystusem drogę od wieczernika i ogrójca, przez sąd u Kajfasza, Annasza i Piłata, aż po Golgotę, dochodząc do pustego grobu. „Czy rozumiecie co wam uczyniłem?” (J 13,12) – zapyta Jezus swoich uczniów. Czy rozumiemy – my tu zgromadzeni – tajemnicę tego wieczoru? Msza św. Wieczerzy Pańskiej wprowadza nas do wieczernika, gdzie Chrystus ustanowił dwa sakramenty niezwykle ze sobą związane. Sakramenty te uobecniają miłość Boga do człowieka, który na zawsze pozostał na ziemi w Sakramencie Eucharystii, sprawowanej przez sakramentalnie ustanowionych Kapłanów. Składajmy dziś Bogu Ojcu dziękczynienie za dar Eucharystii, przez który objawia nam swoją bezgraniczną miłość i pozwala nam w każdym miejscu i czasie uczestniczyć w tajemnicy Wcielenia i Odkupienia. Jesteśmy zaproszeni na ucztę z Jezusem, by być świadkami Jego miłości. On karmi nas swoim Ciałem i Krwią. Ten chleb przechowywany w naszych świątyniach jest znakiem trwałej obecności i pokory Chrystusa, który "pozostał z nami przez wszystkie dni aż do skończenia Świata". Ten Chleb nieustannie nam przypomina i uobecnia ofiarę Krzyża i chwałę Zmartwychwstania. Otwierajmy nasze serca, aby udział w tej Ofierze Nowego i Wiecznego Przymierza obdarzył nas mocą, siłą i łaską na przejście spod władzy królestwa ciemności do Królestwa Syna Bożego.
W ciszy gromadzimy się w kościele w czasie drugiego dnia Świętego Triduum Paschalnego. Zjednoczeni z przeżywającym trwogę konania Chrystusem idziemy dzisiaj jeszcze dalej, bo aż pod sam krzyż, na którym umrze On dla zbawienia całego świata. Krzyż jest od wieków symbolem chrześcijan, jest znakiem całkowitej ofiary i bezgranicznej miłości. Tylko z takiej miłości może się zrodzić nowy człowiek, zdolny do pojednania i życia w pokoju. W dzisiejszej liturgii punkt szczytowy stanowi Adoracja Krzyża. Na Krzyżu bowiem Chrystus uniżył samego Siebie i odkupił nas z grzechów, ofiarowując nam życie wieczne. Niech ta adoracja będzie dla nas czasem modlitwy uwielbienia za Chrystusową Mękę na drzewie Krzyża, które dzięki Niemu stało się drzewem życia. Czytania podczas dzisiejszej liturgii słowa mówią o cierpieniu Zbawiciela. On jest zapowiedzianym przez proroka Izajasza Cierpiącym Sługą Jahwe. On jest arcykapłanem Nowego Przymierza i przez swoją ofiarę otwiera nam niebo. On jest tym, który "uniżył się aż do śmierci, a była to śmierć na krzyżu". Niech te słowa, a zwłaszcza opis Męki Pańskiej umocnią naszą wiarę i pogłębią wdzięczność do Pana, bo On umarł, aby naszej śmierci odebrać rys beznadziejności, a serca napełnić nadzieją. Od Krzyża prowadzi nas liturgia do Komunii św., aby ukazać nam, że istnieje ścisły związek między ofiarą na krzyżu a Eucharystią. Niech w dzisiejszym dniu, w którym wspominamy Mękę Pańską, ta ofiara szczególnie wzbudzi w nas świadomość uczestnictwa w zbawczych planach Boga. Łaska zbawienia i nawrócenia wypływająca z przebitego Serca Jezusa obficie wylewa się na serca każdego człowieka, lecz ten musi się na nią otworzyć. Dlatego też w czasie każdej części liturgii chciejmy doświadczyć miłości Chrystusa płynącej z Jego Słowa, z Krzyża, z Eucharystii oraz z Grobu dającego nadzieję, że światłość rozpromieni ciemności życia.
Wielka Sobota
Za chwilę rozpoczniemy liturgiczny obchód Wigilii Paschalnej. Pragniemy sprawować tajemnicę Paschy - przejścia naszego Pana Jezusa Chrystusa, ze śmierci do życia, a zarazem tajemnicę naszego wyzwolenia spod władzy grzechu i śmierci. By ukazać światło Chrystusa wyłaniające się z mroku śmierci i grzechu, udamy się na zewnątrz kościoła, gdzie wokół płonącego ogniska rozpocznie się liturgia Światła. Następnie wrócimy do świątyni z zapalonym Paschałem symbolizującym Zmartwychwstałego Pana, by przypomnieć sobie znaczenie wydarzeń tej nocy i świadomie ją przeżywać. Musimy wiedzieć, że jest to ta sama noc, w której Bóg przez Mojżesza wywiódł Naród Wybrany z niewoli Egipskiej. Jest to zatem ta sama noc, w której Chrystus wyprowadził wszystkich wierzących w Niego z niewoli grzechu. Tej nocy, w sposób sakramentalny dokonują się te wszystkie zbawcze Tajemnice Pańskie, niebo łączy się z ziemią, sprawy boskie ze sprawami ludzkimi.
Dzisiejsza liturgia Słowa przedstawia nam całą historię zbawienia. Rozpoczyna się opisem stworzenia świata, a kończy ukazaniem pustego grobu Jezusa. Każde z czytań, choć przedstawia inne wydarzenie, powinniśmy odczytywać jako zaproszenie skierowane do nas przez Boga, byśmy pozwolili Mu wkroczyć w historię naszego życia. Otwórzmy się na to Słowo Wiecznego Życia a naszą odpowiedzią na Słowo Boże niech będzie śpiew Psalmu responsoryjnego, oraz kończenie słowem „Amen” modlitwy odmawianej przez celebransa po każdym czytaniu.
Rozpoczynamy część trzecią Wigilii Paschalnej, czyli liturgię chrzcielną. Składa się ona z trzech części: litanii do wszystkich świętych, z błogosławieństwa wody oraz odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych. Każdy z nas na chrzcie otrzymał imię, a wraz z nim swojego świętego patrona. W litanii do wszystkich świętych zanosimy nasze modlitwy: prośby, podziękowania, przeproszenia do Boga właśnie przez ich wstawiennictwo. Błogosławieństwo wody przypomina nam nasz chrzest, kiedy to zostaliśmy przez tę wodę zanurzeni w Misterium Jezusa Chrystusa, a w naszym sercu zostało wyryte niezatarte znamię przynależności do Niego. Przez odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych czyli wyznanie wiary w Boga Trójjedynego i wyrzeknięcie się jakiegokolwiek związku z szatanem, świadomie podejmujemy decyzję i chęć trwania w komunii ze zmartwychwstałym Zbawicielem.
Zmartwychwstały Chrystus, który jest Panem życia i śmierci, powołał nas do życia wiecznego. Na drodze do niego pomaga nam przyjmowanie Ciała i Krwi Pańskiej. Dlatego przynosimy do stołu Eucharystycznego chleb, wino i wodę, które dzięki Duchowi Świętemu staną się dla nas prawdziwym pokarmem zbawienia, przywracającym jedność z Bogiem. Pełni radości składajmy Bogu Ojcu dzięki za dar zmartwychwstania Chrystusa i naszego w nim udziału przez chrzest i Eucharystię.
Procesja rezurekcyjna jest uroczystym ogłoszeniem zmartwychwstania Chrystusa i wezwaniem całego stworzenia do udziału w triumfie Zmartwychwstałego. Z radością chcemy pójść i ogłosić światu, że Chrystus nie jest pogrzebany i zamknięty w grobie, ale żyje i króluje na wieki! Radość, wesele, zwycięstwo nad śmiercią, to dary, które otrzymaliśmy od Pana całego stworzenia - od Boga Wszechmogącego, który zmienia nasze życie. Pełni wdzięczności za niewypowiedziane cuda, jakich Bóg dokonał i ciągle dokonuje w naszym życiu wyjdźmy na zewnątrz kościoła dając świadectwo wiary.
pic-na-wode