rehabilitacja_artykul_2007_03_8700.pdf

ZE ŚWIATA NAUKI

Doniesienia

Znaczenie zasady tensegracji w teoretycznych podsta-

wach masażu terapeutycznego

Role of the tensegrity rule in theoretical basis of mas-

sage therapy

Kassolik K., Andrzejewski W., Trzęsicka E.

„J. Back Musc. Rehab.”, 2007, 20, 1: 15-20

W pracy przedstawiono propozycję teoretycznego uzasadnie-

nia wykorzystania prawa tensegracji w masażu. Siły pociągania

występujące w organizmie poprzez ich zrównoważenie umoż-

liwiają utrzymanie optymalnego układu przestrzennego komó-

rek, tkanek i narządów. Stabilizacja szkieletu ciała ludzkiego

może ulegać zmianie w zależności od tonusu czynnościowe-

go, jak i spoczynkowego mięśni. Zjawisko to oparte jest o za-

sadę łańcuchów biokinematycznych, zgodnie z którą zmiana

tonusu jednego z elementów łańcucha powoduje zmianę na-

pięcia w innych jego elementach. Jest ono zwane tensegracją

lub integracją napięć i określa sposób mechanicznej stabiliza-

cji struktury poprzez zrównoważenie sił pociągania (mięśnie,

powięzie i więzadła) i ściskania (kości i chrząstki). Prawidłowy

rozkład tonusu spoczynkowego mięśni jest warunkiem opty-

malnego układu przestrzennego w organizmie zwanego ho-

meostazą strukturalną. Jednym z podstawowych zadań masa-

żu jest normalizacja napięcia spoczynkowego mięśni szkiele-

towych. Aby działanie to było skuteczne, a jego efekt wydłu-

żony, powinno ono uwzględniać zależności strukturalne zgod-

ne z prawem tensegracji. Dlatego też zdaniem autorów masaż

powinien być wykonywany nie tylko w okolicy bolesnej, ale

również w obrębie tych tkanek (mięśnie, powięzie, więzadła),

które pozostają z nią w zależności strukturalnej i biorą udział

w równoważeniu napięcia tkanek bolesnych.

Masaż medyczny jako środek fizjoterapeutyczny w ła-

godnym rozroście gruczołu krokowego u mężczyzn

Medical massage as a physiotherapeutic method in be-

nign prostatic hyperplasia in men

Kassolik K., Andrzejewski W., Brzozowski M.,

Trzęsicka E., Apoznański W., Szydełko T., Steciwko A.,

Staniszewski A., Bujnowska-Fedak M.

„J. Body. Mov. Ther.”, 2007, 11: 121-128

Występowanie łagodnego rozrostu gruczołu krokowego do-

tyczy większości starzejących się mężczyzn. Szacuje się, że

u około 50% mężczyzn w wieku 60 lat i 80% mężczyzn w wie-

ku 80 lat występuje z histopatologicznego punktu widzenia ła-

godny rozrost stercza. Obecnie w zależności od stanu chorego

stosuje się leczenie farmakologiczne lub wykonuje się zabiegi

o zróżnicowanym stopniu ingerencji.

Autorzy niniejszej pracy podjęli próbę wypracowania ła-

godnego, nieinwazyjnego postępowania terapeutycznego, któ-

re pozwoliłoby na przywrócenie prawidłowej trofiki w obrę-

bie miednicy mniejszej. W pracy oceniano skuteczność zabie-

gów fizjoterapeutycznych dążących do normalizacji napięcia

aparatu mięśniowo-więzadłowego gruczołu krokowego i tro-

fiki w jego obrębie.

58 REHABILITACJA W PRAKTYCE 3/2007

ZE ŚWIATA NAUKI

Badania przeprowadzono na grupie 43 mężczyzn z łagod-

nym rozrostem gruczołu krokowego, którzy zostali podda-

ni masażowi medycznemu powłok brzusznych. Pojedynczy

masaż trwał od 10 minut do 15 minut. Zabiegi prowadzono

4-8 razy przez 2-3 dni w tygodniu. Do oceny skuteczności le-

czenia posłużono się Punktacją Objawów I – PSS oraz Jako-

ści Życia LQ.

We wszystkich przypadkach uzyskano znaczną poprawę:

I – PSS o 53% i LQ o 41%. Zwraca również uwagę wysoka ak-

ceptacja i tolerancja metody ze strony pacjentów, co korelo-

wało z rezultatami skal subiektywnych.

Badacze wnioskują, że metoda masażu medycznego spoty-

ka się z wysoką akceptacją leczonych pacjentów i prowadzi do

znacznej subiektywnej poprawy sposobu oddawania moczu.

Efekt leczniczy oddziaływania lasera małej mocy na go-

jenie uszkodzeń chrząstki stawowej kolan u królików

The therapeutic effect of low-level laser on repair of

osteochondral defects in rabbit knee

Kamali F., Bayat M., Torkaman G., Ebrahimi E., Salavati M.

„J. Photochem. Photobiol. B.”, 2007, 1: 14-27

Z przeglądu piśmiennictwa wynika, że jak dotąd badacze wy-

kazali jedynie wpływ oddziaływania światła laserowego ma-

łej mocy na produkcję kolagenu podczas gojenia się ran i ubyt-

ków tkanek miękkich o różnej etiologii, bez szczegółowej ana-

lizy biomechanicznej trwałości odbudowanej tkanki.

Celem pracy była analiza biomechaniczna, czyli ocena trwa-

łości, wytrzymałości i elastyczności chrząstki stawowej kolan

u królików, po regeneracji pod wpływem ekspozycji na naświe-

tlania przy użyciu lasera Ga-As o małej mocy wyjściowej.

Do badań wykorzystano 43 dorosłe króliki, które poddano za-

biegowi resekcji fragmentu chrząstki (5 mm x 4 mm) w stawie

kolanowym. Następnie przydzielono je losowo do dwóch grup.

W grupie badawczej wykonywano zabiegi naświetlań promie-

niowaniem laserowym o długości fali 890 nm i dawce 4,8 J/cm 2 .

W grupie kontrolnej króliki poddano zabiegom quasifizykal-

nym (zamontowano zwierciadło na wyjściu aplikatora laserowe-

go). W każdej z grup wyodrębniono po trzy podgrupy A, B i C.

W podgrupach A rozpoczęto zabiegi po 4 tyg., w B – po 8 tyg.,

a w C – po 16 tyg. od zabiegu chirurgicznego. Leczenie prowa-

dzono przez miesiąc, wykonując 3-4 naświetlania tygodniowo.

Po zakończeniu badań autorzy dokonali całkowitego wycięcia

stawów kolanowych u wszystkich zwierząt i następnie w warun-

kach in vitro dokonali pomiarów sił wytrzymałości i elastyczno-

ści, przeprowadzając rozerwanie zagojonej chrząstki.

Badacze nie zanotowali statystycznie istotnych różnic w efek-

tach leczniczych pomiędzy grupami po 4 tyg. od operacji chi-

rurgicznej. Natomiast po 8 i 16 tyg. od zabiegu wykazano prze-

wagę trwałości, wytrzymałości i elastyczności chrząstki po za-

biegach naświetlań promieniami laserowymi.

Na tej podstawie można stwierdzić, że laseroterapia wspoma-

ga poprawę parametrów biomechanicznych chrząstki, jednak

dopiero po 2 miesiącach od urazu. Wcześniejsze zastosowanie

nie przynosi znamiennych korzyści terapeutycznych.

Kompensacyjne przemieszczenia poszczególnych seg-

mentów ciała w płaszczyźnie strzałkowej u dzieci z mó-

zgowym porażeniem dziecięcym

Compensatory shifts of the body segments in sagittal

plane in children with cerebral palsy

Domagalska M., Nowotny J., Szopa A., Czupryna K.,

Nowotny-Czupryna O.

„Fizjoterapia”, 2006, 14, 4: 19-28

Dzieci z mózgowym porażeniem prezentują różnie nasilone,

nieprawidłowe zachowania ruchowe, będące konsekwencją

rozwoju psychomotorycznego w warunkach uszkodzonego

ośrodkowego układu nerwowego.

Celem pracy było poznanie niektórych mechanizmów kom-

pensacyjnych wzorców postawy u dzieci z mózgowym poraże-

niem oraz próba przystosowania i wdrożenia do oceny stanu

funkcjonalnego chorych, fotogrametrycznej metody oceny po-

stawy ciała, badania rozkładu sił nacisku na płaszczyznę pod-

parcia i wybranych elementów dynamicznej analizy chodu do

oceny jakości wzorców posturalnych oraz sprawdzenie przy-

datności tych metod dla podejmowania indywidualnych decy-

zji odnośnie do terapii i do oceny wyników rehabilitacji.

Badaniami objęto 30-osobową grupę dzieci w wieku 5-8 lat

z rozwiniętym mózgowym porażeniem. Dzieci te potrafiły sa-

modzielnie utrzymać pozycję stojącą. Były usprawniane zgod-

nie z koncepcją NDT. Zasadniczym elementem badań były

zobiektywizowane, przeprowadzone jednoczasowo pomiary

wzorców postawy tych dzieci, znajdujących się w różnych po-

zycjach: stojąca obunóż, klęk prosty i pozycja siedząca. Pomia-

ry obejmowały ocenę podstawowych parametrów posturome-

trycznych, mierzonych zestawem do fotogrametrycznej oceny

postawy ciała wraz z oprogramowaniem komputerowym, za

pomocą techniki opartej na zjawisku mory projekcyjnej, a tak-

że ocenę rozkładu sił nacisku na płaszczyznę podparcia i za-

chowania się rzutu ciężkości ciała w statyce z wykorzystaniem

platformy tensometrycznej. Po badaniach statycznych przepro-

wadzono ocenę chodu na bieżni ruchomej z wykorzystaniem

ultradźwiękowego systemu pomiarowego.

Autorzy stwierdzili, że u dzieci z mózgowym porażeniem

występują kompensacyjne przemieszczenia poszczególnych

segmentów ciała w płaszczyźnie strzałkowej w postaci charak-

terystycznie rozłożonych anty- i prograwitacyjnych wzorców

posturalnych. Badacze wykryli trzy podstawowe kompensa-

cyjne typy: o lordotycznej sylwetce ciała i symetrycznym roz-

kładzie kompensacyjnym wzorców posturalnych (anty/anty-

grawitacyjny), lordotycznej sylwetce ciała i asymetrycznym

rozkładzie kompensacyjnych wzorców posturalnych (anty/

prograwitacyjny), kifotycznej sylwetce ciała i obustronnym,

symetrycznym rozkładem niedowładów prograwitacyjnych

(pro/prograwitacyjny).

Fizjologiczne zmiany w fibroblastach pod wpływem

ultradźwięków

Physiological effects of ultrasound mist on fibroblast

Lai J., Pittelkow M.R.

„Int. J. Dermatol.”, 2007, 46, 6: 587-593

Proces gojenia się ran jest uzależniony od szeregu mechanizmów

fizjologicznych. Do jednego z nich należy proliferacja fibrobla-

stów, co pozwala uzyskać sprawne i trwałe zasklepienie się ubyt-

ku. W nowoczesnej medycynie fizykalnej stosuje się szereg metod,

które wydają się skutecznie wspomagać ich intensywność. W pra-

cy autorzy dokonali studium literaturowego badań nad wpływem

ultradźwięków na leczenie ran, z uwzględnieniem zmian w fibro-

blastach. Przytaczają oni szereg doświadczeń, z których wynika,

że nadźwiękawianie o zróżnicowanych parametrach (gęstość mo-

cy – 0,5-1 W/cm 2 , częstotliwość – 0,8-3 MHz, czas zabiegu – 1-15

minut) istotnie przyspiesza metabolizm komórkowy w fibrobla-

stach (aktywacja kinazy ERK i JNK oraz czynnika wzrostu KGF

i TGF-Beta 1), co przekłada się na lepszy wynik kliniczny, czyli

szybszy wzrost liczby fibroblastów i gojenie się ran.

OPRAC . DR MED . J AKUB T ARADAJ

REHABILITACJA W PRAKTYCE 3/2007

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: