MK12.TXT

12,01 I zaczal im mowic w przypowiesciach: Pewien czlowiek zalozyl winnice. Otoczyl ja murem, wykopal tlocznie i zbudowal wieze. W koncu oddal ja w dzierzawe rolnikom i wyjechal.
12,02 W odpowiedniej porze poslal do rolnikow sluge, by odebral od nich czesc nalezna z plonow winnicy.
12,03 Ci chwycili go, obili i odeslali z niczym.
12,04 Wtedy poslal do nich drugiego sluge; lecz i tego zranili w glowe i zniewazyli.
12,05 Poslal jeszcze jednego, tego zabili. I poslal wielu innych, z ktorych jednych obili, drugich pozabijali.
12,06 Mial jeszcze jednego, ukochanego syna. Poslal go jako ostatniego do nich, bo sobie mowil: Uszanuja mojego syna.
12,07 Lecz owi rolnicy mowili nawzajem do siebie: to jest dziedzic. Chodzcie, zabijmy go, a dziedzictwo bedzie nasze.
12,08 I chwyciwszy, zabili go i wyrzucili z winnicy.
12,09 Coz uczyni wlasciciel winnicy? Przyjdzie i wytraci rolnikow, a winnice odda innym.
12,10 Nie czytaliscie tych slow w Pismie: Wlasnie ten kamien, ktory odrzucili budujacy, stal sie glowica wegla.
12,11 Pan to sprawil i jest cudem w oczach naszych.
12,12 I starali sie Go ujac, lecz bali sie tlumu. Zrozumieli bowiem, ze przeciw nim powiedzial te przypowiesc. Zostawili wiec Go i odeszli.
12,13 Poslali natomiast do Niego kilku faryzeuszow i zwolennikow Heroda, ktorzy mieli pochwycic Go w mowie.
12,14 Ci przyszli i rzekli do Niego: Nauczycielu, wiemy, ze jestes prawdomowny i na nikim Ci nie zalezy. Bo nie ogladasz sie na osobe ludzka, lecz drogi Bozej w prawdzie nauczasz. Czy wolno placic podatek Cezarowi, czy nie? Mamy placic czy nie placic?
12,15 Lecz On poznal ich oblude i rzekl do nich: Czemu Mnie wystawiacie na probe? Przyniescie Mi denara; chce zobaczyc.
12,16 Przyniesli, a On ich zapytal: Czyj jest ten obraz i napis? Odpowiedzieli Mu: Cezara.
12,17 Wowczas Jezus rzekl do nich: Oddajcie wiec Cezarowi to, co nalezy do Cezara, a Bogu to, co nalezy do Boga. I byli pelni podziwu dla Niego.
12,18 Potem przyszli do Niego saduceusze, ktorzy twierdza, ze nie ma zmartwychwstania, i zagadneli Go w ten sposob:
12,19 Nauczycielu, Mojzesz tak nam przepisal: Jesli umrze czyjs brat i pozostawi zone, a nie zostawi dziecka, niech jego brat wezmie ja za zone i wzbudzi potomstwo swemu bratu.
12,20 Otoz bylo siedmiu braci. Pierwszy wzial zone i umierajac, nie zostawil potomstwa.
12,21 Drugi ja wzial i tez umarl bez potomstwa, tak samo trzeci.
12,22 I siedmiu ich nie zostawilo potomstwa. W koncu po wszystkich umarla ta kobieta.
12,23 Przy zmartwychwstaniu wiec, gdy powstana, ktorego z nich bedzie zona? Bo siedmiu mialo ja za zone.
12,24 Jezus im rzekl: Czyz nie dlatego jestescie w bledzie, ze nie rozumiecie Pisma ani mocy Bozej?
12,25 Gdy bowiem powstana z martwych, nie beda sie ani zenic, ani za maz wychodzic, ale beda jak aniolowie w niebie.
12,26 Co zas dotyczy umarlych, ze zmartwychwstana, czyz nie czytaliscie w ksiedze Mojzesza, tam gdzie mowa "O krzaku", jak Bog powiedzial do niego: Ja jestem Bog Abrahama, Bog Izaaka i Bog Jakuba.
12,27 Nie jest On Bogiem umarlych, lecz zywych. Jestescie w wielkim bledzie.
12,28 Zblizyl sie takze jeden z uczonych w Pismie, ktory im sie przysluchiwal, gdy rozprawiali ze soba. Widzac, ze Jezus dobrze im odpowiedzial, zapytal Go: Ktore jest pierwsze ze wszystkich przykazan?
12,29 Jezus odpowiedzial: Pierwsze jest: Sluchaj, Izraelu, Pan Bog nasz, Pan jest jeden.
12,30 Bedziesz milowal Pana, Boga swego, calym swoim sercem, cala swoja dusza, calym swoim umyslem i cala swoja moca.
12,31 Drugie jest to: Bedziesz milowal swego blizniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania wiekszego od tych.
12,32 Rzekl Mu uczony w Pismie: Bardzo dobrze, Nauczycielu, slusznies powiedzial, bo Jeden jest i nie ma innego procz Niego.
12,33 Milowac Go calym sercem, calym umyslem i cala moca i milowac blizniego jak siebie samego daleko wiecej znaczy niz wszystkie calopalenia i ofiary.
12,34 Jezus widzac, ze rozumnie odpowiedzial, rzekl do niego: Niedaleko jestes od krolestwa Bozego. I nikt juz nie odwazyl sie wiecej Go pytac.
12,35 Nauczajac w swiatyni, Jezus zapytal: Jak moga twierdzic uczeni w Pismie, ze Mesjasz jest Synem Dawida?
12,36 Wszak sam Dawid mowi w Duchu Swietym: Rzekl Pan do Pana mego: Siadz po prawicy mojej, az poloze nieprzyjaciol Twoich pod stopy Twoje.
12,37 Sam Dawid nazywa Go Panem, skadze wiec jest [tylko] jego synem? A wielki tlum chetnie Go sluchal.
12,38 I nauczajac dalej mowil: Strzezcie sie uczonych w Pismie. Z upodobaniem chodza oni w powloczystych szatach, lubia pozdrowienia na rynku,
12,39 pierwsze krzesla w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach.
12,40 Objadaja domy wdow i dla pozoru odprawiaja dlugie modlitwy. Ci tym surowszy dostana wyrok.
12,41 Potem usiadl naprzeciw skarbony i przypatrywal sie, jak tlum wrzucal drobne pieniadze do skarbony. Wielu bogatych wrzucalo wiele.
12,42 Przyszla tez jedna uboga wdowa i wrzucila dwa pieniazki, czyli jeden grosz.
12,43 Wtedy przywolal swoich uczniow i rzekl do nich: Zaprawde, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzucila najwiecej ze wszystkich, ktorzy kladli do skarbony.
12,44 Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywalo; ona zas ze swego niedostatku wrzucila wszystko, co miala, cale swe utrzymanie.