FATE_Psionika.pdf

©Przemysław Kusiakiewicz

Psionika

Zanim zagłębimy się w szczegóły dotyczące mocy umysłu, należałoby rzec nieco więcej o samym postrzeganiu

wszechświata. Informacje tu przedstawione są skierowane do grających. Postacie ze świata gry rozumieją przed-

stawione tu aspekty na swój sposób, zależnie od posiadanej wiedzy i wykształcenia.

Świat Ynevu nie jest ograniczony wyłącznie do swej materialnej postaci. Posiada również duchowe odbicie. Od-

bicie to nazwiemy światem duchowym. W świecie materialnym postrzegamy więc materię nieożywioną, zwie-

rzęta i rośliny, wszelkie istoty żywe a także byty duchowe, które przyoblekły ciało materialne. Widzimy też wi-

zualne efekty używania magicznej energii. O świecie duchowym napiszemy nieco więcej.

Świat duchowy

W świecie duchowym widoczne są odbicia wszystkiego co znajduje się w świecie materialnym. Jeśli w świecie

materialnym widzimy wzgórze i dom, przed którym siedzi człowiek, w świecie duchowym spostrzeżemy odbicia

wzgórza, domu i człowieka.

Natura nieożywiona nie posiada emocji i intelektu. Nie ma więc ciała astralnego i mentalnego. W świecie du-

chowym widzimy więc jedynie odbicia przedmiotów martwych, skał, rzek, piasku, czy gruntu, domów, pojaz-

dów i konstrukcji. Wyglądają one identycznie jak w świecie materialnym, pozbawione są jedynie barwy i spra-

wiają wrażenie wypełnionych mglistą, emanującą słabym, białym blaskiem, substancją.

Przedmioty w których zawarto magię, w świecie duchowym wyglądają nieco inaczej. Poza odbiciem swej mate-

rialnej formy, magiczna energia w nich zaklęta, widoczna jest w formie barwnej otoczki – aury. Aurę przedmio-

tów można badać, znawcy magii są w stanie wydobyć z niej wiele informacji. Między innymi o rodzaju magii w

nich zawartemu, czy też o osobie maga, który przedmiot wykonał.

Przedmioty magiczne raczej nie posiadają ciał astralnego i mentalnego. Chyba, że są to wyjątkowe artefakty,

obdarzone emocjami lub inteligencją.

Żywe istoty posiadają swe odbicia w świecie duchowym. Podobnie jak odbicia materii nieożywionej są one wy-

pełnione mglistą substancją. Odbicia żywych istot okrywa dodatkowo ciało astralne i mentalne, a także przenika

je aura osobista, roztaczana przez duszę istoty. Za chwilę dokładnie opiszemy poszczególne elementy duchowej

formy żywych istot.

Żywe istoty w świecie Ynevu, klasyfikujemy w sposób następujący:

Rośliny – posiadają zalążek duszy i ciało materialne. W świecie duchowym widoczne są ich odbicia i zalążek

duszy, emanujący złocistą poświatę.

Owady – posiadają zalążek duszy i ciało materialne. W świecie duchowym widoczne są ich odbicia i zalążek du-

szy, emanujący złocistą poświatę.

Zwierzęta – posiadają rozwiniętą duszę i ciało materialne. W świecie duchowym ich odbicia są okryte ciałem

astralnym (w pełni ukształtowanym) i ciałem mentalnym (jedynie prymitywną jego formą – delikatną aurą

barw). Spowodowane to jest istnieniem zaledwie dwóch ośrodków mentalnych (ruchu i zmysłów). Szczegółowo

o tym piszemy w rozdziale o Magii Wysokiej. Dusza zwierząt roztacza aurę osobistą, która chroni wszystkie cia-

ła istoty (fizyczne i duchowe) przed pewnymi rodzajami magii.

Ludzie i rasy inteligentne – posiadają dojrzałą duszę i ciało materialne, w pełni wykształcone ciało astralne i doj-

rzałe ciało mentalne, które rozbudza świadomość. W świecie duchowym odbicia takich istot okryte są rozwinię-

tym ciałem astralnym i mentalnym. Aura osobista emanowana przez duszę istoty ochrania wszystkie jej ciała

przed pewnymi rodzajami magii.

©Przemysław Kusiakiewicz

Świat duchowy zamieszkują też istoty nie posiadające ciał fizycznych. Zależnie od stopnia ich rozwoju mogą

posiadać one zarówno ciała astralne jak i mentalne. Mogą mieć również dusze. Widzieć je można jedynie w

świecie duchowym, tam też głównie mogą działać, chyba, że mają moce pozwalające im manifestować się w

świecie fizycznym.

Aura osobista

Teraz kilka słów o aurze. Aurę osobistą posiada każda istota mająca duszę i wykształcone ciało astralne. Zatem

aurą dysponują zwierzęta i rasy inteligentne. Niektóre osoby zdolne są postrzegać ową aurę, która jest niewi-

dzialna w świecie materialnym. Pomocą w spostrzeżeniu aury służy psioniczna dyscyplina, zwana właśnie Wi-

dzeniem Aury.

W świecie duchowym aurę widzimy jako srebrzysty owal otaczający zarys duchowego odbicia istoty fizycznej.

Jej centrum stanowi dusza, jaśniejąca drobina umieszczona wewnątrz duchowego odbicia. Wnętrze aury wypeł-

nione jest delikatną mgłą – duchowym odbiciem życiowej energii istoty.

Postrzegając aurę osobistą, zarys duchowego odbicia zwykle okryty jest cieniem ciała astralnego i mentalnego.

Nie można więc dokładnie umiejscowić źródła aury – duszy. Cień astralny jawi się w ciepłych kolorach, cień

mentalny w kolorach zimnych.

Ciało duchowe

Ciało astralne tworzy się wokół duszy istot żywych, zarówno zwierząt, jak i istot rozumnych, mających świado-

mość. Ciało astralne widoczne jest wyłącznie w świecie duchowym. Postrzegając ciało astralne, zachwycimy się

tysiącami odcieni ciepłych barw. W świecie duchowym ludzkie ciało astralne przybiera formę podobną do du-

chowego odbicia (okrywa je), mieniącą się barwami złota, jasnej żółci, oranżu i karminu. Im intensywniejsze

emocje towarzyszą osobie tym wyraźniejsze wiry kolorów wypełniają zarys ciała astralnego.

W pełni wykształcone ciało mentalne posiadają jedynie świadome, inteligentne istoty, a więc ludzie, elfy, dżen-

nowie i inne rasy, które wykształciły kulturę, język i historię. Ciało mentalne widoczne jest wyłącznie w świecie

duchowym. W tym świecie ludzkie ciało mentalne przybiera formę podobną do duchowego odbicia postaci, na-

kłada się na zarys ciała astralnego, tworząc z nim barwne cienie, osłaniające duchowe odbicie. Postrzegając ciało

mentalne spostrzeżemy setki odcieni błękitów, fioletów zieleni i innych, chłodnych kolorów.

Podsumowanie

Świat duchowy zatem jest przebarwnym odwzorowaniem świata fizycznego. Wypełniają go nie tylko odbicia

duchowe bytów fizycznych, przedmiotów nieożywionych i istot niematerialnych.

Widoczne są w nim przejawy emocji, uczuć i namiętności, które objawiają się w postaci złocisto-czerwonych

pasm mgły tańczącej wokół źródeł emocji. Oprócz zjawisk emocjonalnych świat duchowy wypełnia energia my-

śli, procesów analitycznych, wnioskowania. Wszelkie informacje, które w świecie fizycznym wędrują do mózgu

z pięciu ośrodków mentalnych: ruchu, mowy, woli, zmysłów i wspomnień, w świecie duchowym widoczne są

jako zielono-niebieskie wstęgi i nici wirujące wokół owalu aury.

Jak pisaliśmy wcześniej, w świecie duchowym żyją też samodzielne byty nieposiadające ciała materialnego.

Częstokroć są niebezpieczne, jak na przykład wampiry astralne, niewidzialne w naszym świecie a potrafiące do-

prowadzić do szaleństwa, czy samobójstwa żywe istoty. Zamieszkują go także istoty mentalne, nie tak niebez-

pieczne jak stworzenia astralne, ale kierujące się niepojętą logiką i nie znające uczuć. Także magiczna energia

objawia się w świecie duchowym w postaci opalizujących złotem smug.

Postrzegając świat duchowy, zauważymy odbicie istoty okryte ruchliwym, fioletowym cieniem, przebijającym

raz czerwienią innym razem kolorem indygo. Wokół zakrytego odbicia ujrzymy srebrny owal aury osobistej,

wewnątrz której będą wirować mgliste pasma życiowej energii istoty. Poza owalem aury zauważymy ciepłe ko-

lory mgieł emocji i chłodne barwy pasm świadomości. Zależnie od psychofizycznego stanu istoty barwy będą

czyste i jasne, lub zabrudzone szarością i przygaszone.

©Przemysław Kusiakiewicz

Jednak nie tylko wrażeń estetycznych dostarcza nam widok duchowej formy żywej istoty. Znawcy, mędrcy i

czarodzieje, na podstawie widzianej aury mogą określić, do jakiej rasy należy dana istota, mogą określić jej wiek

i ocenić duszę. Co to oznacza? Osoby takie potrafią określić wydarzenia znaczące, które miały miejsce w jej ży-

ciu, imiona z poprzednich wcieleń i dzieje owych wcieleń. Nie jest to co prawda proste, lecz najwięksi magowie

są w stanie tak dogłębnie zbadać aurę i takie informacje z niej wyciągnąć.

Musimy też pamiętać, że oddziałując na ciało astralne w świecie duchowym, możemy spowodować, że w fi-

zycznym świecie dana osoba zapała ogromnym pożądaniem, nienawiścią, czy obrzydzeniem do obiektu, który

nas interesuje. Oddziałując na ciało mentalne, możemy czytać czyjeś myśli, spowodować czasowy paraliż

wszystkich mięśni ruchowych, oślepić, bądź ogłuszyć żywą istotę, lub też wymazać jej wspomnienia.

Ciało mentalne i astralne pozostanie bezbronne, jeśli umysł nie wykształci odpowiednich mechanizmów obron-

nych. Dopiero umysł psionika jest w stanie owe mechanizmy uruchomić. Ciało mentalne i astralne może być

chronione tarczą duchową. Jak ją stworzyć i podtrzymać – dowiecie się z dalszej części tekstu.

©Przemysław Kusiakiewicz

Teoria psioniki

Myślący umysł dysponuje potężnym źródłem siły, dzięki któremu możemy zapanować nad każda cząstką wła-

snego ciała, możemy wpłynąć na fizyczne zasady wszechświata, bądź na świadomość i wolę innych. Ta siła to

energia umysłu. Jest to świadoma energia, która kryje się w każdym rozumnym umyśle i może się objawić w

szczególnych przypadkach nawet u ludzi nie uczonych z nią obcować. Naukę badającą siły umysłu na Ynevie,

zwiemy psioniką. Psionik opanowuje to źródło energii, szlifuje swą wolę ucząc się dyscyplin psionicznych, po-

rządkuje podświadome procesy i uczy się świadomie na nie wpływać. Umysł psionika tak różni się od umysłu

nieuczonego człowieka, jak brylant od nieobrobionego kwarcu.

Naukę opanowania sił umysłu wypracowali niezależnie od siebie mistrzowie kilku różnych tradycji. Stworzona

przed wiekami na północy kontynentu, w Niare przez mistrzów i praktyków walki Droga Slan – jest najwyższym

kunsztem tej nauki. Za pomocą dyscyplin tej drogi, można zebrać w swym ciele taką moc i zawładnąć całkowi-

cie swą wolą i świadomością, że wydaje się to nadnaturalną mocą – nieledwie boską.

Magowie kyriańscy, tworzący przed tysiącami lat imperium na północy kontynentu, traktowali psionikę jako

podstawowy element w opanowaniu energii magicznych i w tym kierunku doskonalili swoje badania. W efekcie

energię umysłu zamieniali w czystą energię magiczną – w manę. Metody tej nauczają jedynie czarodzieje i to ci,

którzy swą wiedzę oparli na korzeniach kyriańskich.

Na południu Ynevu, na ziemiach pyarrońskich wypracowano odmienny sposób opanowani sił umysłu, który

praktycznie wszyscy mogą sobie przyswoić, dysponując odpowiednimi warunkami. Dzięki temu mogą panować

nad własnym ciałem i w ograniczonym stopniu nad ciałem innych. Ta metoda nie pozwala tworzyć magicznej

energii, ani nie jest tak skuteczna jak Droga Slanów, ale jej zaletą jest prostota i dostępność dla każdego, kto

choć w minimalnym stopniu odpowiada wymaganiom.

Inne inteligentne rasy, takie jak elfy, krasnoludy, aquirowie czy amundowie nie znają tej sztuki umysłu. Jedynie

dżennowie wypracowali swoją szkołę doskonalenia umysłu.

Do swej dyspozycji postacie będą miały trzy drogi (wyżej opisane) i kilka tradycji w obrębie każdej. Więcej in-

formacji o poszczególnych tradycjach zamieszczamy już przy charakterystyce dyscyplin. Dla porządku wymie-

nimy tylko, że Sposób Pyarroński ma tradycje: Pyarrońską, Północną, Gorvicką i Dżadyjską. Droga Slan ma tra-

dycję: Niarejską, Tiadlańską i Enosuke. Metoda Kyriańska ma tradycje: Torońską, Dorańską i Białej Loży.

Psionika – zasady szczegółowe

Teraz przedstawimy Wam zasady zdobywania umiejętności psionicznych, zasady

stosowania wyuczonych dyscyplin i sposoby obrony przed wpływem sił energii umysłu.

+6 Legendarny

+5 Znakomity

+4 Wspaniały

+3 Bardzo dobry

+2 Dobry

+1 Niezły

0 Przeciętny

-1 Mierny

-2 Słaby

-3 Bardzo Słaby

-4 Fatalny

Umiejętności psioniczne, bez względu na szkołę, czy tradycje, należą do typu

umiejętności trudnych (więcej szczegółów w rozdziale prezentującym umiejętności).

Dla przypomnienia:

- wydając jeden wolny poziom umiejętności, nabywasz wybraną umiejętność na

poziomie przeciętnym (+0) , wydając kolejny poziom, możesz albo nabyć no-

wą umiejętność, albo podwyższyć już posiadaną o jeden poziom w górę (np.

umiejętność niezłą (+1) na umiejętność dobrą (+2) )

- umiejętności trudne nabywasz na poziomie miernym(-1) , a nie na poziomie

przeciętnym(+0) , jak pozostałe umiejętności, ta zasada ma zastosowanie do

wszystkich umiejętności psionicznych

- pamiętaj o zasadzie równowagi, zawsze musisz mieć o jedną umiejętność więcej na niższym poziomie

(podczas tworzenia postaci obowiązuje ta zasada przy każdej fazie!)

Jeden bohater może opanować tylko jedną szkołę psioniczną. Zależnie od reprezentowanego archetypu będzie

to tradycja wybrana ze Sposobu Pyarrońskiego, Drogi Slan lub Metody Kyriańskiej.

Kiedy już Twoja postać nabędzie umiejętności psionicznych, od poziomu zaawansowania w sztuce umysłu bę-

dzie zależała jej efektywność. Mówiąc prościej, im wyższy poziom biegłości, tym częściej i z większą mocą po-

stać może używać znanych jej dyscyplin.

Na karcie postaci znajdziesz miejsce, gdzie należy wpisać posiadane umiejętności. Tam oczywiście zanotujesz

szkołę i tradycję psioniczną znaną Twojej postaci. Zwróć uwagę, że masz na karcie wyodrębnione miejsce spe-

cjalnie dla psioniki.

Obok miejsca na nazwę szkoły widnieje 7 (siedem) kwadratów, bardzo podobnie jak w przypadku oznaczenia

mocy aspektu. Tak też działa nasza mechanika. Każdorazowe użycie znanych Ci dyscyplin, powoduje zaznacze-

nie wolnego kwadratu. To ile wolnych kwadratów pozostawisz na swojej karcie, zależy od poziomu umiejętno-

ści. Podobnie liczba znanych Ci dyscyplin, zależy od wybranej szkoły i od poziomu biegłości. Wyboru dyscy-

plin dokonujesz sam, albo za porozumiem z prowadzącym grę.

Liczba znanych dyscyplin

poziom FATE energia (kwadraty)

S.Pyarronski Droga Slan

Metoda Kyr

przeciętny +0 1

niezły +1

dobry +2

b.dobry +3

wspaniały +4

znakomity +5

legendarny +6

Dla przykładu:

Ingmar jest łowcą z północy. Wyuczył się Sposobu Pyarrońskiego w Erigow, reprezentuje więc Tradycję Północ-

ną. Opanował umiejętności psioniczne na dobrym (+2) poziomie. Gracz prowadzący Ingmara zaznacza więc na

swej karcie:

Sposób Pyaroński – Tradycja Pyarrońska □□□■■■■

W chwili gdy Ingmar raz użyje wybraną dyscyplinę, gracz zaznacza na karcie jeden wolny kwadrat:

Sposób Pyaroński – Tradycja Pyarrońska □□□■■■■

Identycznie zaznaczamy każdorazowe wykorzystanie mocy aspektu. Aspekty jednak „odnawiamy” wydając na

to Punkty Losu. W przypadku sztuk psionicznych sprawa wygląda inaczej. Zobaczmy niżej.

Odnawianie energii umysłu.

Zwykle by odnowić energię umysłu (w mechanice – odznaczyć zaznaczone wcześniej kwadraty), wystarczy

ośmiogodzinny sen . W przypadku krótszego wypoczynku – MG podejmuje ostateczną decyzję.

Inną formą odnowy energii umysłu jest medytacja . Gdy postać dysponuje wolnym czasem, może poświęcić go-

dzinę na medytację, wtedy jej zasoby energii odnowią się całkowicie.

Jeszcze inna metoda, to forsowanie organizmu. W efekcie powoduje odznaczenie jednego kwadratu, natomiast

wyczerpanie fizyczne jest dość znaczne. W mechanice gry pozbawia postać jednego poziomu (Draśnięty) z Ta-

beli Kondycji Postaci (szczegóły – rozdział Prowadzenie Gry), do czasu aż bohater się nie wyśpi.

Mamy więc trzy sposoby przywracania energii umysłu: sen. medytacja i forsowanie organizmu.

To – iloma dyscyplinami będzie dysponować nasza postać, określa szkoła i poziom jej biegłości (porównaj tabe-

la wyżej).

Ingmar znając dobrze (+2) Sposób Pyarroński, może poznać maksymalnie 5 dostępnych dyscyplin. Gracz wybie-

ra więc spośród tradycji Pyarrońskiej: Przywołanie wspomnień, Tarcza duchowa, Myślomowa, Wyostrzenie

zmysłów i Telekineza.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: