10.Filipian.pdf

William Barclay

LIST DO FILIPIAN

Pozna 2002

Tłumaczył: Paweł Kuciski

Wydanie poprzednie ukazało si nakładem

Wydawnictwa „Słowo Prawdy” w 1984 r.

Redakcja: Adam Ciorga

Przy studiowaniu Listu do Filipian jeste.my w szcz.liwym poło/eniu

co do jednego – praktycznie nie wystpuj1 tu problemy natury krytycznej,

poniewa/ /aden z uznanych krytyków Nowego Testamentu nigdy nie

w1tpił w autentyczno.7 tego Listu. Bez dyskusji i trudu wyszukiwania

dowodów mo/emy przyj17 List do Filipian jako niew1tpliwie autentyczne

i oryginalne dzieło apostoła Pawła.

Kiedy Paweł wybierał miejsce dla swej pracy i głoszenia Ewangelii,

wyboru tego dokonywał okiem stratega. Zawsze było to miejsce wa/ne

nie tylko samo w sobie, ale stanowi1ce te/ kluczowy punkt całego obsza-

ru. Czsto podkre.lano, /e a/ do dnia dzisiejszego wiele z tych miejsc,

które wybrał wtedy Paweł na o.rodki ewangelizacji s1 wci1/ wa/nymi

o.rodkami ekonomicznymi i wzłami komunikacyjnymi.

Takim te/ miejscem okazało si miasto Filippi. Przynajmniej z trzech

wa/nych powodów godne było wyró/nienia.

Po pierwsze: w jego okolicy znajdowały si kopalnie złota i srebra,

czynne ju/ za czasów Fenicjan. Prawda, /e chocia/ w czasach ery chrze-

.cijaskiej zasoby kruszców ju/ si wyczerpały, to jednak uczyniły one z

Filippi wielki o.rodek handlowy .wiata staro/ytnego.

Po drugie: samo miasto zostało zało/one przez Filipa, ojca Aleksandra

Macedoskiego i jego te/ imi nosiło. Zbudowano je na miejscu zwanym

Krenides, co znaczy studnie lub fontanny. A i samo Krenides było te/

staro/ytnym miastem. Filip zało/ył Filippi z konkretnego powodu. Nie

było bardziej strategicznego punktu w całej Europie. Wznosił si tu ła-

cuch wzgórz dziel1cy Europ od Azji, Wschód od Zachodu. W rejonie

Filippi obni/a si on w w1wóz dogodny do przej.cia. Filippi kontrolowało

drog z Europy do Azji wła.nie dlatego, poniewa/ musiała ona przecho-

dzi7 przez ten w1wóz. W roku 368 p. Chr. Filip zało/ył miasto Filippi,

aby mie7 pod kontrol1 drog ze wschodu na zachód. I z tego te/ powodu

jedna z wielkich, rozstrzygaj1cych bitew staro/ytno.ci rozegrała si,

znacznie pó@niej, pod Filippii. To wła.nie tam Antoniusz pokonał Brutusa

i Kasjusza, co zadecydowało o całej przyszło.ci Cesarstwa Rzymskiego.

Po trzecie: niedługo po tym, Filippi doszło do godno.ci Kolonii

Rzymskiej. Kolonie te były zdumiewaj1cymi instytucjami. Nie stanowiły

kolonii w sensie odległych placówek cywilizacyjnych, poło/onych w nie-

zbadanych cz.ciach .wiata. Sw1 karier zaczynały jako wa/ne o.rodki

wojskowe. Zwyczajem rzymskim wysyłano do nich grupy weteranów,

którym po zakoczeniu słu/by nadano obywatelstwo rzymskie i osiedlano

w takich strategicznych o.rodkach komunikacyjnych. Na ogół grupy te

składały si z 300 weteranów, z /onami i dzie7mi. Kolonie stawały si

zasadniczymi w złami wielkiego rzymskiego systemu drogowego. Drogi

tak budowano, aby posiłki wojskowe mogły by7 szybko przerzucane z

jednej kolonii do drugiej. Miały one utrzymywa7 pokój i kontrolowa7

strategiczne punkty rozległego Cesarstwa Rzymskiego.

Pocz1tkowo tworzono je w Italii. Wkrótce, w miar wzrostu Cesar-

stwa, rozprzestrzeniły si one na całym jego terytorium. Jak widzieli.my,

ich pierwotne znaczenie było wojskowe. Pó@niej jednak tytuł Kolonii

Rzymskiej nadawały władze ka/demu miastu, które nale/ało uhonorowa7

i nagrodzi7 za wiern1 słu/b.

Kolonie te miały jednak charakterystyczn1 cech. Gdzie tylko si

znajdowały, były małymi fragmentami Rzymu, a duma z rzymskiego

obywatelstwa stanowiła ich dominuj1c1 cech1. Mówiono tam po łacinie i

ubierano si na wzór rzymski. Przestrzegano rzymskich obyczajów. Wy-

socy urzdnicy nosili rzymskie tytuły i obowi1zywały te same uroczysto-

.ci co w Rzymie. Gdziekolwiek znajdowały si te Kolonie, były one upar-

cie i niezachwianie rzymskie. Nie marzyły nawet nigdy, aby zasymilowa7

si z narodami, w.ród których zostały zało/one. Były cz.ciami Rzymu,

jego miniatur1 i o tym nigdy nie zapominały. Mo/emy słysze7 o rzym-

skiej dumie bij1cej ze słów oskar/enia przeciw Pawłowi i Sylasowi w

Dziejach Apostolskich 20,20.21: „Ci ludzie s1 Dydami i zakłócaj1 spokój

w naszym mie.cie, głosz1c obyczaje, których nie wolno nam, jako Rzy-

mianom, przyjmowa7 ani zachowywa7”. „Jeste.cie koloni1 niebios”, pisał

Paweł do zboru w Filippi.

Tak jak rzymski kolonista nigdy nie zapomniał w /adnych warunkach,

/e jest Rzymianinem, tak i chrze.cijanom zboru w Filippi nie wolno było

w /adnej społeczno.ci zapomina7, /e s1 chrze.cijanami. Nigdzie ludzie

nie byli bardziej dumni ze swego rzymskiego obywatelstwa jak w tych

koloniach. I tak1 koloni1 było miasto Filippi.

Po raz pierwszy Paweł przybył do Filippi około roku 52, podczas swej

drugiej podró/y misyjnej, przynaglony wizj1 człowieka z Macedonii,

który wzywał go o przybycie i pomoc. Paweł wyruszył okrtem z Troady

w Azji Mniejszej (Dz 16,11). Wyl1dował w Neapolu w Europie, a stamt1d

skierował si do Filippi.

Opowie.7 o pobycie Pawła w tym mie.cie zawieraj1 Dzieje Apostol-

skie, rozdział 16. A jest to opowie.7 interesuj1ca. Nie ma /adnego roz-

działu w Nowym Testamencie, który by lepiej pokazywał uniwersalno.7

przyci1gaj1cej siły Chrystusa.

Rozdział ten skupia sw1 uwag na trzech osobach: na Lidii, sprzedaw-

czyni purpury; obł1kanej młodej niewolnicy, u/ywanej przez jej panów do

wró/enia i rzymskiego dozorcy wiziennego. Jest to niezwykły przekrój

społeczestwa staro/ytnego. Te trzy osoby reprezentowały ró/ne narodo-

wo.ci. Lidia była Azjatk1, a jej imi nie bd1ce zapewne w ogóle wła-

snym imieniem, mogło po prostu znaczy7: „pani z Lidii”. Młoda niewol-

nica była pochodzenia greckiego. Dozorca wizienia był Rzymianinem.

Całe Cesarstwo dawało swych przedstawicieli do Ko.cioła Chrze.cija-

skiego.

Te trzy osoby pochodziły nie tylko z trzech ró/nych narodowo.ci, ale

i z trzech ró/nych warstw społecznych. Lidia handlarka purpury, jednego

z najkosztowniejszych towarów .wiata staro/ytnego była, jakby to mo/na

powiedzie7, potentatem kupieckim. Młoda niewolnica, nale/1c do war-

stwy niewolniczej, w oczach prawa nie stanowiła w ogóle osoby, a jedy-

nie robocze narzdzie. Dozorca wizienny był obywatelem rzymskim,

członkiem silnej, rzymskiej warstwy .redniej, z której wywodziła si cała

administracja pastwowa.

Te trzy osoby reprezentowały gór, dół i .rodek ówczesnego społe-

czestwa. W /adnym innym rozdziale Biblii nie pokazano tak dobrze

wszechobejmuj1cej wiary, któr1 przyniósł ludziom Jezus Chrystus.

Paweł musiał opu.ci7 Filippi po fali prze.ladowa i bezprawnym

uwizieniu. Prze.ladowania te niejako odziedziczyli po nim chrze.cijanie

w Filippi. Paweł mówi im, /e mieli udział w jego wizach i w jego obro-

nie Ewangelii (1,7). Ka/e im nie ba7 si przeciwników, gdy/ przechodz1

to, co i on przeszedł i co obecnie cierpi (1,28-30).

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: