04.Jan_2.pdf

William Barclay

EWANGELIA

WEDŁUG

W. JANA

Tom II (Rozdziały 8–21)

Pozna 2002

Tłumaczyli:

Krzysztof Bednarczyk, Daniel Trusiewicz, Grzegorz Bednarczyk

Wydanie poprzednie ukazało si* nakładem

Wydawnictwa „Słowo Prawdy” w 1987 r.

Redakcja: Adam Ciorga

Prawie wszystkie staro5ytne r*kopisy nie zawieraj6 tego urywka

Ewangelii. Widzimy w nim, 5e Faryzeusze i uczeni w Pi9mie szukali pre-

tekstu do oskar5enia Jezusa i zdyskredytowania Go. Wydawało si* im, 5e

teraz wzi*li Go ju5 na rogi dylematu bez wyj9cia. Utartym zwyczajem

przynoszono wszelkie trudno9ci prawne do rozstrzygni*cia do rabinów. W

takim charakterze te5 anga5uj6 Jezusa do problemu kobiety przyłapanej

na cudzołóstwie. W 9wietle Zakonu 5ydowskiego cudzołóstwo było bar-

dzo powa5nym przest*pstwem. Jak mawiali rabini „Raczej niech Izraelita

umrze zanim popełni bałwochwalstwo, morderstwo, lub cudzołóstwo.”

Cudzołóstwo nale5ało do jednego z trzech najpowa5niejszych grzechów

karanych 9mierci6, chocia5 samo wykonanie kary 9mierci było ró5ne. W

czyli 3 Moj5eszowej czytamy, 5e człowiek, który

popełnia cudzołóstwo z 5on6 swego bliBniego, ma ponie9C 9mierC, on i

kobieta (20,10), ale nie podaje rodzaju kary 9mierci. Natomiast w 5 Moj-

5eszowej 22,13-24 w wypadku cudzołóstwa za9lubionej dziewczyny, ma-

j6 byC wyprowadzeni poza bramy miasta „i ukamienowani na 9mierC, ona

i m*5czyzna, który j6 uwiódł.” Natomiast zbiór praw 5ydowskich zwany

Miszna postanawia, 5e m*5czyzna powinien w takim wypadku ponie9C

9mierC przez uduszenie sznurem, a dziewczyna powinna byC ukamieno-

wana. Z tego punktu widzenia Faryzeusze i uczeni w Pi9mie mieli zupełn6

słuszno9C, 5e kobieta przez nich przyprowadzona podlegała karze 9mierci

przez ukamienowanie.

Natomiast dylemat w który pragn*li uwikłaC Jezusa polegał na tym, 5e

gdyby powiedział, jak proponowali, nakazuj6c ukamienowanie, Jezus

straciliby reputacj*, jak6 wyrobił sobie przez swoje miłosierdzie i współ-

czucie i nie mógłby ju5 wi*cej byC nazywany przyjacielem grzeszników, a

do tego jeszcze popadłby w kolizj* z prawem rzymskim, które zabraniało

Gydom wykonywania wyroków 9mierci. Gdyby natomiast orzekł wypusz-

czenie jej bez kary, oskar5ono by Go o nakłanianie do łamania Prawa

Moj5eszowego, oraz wr*cz zach*cania ludzi do cudzołóstwa. W tak6 pu-

łapk* pragn*li Gydzi wci6gn6C Jezusa. On jednak potrafił skierowaC ich

podst*pny atak przeciwko nim samym.

Pocz6tkowo Jezus pochylił si* i pisał palcem po ziemi. Mogły byC

cztery powody dla których tak czynił:

1. Mógł chcieC zyskaC na czasie, aby nie daC si* zmusiC do podj*cia

pochopnej decyzji. Mógł w tym czasie zwróciC si* do Boga o rad* i po-

moc.

Se-

eley‘ego. Pisze on, 5e Jezus przytłoczony był przemo5nym uczuciem

wstydu. Nie chciał spojrzeC w oczy ani tłumowi, ani oskar5ycielom, ani

tym bardziej kobiecie. Dlatego wła9nie schylił si*, aby ukryC sw6 twarz i

zacz6ł pisaC palcem po ziemi. I jest to zaiste mo5liwe, 5e bezwstydny,

po56dliwy wyraz twarzy uczonych w Pi9mie i faryzeuszy, zimne okru-

ciestwo w ich oczach, nachalna ciekawo9C tłumu, wszystkie razem spra-

wiły, 5e serce Jezusa ogarni*te było niezmiernym 5alem i politowaniem

tak, 5e wolał ukryC swój wzrok.

4. Niezwykle ciekawe przypuszczenia nasuwaj6 si* przy czytaniu

póBniejszych r*kopisów. R*kopis ormiaski tłumaczy odno9ny urywek

nast*puj6co: „A On, schyliwszy sw6 głow*, pisał swym palcem po ziemi

wyjawiaj6c ich grzechy. I widzieli wiele swych grzechów na kamieniach.”

Sugeruje wi*c owo tłumaczenie, 5e Jezus wypisywał w prochu pokrywa-

j6cym kamienie grzechy oskar5ycieli tej5e kobiety. I rzeczywi9cie mo5e

to tłumaczenie byC bliskie, prawdy. Warto zauwa5yC, 5e regularnym grec-

kim słowem na pisanie jest

Ale w tek9cie u5yto słowa

co brzmi jak spisywanie wykazu czyich9 przest*pstw, lub pisanie

oskar5enia, gdy5 słowo

mo5e równie5 oznaczaC przeciwko. Tak w

ksi*dze Hioba czytamy:

co w innych prze-

Dlate-

go jest zupełnie mo5liwe, 5e Jezus stawiał tych zarozumiałych sadystów

przed wykazem ich własnych grzechów.

Jakkolwiek było, uczeni w Pi9mie i faryzeusze nie przestawali nalegaC

na Jezusa, domagaj6c si* odpowiedzi. I rzeczywi9cie j6 otrzymali. Jezus

powiedział nast*puj6c6 my9l: „Dobrze wi*c, ukamienujcie j6! Ale niech

ten z was, który jest bez grzechu rzuci pierwszy na ni6 kamie!” Mo5liwe

te5, 5e wyraz bez

(Job 13,26

) oznaczał równie5 „bezgrzesz-

nych po56da”. Wówczas Jego słowa oznaczałyby; „Dobrze, ukamienuj-

cie j6, ale tylko wówczas, je9li nigdy nie po56dali9cie popełnienia tego

samego grzechu!” Wówczas nastała cisza i oskar5yciele powoli wycofali

si*.

(

Pozostał tylko Jezus i ta kobieta. Jak pisał Augustyn, pozostały tylko

n*dza (

). „Czy nikt z nich ci* nie po-

2. Niektóre r*kopisy dodaj6: „...jak gdyby ich nie słyszał”. Mo5e w

ten sposób pragn6ł Jezus zmusiC faryzeuszy do powtórzenia swoich zarzu-

tów, w nadziei, 5e powtarzanie u9wiadomi im okruciestwo i sadyzm

kieruj6ce ich post*powaniem?

3. Ciekawe przypuszczenie znajdujemy w ksi65ce

kładach brzmi:

). W greckim tek9cie wyst*puje tu wła9nie słowo

) i miłosierdzie (

t*pił?” – pyta Jezu. „Nie, nikt.” odpowiedziała. „A wi*c równie5 nie b*d*

w tej chwili ciebie s6dził. IdB, aby znaleBC nowy pocz6tek w twoim 5yciu.

Nie grzesz wi*cej!”

W rozwa5anym urywku znajdujemy dwa szczegóły na9wietlaj6ce po-

staw* uczonych w Pi9mie i faryzeuszy:

1. Odnajdujemy ich poj*cie władzy, autorytetu. Byli oni w tamtych

czasach znawcami prawa, oficjalnymi prawnikami, dlatego do nich zwra-

cano si* o rozstrzygni*cie problemów. W ich poj*ciu władza była po to;

aby krytykowaC, cenzurowaC i pot*piaC. Nigdy nie przyszło im do głowy,

5e władza i autorytet powinny byC oparte na współczuciu, a jej celem

powinno byC odzyskanie przest*pcy, czy grzesznika dla Boga. Swoje za-

danie rozumieli jako otrzymanie prawa postawienia si* ponad innymi w

roli ponurych nadzorców, wypatruj6cych najmniejsze potkni*cia, czy

odchylenia od Zakonu i ferowania bezlitosnych wyroków i kar. Nie po-

my9leli nigdy o roli lecz6cego tych, którzy czyni6 Ble.

Do dzi9 jeszcze wielu jest takich, którzy swoj6 władz* pojmuj6 jako

prawo pot*piania i obowi6zek karania. S6dz6, 5e władza została im nada-

na, aby stali si* stró5uj6cymi psami wytresowanymi do rozszarpania

grzeszników na kawałki. Ale ka5dy prawdziwy autorytet opiera si* na

współczuciu. Kiedy Whitefield zobaczył, jak prowadzono skazaca na

galery zawołał: „To jestem ja, gdyby nie łaska Boga!”

Pierwszym zadaniem władzy jest próbowaC zrozumieC sił* pokusy,

która pchn*ła grzesznika do grzechu, przez któr6 został zwiedziony w

okoliczno9ciach, w których grzech stał si* tak bardzo atrakcyjny! Nikt nie

mo5e wydaC o drugim człowieku s6du, dopóki nie próbuje przynajmniej

zrozumieC przez co przeszedł ten drugi człowiek. Drugim obowi6zkiem

władzy jest usiłowanie odzyskania człowieka czyni6cego zło. Władza

zainteresowana samym tylko karaniem przest*pcy jest zła. Taka władza,

która przez swoje post*powanie wtr6ca winnego w rozpacz, lub poha-

bienie nie spełnia swego zadania. Nie jest zadaniem władzy przep*dzenie

grzesznika z „porz6dnego towarzystwa”, a tym bardziej zniszczenie go, a

raczej uczynienie z niego dobrego człowieka.

Człowiek obdarzony władz6 powinien byC podobny do m6drego leka-

rza, którego głównym pragnieniem jest leczyC człowieka.

2. Wydarzenie to wyraBnie i bezlito9nie obna5a prawdziwe podej9cie

uczonych w Pi9mie i faryzeuszy do ludzi. W ogóle nie dostrzegali w tej

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: