Kompleksowe produktywne utrzymanie zakładów przemysłowych TPM(1).pdf

PRACA MAGISTERSKA

KOMPLEKSOWE PRODUKTYWNE UTRZYMANIE

ZAKŁADÓW PRZEMYSŁOWYCH

(TPM)

Spis treści

strona

WPROWADZENIE

PRZEGLĄD LITERATURY

I. Podstawowe definicje ………………………………………………………………………….2

1.1. Utrzymanie……………………………………………………..……………….…….........2-4

1.2. Określenia związane z obiektem…………………………………..………………….………4

1.3. Właściwości obiektów………………………………………………….…………………..4-5

1.4. Awarie i zdarzenia…………………………………………………………………..……...5-6

1.5. Uszkodzenia i stany………………………………………………….……..………..……..6-8

1.6. Czynności utrzymania……………………………………………………..……..…..…...8-11

1.7. Wyrażenia określające czas………………………………...……………………………..9-11

1.8. Wspomaganie utrzymania i narzędzia…………………………………………..……….….11

1.9. Wskaźniki ekonomiczne i techniczne………………………………………………...…11-12

II. Kompleksowe Produktywne Utrzymanie Zakładów Przemysłowych – TPM ……….....13

2.1. Koncepcja ciągłego doskonalenia – Kaizen (5S)…………………………..……………….14

2.2. Filar I – Indywidualne utrzymanie, (Jishu Hozen)……...….…………….……...……15-16

2.3. Filar II – Kobetsu Kaizen…...……………...……………………....……………….…16-19

2.4. Filar III – Planowane utrzymanie…………………………………….……………....…20-21

2.5. Filar IV – Zarządzanie jakością…………………………………….…………......…….21-26

2.6. Filar V – Szkolenia i trening………………………………..……………………………..26

2.7. Filar VI – Kaizen w biurze………………………………………………………………...26

2.8. Filar VII – Zarządzanie bezpieczeństwem pracy i ochroną środowiska………...……...26-30

CZĘŚĆ PRAKTYCZNA

III. Cel i zakres pracy ……………………………………………………………….……….…31

IV. Techniki tworzenia stron internetowych ………………………………..…………….31-35

V. Podsumowanie ……………………………………………………………………………..36

LITERATURA

Wprowadzenie

W dobie wysokiej konkurencyjności rynku innowacje stanowią rdzeń nowoczesnych

strategii wzrostu gospodarczego, rozwoju firm oraz kształtowania dobrobytu narodów.

Obecnie wszystkie przedsiębiorstwa, nawet te najmniejsze, znajdują się pod silną presją

innowacji, często jednocześnie w wielu dziedzinach. Skuteczność przedsiębiorców w tym

zakresie zależy w dużej mierze od ich kompetencji, umiejętności zarządzania oraz przyjętych

strategii [1]. Dzięki wdrażaniu innowacji technologicznych, procesowych i organizacyjnych,

możliwe jest obniżenie kosztów produkcji, podniesienie jakości produkowanych wyrobów

oraz zwiększenie wpływów z eksportu [2]. Jednocześnie w postrzeganiu innowacji i procesu

innowacyjnego odchodzimy od pojedynczego zdarzenia, na rzecz kompleksu zjawisk i zdarzeń

tworzących nowe produkty, wzorce, technologie i usługi [1].

W ostatnich latach można zauważyć znaczący wzrost poszukiwań przez przedsiębiorstwa

nowych czynników sukcesu w odniesieniu zaostrzającej się walki konkurencyjnej. Konkurencja

działająca coraz bardziej bezwzględnie oraz agresywnie spowodowała, że walka o większą

efektywność organizacji jest dziś koniecznością, a nie wyborem. W związku z wejściem Polski

do Unii Europejskiej stało się jasne, że krajowa gospodarka musi się dopasować do wymagań

rynku unijnego, gdzie jakość jest jednym z głównych kryteriów oceny produktów i usług firmy,

czynnikiem decydującym o jej sukcesie rynkowym [3]. Polskie przedsiębiorstwa w coraz

większym stopniu wykorzystują zarówno nowoczesne wyposażenie w zakresie technologii

informacyjnych, jak i specjalistyczną wiedzę, niezbędną w procesie innowacyjnym. Wydaje się

jednak, że stopień w jakim działania te wpływają na implementowanie innowacji, które stałyby

się motorem rozwoju przedsiębiorstw, a przez to stworzyłyby warunki dla zwiększenia

konkurencyjności jest niewystarczający. Pomimo, że większość polskich firm dysponuje

sprzętem komputerowym, zaś około 70% z nich posiada dostęp do Internetu, możliwości

działania w światowej sieci nie są wykorzystywane. Polscy menedżerowie w wielu przypadkach

nie wiedzą w jaki sposób efektywnie wykorzystywać możliwości jakie daje informatyzacja

i e-gospodarka. Tym samym ograniczają się do działania na dotychczasowych rynkach oferując

na nich te same, niezmienione produkty i usługi. Mówiąc krótko – nie są innowacyjni [4].

Należy również podkreślić, że technologia choć jest czynnikiem mającym znaczący

wpływ na rozwój organizacji, nie jest jednak jedyną zmienną decydującą o jej sukcesie.

Można np. mieć najbardziej zawansowane technologie, ale jeśli ludzie nie wiedzą, jak się nimi

prawidłowo posługiwać czy jak je konserwować, stają się kosztem i obciążeniem, zamiast

czystym zyskiem. Obecnie kiedy technologie są dostępne wszędzie, to przede wszystkim ludzie

i jakość ich pracy stanowią ważny czynnik decydujący o stopniu ich wykorzystania.

Aby osiągnąć trwały sukces w dziedzinie wydajności pracy, firmy muszą stosować planowane,

długoterminowe strategie [5].

I. Terminologia utrzymania EN 13306.

1.1. Utrzymanie.

Połączenie wszystkich technicznych, organizacyjnych i zarządczych działań w czasie

cyklu życia obiektu, mających na celu zachowanie lub przywrócenie go do stanu, w którym

będzie on mógł być używany do wypełnienia wymaganej funkcji, (podział procesu utrzymania

ilustruje rysunek 1.1) [4].

Rys.1.1. Podział procesu utrzymania.

a) Utrzymanie awaryjne: Jest podejściem, które było powszechne przed II Wojną Światową.

Przejawia się w podejmowaniu napraw lub wymian obiektów, ale dopiero po wystąpieniu

ich uszkodzenia. Takie podejście może być stosowane wtedy gdy awaria obiektu nie ma dużego

wpływu na przebieg procesu produkcyjnego i powoduje niewielkie straty. W odniesieniu

do obiektów nienaprawialnych stosowanie tej zasady jest oczywiste i nie mające alternatywy.

Kierownictwo przedsiębiorstwa orientuje się tu przede wszystkim na produkt i produkcję,

uznając naprawy za działalność pomocniczą, nie dającą się zaplanować, której koszt

wyznaczany jest wskaźnikowo. Jeżeli ciągłość procesu produkcyjnego jest zagrożona, zapewnia

się odpowiednie rezerwy i łatwość ich uruchomienia.

b) Utrzymanie zapobiegawcze (1951): Jest to podejście mające na celu zmniejszenie

prawdopodobieństwa wystąpienia awarii lub zużycia funkcjonującego obiektu (wykonywane

w ustalonym czasie lub według określonych kryteriów).

- Planowane: utrzymanie zapobiegawcze, wykonywane zgodnie z zaplanowanym terminem

lub po wykonaniu określonego zakresu używania obiektu.

- Ustalone: utrzymanie zapobiegawcze, wykonywane według ustalonego czasu lub licznikowego

przebiegu pracy, lecz bez wcześniejszego badania stanu obiektu.

- Oparte na stanie technicznym: utrzymanie zapobiegawcze, wykonywane po wcześniejszym

sprawdzeniu i/lub monitorowaniu parametrów. Monitorowanie parametrów i działania może

być ciągłe lub wykonywane w określonym harmonogramem momencie.

- Prognozowane: jest przeprowadzane na podstawie analizy zmian ważnych parametrów

określających zużycie obiektu.

c) Utrzymanie korekcyjne (1957): jest wykonywane po wykryciu uszkodzenia, a jego celem

jest doprowadzenie obiektu do stanu, w którym będzie mógł realizować wymagane funkcje.

- Odłożone na później: utrzymanie korekcyjne, które nie jest wykonywane bezpośrednio

po wykryciu uszkodzenia lecz w późniejszym okresie – zgodnie z ustalonymi zasadami.

- Wymagane od zaraz: wykonywane bez opóźnienia, bezpośrednio po ujawnieniu uszkodzenia

w celu uniknięcia negatywnych skutków.

d) Utrzymanie zdalne: prowadzone bez fizycznego kontaktu personelu z obiektem.

e) Utrzymanie w pracy: wykonywane podczas pracy obiektu.

f) Utrzymanie na stanowisku pracy: wykonywane w miejscu pracy obiektu.

g) Utrzymanie operatorskie: wykonywane przez użytkownika lub operatora.

- Zarządzanie utrzymaniem:

Wszystkie czynności zarządzania, które determinują cele utrzymania takie jak: strategie

i odpowiedzialność oraz narzędzia i wdrożenia, takie jak: planowanie utrzymania, kierowanie

nim, jaki i kontrola, ulepszenie metod organizacji wraz z uwzględnieniem ekonomiki działania.

- Cele utrzymania:

Cele związane i akceptowane dla działalności utrzymania. Mogą one obejmować

przykładowo takie czynniki jak: dyspozycyjność obiektu, redukcję kosztów, jakość

wytwarzanych wyrobów, ochronę środowiska, bezpieczeństwo.

- Strategia utrzymania:

Zastosowane działania menażerskie dla osiągnięcia celu utrzymania.

- Plan utrzymania:

Uporządkowany zestaw działań, procedury środki oraz czas wymagany dla prowadzenia

czynności utrzymania.

- Wymagane funkcje:

Funkcje lub ich kombinacje wymagane dla zrealizowania utrzymania obiektu.

- Nieuszkadzalność: Zbiorcze określenie, które jest stosowane do opisu dyspozycyjności obiektu

oraz czynników na to wpływających, a więc takich jak: niezawodność, łatwość utrzymania

oraz zdolność wsparcia. Jest określeniem używanym jedynie dla ogólnego opisania cech obiektu.

Nie jest miernikiem ekonomicznym.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: