Śpiączka – długotrwała utrata przytomności, spowodowana jest uszkodzeniami pourazowymi mózgu, udarami, guzami, ropniami mózgu, zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych, cukrzycą, mocznicą i marskością wątroby; śpiączka występuje również w chorobach zakaźnych (dur brzuszny i dur plamisty), czasem spowodowana jest też zatruciami związanymi z działalnością depresyjną (alkohol, tabletki).
Śpiączka cukrzycowa – diagnostyka powikłań zaburzeń gospodarki węglowodanowej, w zaburzeniach ostrych badania laboratoryjne maja zasadnicze znaczenie, do podstawowych badań należy oznaczenie glukozy, ocena stanu równowagi wodno-elektrolitowej, wykrycie glukozy i związków ketonowych w moczu; w tej śpiączce konieczne jest intensywne nawadnianie.
Śpiączka hipoglikemiczna – następuje w wyniku zmniejszenia stężenia glukozy we krwi poniżej 2,2 mmol/litr lub w surowicy krwi poniżej 2,5 mmol/litr, jest wyrazem hipoglikemii, wówczas dochodzi do niedotlenienia mózgu, przyczyny to długotrwałe głodzenie, nadmiar wydzielania insuliny, niedobór hormonów, niektóre choroby wątroby.
Śpiączka wątrobowa – jej przyczyny są złożone, mogą one wynikać z oddziaływania czynników toksycznych, jest to m.in. zwiększenie stężenia NH3 we krwi i w płynie mózgowo-rdzeniowym.
Śpiączka mocznicowa (mocznica) – zespół objawów klinicznych i zaburzeń biochemicznych w wyniku niewydolności nerek; główne objawy to postępujące osłabienie, chudnięcie, senność, wymioty, bezmocz; następstwem jest samozatrucie niewydalonymi produktami przemiany materii; mocznica jest najczęściej spowodowana chorobą miąższu nerek, może powstać w skutek utraty dużej ilości płynu, krwotok mechaniczny zatrzymuje odpływ moczu.
Śpiączka afrykańska – przenoszona na człowieka przez much tse tse, przebiega w dwóch fazach – pierwsza to gorączka, dochodzi również do powiększenia się węzłów chłonnych wątroby i śledziony; druga to zajęcie ośrodkowego układu nerwowego.
agasozynek