Greene Liz - Saturn.pdf - astrologia - redsnejk

SATURN - Nowe spojrzenie na przeklętą planetę

Liz Greene

Wstęp

Zakończenie baśni o Pięknej i Bestii, w którym brzydka, nieokrzesana i przerażająca Bestia

zmienia się w przystojnego księcia i żeni z bohaterką, wydaje nam się słuszne, właściwe i

jakby skądś znajome. To charakterystyczne wrażenie słuszności bierze się stąd, że materiał, z

którego zbudowane są mity i legendy, jest symbolicznym przedstawieniem wartości

istniejących w zbiorowej nieświadomości gatunku ludzkiego. Te pozornie niewinne opowieści

mają w sobie coś znajomego i ogromnie pociągającego. Pod zewnętrzną warstwą złożoną z

różniących się od siebie, uwarunkowanych kulturowo szczegółów odnajdujemy zawsze takie

same, proste wątki i postacie, baśnie obrazują bowiem psychiczne doświadczenia człowieka,

zasadniczy szkielet naszego życia wewnętrznego. Wszędzie napotykamy tego samego

bohatera, piękną księżniczkę, głupiego olbrzyma i ukryty pod ziemią skarb; zawsze też

przekonujemy się na koniec, że Bestia jest mrocznym obliczem pięknego księcia.

Powyższy dualizm jest oczywistym paradoksem życia, bez zastrzeżeń akceptowanym w

baśniach czy mitach, a także w innych przedstawieniach symbolicznych, na przykład o

tematyce religijnej; wydaje się jednak, że jego zrozumienie nie zdołało w najmniejszym nawet

stopniu przeniknąć do współczesnej astrologii. Nadal uważamy, że istnieją planety do końca

złe i bez reszty dobre i nawet jeśli dopuszczamy pewną niejednoznaczność tej interpretacji, to

pozwalamy, by między czerń a biel wśliznęła się jedynie odrobina szarości. Większość

tradycyjnych interpretacji kosmogramu urodzeniowego jest płaska i dwuwymiarowa. Można

również zaobserwować tendencję do interpretowania horoskopów według etycznych

standardów naszego społeczeństwa, co prowadzi do mówienia o uczciwych i nieuczciwych

kosmogramach, moralnych i niemoralnych aspektach oraz pozytywnych i negatywnych

zachowaniach. Wciąż przyjmujemy postawę „albo-albo" wobec wszelkich czynników

astrologicznych. Carl Gustav Jung napisał kiedyś, że przed pojawieniem się chrześcijaństwa

zło nie było tak bardzo złe i można chyba stwierdzić, że chrystianizując astrologię utraciliśmy

wiele subtelnych paradoksów tego bogatego systemu. Najbardziej oczernianym spośród

astrologicznych symboli jest Saturn. Bez trudu rozpoznajemy w nim oblicze Bestii, lecz często

zapominamy o jego alternatywnej stronie - twarzy pięknego księcia; a jednak bez

którejkolwiek z nich nie jesteśmy w stanie odczytać pełnego znaczenia tego symbolu, przez co

jego interpretacja pozostaje płaska i dwuwymiarowa.

Saturn reprezentuje pewien proces wewnętrzny, a także rodzaj i jakość doświadczenia. Nie

oznacza wyłącznie cierpień, ograniczeń i dyscypliny; jest symbolem naturalnych procesów

zachodzących w psychice każdego człowieka, które pozwalają nam spożytkować

doświadczenie cierpienia, ograniczeń i dyscypliny na rzecz osiągnięcia większego celu czy

pełni. Stan pełni jest tożsamy z archetypem Jaźni. Nie jest to doskonałość złożona z samych

„dobrych" aspektów ludzkiej natury, lecz właśnie pełnia, w której każda cecha znajduje swoje

miejsce w harmonijnym połączeniu z całością. Archetyp Jaźni leży u podstaw większości

religii na całym świecie; odnajdujemy go także w folklorze i baśniach wszystkich kultur na

przestrzeni wieków. Zasadniczo pozostaje on niezmienny, choć w miarę ewolucji człowieka

przybiera różne formy. Zachodzące w świadomości procesy, symbolizowane przez Saturna,

dotyczą właśnie indywidualnego doświadczenia wewnętrznej pełni. Saturn ukazuje nam

edukacyjną wartość cierpienia oraz różnicę między wartościami zewnętrznymi - to znaczy

tymi, które przejmujemy od innych - a wewnętrznymi, czyli tymi, które wywodzą się z naszej

psychiki i do których docieramy żmudnym wysiłkiem. Twarz Bestii jest niezbywalnym

elementem tego procesu, gdyż, jak mówi baśń, dopiero wtedy, gdy ktoś pokocha Bestię dla

niej samej, może się ona wyzwolić spod złego uroku i przemienić w księcia.

Tradycyjna astrologia uznaje Saturna za planetę maleficzną. Nawet lista jego zalet wygląda

dość przygnębiająco - samokontrola, takt, skąpstwo, ostrożność - a wady są szczególnie

nieprzyjemne, wyrażają się bowiem przez uczucie, które nazywamy lękiem. Saturn

pozbawiony jest blasku planet zewnętrznych czy ludzkiego wymiaru planet osobistych.

Powszechnie uważa się, że brakuje mu poczucia humoru. Mówi się, że przynosi ograniczenia,

frustrację, ciężką pracę i wyrzeczenia, a nawet jego jaśniejszą stronę zazwyczaj kojarzy się z

mądrością i samodyscypliną człowieka pochłoniętego przyziemnymi sprawami, którego oburza

sama myśl o tym, że można śmiać się z życia. Pozycja Saturna w domu i w znaku wyznacza

obszary stłumienia ekspresji, na których człowiek najpewniej będzie się czuł sfrustrowany i

natrafi na trudności. W wielu przypadkach Saturn wydaje się korelować z bolesnymi

sytuacjami, które pozornie nie są związane z żadną naszą słabością ani wadą, lecz po prostu

„zdarzają się nam", przez co ta planeta zyskała tytuł „Pana Karmy". Ta dość przygnębiająca

etykietka mocno przywarła do Saturna, choć już najstarsze przekazy utrzymują, że jest on

Strażnikiem Progu, klucznikiem przy bramie i że to właśnie dzięki niemu możemy w końcu

zrozumieć siebie, a tym samym osiągnąć pełnię wolności.

Frustrujące doświadczenia związane z Saturnem są rzecz jasna konieczne z powodu swej

psychicznej i praktycznej wartości edukacyjnej. Niezależnie od tego czy posłużymy się

terminologią psychologiczną, czy też ezoteryczną, podstawowe fakty pozostają te same: ludzie

zyskują wolną wolę jedynie przez poznawanie siebie, a nie odważają się poznać siebie, dopóki

nie zmusi ich do tego cierpienie i nie będą mieli innego wyboru. Choć zapewne niewielu

astrologów nazwałoby Saturna wesołym kompanem, wszyscy, aczkolwiek niechętnie, uznają

konieczność przejścia przez saturnowe doświadczenia. Trudniej jest zauważyć radość, jaką

tego typu doświadczenia mogą nieść. Uważamy za masochistę tego, kto znajduje radość w

cierpieniu; Saturn jednak nie każe się nam upajać bólem, lecz poczuć euforię wewnętrznego

wyzwolenia. Rzadko się to dostrzega, bo niewielu ludzi doświadczyło owej euforii.

Każdemu z nas przynajmniej raz w życiu przydarzyła się seria opóźnień, rozczarowań i lęków.

Tego typu doświadczenia zwykle zbiegają się w czasie z silnym wpływem Saturna, ale prawie

nikt nie potrafi odpowiedzieć na pytanie, jaki jest ich sens i jak można przekształcić je w

możliwości. Z reguły wszyscy radzą wówczas cierpliwość i samokontrolę. Zazwyczaj

słyszymy, że taka seria wydarzeń jest dziełem czystego przypadku, z czego zupełnie nic

konstruktywnego nie wynika. Inne, równie bezużyteczne wyjaśnienie mówi, że ponieważ tego

typu doświadczenia reprezentują naszą karmę, zakończenie jakiegoś działania czy cyklu

rozpoczętego w którejś z wcześniejszych inkarnacji, to należy przetrwać okres rozczarowań,

zacisnąć zęby, nic nie robić, zachować wiarę i tym sposobem spłacić swoje długi oraz odnaleźć

ścieżkę prowadzącą w kierunku światła. Nawet ci astrologowie, którzy przyznają rozwijającej

się ludzkiej jednostce pewien margines wolności działania, rzadko potrafią doradzić cokolwiek

oprócz cierpliwości, spokoju oraz pozytywnego nastawienia. A może w gruncie rzeczy Saturn

domaga się od nas i od naszej psychiki, byśmy, jak Parsifal na widok Graala w zaczarowanym

zamku, spróbowali zapytać: dlaczego? Niewykluczone, że każde opóźnienie, rozczarowanie

czy lęk pozwala uzyskać lepszy wgląd w tajemne mechanizmy działania psychiki i że

doświadczenia te krok po kroku mogą nauczyć nas odczytywać znaczenie własnego życia.

W psychice człowieka zachodzi wiele procesów, których nie jesteśmy świadomi i nie dotyczy

to jedynie stłumionych emocji. Poziom, którym zajmował się Freud, jest zaledwie obrzeżem

świata nieświadomości. Człowiek nieustannie stwarza swój świat generując wzorce myślowe,

które następnie zostają odzwierciedlone przez rzeczywistość. Twórcza moc psychiki w

tajemniczy sposób przyciąga do naszego życia właśnie takie, a nie inne doświadczenia i choć

nie do końca rozumiemy czynnik synchronizacji, który sprawia, ze świat wewnętrzny i

zewnętrzny odzwierciedlają się wzajemnie, wiemy, że ta zasada sprawdza się w życiu każdego

z nas. Wystarczy bliżej przyjrzeć się ludziom przechodzącym proces samorozwoju, by

zauważyć, że zewnętrzne okoliczności ich życia zawsze zmieniają się w ślad za przemianami

wewnętrznymi. Człowiek nie stwarza tych okoliczności świadomie; źródłem dynamicznej

energii kryjącej się za rozwojem jednostki jest wyższa jaźń, totalna psychika. Jeśli nie

będziemy rozszerzać własnej świadomości, tak by zrozumieć naturę procesów rozwojowych i

aktywnie z nimi współdziałać, to pozostaniemy tylko pionkami w rękach losu, pozbawionymi

jakiejkolwiek kontroli nad własnym przeznaczeniem. Wolność można zdobyć jedynie przez

samopoznanie, które pozwala zrozumieć wartość każdego doświadczenia dla rozwoju jaźni.

Nic nie stanowi lepszego bodźca do tego rodzaju przemyśleń niż frustracja, dar Saturna.

Większość z nas nie dotarła jeszcze do poziomu, na którym wola wyrażona myślą może

sterować ruchem cząsteczek materii. Zazwyczaj żarliwie zaprzecza się istnieniu takich zjawisk

czy nawet ludzi, którzy dotarli do tego punktu ewolucji. Czasami ich udziałem staje się ten

wątpliwy zaszczyt, iż traktowani są nie jak nauczyciele manifestujący potencjał, który istnieje

w nas wszystkich, lecz jak dziwolągi, którym religie naszego świata przypisują ryzykowną

misję usprawiedliwiania przed Bogiem ludzkich grzechów. Większość ludzi dostrzega to, co

stworzyli mentalnie, dopiero wówczas, gdy przeobrazi się to w fizyczną rzeczywistość i wróci

do nich pośrednimi kanałami, najczęściej w formie spowodowanych przez inną osobę sytuacji,

szczęśliwych trafów, przypisywanych bystrości świadomego intelektu lub też choroby lub

wypadku, za które można obwinie zbieg okoliczności, pecha, bakterie albo niewłaściwą dietę.

Wszystkie tego typu wydarzenia są kanałami, przez które przychodzą do nas saturnowe

doświadczenia, zaś ulubionym środkiem przekazu tej planety jest samotność. Z reguły też

znosimy owe sytuacje o wiele gorzej, niż to konieczne i tylko w bardzo niewielkim stopniu

poznajemy ich prawdziwą wartość wewnętrzną. Uczymy się z nich jedynie ostrożności i

praktycyzmu. Chociaż desperacko pragniemy wierzyć, że jesteśmy wolni, najbardziej ze

wszystkiego nie lubimy przyjmować odpowiedzialności za własne postępowanie i własny los;

a jeśli już godzimy się na tę odpowiedzialność, zazwyczaj nadajemy jej ciemne zabarwienie i

nazywamy grzechem, co jest równie bezużyteczną postawą.

Samo pragnienie, by problem zniknął i zrozumienie powierzchownych powodów, dla których

się pojawił, nie wystarcza, by się go pozbyć, zwłaszcza gdy prawdziwą przyczyną jego

powstania jest dążenie psychiki do ustanowienia pełniejszej wewnętrznej równowagi.

Nieświadomość ludzka zawsze dąży do pełni i integracji i wykorzystuje w działaniu wszelkie

kanały, jakich dostarcza jej świadomość. Prawdziwe cierpienie zaczyna się wtedy, gdy

świadome koncepcje tego, co słuszne czy właściwe, wchodzą w bezpośredni konflikt ze

ścieżką, którą człowiek podąża nieświadomie; zazwyczaj pojawia się wówczas dojmujący

wewnętrzny ból wynikający z poczucia jałowości i bezcelowości. Wielu ludzi walczy w ten

sposób ze sobą i niezależnie od świadomych pragnień w ostatniej chwili robią coś, co obraca w

gruzy ich marzenia, zanim zdążą zaowocować. Poczucie winy i lęk, często towarzyszące tego

rodzaju destruktywności, to jeden z aspektów ekspresji Saturna. Zazwyczaj pod przykrywką

tych uczuć można odnaleźć nieświadome dążenie do innego celu w życiu, ścieżkę rozwoju

mądrzejszą i bardziej znaczącą od tej, którą człowiek obrał świadomie. Na zewnątrz jednak

widoczna jest tylko destrukcja, często uważana za zło i utożsamiana z zewnętrzną energią czy

też istotą nazywaną Szatanem. Rzecz jasna Szatan, ze swymi kopytami i rogami Kozła-

Koziorożca, jest bardzo bliskim krewnym Saturna. Konflikt między świadomością i

nieświadomością, światłem i mrokiem nie jest z natury ani dobry, ani zły; jest konieczny do

rozwoju, prowadzi bowiem do poszerzenia i integracji świadomości. Dualizm, jaki człowiek

odkrywa w sobie poza progiem świadomości, zwykle bardzo go niepokoi, bo łatwo

zapominamy, że wszystko, co znajduje się w świetle, rzuca mroczny cień. Bóg i Szatan czy

istnieją obiektywnie, czy też nie, w każdym razie istnieją jako impulsy we wnętrzu ludzkiej

psychiki, choć nie są tym, czym się wydają na pierwszy rzut oka.

Nie ma łatwej oraz szybkiej metody zaprzyjaźnienia się z Saturnem. Pod wieloma względami

temu właśnie celowi podporządkowana była starodawna sztuka alchemii; podstawową

substancję alchemiczną, z której potencjalnie można było otrzymać złoto, nazywano Saturnem

i uważano, że tą substancją jest także sam alchemik. Współczesna psychologia, coraz bliższa

ścieżce alchemików, również próbuje zaprzyjaźnić się z Saturnem, choć nadaje mu inne

imiona. Przy odrobinie wytrwałości i wysiłku możemy otrzymać złoto, a gdy już rozwiniemy

w sobie wystarczającą subtelność, by zrozumieć ironię Saturna, może przekonamy się, że

mimo wszystko nie jest on pozbawiony poczucia humoru.

1. Saturn w znakach i domach wodnych

Z tradycyjną interpretacją Saturna w domach i znakach można zapoznać się w wielu

podręcznikach. Niektóre z nich mają bardziej psychologiczną orientację niż inne, większość

jednak koncentruje się na ograniczeniach i opóźnieniach, jakie ta planeta wywołuje na planie

materialnym i w świecie zdarzeń. Z pewnością jest to pełnoprawna metoda interpretacji, nie

można bowiem zaprzeczyć, że wpływ Saturna zbiega się z przeszkodami i zaburzeniami w

materialnej i emocjonalnej sferze życia. Wiele źródeł analizuje również aspektowe wpływy

Saturna; są one dobrze udokumentowane przez obserwacje, doświadczenia i tradycję. Można

więc uznać, że zewnętrzne formy ekspresji tej planety są wystarczająco dobrze opisane, a w

niedalekiej przyszłości zostaną uzupełnione o nowe spostrzeżenia dotyczące midpunktow,

harmoniki oraz astrologii medycznej; nas jednak przede wszystkim interesuje ich wewnętrzne

znaczenie.

Oczywiście żadna interpretacja Saturna oparta na położeniu w znaku, domu czy aspektach nie

może być kompletna, należy bowiem dokonać syntezy wszystkich tych elementów ze sobą, a

także z kombinacją wpływów Słońca, Księżyca oraz ascendentu, które odnoszą się do

świadomej ekspresji człowieka, jego instynktownych czy nieświadomych reakcji oraz

wzorców behawioralnych. Te trzy czynniki w połączeniu z Saturnem tworzą

charakterologiczny kręgosłup kosmogramu urodzeniowego, zwięźle określając czego człowiek

chce (Słońce), czego potrzebuje (Księżyc), styl w jakim to osiąga (ascendent) oraz to coś w

jego wnętrzu, co sprawia, że albo odnosi porażkę, albo czuje rozczarowanie, gdy już zaspokoi

swoje pragnienia (Saturn). Jest to oczywiście wielkie uproszczenie, bo można by napisać całe

tomy tylko o znanym nam znaczeniu Księżyca; jednak owa kombinacja czterech czynników - a

każda trójca musi zostać zintegrowana przez czwarty czynnik, jest to prawo zarówno

psychologiczne, jak i ezoteryczne - pozwala nam uzyskać wgląd w istotę indywidualnej walki

o poszerzenie świadomości, opisanej przez każdy kosmogram urodzeniowy. Nie ma horoskopu

bez Saturna, choćby najbardziej wyniesionego i najwspanialej aspektowanego i nie ma życia

bez zmagań.

Doktryny ezoteryczne uczą nas, że plan fizyczny jest planem skutków, ostatnim i najbardziej

gęstym z całej serii coraz subtelniejszych stanów świadomości. Wielu ludzi wyobraża sobie, że

te plany ulokowane są gdzieś w przestrzeni, chociaż nigdy nie przedstawiano ich w ten sposób;

odnoszą się one do stanów istnienia lub też świadomości, a nie do konkretnego miejsca i

wszystkie istnieją jednocześnie, przez cały czas, na wszystkich płaszczyznach i we wszystkich

punktach przestrzeni. Dla racjonalnego, zorientowanego jednokierunkowo intelektu ta

koncepcja jest trudna do zrozumienia, opiera się bowiem na paradoksie, toteż należy ją

postrzegać przez intuicję, która potrafi pogodzić ze sobą przeciwstawne pojęcia oraz ujrzeć je

jako jedną całość. Nie ma sprzeczności między ezoteryczną koncepcją wielopłaszczyznowej

świadomości, a odkryciami psychologii, choć każda z tych dziedzin wiedzy posługuje się

innym zestawem pojęć. Dla człowieka, który podąża ścieżką wiary, bardziej odpowiedni jest

język nauk ezoterycznych, pełen odniesień do duszy, duchowości oraz oświecenia; z kolei ten,

kto wybiera ścieżkę rozwoju intelektualnego, łatwiej zaakceptuje kategorie świadomości i

nieświadomości, stłumienia, doznań szczytowych oraz pełnej, zintegrowanej jaźni, nie zaś

Monady. Nie jest ważne, którego zestawu pojęć będziemy używać, by zrozumieć rozwój

ludzkiej istoty. Świat ciała fizycznego, uczuciowości, umysłu i intuicji to zasadniczo to samo

co płaszczyzny: fizyczna, astralna, mentalna i duchowa.

Aby jakiekolwiek wydarzenie czy sytuacja mogło zaistnieć na planie fizycznym, musi zostać

poprzedzone przez myśl, wprawione przez nią w ruch oraz naładowane emocją. Dopiero wtedy

przejawia się w postaci działania. Te trzy etapy doświadczenia wyznaczaj ą j ego sens w relacji

do całości. Odczytanie tego sensu jest funkcją intuicji. Świat uczuć leży tuż pod powierzchnią

świata zdarzeń; właśnie o nim mówią wodne znaki i domy. Plan astralny symbolizuje „życie

pragnień", uczuciowość ludzkości, a ciało astralne, inaczej mówiąc: natura emocjonalna

pojedynczego człowieka, często jest światem przyczyn kryjących się za wszystkim, co spotyka

go w zewnętrznym świecie. Jednakże większość ludzi nie uświadamia sobie potencjału

własnych uczuć, szczególnie w obecnych czasach, gdy większy nacisk kładzie się na

zewnętrzne formy zachowania niż na jakość pragnień. Jeśli coś nie jest przyjęte w otoczeniu,

człowiek przekonuje siebie samego, że wcale nie chce tego zrobić; w rezultacie siła jego uczuć

wzrasta, gdyż zostają one zepchnięte pod powierzchnię, w obszar nieświadomości i z tej

pozycji zmuszają go do działania, przyciągając pewne niezrozumiałe dla niego choroby czy

wzorce behawioralne, które mogą go ranić i które na pozór wywodzą się z jakiegoś

zewnętrznego źródła. Energia psychiki, podobnie jak energia fizyczna, jest niezniszczalna; w

gruncie rzeczy jest to ta sama energia i jeśli zwykły kanał jej ekspresji zostanie zablokowany,

skieruje się w inny. Saturn w domach i znakach wodnych symbolizuje blokady na poziomie

Greene Liz - Saturn.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: