Szymanska.Malgorzata.pdf

(471 KB) Pobierz
194733331 UNPDF
Mgr Małgorzata Szymańska
Biblioteka Główna Uniwersytetu Szczecińskiego
Inteligencja emocjonalna w budowaniu zespołu w bibliotece
(na przykładzie oddziału opracowania)
Emotional intelligence in building a team in a library
(on the basis of the processing department)
The notion of emotional intelligence was popularised in the mid-1990s.
While it seems obvious that competencies related to emotional intelligence are
necessary in case of a librarian who works with a reader, for librarians who
create databases far from the library users emotional intelligence does not
appear essential. Apparently, in order to produce precise information on
collected documents, only erudition and knowledge acquisition skills are
required. With rapid development of science and flood of information, it is not
possible to have one librarian of genius fulfil that task. This can only be
undertaken by a cooperative, efficiently communicating and very open team,
and its work should result in evidently consistent and adequate information for
the library users that meets their needs. The article gives a consideration
(basing on my own experience) to the fact what role emotional intelligence may
play in building a team and its work in compilation departments of libraries.
The starting point is not only popular studies on EI, among others by D.
Goleman, but mainly the so-called EI ability model. The research that has been
done so far does not confirm that emotional intelligence affects professional
success so considerably, and empirical evidence is too scarce to specify the
significance of EI in the practice of management.
Key words: emotional intelligence, library, processing department, building a
team, team management
Inteligencja emocjonalna
Pojęcie inteligencji emocjonalnej zrobiło zawrotną karierę w latach 90.
ubiegłego stulecia dzięki popularyzatorskim książkom Daniela Golemana.
Autor bestseleru przekonywał swoich czytelników, że jakże pożądany i
oczekiwany przez zachodnie społeczeństwa sukces, mogą osiągnąć nie
dysponując zbyt wysokim poziomem inteligencji, lecz rozwijając i trenując
inteligencję emocjonalną. Zdaniem Magdaleny Śmiei i Jarosława
Orzechowskiego koncepcja inteligencji emocjonalnej odpowiadała na
współczesne potrzeby ludzkie i była wyrazem buntu wobec dominującej
inteligencji ogólnej oraz oferowała „utopijną wizję społeczeństwa
pozaklasowego nieobciążonego biologicznym dziedzictwem” 1 .
Pierwsze prace nad inteligencją emocjonalną powstały w latach 60.
ubiegłego wieku, obecnie wyróżnia się trzy modele IE:
model zdolnościowy Johna Mayera, Petera Saloveya i Davida Caruso wg,
których IE, to „umiejętności właściwej percepcji, oceny i wyrażania
emocji, umiejętności dostępu do uczuć, zdolności ich generowania w
momentach, gdy mogą wspomóc myślenie, umiejętności rozumienia
emocji i zrozumienia wiedzy emocjonalnej, oraz umiejętności regulowania
emocji tak, by wspomagać rozwój emocjonalny i intelektualny” 2 . Na
poziom IE składają się cztery podstawowe wymiary, które mierzy
najbardziej popularny test MSCEIT oparty na tym modelu teoretycznym, są
to następujące klasy zdolności: percepcja i wyrażanie emocji (trafne
odczytywanie emocji, które wiąże się z wrażliwością na fałszowanie ich, i
na tej podstawie przewidywanie zachowań oraz umiejętne wyciąganie
wniosków); asymilacja emocji (czyli ich wpływ na myślenie, twórczość i
rozwiązywanie problemów); rozumienie emocji (znajomość występowania
po sobie sekwencji emocji oraz emocjonalnego znaczenia sytuacji i
ludzkich zachowań); zarządzanie emocjami (świadoma regulacja emocji w
celu promowania rozwoju emocjonalnego i intelektualnego);
oraz dwa modele tzw. mieszane:
Daniela Golemana, którego model wyróżnia dwa aspekty kompetencji
związanych z własną osobą: samoświadomość emocjonalną (czyli lepsze
rozpoznawanie i nazywanie swoich emocji, rozumienie przyczyn uczuć
oraz rozpoznawanie różnic między uczuciami i działaniami) i
samoregulację (panowanie nad emocjami i ich produktywne
1 M. Śmieja, J. Orzechowski: Wprowadzenie. W: Inteligencja emocjonalna: fakty, mity, kontrowersje. Red. M.
Śmieja, J. Orzechowski. Inteligencja emocjonalna : fakty, mity, kontrowersje. Warszawa 2008, s.12.
2 M, Śmieja, J. Orzechowski: Inteligencja emocjonalna : fakty, mity kontrowersje. W: Inteligencja emocjonalna :
fakty, mity, kontrowersje. Red. M. Śmieja, J. Orzechowski. Warszawa 2008, s. 19.
wykorzystanie), oraz kompetencje związane z innymi: świadomość
społeczną (zdolność patrzenie z punktu widzenia innej osoby, empatię i
wrażliwość na uczucia innych, zdolność słuchania,) i zarządzanie
relacjami 3 . Inteligencja emocjonalna w tym modelu obejmuje takie talenty
jak „zdolność motywacji i wytrwałość w dążeniu do celu mimo
niepowodzeń, umiejętność panowania nad popędami i odłożenia na później
ich zaspokojenia, regulowania nastroju i niepoddawania się zmartwieniom
upośledzającym zdolność myślenia, wczuwania się w nastroje innych osób
i optymistycznego patrzenia w przyszłość” 4 ;
Reuvena Bar-Ona, który zdefiniował IE jako „zespół powiązanych ze sobą
emocjonalnych i społecznych kompetencji, zdolności i cech
determinujących efektywne wyrażanie siebie, rozumienie innych ludzi i
relacje z nimi, a także radzenie sobie z codziennym życiem” 5 . Osoby
inteligentne emocjonalnie są świadome, znają własne siły i słabości,
konstruktywnie wyrażają uczucia i myśli, potrafią rozpoznawać emocje,
potrzeby i uczucia innych oraz tworzyć satysfakcjonujące związki. Przede
wszystkim kierują własnymi emocjami w korzystny dla siebie sposób, co
objawia się w ich optymizmie, automotywacji i optymistycznym
nastawieniu.
Trzy ważne dla życia jednostki funkcje emocji to funkcja informacyjna,
funkcja energetyzująca i funkcja komunikacyjna 6 . Funkcja informacyjna ma
ogromne znaczenie dla formułowania ocen i podejmowania decyzji, bowiem
nie decyduje o nich tylko chłodna kalkulacja i rozważania za czy przeciw, to
emocje mają ostateczny wpływ na przyjętą postawę, podjętą decyzję
dostarczając jednostce sygnałów, co do znaczenia dla niej odbieranych
bodźców i wydarzeń. Sygnały, informacje o istotności bodźców są
jednoznaczne i szybkie, może mieć to szczególne znaczenie, kiedy decyzję
należy podjąć natychmiast np. w sytuacji zagrożenia.
Funkcja energetyzująca oznacza działanie emocji jako mobilizacji do
działania – brak emocji równoznaczny byłby z apatią i niezdolnością do czynu.
3 D. Goleman: Inteligencja emocjonalna. Poznań 1997, s. 436.
4 D. Goleman: Inteligencja emocjonalna. Poznań 1997, s. 67.
5 M. Śmieja, J. Orzechowski: Inteligencja emocjonalna : fakty, mity kontrowersje. W: Inteligencja emocjonalna :
fakty, mity, kontrowersje. Red. M. Śmieja, J. Orzechowski. Warszawa 2008, s. 12.
6 A. Matczak: Do czego może być potrzebne pojęcie inteligencji emocjonalnej? W: Inteligencja emocjonalna :
fakty, mity, kontrowersje. Red. M. Śmieja, J. Orzechowski. Warszawa 2008, s. 46.
Funkcja komunikacyjna emocji polega na tym, że informują one
otoczenie społeczne o potrzebach i stanach jednostki, co przekłada się na
współpracę, porozumienie uruchomienie adekwatnych emocji 7 . Wymienione
realizacje powyższych trzech funkcji są realizacjami pozytywnymi. Emocje
mogą prowadzić też do negatywnych skutków, czyli mają charakter
dysfunkcjonalny: zamiast być źródłem wiedzy mogą prowadzić do
subiektywnych zniekształceń informacji i deformować oceny, bądź prowadzić
do nieodebrania informacji z powodu zaabsorbowania innymi bodźcami o
charakterze afektywnym. Zaś pobudzenie emocjonalne po przekroczeniu
poziomu optymalnego, zamiast być czynnikiem mobilizującym pogarsza, a
nawet dezorganizuje funkcjonowanie. Aby opisane funkcje emocji zostały
efektywnie zrealizowane potrzebne są trzy umiejętności tj.:
1. „umiejętność konfrontowania subiektywnych doznań z obiektywną
rzeczywistością co pozwala na wykorzystanie niesionych przez emocje
informacji bez ich subiektywnego zniekształcenia;
2. umiejętność regulowania poziomu pobudzenia, która pozwala
człowiekowi na optymalne mobilizowanie się do działania (...);
3. umiejętność kontrolowanego wyrażania emocji, która pozwala
jednostce komunikować otoczeniu swe potrzeby i doznania bez
nadmiernego odsłaniania się przed innymi oraz bez sprawiania
przykrości i narażania na szwank wzajemnych relacji” 8 .
Wynika z tego, że każdy z nas różni się kompetencjami w stosowaniu
powyższych umiejętności, czyli w efekcie mamy różną możliwość regulowania
poprzez nie własnych emocji.
Psychologowie wyróżniają „maksymalny” i typowy” poziom
wykonywania zadań umysłowych – za pierwszy odpowiadają umiejętności
składające się na inteligencję, drugi poziom, zawsze niższy, powodowany jest
funkcjonowaniem w większości sytuacji. Funkcjonowanie w danej sytuacji jest
też determinowane przez emocje przeżywane w kontekście indywidualnym (i
przekładające się na motywację, tolerancję na frustracje i zadaniowy sposób
radzenia sobie ze stresem) oraz w kontekście społecznym (co uwidacznia się w
7 A. Matczak: Do czego może być potrzebne pojęcie inteligencji emocjonalnej? W: Inteligencja emocjonalna :
fakty, mity, kontrowersje. Red. M. Śmieja, J. Orzechowski. Warszawa 2008, s. 48.
8 A. Matczak: Do czego może być potrzebne pojęcie inteligencji emocjonalnej? W: Inteligencja emocjonalna :
fakty, mity, kontrowersje. Red. M. Śmieja, J. Orzechowski. Warszawa 2008, s. 49.
harmonijnym funkcjonowaniu łączącym optymalnie asertywność i
niezależność z umiejętnością współpracy, odpowiedzialnością i wrażliwością
społeczną). W tym rozumieniu inteligencja emocjonalna wyznacza jak blisko
jednostka zbliża się do wykorzystania swoich maksymalnych możliwości
określonych przez jej inteligencję poznawczą.
Efektem wykorzystywania inteligencji emocjonalnej (rozpatrywanej
jako zdolność do przetwarzania informacji emocjonalnych) jest wiedza
emocjonalna, czyli wiedza o znaczeniu bodźców i wydarzeń; wiedza o samym
sobie – o swoich potrzebach; wiedza o przejawach emocji, ich źródle i
dynamice przebiegu 9 . Ten ostatni wymieniony element wiedzy o emocjach ma
charakter metawiedzy i pozwala na przewidywanie cudzych i własnych reakcji
emocjonalnych na określone sytuacje i ich zmiany. Pociąga to za sobą
możliwość przygotowania się emocjonalnego do pewnych zdarzeń, unikania
negatywnych stanów emocjonalnych a osiąganiu pozytywnych. Dotyczyć to
może sytuacji, w których chcemy być, czy osób, które chcemy spotkać czy
unikać. Wiedza ta może być wykorzystana w celu osiągnięcia optymalnego
pobudzenia emocjonalnego do wykonania zadania (wyższego dla zadań
łatwiejszych niż dla pobudzenia sprzyjającego zadaniom trudnym) 10 .
Zależności odkryte przez psychologów 11 , jednostka inteligentna emocjonalnie
odkrywa w swoim indywidualnym wymiarze i wykorzystuje na własny użytek
nie tylko dopasowując rodzaj zadań do tego, co właśnie w tej chwili czuje, ale
nawet, co niewątpliwie trudniejsze, potrafi wprawić się w stany emocjonalne
najkorzystniejsze do zadania, które chce lub musi wykonać.
Idea inteligencji emocjonalnej została pochłonięta przez świat biznesu
jako ów niedoceniany czynnik, który może bardzo wydajnie usprawnić
zarządzania i podnieść konkurencyjność firm. Pojawiły się pojęcia związane z
IE: organizacja inteligentna emocjonalnie, przywództwa, które przynosi efekty,
9 A. Matczak: Do czego może być potrzebne pojęcie inteligencji emocjonalnej? W: Inteligencja emocjonalna :
fakty, mity, kontrowersje. Red. M. Śmieja, J. Orzechowski. Warszawa 2008, s. 56.
10 „Prawo Yerkesa-Dodsona: wykonanie zadań trudnych spada wraz ze wzrostem pobudzenia, podczas gdy poziom
wykonania zadań łatwych wzrasta ze wzrostem pobudzenia”. P. G. Zimbardo: Psychologia i życie. Warszawa
1999, s. 443.
11 „Wzrost pobudzenia energetycznego poprawia poziom wykonania zadań angażujących uwagę, a pogarsza poziom
wykonania zadań angażujących pamięć roboczą, podczas gdy pobudzenie napięciowe (lękotwórcze) wpływa
niekorzystnie w obu wypadkach. Radosny nastrój sprzyja myśleniu intuicyjnemu i ekspansywnemu
(wielokierunkowemu), przez co jest korzystny przy rozwiązywaniu problemów indukcyjnych i wykonywaniu
zadań twórczych, podczas gdy smutek czyni myślenie rozważniejszym, bardziej analitycznym i ukierunkowanym,
bardziej efektywnym w wypadku rozumowania dedukcyjnego”. A. Matczak: Do czego może być potrzebne
pojęcie inteligencji emocjonalnej? W: Inteligencja emocjonalna : fakty, mity, kontrowersje. Red. M. Śmieja, J.
Orzechowski. Warszawa 2008, s. 57.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin