Sieci satelitarne.pdf

Sieci satelitarne

Pomysł telekomunikacji satelitarnej liczy już sobie prawie pół wieku. W

1959 roku International Telecommunications Union przyznała pierwsze

częstotliwości dla transmisji satelitarnej. Rok później na orbicie

umieszczono pierwszego satelitę o zastosowaniu telekomunikacyjnym -

Echo 1 - tylko odbijającego sygnały radiowe. Od tego czasu powstało wiele

pomysłów systemów satelitarnych, wiele projektów zrealizowano, powstały

też nowe standardy, a transmisji satelitarnej przydzielano nowe

częstotliwości.

Co wyróżnia systemy satelitarne od innych systemów transmisji danych?

Przede wszystkim osoba chcąca się połączyć z siecią nie jest do niej

podłączona żadnymi kablami i nie jest tutaj istotna odległość od najbliższej

infrastruktury sieciowej. Dane wysyłane są bezpośrednio do satelity

kanałem radiowym, a stamtąd wędrują do punktu docelowego przez inne

satelity lub przez sieć naziemną. W większości sieci terminal abonenta

może być też przenośny.

Budowa systemu satelitarnego

Generalnie, w każdym systemie satelitarnym można wyróżnić trzy elementy

składowe :

- moduł naziemny

- moduł kosmiczny

- kanał radiowy.

Moduł naziemny

Moduł naziemny stanowią terminale abonenckie - ruchome lub stacjonarne,

szkieletowa sieć naziemna ze stacjami bazowymi, adaptery sieciowe i stacje

kontrolne. Terminale abonenckie są zaopatrzone w antenę do nadawania i

odbierania danych z satelity oraz urządzenia do przetwarzania sygnałów radiowych

wysokiej częstotliwości na sygnały mowy, ramki określonego protokołu, itp. W

satelitarnych systemach komunikacji osobistej S-PCN (Satellite Personal

Communication Network) -

zakładających możliwość przemieszczania się abonenta z terminalem dąży się do

minimalizacji terminali abonenckich, a więc jak najwięcej koniecznego

przetwarzania sygnału przerzuca się na inne elementy sieci. W systemach z

terminalami stacjonarnymi również istnieje tendencja do zmniejszania rozmiarów

terminali, lecz nie jest to w tym przypadku aż tak istotne. Terminalem abonenckim

może być również telefon przenośny z możliwością łączenia się z innymi sieciami,

nie tylko telefonicznymi, np. GSM czy Internet. Takim terminalem może być też

stacjonarny moduł dołączony do komputera, dla abonenta będący po prostu

sieciowym łączem na świat. Na ten terminal mogą być wysyłane inne typy danych

związane z innymi usługami multimedialnymi - przykładowo transmisja filmu video,

telekonferencja, faksy i inne. Generalnie nie ma żadnego ograniczenia, które

powodowałoby, że usługi dostępne w sieciach stacjonarnych nie są dostępne przez

sieci satelitarne.

Terminale abonenckie - chcąc przesłać dane - wysyłają je do najbliższego, w danej

chwili dostępnego satelity. Ten przesyła dane dalej przez następne satelity, a

często od razu do najbliższej lub po prostu odpowiadającej mu naziemnej stacji

bazowej. Jeżeli przeznaczeniem tej wiadomości jest miejsce na Ziemi - w jednej z

naziemnych sieci telekomunikacyjnych (np. abonencka sieć telefoniczna lub

Internet) - stacja bazowa przesyła tą wiadomość dalej przez naziemną sieć

szkieletową do punktu będącego połączeniem z tą naziemną siecią

telekomunikacyjną. Punkt taki zwany jest adapterem sieciowym (gateway). Od tego

punktu wiadomość przesyłana jest już według zasad obowiązujących w owej sieci

naziemnej. Jeżeli jednak wiadomość ma być przesłana do innego posiadacza

terminala abonenckiego sieci satelitarnej, wędruje ona przez naziemną sieć

szkieletową do stacji bazowej najbliższej satelity, który z kolei będzie w stanie

przetransmitować ją do owego terminala abonenckiego. W tym przypadku

wiadomość musi 4 razy przebyć drogę Ziemia - satelita, w porównaniu z dwukrotną

taką drogą dla poprzedniego przypadku.

W niektórych systemach (zwłaszcza systemy S-PCN) możliwe jest połączenie

między dwoma terminalami abonenckimi sieci satelitarnej poprzez kanały

transmisyjne między satelitami. Pozwala to na zredukowanie ilości transmisji

Ziemia-satelita z czterech do dwóch. Fakt ten jest bardzo istotny ze względu na

duże opóźnienia w transmisji wynikające z dużych odległości między Ziemią a

satelitami.

Stacje kontrolne czuwają nad działaniem całego systemu, m.in. wykonują pomiary

położenia satelitów na orbitach i wysyłają im informacje o koniecznych do

wykonania manewrach.

Moduł kosmiczny, orbity

Na ten człon systemu składa się określona liczba satelitów umieszczonych na

orbitach okołoziemskich. Satelity te do poprawnego działania potrzebują

oczywiście energii, co zwykle rozwiązywane jest poprzez posiadane przez nie

baterie słoneczne i paliwo dla silników rakietowych. W większości systemów

wszystkie satelity krążą po orbitach tego samego typu - ta sama odległość od

Ziemi i kąt nachylenia orbity - lecz nie jest to regułą : projekt Motoroli - Celestri był

systemem hybrydowym, łączącym satelity różnych typów.

Satelity można klasyfikować właśnie ze względu na typy orbit. Wyróżnia się orbity :

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: