Konfiguracja pliku boot.ini
Autor: Marcin Kozakiewicz
2002-12-11 17:37:00
Podczas uruchamiania systemów Windows z rodziny NT, bardzo istotną rolę odgrywa plik boot.ini.
Plik ten jest wykorzystywany przez Ntldr do wyświetlenia menu wyboru systemu operacyjnego.
Typowy boot.ini znajduje się w katalogu głównym aktywnej partycji i może wyglądać np. (plik systemowy-ukryty)tak:
[boot loader]
timeout=30
default=multi(0)disk(0)rdisk(0)partition(2)\WINXP
[operating systems]
multi(0)disk(0)rdisk(0)partition(1)\WINNT="Microsoft Windows 2000 Professional" /fastdetect
multi(0)disk(0)rdisk(0)partition(2)\WINXP="Microsoft Windows XP Professional" /noguiboot
Jak widać mamy tutaj podział na dwie sekcje:
[boot loader] i [operating systems]
Sekcja pierwsza określa parametry menu startowego.
Timeout – czas przez jaki będzie wyświetlane menu, oraz
Default – czyli system operacyjny, jaki zostanie załadowany, w sytuacji gdy użytkownik nie podejmie żadnej akcji przez „timeout” sekund.
Sekcja [operating systems] zawiera listę systemów operacyjnych, możliwych do uruchomienia na danym komputerze. Możliwe jest tutaj wyszczególnienie wszystkich systemów Windows, jak i również (po pewnych zabiegach) np. Linux.
Partycje startowe konkretnych systemów są opisane za pomocą ścieżek o specyficznej składni, zwanych ARC (Advanced RSC Computing).
Ścieżka taka składa się z 5 członów: multi(x)disk(y)rdisk(z)partition(n)\KATALOG="Nazwa systemu".
Multi(x) – oznacza numer kontrolera dysków (przy dyskach SCSI używamy symbolu scsi(x))
Disk(y) – indentyfikator SCSI (gdy nie posiadamy kontrolera SCSI, y = 0)
Rdisk(z) – numer identyfikujący dysk (pomijany przy kontrolerach SCSI)
Partition(n) – numer identyfikujący partycję
Numeracja multi, disk oraz rdisk zawsze zaczyna się od 0, natomiast partition od 1.
Następne atrybuty oznaczają: KATALOG – katalog w jakim zainstalowany jest system operacyjny(%systemroot%), oraz „NAZWA” – wymyślona przez nas ;), nazwa systemu.
Przykładowo, zapis:
multi(0)disk(0)rdisk(0)partition(1)\WINNT="Microsoft Windows 2000 Professional"
oznacza, ze system zostanie uruchomiony z z pierszego kontrolera - multi (0) - (najprawdopodobniej IDE), pierwszy dysk – rdisk(0) – z pierwszej partycji – partition(1) – z katalogu \WINNT.
Dla systemów z rodziny Windows NT, mamy także przełączniki:
/ basevideo – uruchamia system używając standardowego sterownika VGA
/fastedect[comX] – wyłącza wykrywanie myszy szeregowej na porcie com X. Bez sprecyzowania numeru COM, wyłącza wykrywanie, na wszystkich portach.
/sos – wyświetla nazwy sterowników podczas ich ładowania.
/maxmem:x – określa ilość pamięci (MB), wykorzystywanej przez system(Microsoft nie zaleca stosowanie przełącznika mniejszego niż 64 dla Win 2k prof. i 128 dla wersji serwerowych).
/noguiboot – nie wyświetla ekranu, pokazującego postęp ładowania systemu.
/debug – opcja debugowania
/safeboot:przełącznik – opcje trybu awaryjnego. Wartości przełącznika: minimal – tryb awaryjny, network – tryb awaryjny z obsługą sieci, minima(alternateshell) – tryb awaryjny z wierszem poleceń (działanie identyczne jak w przypadku zaawansowanych opcji uruchamiania systemu otrzymamy dopisując na końcu przełączniki /sos/bootlog/noguiboot), DSrepair – tryb odzyskiwania usług katalogowych (tylko na kontrolerach domeny).
Plik boot.ini obsługuje bootowanie do 10 systemów operacyjnych (możliwe jest zapisanie 10 wierszy w sekcji [operating systems] – pozostałe będą ignorowane).
Do edycji boot.ini można użyć zarówno zwykłego notepad.exe jak i specjalnego narzędzia bootcfg.
Przykładowo, wpisanie w oknie poleceń bootcfg /delete /IDx spowoduje usunięcie z rozruchu systemu operacyjnego na x-pozycji.
Użycie notatnika, do edycji boot.ini, musi zostać poprzedzone usunięciem jego atrybutów:
attrib -s -h -r c:\boot.ini
lestan