2. Architektura krajobrazu na przestrzeni dziejow.pdf

(4204 KB) Pobierz
Prezentacja programu PowerPoint
INŻYNIERIA ŚRODOWISKA
STUDIA MAGISTERSKIE DZIENNE – V ROK
2.
Architektura krajobrazu na
przestrzeni dziejów
117870755.010.png 117870755.011.png
EWOLUCJA KRAJOBRAZU ZIEMI
Krajobraz stanowi rodzaj naturalnej dekoracji wydarzeń. Historia często omija
problematykę otoczenia zdarzeńrzeczywistości minionej. Z tego względu koniecznym jest
sięgnięcie do nauk geograficznych, przyrodniczych i innych.
Krajobraz świata podlegał w przeszłości i podlega obecnie szeregu zmianom, zarówno
naturalnym, jak antropogenicznym. Zmiany przyrodnicze, związane z działaniem sił
natury, nie są traktowane jako wyprowadzające krajobraz z pierwotnego kształtu. Dopiero
działania człowieka postrzegane są jako „obcy” wtręt w krajobrazie. Ma to swoje
odzwiercielenie w klasyfikacji krajobrazu:
- krajobraz pierwotny (niem. Urlandschaft),
- krajobraz naturalny,
- krajobraz kulturalny (kulturowy).
117870755.012.png 117870755.013.png
KRAJOBRAZY PIERWOTNE I NATURALNE
Krajobraz pierwotny – posiadający zachowane cechy geograficzne i ekologiczne, typowe
dla danego obszaru, nie noszące znamion przeobrażeń związanych z działalnością
człowieka. Obecnie (przynajmniej częściowo) parki narodowe, rezerwaty ścisłe, parki
krajobrazowe, obszary chronionego krajobrazu.
W przestrzennym układzie Europy Środkowej można mówić o krajobrazie pierwotnym
Niziny Środkowoeuropejskiej,obszarówwyżynnych,górskich i nadmorskich.
Współczesne krajobrazy europejskie zbliżone do pierwotnych :
Puszcza Białowieska,
Tatry,
lokalne obręby (szczególnie w terenach
trudno dostępnych).
117870755.001.png 117870755.002.png 117870755.003.png
EWOLUCJA KRAJOBRAZU ZIEMI
Krajobraz naturalny – pierwszy etap przekształcania krajobrazu przez człowieka;
zmiany są niewielkie, naturalne właściwości krajobrazu dominują; gospodarka człowieka
w harmonii z pierwotna przyrodą. Na terenie Polski nie zachowała się do dziś ta forma
krajobrazu, związana z okresem zbieractwa i łowiectwa; obecne są formy związane z
okresami pasterstwa i prymitywnego rolnictwa (krajobraz pastersko-górski Tatr, pastwiska
nizinne Pomorza; osiedla leśne Puszczy Kurpiowskiej, osiedla górskie).
W niektórych obszarach Polski dochodzi do regresu ewolucji krajobrazu – przykład
Bieszczady, powrót z dawnych obszarów kulturowych do krajobrazu naturalnego, wskutek
regresu gospodarczego regionu.
117870755.004.png 117870755.005.png 117870755.006.png
EWOLUCJA KRAJOBRAZU ZIEMI
Krajobraz kulturowy – krajobraz zmieniony w istotny sposób przez działalnośćczłowieka.
Zmiany w krajobrazie wprowadzone przez człowieka naruszają równowagę w przyrodzie –
trwałość istnienia krajobrazu zależy od stałej interwencji ludzkiej.
Krajobraz kulturowy harmonijny – sposób użytkowania jest dostosowany do charakteru
środowiska przyrodniczego i geograficznego oraz zgodny z prawami nimi rządzącymi
[Gerard Ciołek].
Krajobraz kulturowy zdegenerowany – człowiek przez swe czynności gospodarcze, w
wyniku nieświadomości lub chęci nadmiernych korzyści narusza naturalna równowagę
składników przyrody, wywołując trwałe, progresywnie występujące, niekorzystne zmiany
[Gerard Ciołek]. Zmiany te zaznaczająsięczęsto jako dewastacja krajobrazu.
117870755.007.png 117870755.008.png 117870755.009.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin