Wykaz zagadnień i podstawowych kategorii pojęciowych
Wybrane zasady i przesłanki edukacji, przyjęte w raporcie UNESCO pt. „Uczyć się, aby być” (zwanym także raportem Edgara Faure’a):
Materiał źródłowy: Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej, tom III, księga druga, Kielce 1998, rozdz. Poszukiwanie nowych strategii oświatowych.
1. Każdemu człowiekowi należy stworzyć możliwości edukacyjne. Założenie to wpisuje się w ideę edukacji permanentnej.
2. Kształcenie powinno obfitować w oferty wychodzące naprzeciw indywidualnym potrzebom i możliwościom jednostek z różnych grup wiekowych.
3. Realizacja zasady : „odformalizowania instytucji” wymaga zróżnicowania i wzbogacenia ofert edukacyjnych.
4. Zgodnie z zasadą „drożności i szerokich możliwości wyboru”, odbiorcom usług edukacyjnych należy ułatwiać dostęp do różnych instytucji edukacyjnych.
5. Zwrócenie uwagi na fakt, iż wychowanie w wieku przedszkolnym jest warunkiem skuteczności polityki oświatowej rysuje konieczność rozbudowy placówek wychowania przedszkolnego oraz poszerzenia dostępności ich ofert.
c.d. Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej
6. Programy kształcenia ogólnego powinny obejmować wiedzę z różnych dyscyplin naukowych.
7. Zasada „optymalizacji ruchliwości zawodowej” akcentuje konieczność działań przygotowujących młodzież do podejmowania wyzwań związanych z dostosowywaniem się do zmiennych uwarunkowań rynku pracy.
8. W ideę edukacji ustawicznej wpisuje się realizacja wychowawczej roli zakładów pracy.
9. Kolejne wyzwanie edukacyjne dotyczy poszerzania oferty kształcenia na poziomie wyższym i dostosowywania jej ofert do wymogów współczesności.
10. Idea samokształcenia wyniesiona do rangi istotnego wyzwania edukacyjnego.
11. Wyrównanie statusu zawodowego wszystkich nauczycieli. Różnice między nauczycielami szkół różnych poziomów edukacji nie powinny pociągać za sobą żadnej hierarchizacji.
12. Zasada mobilizowania uczniów do aktywnego współuczestnictwa w życiu szkoły.
Wybrane pojęcia z wykładu pt. Nowe idee na tle tradycji pedagogicznej: Pajdocentryzm, Naturalizm, antypedagogika.
Naturalizm pedagogiczny – inaczej pedagogika faktów lub pedagogika naturalistyczna.
Jest to nurt w myśli pedagogicznej, który bazuje na koncepcji wychowania zgodnego z naturą człowieka.
Pajdocentryzm – pogląd, zgodnie z którym wychowanie to proces wspierania rozwoju indywidualnych predyspozycji wychowanka. Upowszechnienie idei pajdocentryzmu nastąpiło w XIX wieku za sprawą J.H. Pestalozziego, W.F. Fröebla i E. Key.
W pajdocentryczny sposób ujęcia wychowania wpisują się: subiektywizm, indywidualizm, aktywizm i naturalizm.
Współcześnie pajdocentryzm występuje w dwóch wersjach: humanistycznej i interpretatywistycznej.
Antypedagogika - ruch w pedagogice zrodzony na początku lat 70-tych minionego stulecia ze sprzeciwu wobec wszystkiego co w teorii i praktyce pedagogicznej wiązało się z roszczeniem do dominacji nad wolą wychowanka.
Materiał źródłowy: Encyklopedia Pedagogiczna XXI Wieku, T. Pilch (red.), t. I, III, IV.
PEDAGOGIKA OGÓLNA - wykład dr S . Jaronowska
RozanyFiolek