fakty_i_mity_2003_179_32.pdf

PIOTR TYMOCHOWICZ – KREATOR POLSKICH ELIT – INSTRUUJE...

JAK SOBIE COŚ PODERWAĆ NA LATO

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 32 (179) 8 – 13 VIII 2003 r. Cena 2,20 zł (w tym 7% VAT)

Str. 10

Telekomunikacja Polska SA – gigant, lider dochodu

rodzimych firm: 900 milionów złotych rocznie;

PKN Orlen: 400 milionów; Totalizator Sportowy:

marne 170 milionów.

Jak się to ma do czystego zysku Kościoła rzym-

skokatolickiego? Jak mysz do góry! Kościół w Pol-

sce – według ostrożnych szacunków – inkasuje na

czysto ze wszelkich źródeł ponad 10 MILIARDÓW

ZŁOTYCH rocznie. Taka niebotyczna kwota

ZREDUKOWAŁABY BEZROBOCIE DO ZERA!!!

Str. 6, 7

Syndrom, którego nie ma...

Ochrzczone małpy

...właściwie to on istnieje, tyle że tworzą go

w świadomości biednych kobiet współcześni

katoliccy krzyżowcy. Straszenie tzw. syndro-

mem poaborcyjnym polega na wmawianiu, że

aborcja jest niewybaczalnym morderstwem.

Twierdzi się, że pozostawia ona trwałe ślady

nie tylko w psychice kobiety, ale i całego jej

otoczenia. Skutki syndromu istnieją nawet wte-

dy, gdy kobieta ich nie odczuwa...

Ciemne karty własnej historii

każdy kraj chowa pod korcem. Pró-

buje zapomnieć. Australia nie jest

wyjątkiem, a to właśnie tu rząd

i kościoły w świetle prawa przez

dziesięciolecia porywały dzieci tu-

bylców, aby je „uczłowieczyć”. Abo-

rygenów uznano za ludzi dopiero

trzydzieści kilka lat temu...

Str. 4

Str. 14

Informujemy, że wyjątkowo kolejny

numer „Faktów i Mitów” ukaże się

UWAGA!!!

w kioskach w czwartek, 14 sierpnia.

Redakcja

Ochrzczone małpy

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 32 (179) 8 – 13 VIII 2003 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

Komary, Hieny, Modlichy

POLSKA Rząd zewsząd oskarżany o korupcję postanowił skon-

trolować wszystkie ministerstwa, począwszy od MSWiA.

Kontrolę u siebie przeprowadzą... same ministerstwa!

Glemp zawyrokował, że kraje europejskie, które zalegalizowały

związki jednopłciowe (prawie wszystkie kraje UE), „przeżywają

zmierzch cywilizacji”.

Nowa, „opatrznościowa” cywilizacja narodzi się na Polach Wi-

lanowskich...

W ydawać by się mogło, że w takie upalne, bezwietrzne

Pawłowski i Durczok zrzucili się na płatne ogłoszenie w „Ga-

zecie Wyborczej”, w którym napisali: „Jest nam niezmiernie

przykro, że naraziliśmy Panią Resich-Modlińską, Redaktor Na-

czelną Tygodnika »Gala« na nieprzyjemność – jak to wyraziła

w swoim felietonie w Radiu PIN – oglądania w telewizji na-

szych łysych głów. Na szczęście to, co uraziło Panią Redak-

tor, zupełnie nie przeszkadzało naszym widzom, którzy wielo-

krotnie dawali wyraz temu, że rozumieją naszą trudną sytu-

ację i życzyli nam powrotu do zdrowia. Nie przeszkadzało tak-

że tym chorym na nowotwór, którzy, widząc nas na ekranie,

przypominali sobie, że mają prawo do normalnego życia. Po-

zostaje nam mieć nadzieję, że Pani Redaktor zawsze będzie

mieć taką sposobność. Z życzeniami zdrowia, Kamil Durczok

– Wiadomości TVP, Marcin Pawłowski – Fakty TVN”.

Oczywiście, kiedy już Modlicha, po reakcjach normal-

nych ludzi na jej wypowiedź, zorientowała się, że właśnie

zjadła dwóch chorych na raka – natychmiast podała się do

dymisji. Niestety, nie została ona przyjęta. Napuszoną

Alicję uratowali kolesie i... dobre wyniki finansowe „Gali”.

Wcześniej Tomasz Raczek we „Wprost” tłumaczył jej po-

stępek na wszelkie sposoby, wołał o przebaczenie i zapo-

mnienie całej sprawy. Tyle że prawie nikt nie wie, iż Raczek

nie bronił Modlichy bezstronnie, gdyż jest jej bliskim przy-

jacielem, pracującym zresztą w tym samym co ona biu-

rowcu. I to też jest do dupy rzetelność.

Na tle polskiego zaściankowego piekieł-

ka można jednak od czasu do czasu na-

trafić na kwiatek paproci. Takim właśnie

przemiłym zjawiskiem był dla mnie

list marszałka Sejmu Marka Borow-

skiego, który napisał do Doroty Nie-

znalskiej, skazanej na 6 miesięcy pra-

cy na rzecz Caritasu: „Nie podzielam

twych poglądów, ale będę walczył

do ostatniej kropli krwi o twe prawo

do ich głoszenia (...). W skrajnych przy-

padkach można usunąć dzieło z wi-

doku publicznego. Nie wolno

jednak usuwać artysty”.

Sejmowa Komisja do spraw Służb Specjalnych zarzuca Wojsko-

wym Służbom Informacyjnym handel bronią, defraudację pienię-

dzy i wprowadzenie w błąd premierów w latach 1993–1997.

Dezinformacja to w końcu jedno z zadań służb specjalnych...

dni nic nie jest w stanie człowieka wyprowadzić

z równowagi. Myślące, dwunożne stworzenie koncentruje się

na wyglądzie swojego ogródka, składnikach do letniej sałat-

ki, locie komara, wyborze piwa na grillowanie. Przyzwyczaili-

śmy się do myśli, że klimat się ociepla i pachnie nam już

śródziemnomorska sjesta, czyli popołudniowe byczando na

tzw. działce, przy browarze (a niektórzy się martwią, co my

mamy Europie do zaoferowania!). W takich warunkach cał-

kiem przyzwoita część narodu odreagowuje pracę lub jej

brak, zimowe koszty ogrzewania, żonę – żandarma, pierdoło-

watego męża itp. A co robią ci, którzy pracować muszą na

okrągło i czasu na odreagowanie nie mają? Na ten przykład

dziennikarze. Ano często, zbyt często, robią – mówią lub pi-

szą – głupoty, zaś na całe usprawiedliwienie mają modne

ostatnio powiedzenie: to z upału.

Denerwuje mnie bardzo – i to niezależnie od pory roku czy

temperatury – dzielenie gazet i w ogóle mediów na brukow-

ce i całą, szanowną resztę świata. Wielokrotnie na łamach

„FiM” udowodniliśmy, że taki umowny podział jest niespra-

wiedliwy jak cholera i w ogóle do dupy. Korzystają z niego np.

nadęte cwaniaki z „Rzepy”, „Wyborczej” czy „Super Expres-

su”, a ich cwaniactwo wspiera sztab najlepszych adwokatów

oraz wielka kasa. Tych faktycznych roztoczy brukowych mało

kto odważa się pozywać do sądu, choć kłamią i szkalują na

prawo i lewo. Rozmawiałem kiedyś ze znajomym, które-

mu nieprawdziwa informacja zawarta w jednym z naj-

większych dzienników złamała niezłą karierę. Trafili

go tak celnie, że z dnia na dzień stracił nawet pie-

niądze na adwokata, nie mówiąc o wpisowym do

sądu, żeby hieny dziennikarskie pozwać. – A poza

tym, Romek, co ja im mogę zrobić? Finał sprawy za

pięć lat, a przez ten czas oni mi następnym artyku-

łem zatrzasną ostanie drzwi. Zresztą, znajdź mi sędzie-

go, który podłoży się największej gazecie w kraju. Taki

desperat już chyba do końca życia będzie miał pisma-

ka za anioła stróża.

I mamy oto następną dziedzinę, gdzie śmierdzi, i to

porządnie. Naturalnie, rzetelność dziennikarska i granice

dobrego smaku w mediach to problem nie tylko polski, choć

– jak zwykle – mamy tu kilka swoich endemicznych, paradok-

salnych rekordzików. Tak już bowiem u nas jest, że to co u in-

nych bywa obiektywnie złe, my polewamy dodatkowo sosem

polskiej obrzydliwości i przyprawiamy odrobi-

ną szokującego (dla normalnego czło-

wieka) chamstwa made in Poland .

Alicja Resich-Modlińska, sze-

fowa tygodnika „Gala” (niemiec-

kie wydawnictwo Gru-

ner+Jahr), jedna z najbar-

dziej zadufanych w sobie

bab, jakie miałem nieprzy-

jemność poznać, udowodniła niedawno, że Polka też potrafi.

Ogólnie znany jest – bolesny i niezwykle delikatny – fakt za-

chorowania na nowotwór dwóch znanych polskich dziennika-

rzy telewizyjnych: Marcina Pawłowskiego z „Faktów” (TVN)

oraz Kamila Durczoka z „Wiadomości” (TVP). Ci dwaj bohater-

scy chłopcy, walcząc dzielnie ze straszną chorobą, nie zaprze-

stali występowania przed kamerami, tyle że z łysymi (po che-

mioterapii) głowami. Dopóki widzowie byli tego nieświadomi,

mogli sobie pomarudzić na temat ekstrawagancji młodych

prezenterów. Kiedy jednak sprawa wyszła na jaw, głównie dzię-

ki wzruszającemu wyznaniu Kamila, ostatni malkontenci w na-

turalnym ludzkim odruchu zaczęli natychmiast kibicować cho-

rym bliźnim, tym bardziej że choroba ciągle może ich uśmier-

cić. Ale najgłupsze z głupich bab mają to do siebie, że muszą

się różnić od wszystkiego co żyje, dla samego tylko zaspoko-

jenia żądzy wyróżnienia. No i Alicja z krainy czarownic wyśmia-

ła publicznie w warszawskim radiu obydwu chorych kolegów,

dając jednoznacznie do zrozumienia, że ich łyse głowy prze-

szkadzają jej na wizji. Trudno uwierzyć, a jednak to prawda...

Na szczęście patologiczne chamstwo Modlichy – tak wła-

śnie proponuję ją nazywać do czasu, aż zniknie na trwałe

z życia publicznego – nie pozostało bez odpowiedzi, którą po-

zwolę sobie tutaj przytoczyć w całości, gdyż stanowi z ko-

lei pocieszający przejaw kultury medialnej. Otóż panowie

Przeciwko nowemu watykańskiemu dokumentowi o związkach part-

nerskich zaprotestowały trzy organizacje gejów i lesbijek: Kampa-

nia przeciw Homofobii, Lambda Warszawa i ILGCN Polska. W ich

oświadczeniu czytamy, że „Kościół skazuje osoby homoseksualne

na życie pełne samotności, bólu i smutku”, a także przyczynia się

do zwiększenia dyskryminacji i ostracyzmu społecznego. Był to je-

dyny polski protest przeciwko nowej próbie mieszania się Watyka-

nu w prawodawstwo suwerennych państw (patrz str. 13).

Biskupi w otoczeniu kleryckiej młodzieży nie wiedzą, co to sa-

motność...

Oficerowie policji kryminalnej w Katowicach współpracowali z gang-

sterami, przekazując im poufne informacje. Z kolei sierżant toruń-

skiej policji współpracował ze złodziejami samochodów. Jest podej-

rzany o paserstwo, przyjęcie łapówek i fałszerstwo.

A może funkcjonariusze przeniknęli do środowiska przestępcze-

go, aby je rozpracować, jak w „Policjantach z Miami”...?

Lider LPR Roman Giertych niefrasobliwie udzielił „Wyborczej”

wywiadu, za który zaatakowali go inni prawdziwi Polacy i Radio

Maryja. Na domiar złego organ Michnika zaczął Giertycha bronić

przed kolegami, co wywołało rozpacz samego zainteresowanego.

Panie Michnik, pan nie nagrywaj, nie głaskaj po głowie... Pan

najlepiej w ogóle jedź na długie wakacje!

ELBLĄG Gotowy jest już akt oskarżenia przeciwko Andrzejowi Śli-

wińskiemu, byłemu ordynariuszowi elbląskiemu (jego rezygnację przy-

jął właśnie Watykan). Zarzuca mu się prowadzenie auta w stanie

nietrzeźwym oraz potrącenie sześcioletniej dziewczynki i jej ojca. Gro-

zi mu do 4,5 lat więzienia. To pierwszy proces biskupa w III RP.

Więzienie za potrącenie przez biskupa?! Toż to zaszczyt!

SZCZECIN Mężczyzna, który dopiero co wrócił z Kenii, zmarł

nagle na nieznaną chorobę (Ebola?). Przed kilkoma tygodniami

w podobnych okolicznościach zmarła dwójka dzieci ze Świnoujścia.

Polska służba zdrowia już się otrzaskała z okrzykiem: E! boli!!!

ŁÓDŹ ZChN-owskie władze miasta ostatecznie zabroniły organi-

zacji Parady Wolności w formie przemarszu. Wyasygnowały natomiast

4 tys. zł na tablicę upamiętniającą nadanie honorowego obywatel-

stwa miasta papieżowi. Na tablicy jest napisane, że ufundował ją

prezydent Kropiwnicki, ale zapłacą za nią podatnicy.

Zamiast radosnych marszów, marmurowe tablice, pomniki, mo-

giły... po prostu katolicka „cywilizacja życia” pana Glempa.

LUBIN Ujawniono kolejne szczegóły skutków rządów Fonfara

–Krzemiński w KGHM „Polska Miedź”. Spółka nabyła za 15 mln

zł zabezpieczenia antyszpiegowskie (w rzeczywistości służące ra-

czej do inwigilowania samego zarządu) warte... 4 mln złotych.

Ujawniono... w „Faktach i Mitach” (8/2002) 1,5 roku temu!

UNIA EUROPEJSKA Po licznych protestach w kraju sprawa wy-

roku na Dorocie Nieznalskiej (6 miesięcy przymusowych robót za

obrazę krzyża) trafiła do Brukseli. Eksperci prawni Komisji Euro-

pejskiej sprawdzą, czy polski sędzia nie naruszył prawa europej-

skiego, które zakłada wolność sztuki. Tymczasem „ukrzyżowany

członek” Nieznalskiej został aresztowany – nie wolno go wystawiać.

Członek pod kluczem?! Ziszczają się najpiękniejsze sny papieża!

Od zawsze, a szczególnie od kiedy jestem naczelnym „FiM”,

dmucham na zimne, czyli sprawdzam każdą informację po

pięć razy od każdej strony przed jej wydrukowaniem. Przepro-

siny w gazecie mogą okazać się spóźnione, bo wyrządzone

człowiekowi zło bywa czasami nie do naprawienia. Doświad-

czyłem tego na własnym, żywym organizmie. Otóż parę lat te-

mu „Gazeta Wyborcza” w wydaniu weekendowym, czyli wów-

czas w milionowym nakładzie, dopuściła się podwójnego oszczer-

stwa, pisząc m.in., że zrzuciłem sutannę po tym, jak urodziło

mi się dziecko (faktycznie ponad dwa lata po mojej rezygna-

cji!) i że w książce pt. „Byłem księdzem” zdradziłem tajemni-

cę spowiedzi (nonsens!). Machnąłem wtedy ręką i zadowoli-

łem się drobnym sprostowaniem. Ale kłamstwo przeżyło

w archiwach i w ludzkich głowach, raz po raz wypuszczając

pędy na łamach innych nierzetelnych pism. Tak jak kilka dni

temu w ogólnopolskim tygodniku, którego nazwę póki co

przemilczę, gdyż tym razem sprawa rozegra się przed sądem,

gdzie mam zamiar wygrać trochę pieniędzy na cel społeczny.

I pomyślcie Państwo, że w takie upały – w samym środ-

ku lata – mogą człowieka tak zdenerwować.

IRAK „FiM” były przeciwne wojnie na długo przed jej wybuchem.

Teraz sam prezydent Bush przyznał, że rozpowszechniane przez

niego fakty o zakupach uranu w Afryce przez reżim iracki były

mitami. Po raz pierwszy zaatakowano polską bazę wojskową...

„Irak dla Irakijczyków!” – wołał prezydent, żegnając nasz kon-

tyngent. A może tak: mogiły dla żołnierzy, zaszczyty dla Kwacha...

IZRAEL Kneset przyjął ustawę, na mocy której Palestyńczycy po-

ślubieni obywatelom Izraela nie będą mieli prawa do pobytu na te-

renie państwa żydowskiego. Kuriozalne prawo przyjęte „ze wzglę-

dów bezpieczeństwa” ma charakter rasistowski.

Palestyńczycy niech się cieszą, że nie próbuje się na nich spraw-

dzonych rozwiązań z biblijnego Pięcioksięgu...

USA Pastor Kościoła baptystów Fred Caldwell z Luizjany wpadł

na pomysł, który może zrewolucjonizować branżę usług religijnych.

Postanowił płacić wszystkim białym (5 dolarów – nabożeństwo nie-

dzielne, 10 – czwartkowe), którzy pojawią się na nabożeństwie

w jego murzyńskim zborze.

W Polsce można by płacić po 5 złotych Murzynom, pod warun-

kiem że po 10 zł zostawią na tacy...

JONASZ

Nr 32 (179) 8 – 13 VIII 2003 r.

POGODNY UŚMIECH LEPPERA II

Wódz mówi tak:

„Czasem sięgam po

książki polityczne i z

zaskoczeniem stwier-

dzam, że prezentowa-

ne w nich teorie

nie pasują do mnie

i mojej działalności

publicznej”. Sięgnij

więc, chłopie, po

kryminał, a wszystko

będzie pasowało!

S. Dulias: – Decyzja o rozsta-

niu była wyłącznie moja, zaś pan prze-

wodniczący zaledwie dopełnił formal-

ności. Współtworzyłem Samoobronę

od podstaw. Nie mogłem dalej firmo-

wać swoim nazwiskiem zdradziec-

kiej wobec wyborców polityki upra-

wianej przez Leppera, który publicz-

nie mówi o uczciwości i obronie czło-

– odpowiadał. Nie nadawałem się do

tego towarzystwa.

A.T.: – W podpisanym przez

panów oraz posła Zdzisława Jan-

kowskiego oświadczeniu „W spra-

wie zagrożeń dla partii wynikają-

cych z decyzji kierownictwa Samo-

obrony” jest mowa o sądach kap-

turowych...

cztery lata tworzyłem wojewódzką

strukturę Samoobrony, a oni teraz

rozwiązują ją jednym telefonem, nie

bacząc na statut.

Anna Tarczyńska: – „Fakty

i Mity” ujawniły, że Lepper otrzy-

mał prawie pół miliona złotych na

organizację kolonii dla wiejskich

dzieci i kasa zniknęła. Czy sytu-

są do składania daniny – 10 proc. za-

robków. Nie słyszałem, by w jakikol-

wiek sposób księgowano te pieniądze.

Lepper sam o wszystkim decyduje,

kombinuje i ukrywa te informacje.

Tymczasem majowy kongres partii nie

został zapłacony, kilka biur poselskich

od 2 miesięcy zalega z opłatami.

S. Dulias: – Zwracałem prze-

wodniczącemu uwagę, że nigdy nie

przeprowadzono kontroli rozdyspo-

nowania pewnej dotacji z KRUS. Pa-

miętam, że do Samoobrony przyszedł

przelew w kwocie ponad 200 tys. zł,

pieniądze przekazano gdzieś dalej i...

ślad po nich zaginął.

Z. Witaszek: – Chyba nikt prócz

Leppera nie wie, jak wydano 4 mln

zł dotacji z budżetu państwa. Wie-

dział, co robi, czyniąc Wiesławę

Filipek , do niedawna piastującą po-

sadę dozorczyni (dziś – radna sejmi-

ku Mazowsza), „szarą eminencją”

w sprawach finansowych.

Zaprezentowaliśmy poglądy lu-

dzi, którym sumienie oraz dbałość

o własny wizerunek uniemożliwiły dal-

szą współpracę z Andrzejem Leppe-

rem. Wódz Samoobrony ma o sobie

znacznie wyższe mniemanie. Oto wy-

bór jego zwierzeń opublikowanych

w kwartalniku „Forum psychologicz-

ne” 3/2003: „(...) Ciężką pracą zbu-

dowałem gospodarstwo, które zapew-

nia uczciwą pracę i w miarę dostatnie

utrzymanie mojej rodzinie... (według

oświadczenia majątkowego Leppera

z 28.04.2003 r. na jednego członka je-

go czteroosobowej rodziny przypada

62,50 zł miesięcznie – dop. A.T.) Czu-

łem, że muszę zająć się służbą publicz-

ną wbrew własnym osobistym i eko-

nomicznym interesom... Mahatma

Gandhi i Margaret Thatcher byli dzieć-

mi najmłodszymi w swoich rodzinach.

Ja także należę do tych wyjątków – je-

stem najmłodszym dzieckiem w dość

licznej rodzinie...”. Uff!

ANNA TARCZYŃSKA

Wszyscy ludzie wodza

Przewodniczący Andrzej Lepper

wciąż nie znajduje czasu, żeby wyja-

śnić nam, co się stało z pieniędzmi

przekazanymi Samoobronie z Kasy

Rolniczego Ubezpieczenia Społecz-

nego (KRUS) na organizację letnie-

go wypoczynku dla najbiedniejszych

chłopskich dzieci („Gdzie zniknęło

pół miliona złotych, czyli pogodny

uśmiech Leppera” – „FiM” 31/2003).

Dziś już wiemy i mamy na to doku-

menty, że tych pieniędzy było co naj-

mniej 1 mln 100 tys. złotych. Zapy-

taliśmy zatem kilku posłów, co stało

się z Lepperem, pogromcą aferzy-

stów. Dlaczego pozbywa się z partii

najbliższych współpracowników, i to

tych najbardziej przyzwoitych? Wy-

powiedzi udzielili nam Stanisław

Dulias , Zenon Tyma i Zbigniew

Witaszek – posłowie „od zawsze”

związani z Samoobroną, a od kilku

dni – niezrzeszeni.

Anna Tarczyńska: – Lepper

twierdzi, że wyrzucił was jako

szkodników partii. Ludzi w Samo-

obronie „przypadkowych, chwiej-

nych, niezdyscyplinowanych i nie-

wiernych”.

wieka pracy, a na co dzień postępu-

je wbrew głoszonym wartościom.

Z. Tyma: – Już od kilku miesię-

cy sygnalizowałem, że nasze drogi się

rozchodzą, gdyż Samoobrona odcho-

dzi od programu. Tu, gdzie miesz-

kam, mam autorytet, ludzie mnie zna-

ją i szanują. Od 26 lat prowadzę wła-

sne przedsiębiorstwo i nie mogę so-

bie pozwolić na to, by z powodu par-

tyjnej przynależności zaczęto mnie

kojarzyć ze złodziejem czy oszustem.

Lepper nawet nie chciał o tym po-

rozmawiać. Bał się prawdy.

Z. Witaszek: – Wódz rozpowia-

da, że odszedłem z rozgoryczenia,

gdyż mój syn nie wszedł do władz

partii na majowym kongresie. Fakt,

nie został wybrany, gdyż wybory by-

ły zmanipulowane, a chłopaka czyjąś

decyzją po prostu skreślono z listy

kandydatów. W rzeczywistości roz-

stałem się z partią, bo to, co zaczę-

ło się w niej dziać, było przerażają-

ce. Samoobrona miała być „trzecią

drogą”, nie złodziejską. Apelowałem:

„Panie Andrzeju, co wy robicie? Prze-

cież miało być inaczej!”. „Wszyscy

tak robią. Nie będziemy gorsi...”

S. Dulias: – A jak nazwać oby-

czaj dyktatorskiego wyrzucania z klu-

bu poselskiego i partii wszystkich ina-

czej myślących bądź krytycznych? Już

od dawna posłowie są dołowani,

a zdecydowanie dominuje etatowy

aparat, tzw. szpica. Maksymiuk,

Zdunowski, Sikora – nie sposób po-

godzić się z ich fatalnym wpływem na

przewodniczącego.

Z. Witaszek: – Zmuszani są do

odejścia ludzie, którzy osobistym po-

święceniem przez dziesięć lat budo-

wali Samoobronę. Dlaczego? Ja aku-

rat zbyt dobrze znałem przeszłość

„wodza”. Spłacałem jego długi. Przy-

chodził do mnie i żebrał, skamlał

o pieniądze. Uważałem, że szef mu-

si być „czysty”, więc dawałem. Wyku-

pywałem go z aresztu, opłacałem ad-

wokatów... Dziś jestem zdrajcą.

Z. Tyma: – Lepper traktuje Sa-

moobronę jako prywatny folwark.

Stworzył sobie dwór, grupę ludzi,

dla których podstawowym celem jest

własny interes i dobrze płatne posa-

dy. Stanisław Łyżwiński, Krzysztof

Filipek , no i oczywiście Janusz Mak-

symiuk są jedynymi zaufanymi. Przez

acja finansowa Samoobrony jest

aż tak zła?

Z. Witaszek: – Słyszałem o tej

sprawie. Osobiście pomagałem dzie-

ciom i organizatorom kolonii, dowo-

żąc zamrażarki i produkty żywnościo-

we zakupione z własnych środków.

Prosiłem wiele osób o pilne zaanga-

żowanie się, by dzieci nie głodowały.

Co Lepper zrobił z pieniędzmi, trud-

no powiedzieć. W każdym razie umie

je „organizować”. Proszę zauważyć:

choć gospodarstwo rolne przewod-

niczącego nie przynosi żadnych zy-

sków, a on spłaca potężny kredyt ban-

kowy, dziwnym trafem zgromadził na

koncie (do którego oficjalnie się przy-

znaje) kilkadziesiąt tysięcy złotych.

Niby wszyscy wiedzą o wyłudzaniu od

ludzi haraczy za miejsce na liście wy-

borczej, jednak to są ściśle strzeżone

tajemnice przewodniczącego i grona

jego zaufanych. A ponadto jest

w Samoobronie zasadą, że nie wy-

stawia się pokwitowań.

Z. Tyma: – Każdy z posłów pła-

ci haracz w kwocie 850 zł miesięcz-

nie. 600 zł podobno idzie na klub,

a 250 zł – na związek. Niedawno obo-

wiązywała stawka 1200 zł, jednak

Lepper uznał ją za nieco wygóro-

waną. Wiem, że również radni sej-

mików samorządowych zobowiązani

GŁASKANIE JEŻA

I ZA PIENIĄDZE!) doprowadzał do

ekstazy tysiące fanów swoimi „Mura-

mi” czy „Obławą”, a dwadzieścia lat

później – w wolnym pono kraju

– odmówiono młodym ludziom pra-

wa do manifestowania tego, co dla nich

najważniejsze – swojej odrębności. Po

co ja zresztą używam formy bezosobo-

wej... To pan im tego odmówił, kła-

miąc, że „parada może wprowadzić za-

męt w mieście”. A ukochany przez

„kropiwnikusa ocipikusa” Wyścig So-

lidarności, Drogi krzyżowe, procesje

eucharystyczne i Bożego Ciała – to nie

wprowadzają zamętu, paraliżując nie-

mal połowę wielkiego miasta?

Cóż... parady techno zazdrościła

Łodzi cała Polska, a relacjonowała

ją na żywo MTV. Teraz już nie ma

czego zazdrościć i relacjonować, no

może poza prezydentem Kropiwnic-

kim, którego też w końcu ktoś (np.

jakieś kółko różańcowe z Kadzidło-

wej Dolnej) Łodzi zazdrości. Na nic

zdało się 15 tysięcy „błagalnych” pod-

pisów „za” do „kropiwnikusa ocipi-

kusa” zebranych w ciągu trzech dni.

ON, „ocipikus”, wie lepiej, jak szko-

dliwe dla JEGO miasta są pląsy ko-

lorowej, roześmianej młodzieży.

Tak uważają ludzie, dla których

radość jest grzechem, a gniew i ro-

bienie na przekór – cnotą. Ja już to

kiedyś słyszałem, panie prezesie Zjed-

noczenia CHRZEŚCIJAŃSKO-NA-

RODOWEGO. Jeszcze tylko dać

wam do rąk pochodnie...

MAREK SZENBORN

Ocipikus

ci Samoobrona pana Leppe-

ra pieniądze dostała i dzieciom nie

przekazała przeszło miliona zło-

tych („FiM” 31/2003), ale na wła-

sną wycieczkę kasę znalazła...

zaszczycony, mogąc gościć takie zna-

komitości. Po sutym obiadku, przy

kawce i koniaczku, wielcy ludzie roz-

mawiali o Polsce. Okazało się, że

prałat Jankowski i Andrzej Lepper

mają bardzo zbliżone poglądy poli-

Na pytanie dziennikarza, co

się dzieje z naszym biednym kra-

jem targanym aferami na naj-

wyższych szczeblach władzy, rzą-

dzonym przez nieudaczników al-

bo popleczników mafii; krajem,

gdzie normalność i uczciwość sta-

ła się towarem reglamentowanym

i tak rzadkim jak osiemnastolet-

nia dziewica – profesor socjolo-

gii Andrzej Zybertowicz odparł

w telewizji krótko i celnie: – Pol-

ska ocipiała.

Mam nadzieję, że termin „ocipia-

ła” trafi na stałe do podręczników

wyższych uczelni, bo jest smaczny

i adekwatny. Otóż to... Polska ocipia-

ła, a jak podał Program I Polskiego

Radia: stan ocipienia w głównych mia-

stach Polski może ulec zmianie – rzecz

jasna – na gorsze.

Np. w pięknym mieście Łodzi oci-

piał ostatnio do reszty prezydent

Jerzy Kropiwnicki . Nic to nowego,

bo symptomy owego ocipienia – któ-

re przejdzie do historii medycyny ja-

ko „zespół kropiwnikus ocipikus”

– widać już było od dawna (ot, choć-

by afera w teatrze, a niedawno po-

mysł wybudowania kolejki wysoko-

górskiej nad ul. Piotrkowską). Jednak

tak dramatycznego pogłębiania się

traumy nie przewidywał nikt.

Oto prezydent nie wyraził zgody

na zorganizowanie parady techno. Ar-

gument miał ważki: „nie, bo nie”

i jeszcze taki, że techno jest głośne.

A jakie ma być, panie „kropiwni-

kus ocipikus”? Ciche? A czy ciche by-

ły hołubce wycinane przez pańskiego

potakiwacza, wiceprezydenta Toma-

szewskiego , gdy ów tańczył w „Ma-

zowszu”? Ja wiem, że bliżej panu

– jako członkowi ZMS – do hitów ty-

pu „Ukochany kraj, umiłowany kraj...”,

ale współczesna młodzież ma dokład-

nie gdzieś pańskie raz komunistycz-

ne, a raz klerykalne sentymenty.

Osobiście nie przepadam za tech-

no (nie te lata), ale wierzę w wolny

wybór każdego człowieka, a przede

wszystkim w prawa młodości.

Widzi pan... w czasach, kiedy ja

i moi przyjaciele siedzieliśmy pod kra-

kowskimi Sukiennicami z gitarami oraz

Dylanem, Wysockim i Kaczmar-

skim na ustach, wy robiliście karie-

ry. Podobno po to, żeby naprawić zły

ustrój... błędny „porządek i ład”. Fak-

tycznie naprawiliście – jasna cholera!

W roku 1982, w środku stanu wo-

jennego, Kaczmarski (LEGALNIE

Podróż za 400 uśmiechów

Cały (pozostały) Klub Parla-

mentarny Samoobrony przez kilka

dni odpoczywał na Pomorzu. Oka-

zją był trwający w Gdańsku Jarmark

Dominikański. Andrzej Lepper

(w otoczeniu swego dworu) zwie-

dził gdańską Starówkę i wszyscy do-

konali obfitych zakupów. Zmęcze-

ni posłowie udali się do Sopotu

– na molo, a następnie podsmaży-

li nieco na plaży. Grupa wybrań-

ców narodu w biało-czerwonych kra-

watach wzbudzała spore zaintere-

sowanie turystów. Proszono o au-

tografy, fotografowano się z wo-

dzem i innymi posłami. Kiedy już

wodza rozbolała ręka od uścisków,

udał się z wizytą do pana tych wło-

ści, czyli prałata Jankowskiego .

Ten, jak to bywa w jego zwy-

czaju, ugościł posłów z iście królew-

ską wystawnością, tudzież noclegiem.

Jak powiedział dziennikarzom, był

tyczne. Obaj są np. zdecydowany-

mi przeciwnikami Unii Europejskiej.

Kiedy zaszumiało w głowie,

dwór Pana Przewodniczącego udał

się na autokarową wycieczkę po Ka-

szubach. Wycieczka zakończyła się

po kilkudziesięciu kilometrach,

w lesie pomiędzy Kartuzami i Sie-

rakowicami. Tam, na leśnej polan-

ce, już bez opieki duchowej księ-

dza prałata, Samoobrona do póź-

nych godzin bawiła się przy ogni-

sku. Na rożnie piekły się dziki, a z

beczek lało się schłodzone piwo.

Oficjalnie gorzały nie było, ale za-

bawa była przednia. Niektórzy dzia-

łacze powarkiwali tylko pod wąsem

na wspomnienie artykułu w „FiM”

o 400 dzieciach z najuboższych ro-

dzin wiejskich, które miały wypo-

czywać (bez piwa i dzików) na swo-

ich pierwszych w życiu koloniach.

JACEK KOSER

N a wypoczynek biednych dzie-

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 32 (179) 8 – 13 VIII 2003 r.

przez długi czas i popadają w co-

raz większe poczucie winy.

Straszenie kobiet tzw. syndro-

mem poaborcyjnym jest skuteczną

strategią mającą na celu zmniej-

szenie liczby aborcji poprzez wma-

wianie, że aborcja jest czymś strasz-

nym, że jest morderstwem i że do-

browolnie należy z niej zrezygno-

wać. Twierdzi się, że pozostawia

trwałe ślady nie tylko w psychice ko-

biety, ale i całego jej otoczenia. Syn-

drom ów urasta do rangi praprzy-

przerywanie ciąży. Skoro prawo

na to zezwoliło, próbowano od-

działywać na same kobiety, aby

dobrowolnie zrezygnowały ze swo-

jego prawa do przerywania ciąży,

np. ze strachu przed owymi strasz-

nymi konsekwencjami. W Polsce

stosowanie tej strategii nasiliło się

w ostatnich latach, gdy już było

doskonale wiadomo, że zakaz

aborcji w praktyce nie działa,

a kobiety korzystają z podziemia

aborcyjnego.

kuriozalny argument byłby zabaw-

ny, gdyby nie to, że wmawianie le-

karzom i innym pracownikom me-

dycznym poczucia winy i grzechu

zwiększa coraz silniejszą w środo-

wisku medycznym niechęć do le-

galnego przerywania ciąży w szpi-

talach publicznych (oczywiście nie

prywatnych) i stanowi dalsze, re-

alne ograniczenie prawa kobiet do

aborcji.

Dlaczego udało się tak skutecz-

nie wylansować tzw. syndrom po-

aborcyjny? Głównie ze względu na

spersonalizowany przekaz medial-

ny. Dyżurne kobiety opowiadają

w niezwykle udramatyzowany

i barwny sposób o swoich przeży-

ciach, przestrzegając inne kobiety

przed pójściem w ich ślady. Póź-

niej kilku lekarzy i kilku katolic-

kich psychologów opowiada o swo-

ich osobistych doświadczeniach, na

przykład z czasów, gdy przerywali

ciąże, albo związanych z prowa-

dzonym przez siebie poradnictwem.

Wszystkie te wyjątkowo emocjo-

nalne relacje brzmią niezwykle au-

tentycznie, sprawiając na słuchają-

cych silne wrażenie. I to działa na

dłużej. Największym sukcesem jest

wmówienie opinii publicznej, że są

to zjawiska realne. Nikt nawet nie

ośmieli się publicznie ich zakwe-

stionować czy ocenić. Media, zwy-

kle tak krytyczne, uległy owej pro-

pagandzie i bez żadnych wątpliwo-

ści popularyzują zjawisko ze wzglę-

du na niezwykłą medialność po-

dobnych relacji.

Tymczasem prawidłowe pod

względem metodologicznym ba-

dania w USA czy Europie nie

potwierdziły istnienia tzw. syn-

dromu poaborcyjnego. W 1989

roku panel powołany przez Ame-

rykańskie Towarzystwo Psycholo-

giczne jednogłośnie stwierdził, że

legalna aborcja nie stwarza nie-

bezpieczeństwa wystąpienia po-

ważnych problemów psychologicz-

nych. Na poparcie swojego stano-

wiska Amerykańskie Towarzystwo

Psychologiczne zwróciło uwagę na

następujące dane. W USA corocz-

nie przerywa się 1,3–1,6 mln ciąż.

Około 21 proc. Amerykanek mię-

dzy 15 a 44 rokiem życia przerwa-

ło ciążę. Zatem, gdyby choć

10 proc. z tych milionów kobiet

doświadczyło problemów w wy-

niku aborcji, byłaby to niewiary-

godna epidemia chorób psychicz-

nych, skłaniająca ogromną liczbę

kobiet do zwrócenia się o pomoc.

Tymczasem takie zjawisko nie wy-

stępuje.

Co więcej, generalny chirurg

USA C. Everett Koop , znany prze-

ciwnik aborcji – poproszony przez

prezydenta Ronalda Reagana o ra-

port na temat skutków zdrowotnych

aborcji – stwierdził w sprawozdaniu

z 1989 roku, że skutki te są niewiel-

kie, dotykają małą grupę kobiet i są

nieistotne z punktu widzenia zdro-

wia publicznego.

Nikt nie twierdzi, że przerwa-

nie ciąży jest dla kobiety sprawą

obojętną czy łatwą. Podobnie jak

nie jest łatwe rodzenie dzieci

– zwłaszcza tych niechcianych.

Funkcje rozrodcze kobiety od za-

wsze stanowiły dla niej poważne

zagrożenie – przecież czasem pro-

wadzą (choć obecnie rzadziej) do

śmierci czy choroby. Decyzja

o urodzeniu bądź nieurodzeniu

dziecka pociąga za sobą rozma-

ite problemy, wątpliwości i ryzy-

ko mające wpływ na całe jej ży-

cie. Wmawianie kobietom, że mu-

szą rodzić za wszelką cenę, bo każ-

de macierzyństwo – nawet to nie-

chciane i wymuszone – jest naj-

większym szczęściem i jej misją

życiową, jest po prostu niepraw-

dą. Takie tendencyjne podejście

do kobiecych wyborów to jaskra-

wy dowód przedmiotowego trak-

towania kobiet. Uświadomienie

sobie nieuczciwości i hipokryzji

podobnej propagandy pomoże

nam odzyskać prawo do stanowie-

nia o sobie i swoim życiu.

WANDA NOWICKA

Syndrom, którego nie ma

Od dłuższego czasu

trwa w Polsce syste-

matyczna kampania

mająca przekonać

społeczeństwo

o istnieniu tzw.

syndromu poaborcyj-

nego, czyli bzdury...

czyny wszelkiego zła i nieszczęścia,

którego doświadczamy. Zdaniem

propagatorów syndromu, podobnych

skutków doświadczają także rodzi-

ce kobiety (czyli potencjalni dziad-

kowie), partner, a nawet dzieci uro-

dzone oraz te, które miały się nie

urodzić. Aborcja ma jakoby powo-

dować wszelkiego typu nerwice

i prowadzić do rozbicia rodziny.

Skutki syndromu istnieją nawet wte-

dy, gdy kobieta ich nie odczuwa (tzw.

żal patologiczny). Nawet jeśli ko-

bieta wyparła go ze świadomości,

on – zdaniem orędowników syndro-

mu – wciąż działa i może się ode-

zwać nawet po kilkudziesięciu la-

tach. A zatem nie ma przed nim

ucieczki, bez względu na to, czy się

go jeszcze czuje, czy nie czuje.

Propagatorzy syndromu wyka-

zują wielką inwencję w wymyśla-

niu jego potencjalnych skutków

i tworzeniu nowych pseudonau-

kowych, aczkolwiek bardzo obra-

zowych pojęć, np. objawy pustego

łona czy objawy pustych ramion.

Strategię lansowania syndromu

zaczęto stosować najpierw w USA

– od czasu, gdy zalegalizowano tam

Próbuje się zatem przestraszyć

kobiety i wpędzić je w poczucie

winy. Kobieta, która przerwała cią-

żę, powinna czuć się winna na-

wet wtedy, gdy nie odczuwa ani

śladu syndromu. Jeśli nie odczu-

wa, tzn. że coś z nią nie jest w po-

rządku, bo albo zepchnęła go na

samo dno świadomości, albo jest

pod pewnym względem ułomna.

Niewątpliwie jest pozbawiona

wszelkich uczuć, bowiem każda

normalna kobieta powinna coś od-

czuwać. Orędownicy syndromu

rozciągają jego wpływ na lekarzy

i pozostały personel medyczny po-

magający w przerwaniu ciąży.

Można zatem usłyszeć z ust dy-

żurnych lekarzy o potwornym

wpływie przerywania ciąży na ich

życie zawodowo-osobiste.

W programie na ten temat

– wielokrotnie powtarzanym przez

TV Puls – przekonywano, że kie-

dyś położne w szpitalach były bar-

dzo niesympatyczne dla kobiet

poddających się aborcji. A ponie-

waż teraz już się ciąż nie przery-

wa, to położne stały się znacznie

przyjemniejsze dla rodzących. Ten

Choć kampania ta generowa-

na jest przez środowiska funda-

mentalistyczno-katolicko-nacjona-

listyczne, media – zwłaszcza prasa

kobieca oraz telewizja – kupiły te-

mat. Ostatnio było głośno w TVN

i Polsacie o kuriozalnej terapii pod

nazwą „Żywa Nadzieja”. Jest ona

– krótko mówiąc – oparta na uczło-

wieczaniu usuniętego płodu po-

przez nadanie mu imienia, zabie-

ranie go do domu, przygotowywa-

nie pieluch i nakrycia przy stole,

chodzenie z nim na spacer, wresz-

cie uśmiercenie go, pochowanie

i regularne odwiedzanie grobu. Nic

dziwnego, że po takiej „terapii”

kobiety nie mogą się pozbierać

Z darzają się takie dni, kiedy

TEKA TETRYKA

Bój się lustra

jestem przekonany, że świat

zwariował, a ostatnią normalną

osobą jestem ja sam.

Człowiek używa języka – w każ-

dym języku słowa coś oznaczają.

A raczej oznaczały, bo dzisiaj wyraz

pozostał jak dawniej, ale cichaczem

podgryzły go inne znaczenia. Ot, woj-

sko na przykład. Zamknąwszy oczy,

widzimy pod powiekami żołnierza

z karabinem, czasem strzelającego

– po ich otwarciu ukaże się inny ob-

raz: kapral noszący cegły na budo-

wę kościółka... Albo słowo „honor”

– „ poczucie godności osobistej, dobre

imię, cześć ”, ale też obowiązek po-

stępowania według określonych norm,

a w razie ich niedotrzymania – rezy-

gnacja, wycofanie się, również w wy-

niku oceny i presji otoczenia. Dziś

można co najwyżej kogoś za coś uho-

norować (czytaj: zapłacić), bo tamto

znaczenie odeszło w niebyt.

Elita to grupa osobników wybit-

nych, słowo o wydźwięku jak naj-

bardziej pozytywnym. Doprawdy?

Dowolne media codziennie infor-

mują o kolejnych aferach i przekrę-

tach wśród ELIT, tych „wybitnych

inaczej”. Za to ludzie o szemranej

przeszłości nader często brylują na

salonach. A wybitni – w czasach,

Prowincjałki

kiedy bezrobotni mnożą się jak kró-

liki – domagają się gigantycznej ka-

sy za samo istnienie (jak to było

z premiami dla członków Rady Po-

lityki Pieniężnej), albo bezczelnie

twierdzą, że 6,5 tysiąca nagrody (net-

to) to „śmieszne” pieniądze (Zarząd

Dróg Miejskich w Warszawie). A co,

artysta przerobił prostokątne papier-

ki z Chrobrym na komiks?!

Rozbieżność między nakazami re-

ligii i słowami funkcjonariuszy kościo-

łów (niemal wszystkie kościoły do-

tknęła ta przypadłość) a rzeczywi-

stością – nie tylko Czytelnikom „FiM”

jest aż nadto dobrze znana. Ot, choć-

by słowo „ofiara” – dawniej poświę-

cenie dla idei, dziś przymusowa, ści-

śle określona stawka w kancelarii pa-

rafialnej za określoną usługę.

Będzie jeszcze gorzej. Mówiąc

„zdrowa żywność”, mamy na myśli

coś bez smaku, soli i chemii, chociaż

i teraz sałata rośnie przy drodze szyb-

kiego ruchu, a jej liście łamią się od

ciężaru ołowiu. Za chwilę zdrowy

pomidor to będzie taki pomidor,

który na nasz gwizdek przybiegnie

ze sklepu na zmutowanych gene-

tycznie nóżkach i nawet się nie za-

sapie. Wskoczy na talerz obok scha-

bowego z soi i zamelduje: „gotów

do zjedzenia!”.

A może go wcześniej rozdepczą

razem z kilkoma tonami kolegów

w czasie pomidorowej bitwy w kra-

jach południowych albo utopią

w Atlantyku, bo będzie, łobuz, za

tani, żeby go w ogóle sprzedawać...

W tej samej godzinie gdzieś tam ileś

osób umrze z głodu.

Przykładów są całe legiony, wła-

żą nieproszone do oczu i uszu, two-

rzą taką gęstwinę, że aż się trudno

przez życie przepchać do końca. Spoj-

rzenie w lustro grozi konstatacją, że

zamiast oczu sterczą nam kamery, na

rękach wyrosła klawiatura, a miej-

sce mózgu zajął monitor (starego

typu). W dodatku programista daw-

no ześwirował...

MAREK SITKOWSKI

Żyją jeszcze na świecie ludzie „uf-

ni” na tyle, że potrafią prawie pół

miliona złotych schować do plecaka i podróżować pociągiem. Pod-

czas podróży nie mają nawet problemu ze spokojnym snem. Nieste-

ty, licho nie śpi. Doświadczył tego pewien 34-letni mężczyzna, który

postanowił zlikwidować wszystkie swoje konta bankowe. Wybrał więc

z poznańskich oddziałów oszczędności – bagatela, 500 tys. zł – zapa-

kował w foliowy worek i wrzucił na dno plecaka, zakrywając ciucha-

mi. W nocy wsiadł do pociągu do Trójmiasta i... zasnął w przedziale.

Kiedy się obudził, plecaka oczywiście nie było, Nie mniejszy szok prze-

żyli policjanci, gdy usłyszeli, ile gość wiózł kasy. Ale zapewne naj-

większego wstrząsu doznali grasujący w pociągu złodzieje. To się na-

zywa motywacja do dalszej pracy!

PaS

Unii musi na nas naprawdę zale-

żeć. Rolnik z Gdowa w wywiadzie

dla austriackiej telewizji nie ukrywał, że nie jest zwolennikiem UE. Tłu-

maczył, że polityków to on słuchać nie będzie, a o prawdziwej twa-

rzy Unii pogada co najwyżej ze zwykłymi rolnikami. Jak na polskiego

chłopa przystało, nie obyło się bez warunku: niech przyjadą i posta-

wią piwo. No i przyjechali! Do podkrakowskiego Gdowa półwiecznym

traktorem przyczłapali się – hodujący krowy chłop spod Linzu i arty-

sta z Brukseli. Nie zapomnieli oczywiście o skrzynce piwa. I pogada-

li, jak chłopy z chłopem, że aż strach cokolwiek powtarzać... Dobrze,

że nasz rodak tylko chłopów wzywał.

PaS

POTRÓJNY SZOK

CHŁOP POTĘGĄ JEST I BASTA

Nr 32 (179) 8 – 13 VIII 2003 r.

NA KLĘCZKACH

BUSZUJĄCY W KURII

DOBRA „DOBRA

ŚMIERĆ”

podobnej, błędnej interpretacji opar-

ty ma być nakaz zakrywania przez

kobiety całego ciała i twarzy.

W obawie przed klątwą niemiec-

ki uczony ukrywa się – na wszelki wy-

padek – pod pseudonimem. PaS

Numer jest znany wszystkim pi-

ratom drogowym. Gdy nachlani tra-

fią w jakąś przeszkodę, to przy szczę-

śliwym braku świadków, porzucają

pojazd i szybko oddalają się z miej-

sca wypadku. Kiedy wytrzeźwieją,

zgłaszają kradzież samochodu.

Nie inaczej było w Szczecinie

3 sierpnia w samo południe. Dostaw-

czy opel combo należący do kurii

metropolitalnej staranował trzy za-

parkowane na poboczu jednej z ulic

pojazdy. Kierowca uciekł. Tego sa-

mego dnia, w godzinach wieczornych,

ks. Artur Rasmus , dyrektor miesz-

czącego się na terenie kurii Wydaw-

nictwa „Ottonianum”, zgłosił policji

kradzież auta: – Ktoś zakradł się do

biura i zabrał kluczyki, a następnie

wyjechał z garażu – oświadczył.

Co ciekawe, buszującego po ku-

rii w biały dzień „złodzieja” nic wię-

cej (poza kluczykami) w bogato wy-

posażonych biurach nie zaintereso-

wało, a sutannowi jakoś nie złożyli

wcześniej formalnego zawiadomie-

nia o przestępstwie.

– Samochód nie ma śladów wła-

mania, co zrozumiałe, gdyż w stacyj-

ce pozostał oryginalny kluczyk. Do

głębokiej refleksji zmusza fakt, że

kierowca zgubił odnalezioną przez

nas polisę OC. Spróbujemy ustalić

sprawcę na podstawie odcisków li-

nii papilarnych – poinformował mnie

podkomisarz Artur Marciniak

z Komendy Miejskiej w Szczecinie.

Na razie w szczecińskiej KMP

poszukiwany jest odważny, który

ośmieli się sprofanować święte, ku-

rialne dłonie obrzydliwym czarnym

tuszem, pobierając odciski palców.

A.T.

ALOJZOWO

środowiska, innych służb i inspekcji

– dołączyła Agencja Bezpieczeństwa

Wewnętrznego. Jej szef uznał, że śle-

dzenie oraz podsłuchiwanie przed-

siębiorców służy ochronie interesów

gospodarczych kraju. Na początek

szefowie spółek skarbu państwa zo-

bowiązani zostali do meldowania

ABW o wszystkich ważniejszych kon-

traktach, umowach i planach! Fir-

mom działającym w strategicznych

branżach przydzielono oficerów

ochrony. – Ich zadaniem jest zbie-

ranie informacji o wszystkim, co dzie-

je się w przedsiębiorstwie – publicz-

nie chwali się pułkownik Jerzy

Stachowicz . Jeżeli dyrekcja nie bę-

dzie miała ochoty z nami gadać

– mówi pułkownik – to my i tak zwer-

bujemy kogoś z pracowników. MP

Rodziny pacjentów, których pod-

dano eutanazji, radzą sobie ze stra-

tą najbliższego lepiej niż w przy-

padku rodzin osób zmarłych śmier-

cią naturalną – uważają holender-

scy specjaliści.

Ich badania zamieścił prestiżo-

wy „British Medical Journal”. Przy-

puszczalnie wynika to z możliwości

pożegnania się z odchodzącym, lep-

szym przygotowaniem na wydarze-

nie, którego termin jest znany, oraz

poczuciem uregulowania spraw do-

czesnych. No i co z tego? Jeszcze

nigdy w historii argumenty nauki nie

wygrały z argumentami religii.

M. PSYK

PRZETARŁ SZLAK

Fot. archiwum

Brytyjskie ministerstwo obrony

zapłaci odszkodowanie za zwolnie-

nie żołnierza geja. 40-letniego

Christophera Browna zwolniono

po 20 latach służby w lotnictwie,

gdy w 1999 r. jego homoseksualizm

został publicznie ujawniony. Sier-

żant wniósł sprawę do Europejskie-

go Trybunału Praw Człowieka

w Strasburgu, ale tuż przed ogło-

szeniem wyroku doszło do ugody.

Nie tylko zainkasuje 50 tys. funtów,

ale i przetarł szlak swym kolegom.

W resorcie obrony przyznano, że

obecnie „różnorodność” w łonie

RAF jest tolerowana.

Bp łowicki Alojzy Orszulik (na

zdjęciu) uważa siebie za bardzo

skromnego człowieka. W zaufanym

gronie zwykł się użalać, że kariera

na szczytach kościelnego państwa sta-

ła przed nim otworem, ale on wy-

brał prowincjonalną diecezję. Wła-

śnie ukończył 75 lat, ale nie chce,

by o nim zapomniano. Zadbał więc

już wcześniej o pozostawienie trwa-

łych śladów swojego panowania.

W centrum miasta jest już ogród

Alojzego, pomnik papieża stojący

w rynku też bardziej przypomina sze-

fa kurii niż JPII. Niedawno w ko-

ściele na os. Bratkowice zawisł dzwon

„Alojzy”. Oczywiście, dzwon poświę-

cił biskup Alojzy. W planie jest jesz-

cze rondo, ulica, most oraz szpital

Alojzego. A Alojzowo – zamiast Ło-

wicza – jak wam się podoba, alojzo-

wianie?

PROMIENIOWANIE

GŁUPOTY

Nie ma ostatnio szczęścia Ko-

ściół do katolickich stacji telewizyj-

nych. Po kłopotach Plusa oraz opóź-

nionym i mizernym starcie „Trwam”

pech dopadł włoską stację Telepa-

ce, która specjalizuje się w transmi-

sjach watykańskich imprez i papie-

skich pielgrzymek. Władze Rzymu

wyłączyły nadajnik znajdujący się

na wzgórzu Monte Mario, gdyż uzna-

ły, że jego promieniowanie szkodzi

dzieciom z pobliskiej szkoły. Otóż

to, nadajniki watykańskie szkodzą...

wszystkim i na wszystko!

PaS

Z GOSPODARSKĄ

WIZYTĄ

HOMOLICEUM

Pierwsze na świecie państwowe

liceum dla homo-, bi- i transseksu-

alistów rusza za miesiąc w Nowym

Jorku. Szkoła przyjęła imię Harveya

Milka , zamordowanego ponad 20

lat temu gejowskiego polityka z San

Francisco. Burmistrz NY, Michael

Bloomberg , uznał pomysł za wspa-

niały, a nowy dyrektor placówki pod-

kreślił, że szkoła ma stanowić przy-

kład dla całego świata. Mniej zado-

wolone są konserwatywne organiza-

cje amerykańskie, które uznały, że

takich projektów nie powinno się

finansować z pieniędzy podatnika.

Dla nas też wszystko jasne – bur-

mistrz Żyd popiera pedałów za pie-

niądze chrześcijan!

Charakterystyczny dla JPII zwy-

czaj przyglądania się tłumom z wy-

sokości helikoptera wchodzi do re-

pertuaru zachowań niektórych kra-

jowych polityków. I tak organizato-

rzy Przystanku Woodstock wydarli

się do mikrofonów, że prezydent

Kwaśniewski w towarzystwie mini-

stra obrony narodowej Janika prze-

lecieli byli właśnie rządowymi śmi-

głowcami nad miejscem imprezy. Nie

wiemy, niestety, czy udzielili błogo-

sławieństwa... Bo ziemi tym razem

nie pocałowali.

A.C.

CHRZEŚCIJAŃSKI

KORAN?

SAMOOBSŁUGA

A.C.

Po latach kwestionowania histo-

rycznej wiarygodności Biblii, pod lu-

pę wzięto Koran. Jak pisze „New-

sweek”, badający język koraniczny

niemiecki wykładowca języków se-

mickich twierdzi, że dzisiejsza wer-

sja Koranu to błędna transkrypcja

oryginalnego tekstu. Badacz podkre-

śla, że pisany język arabski pojawił

się 150 lat po śmierci Mahometa ,

a większość wykształconych Arabów

mówiła w tym czasie po aramejsku.

Koran był – według niego – spisaną

w odmianie aramejskiej chrześcijań-

ską księgą liturgiczną, którą w VII

wieku n.e. zniszczył kalif z dynastii

osmańskiej. I tak np. po arabsku Ko-

ran mówi o objawieniu Allaha, a w

wersji aramejskiej o „nauce” staro-

żytnych Świętych Ksiąg; czarnookie

piękne „hurysy o falujących pier-

siach”, czyli rajskie dziewice mające

być nagrodą dla męczenników to

– według aramejskiego oryginału

– białe, krystalicznie czyste winogro-

na, które kojarzone były z rajem. Na

Gorszy od biskupa nie może być,

jak wiadomo, arcybiskup, na ten przy-

kład Muszyński . Osobiste zasługi

w katoliczeniu miasta i diecezji ob-

wieścił on mieszkańcom Bydgoszczy,

po czym zawiesił w sąsiedztwie ka-

tedralnego ołtarza tablicę z płasko-

rzeźbą Muszyńskiego. Następnie sam

ją (czyli siebie) poświęcił, bo nie by-

ło nikogo godniejszego...

RYDZYK

W DOMOFONIE

PaS

PALIŁ GUMY

I RŻNĄŁ GŁUPA

Co słyszą w domofonie miesz-

kańcy słupskich bloków przy ul. An-

ny Gryfitki? Sąsiada lub może przy-

byłych gości? To już przeżytek!

Z głośników sączą się dźwięki Ra-

dia Maryja. Sytuacja trwa już kilka

lat i mieszkańcy zdążyli się przyzwy-

czaić. Powodem tego stanu rzeczy

jest zapewne przekraczanie przez Ra-

dyjo dopuszczalnych mocy nadajni-

ków, co powoduje odbiór sygnału

przez większość urządzeń elektro-

nicznych z głośnikiem (u jednego

z mieszkańców słychać Rydzyka na-

wet w organach elektronicznych!).

Administratorem mieszkań jest Słup-

ska Spółdzielnia Mieszkaniowa

„Czyn”, gdzie jednak nikt proble-

mu nie słyszy i nie widzi.

KOMÓRKI PADŁY

30 lipca w Suwałkach ksiądz

kanonik Wacław Polowczyk

– dziekan i proboszcz parafii pw.

Wniebowzięcia NMP w Filipowie

(pow. suwalski, diec. ełcka) – wjeż-

dżając na czerwonym świetle na

skrzyżowanie, potrącił idące po

przejściu dla pieszych ośmiolet-

nie dziecko i... uciekł. Ksiądz po-

dróżował swoim luksusowym au-

di w towarzystwie dwóch atrak-

cyjnych pań. – Był tak zaabsorbo-

wany siedzącą obok kobietą, że

prawdopodobnie w ogóle nie za-

uważył świateł. Uderzył w chłop-

ca, po kilku metrach zatrzymał się

i obejrzał. Na widok leżącego na

jezdni dzieciaka błyskawicznie od-

jechał – opowiada naoczny świa-

dek. Po ulicznym pościgu jedne-

mu z kierowców udało się zablo-

kować samochód księdza i oddać

pirata policji.

Chłopiec z objawami wstrząsu

mózgu i ogólnymi obrażeniami cia-

ła przebywa na obserwacji w szpi-

talu. Ksiądz (rzekomo trzeźwy) po

złożeniu zeznań (– Nie widziałem

leżącego na jezdni dziecka, dlate-

go nie zatrzymałem się – zapew-

niał policjantów) i zatrzymaniu pra-

wa jazdy został zwolniony. Ciąg

dalszy – miejmy nadzieję – nastą-

pi.

PaS

Nareszcie papieskie SMS-y do-

tarły do Irlandii. Każdy szczęśliwy

posiadacz komórki może w ten spo-

sób zasilić konto Watykanu. Pionier-

ska usługa nosi nazwę „Myśl dnia”,

a pomysł ściągnięto z Włoch, gdzie

podobno odniósł znaczny sukces.

Prawosławni wcale nie są gorsi.

W Sankt Petersburgu uruchomiono

serwis komórkowy. Można np. za-

sięgnąć informacji, czy aby Cerkiew

nie wzywa w tym dniu do poszcze-

nia. Jeśli ktoś zapomniał się pomo-

dlić, to (za opłatę, oczywiście) mo-

że wysłuchać modlitwy przez telefon.

Bardziej dociekliwi mogą posłuchać

o historii swojego kościoła i naka-

zach wiary, a nawet dowiedzieć się,

gdzie w pobliżu są klasztory. PaS

PLAJTA DIALOGU

Niesłychane! Rząd zamierza zli-

kwidować związki zawodowe i orga-

nizacje przedsiębiorców!

Minister finansów Andrzej

Raczko uznał, że zrzeszenia pracow-

ników i organizacje skupiające przed-

stawicieli biznesu powinny płacić po-

datek dochodowy od... składek człon-

kowskich. Zakazał przy okazji odli-

czania kosztów ich poboru. Jeżeli po-

mysł pana ministra wszedłby w ży-

cie, to w ciągu następnego roku sa-

molikwidacji (poprzez bankructwo)

uległyby niemal wszystkie związki za-

wodowe i organizacje pracodawców.

I kto wie, czy nie jest to najlep-

szy pomysł na realizację umieszczo-

nego w programie SLD zapisu o „dia-

logu społecznym”.

A.S.

CZWÓRKAMI SZLI

– Do Iraku wyjeżdżamy dobro-

wolnie, jako ochotnicy. Natomiast na

pożegnalną mszę zapędzono nas pod

przymusem, jak bandę pętaków!

– wyżalili nam się umundurowani

przyjaciele „FiM”. Rzeczywiście,

31.07. o godz. 19.00 w Szczecinie

czwórkami zagoniono do kościoła

polskich żołnierzy udających się na

Bliski Wschód. Wojacy są poirytowa-

ni i spodziewają się, że przyjdzie im

się oganiać nie tylko od wrogo na-

stawionych Irakijczyków, ale także od

watykańskich kapelanów.

BIZNES

POD KONTROLĄ

A.T.

Do kontrolujących biznes

– obok policji zwykłej, policji pracy,

skarbowej, inspektorów ochrony

A.C.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: