Historia urbanistyki – wykład 1
Zaliczenie przedmiotu – egzamin – pisemny,test.
Arch czynny i dydaktyk – porusza się po polach urbanistyki i architektury oraz rynkiem nieruchomosci. Nie jest wielu specjalistów w Polsce.
Każdy musi rozumiec szeroki kontekst zdarzen w przestrzeni. Wszystkie mają kontekst ekonomiczny, społeczny, ale także urbanistyczny i architektoniczny. Przestrzen wypełniona urbanistyką i architekturą. Te uklady wypełniają przestrzen. Tworzywa/układy urbanistyczne oraz obiekty architektoniczne, które są tworzywem układów architektoniczny.
Dlaczego w przestrzeni są takie a nie inne obiekty?
Istnieje brdoz wyrazna korelacja i silne powiązanie między rozwojem cywillizacyjny, strosunkami spoleczno ekonomicznymi a przestrzenią. W trakcie wykładów – rozwój struktur przestrzennych na przestrzeni dziejów. Ujawnione będą korelacje między ukadami.
Po diabła wielkie portyki ?
Powód, dla którego studiuje się historie urbanistyki – algorytm naszej cywilizacji. Pietyzm dla dawnych wieków. Rozbudowana ochrona zabytków i architektury. Musimy umiec rozpoznać cenne uklady architektury i przestrzeni.
Zdobędizemy oriętacje jak wylądaly dawne układy przestrzenne.
Z Sali musza padać pytania.
Będziemy się starali odpowiedzieć na pytanie: w jaki sposób dzisiejsze warunki cywilizacyjne determinują powstające układy przestrzenne.
Element wiedzy cywilizowanego człowieka – historia sztuki i architektury.
Pani doktor zacznie od prezentacji w jaki sposób my przestrzegamy rzeczywistosc.
Budowa formy komunikatu wizualnego
Mózg zadaje pytania a oko odpowiada na nie. Jest to dowód na to że nie wszyscy widzimy to samo. W róznych epokach rpzedstawienia artystyczne inaczej przedstawialy rzeczywistość. Najpierw płaską bez 3d, w renesansie doszli do perspektywy, w baroku doszli do swiatlocienia, a w XIX pełne widzenie realistyczne. W dawnych czasach warunki zycia cżłowieka były takie, że nie musiał oddawać przestrzeni. Dla niego najwazniejsze zagrożenie ze strony dzikiego zwierza.
1 zasada – człowiek geometryzuje obiekty. Nasze predylekcje idą głębiej. Jesteśmy jako ludzie ogromnie przekonani do układów symetrycznych zbudowanych czytelnie na pierwszy rzut oka. Wybieramy kompozycje symetryczne.
W przestrzeni dominanta – element tworzący punkt centralny kompozycji urbanistycznej.
Złudzenia optyczne
Jest ich sporo i mają różny charakter. Spowodowane różnymi proporcjami figur w przestrzeni.
Złudzenie heringa – linie proste przecięte pękiem promieni wydająsię wygiete w kierunki na zewnąrz ogniska z którego wychodzą promienie.
Entasis – grecy poszerzali kolumny po to, by były widziane przez widzów jako normalne proste walce.
Złudzenie Zoellnera – linie równoległe przecięte skośnymi wydają się nierównoległe.
Złudzenie Lippsa – jest związane ze zjawiskiem tzw zwisu. Kilka kół o zmiennej średnicy, stycznych do niewidocznej prostej wydaje się być stycznym do łuku.
Złudzenie Muellera – Lyera – z dwóch w rzeczywistości równych odcinków ograniczonych strzałkami o zwrotach przeciwnych, ten który ma strzałki na zewnątrz będzie sprawiał wrażenie dłuższego, niż ten który ma strzałki do wewnątrz.
Złudzneie pogendorffa – wystepuje wówczas, gdy dwie linie równoległe przecięto trzecią ukośną w taki sposób że linia skośna między równoległymi jest niewidoczna, wtedy wydaje się ze linia skośna nie należy do jednej i tej samej prostej.
Dwa trapezy, które są identycznej wielkości – jeden z nich na skutek przesunięcia wydaje się większy.
Dwa koła wewnętrzne mają identyczny promien, lecz jedno wydaje się większe na skutek kontrastu wielkości kół je otaczających.
Dwa „idealne” kwadraty zaopatrzone w jednym narożu w strzałki wydają się być nieforemnymi czworobokami.
Dwa kwadraty zakreskowane poziomo i pionowo – kwadrat z podziałem pionowym wydaje się być wyższy (to złudzenie jest ważne dla pionowych i poziomych podziałów architektonicznych).
Cel wykąłdu – wzmóc w nas odczuwanie piękna w kontakcie z przestrzenią.
Złudzenie Irridiacji – polega na sile doznan wzrokowych zależnych od stopnia jasności barwy.
W dwóch identycznych kwadratach: białym na czarnym tle i czarnym na białym tle ten pierwszy wydaje się większy.
Trzy sposoby postrzegania przestrzeni.
-Widzenie mimowolne – to którym posługujemy się na co dzień
-widzenie połączone z aktem woli – to kiedy obserwuemy przestrzeń i chcemy poznać jej właściwości.
-naukowe poznawanie przestrzeni – analizowanie kompozycji przestrzennych i funkcjonowanie przestrzeni w róznych aspektach.
Widzenie mimowolne – jest spontaniczne, własciwe obserwatorowi nie nastawionemu na obserwacje. Jest poznawione doznawania wrażenia głębi. Jest to stadium impresji, rzutu okiem bez poświęcania uwagi znajdującym się w przestrzeni przedmiotom.
Widzenie połączone z aktem woli – powoduuje analize widzianej przestrzeni i znajdujących się w niej przedmiotów, z dostrzeganiem głębokości i przestrzennego rozmieszczenia zawartych w niej elementów.
Naykowe poznawanie przestrzeni – jest obserwacją podejmowaną w celu ustalenia konkretnych cech przestrzeni. Odwróceniem takiego poznawczego, celowego działania jest kształtowanie przestrzeni dostępnymi środkami, stanowiące istotę PROJEKTOWANIA ARCHITEKTOCZNEGO I URBANISTYCZNEGO.
Klasyfikacja przestrzeni według wymiarów liniowych, kątowych, optycznych i użytkowych
-przestrzenie zamkniete małe – 0-60m, najmniejsza przestrzeń mieszkalna
-przestrzen o charakterze pośrednim 60-135m, przetrzeń o wymiarach placu, człowiek czuje się dobrze w otwartych placach.
-przestrzenie otwarte krajobrazowe – 135-4500granicą takiej przestrzeni jest na przykład las. Duża satysfakcja dla człowieka.
-krajobraz otwarty – wszelkie obiekty wielkosci czlowieka zanikają i są niewidoczne.
Ujęcie graficzne przestrzeni graficznej.
Doris1720