2009.05_Android, czyli Linux na komórki_[Programowanie].pdf

Programowanie

Android, czyli Linux na komórki

czyli Linux na komórki

Marek Sawerwain

Od kilku lat system Linux nieustannie zyskuje na popularności. Przyszłe lata także rysują się bardzo

obiecująco, ponieważ system ten może znaleźć uznanie wśród użytkowników netbook'ów, gdyż względem

konkurencyjnego system Windows Linux oferuje lepszą wydajność na mniej zaawansowanych platformach

sprzętowych. Również na komputerach normalnych użytkowników Linux gości coraz częściej. Jest jednakże

jeszcze jeden typ urządzeń, gdzie Linux również zyskuje dużą popularność – są to telefony komórkowe.

ne rozwiązania dla telefonów komórkowych.

Pierwszym systemem, obecnym już od pew-

nego czasu, jest OpenMoko oraz telefon Neo

FreeRunner. Natomiast drugi system, wspierany przez Go-

ogle, to Android wraz z telefonem G1. Jednakże warto od

razu zaznaczyć, że Android to system operacyjny i można

go uruchomić również na telefonie Neo FreeRunner.

Godne uwagi są obydwa systemy. Ponieważ jednak ra-

my artykułu są ograniczone, dlatego też postaramy się poka-

zać zalety tylko systemu Android. Skupimy się na podstawo-

wych zagadnieniach, które należy opanować, aby rozpocząć

tworzenie własnych aplikacji, w ramach tego systemu.

datkowych narzędzi, jednak na początku przygody z Andro-

idem ułatwienia są jak najbardziej na miejscu. Dlatego naj-

lepiej korzystać ze środowiska Eclipse. Pakiet SDK dla sys-

temu Android znakomicie integruje się z tym bardzo popu-

larnym środowiskiem do tworzenia aplikacji.

Instalacja SDK w środowisku Eclipse

Pierwsza czynność to uzyskanie pakietu dla programistów,

czyli tzw. Software Development Kit (w skrócie SDK). Pa-

kiet ten dla systemu Linux ściągamy ze strony systemu An-

droid, naturalnie w wersji dla Linux'a. Aktualnie dostępna

wersja w momencie tworzenia tego artykułu to „ 1.1_r1 ”,

a pełna nazwa pliku to: android-sdk-linux_x86-1.1_

r1.zip . Można oczywiście stosować SDK bez żadnych do-

Rysunek 1. Nowy projekt dla systemu Android

maj 2009

Android,

N a obecną chwilę mamy dwa ogólnie dostęp-

Programowanie

Android, czyli Linux na komórki

Najpopularniejsze dystrybucje, takie jak

Ubuntu czy Fedora Core, oferują pakiety z Ec-

lipsem, więc instalacja środowiska Eclipse jest

bardzo łatwa. Samo SDK trzeba zainstalować

samodzielnie, co nie jest jednak zbyt trudne.

Przed rozpoczęciem instalacji środowiska Ec-

lipse w przypadku sześćdziesięcioczterobito-

wego środowiska należy się upewnić, czy ma-

my zainstalowane biblioteki do obsługi pro-

gramów trzydziestodwubitowych. W przypad-

ku Ubuntu, aby spełnić ten warunek, wystarczy

wydać polecenie:

Coś łatwego na początek

Najkrótszy program z gatunku „Witaj Świe-

cie!” w przypadku SDK dla systemu Android

napiszemy nie dotykając klawiatury. Po utwo-

rzeniu projektu w Eclipse, podstawowy wyge-

nerowany kod aplikacji realizuje dokładnie to

zadanie. Listing 1, a dokładniej pierwszy frag-

ment, to kod źródłowy aplikacji, jaka powsta-

je samodzielnie w momencie utworzenia no-

wego projektu.

Mamy jedną klasę dziedziczącą z klasy

Activity (podstawowa klasa dla aplikacji w

systemie Android) oraz metodę o nazwie on-

Create , która zgodnie z nazwą jest wywoły-

wana po załadowaniu aplikacji i jest odpowie-

dzialna za utworzenie potrzebnych obiektów.

W metodzie tej wywołujemy ponownie me-

todę onCreate , jednak jest to metoda z dzie-

dziczonej klasy.

Jak widać w pierwszej części Listingu 1

nie tworzymy nowych obiektów, gdyż korzy-

stamy z wygenerowanych zasobów. Plik z za-

sobami posiada nazwę main.xml , znajdziemy

go w katalogu res , a następnie w katalogu lay-

out . Natomiast komunikat, który wyświetla-

my, znajduje się w innym pliku string.html ,

plik ten znajduje się w katalogu values . Je-

śli chcemy zmienić ten komunikat, to trze-

ba zmienić wartość zasobu o nazwie Hel-

loMessage . Nie możemy zmienić wartości

ciągu znaków na poziomie edycji pliku ma-

in.xml , gdyż w tym pliku opisujemy tylko za-

apt-get install ia32-libs

Koniecznie trzeba także zainstalować Javę, w

następujący sposób:

apt-get install sun-java6-bin

Do wygodnej pracy w Eclipse potrzebna jest

wtyczka o nazwie ADT. Wtyczka ta współpra-

cuje z wersją 3.3 albo 3.4. Wybieramy nową

wersję 3.4 o kodowej nazwie Ganymede. In-

stalacja wtyczki wymaga dodania nowego re-

pozytorium, a nowe repozytorium dodamy po-

przez menu Help . Następnie trzeba wybrać

„ Software Updates...” . W oknie, które się po-

jawi, wybieramy zakładkę Available Software ,

a następnie przycisk „ Add Site...” . W nowym

oknie dialogowym wpisujemy adres potrzeb-

nego repozytorium: http://dl-ssl.google.com/

android/eclipse/

Można też skorzystać z protokołu https ,

jeśli zależy nam na szyfrowanym połącze-

niu. Po dołączeniu nowego repozytorium, w

zakładce Available Software pojawi się no-

we repozytorium powiązane z wtyczką ADT,

a w nim nowy element Developer Tools i dwie

nowe opcje: Android Development Tools oraz

Android Editors , które trzeba zainstalować w

środowisku Eclipse. Po kilku chwilach odpo-

wiednie wtyczki oraz potrzebne zależności zo-

staną samodzielnie zainstalowane. Nie wolno

zapomnieć o ponownym uruchomieniu środo-

wiska Eclipse.

Wtyczka ADT nie zastępuje SDK, a tyl-

ko ułatwia współpracę z pakietem SDK, dla-

tego po ściągnięciu archiwum SDK należy je

rozpakować. Archiwum jest w formacie ZIP.

W środowisku Eclipse należy naturalnie po-

dać ścieżkę do katalogu, w którym rozpako-

wane zostało archiwum. Należy przejść do

menu Windows , a następnie do opcji Preferen-

ces. W oknie, które się pokazało, powinna być

widoczna opcja Android. Po jej wskazaniu zo-

baczymy pole edycyjne o nazwie SDK Loca-

tion . Do tego pola należy wpisać ścieżkę do-

stępu do SDK.

Rysunek 2. Program z listą miast w środowisku Eclipse oraz uruchomiony na emulatorze telefonu

Listing 1. Najkrótszy program w Androidzie wyświetlający komunikat

package com.example.AndT1;

import android.app.Activity;

import android.os.Bundle;

public class AndST1 extends Activity {

public void onCreate ( Bundle savedInstanceState ) {

super . onCreate ( savedInstanceState ) ;

setContentView ( R . layout . main ) ;

}

Nieco zmieniona metoda onCreate :

public void onCreate ( Bundle savedInstanceState ) {

super . onCreate ( savedInstanceState ) ;

TextView tv = new TextView ( this ) ;

tv . setText ( "Witaj Świecie !!!!" ) ;

setContentView ( tv ) ;

}

www.lpmagazine.org

Programowanie

Android, czyli Linux na komórki

wartość interfejsu. Tego typu rozdział na po-

czątku wydaje się utrudnieniem, jednakże z

drugiej strony wymusza, aby dokładnie roz-

ważyć elementy interfejsu użytkownika i po-

prawnie określić niezbędne zasoby, co w przy-

padku systemu, który ma ograniczone zasoby,

jest bardzo ważnym aspektem.

Istotnym jest fakt, iż wymienione pliki są

plikami w formacie XML, które możemy edy-

tować na dwa sposoby. Pierwszy to skorzy-

stać z możliwości środowiska Eclipse, oferu-

jącego dostęp do edytorów wizualnych. Drugi

sposób to bezpośrednia edycja plików XML.

Zwróćmy uwagę na to, iż gdy tworzymy in-

terfejs użytkownika bądź dowolne inne zaso-

by, np.: rysunki, to dostęp do poszczególnych

zasobów jest możliwy dzięki identyikatorom

tworzonym samodzielnie przez Eclipsa. Dei-

nicje tych identyikatorów znajdują się w pli-

ku R.java . Dostępne są trzy podstawowe typy

zasobów: rysunki, kontrolki albo ogólnie wid-

gety do budowy interfejsu użytkownika oraz

wartość, np.: liczby, ciągi znaków.

Jeśli jednak z pewnych powodów chce-

my samodzielnie utworzyć interfejs, to może-

my w metodzie onCreate utworzyć odpowied-

ni obiekt, np.: TextView , odpowiedzialny za

wyświetlanie tekstu. To zadanie realizuje dru-

gi fragment znajdujący się na Listingu 1. W ty-

powy sposób dla Javy tworzymy nowy obiekt, a

za pomocą metody setText ustalamy zawartość

kontrolki. Następnie, jak w oryginalnym przy-

kładzie, za pomocą metody setContentView

określamy podstawowy widget aplikacji.

Drugie słowo o interfejsie

Android został wyposażony w dość bogatą

bibliotekę kontrolek (widgetów) do tworze-

nia aplikacji. Mamy naturalnie przyciski, po-

la edycyjne, a także różnego rodzaju widge-

ty do pozycjonowania innych widgetów, np.:

LinearLayout . Ten typ kontrolki rozmiesz-

cza poszczególne widgety w sposób linio-

wy, jeden za drugim. Innym dostępnym spo-

sobem rozmieszczania kontrolek jest tabela:

TableLayout . Widgety tym razem będą roz-

mieszczane w tabeli, w poszczególnych wier-

szach. Do dyspozycji są jeszcze trzy inne wid-

gety: AbsoluteLayout , FrameLayout , Rela-

tiveLayout .

Istnieją także dodatkowe kontrolki, np.:

DigitalClock , czyli zegar cyfrowy, i podob-

nie AnalogClock . Autorzy systemu zadbali o

kontrolki ułatwiające, np.: wprowadzenie daty

DatePicker , czasu TimePicker czy kontrol-

kę odpowiedzialną za utworzenie galerii, np.:

zdjęć – Gallery .

Wielką zasługą autorów Androida jest rów-

nież uproszczenie API. Stało się to możliwe

również dzięki Javie. Android oferuje spory za-

sób widgetów, a autorzy systemu zadbali o ła-

twość użytkowania poszczególnych klas. Do-

brym przykładem będzie zademonstrowanie np.:

listy wyboru. Utworzymy pole edycyjne, gdzie

użytkownik może podać nazwę miasta. Wpro-

wadzimy także przykładową listę miast; po wpi-

saniu początkowych liter nazwy miasta z listy

system będzie samodzielnie podpowiadał na-

zwę pasującego miasta bądź też pasujące nazwy

miast do pierwszych podanych liter.

Listing 2 zawiera najważniejsze dla nas

fragmenty kodu źródłowego, jednakże w

pierwszej kolejności trzeba zadbać o inter-

fejs użytkownika. Możliwości są dwie: może-

my zbudować interfejs za pomocą edytora do-

stępnego w Eclipse. Używamy widgetu Line-

arLayout do poziomowania trzech widgetów.

Pierwszy to TextView . Będzie on pełnić funk-

cję etykiety, dlatego we własności Text wpi-

sujemy słowo „Miasto”. Następny widget to

AutocompleteTextView , w przypadku tego

widgetu zmieniamy także identyikator (wła-

sność Id) na „ @+id/CityEdit ”, przy czym

właściwa nazwa widgetu to CityEdit . Ostatni

widget to DigitalClock . Korzystając z edy-

Listing 2. Tworzenie uzupełnienia dla pola edycyjnego

static inal String [] CITIES = new String [] {

"Skwierzyna" , "Skwierzynka" ,

"Zielona Góra" , "Warszawa" ,

"Gorzów Wlkp." , "Gorzów Wielkopolski" ,

"Gorzów Śląski" , "Gdańsk" } ;

public void onCreate ( Bundle savedInstanceState ) {

super . onCreate ( savedInstanceState ) ;

setContentView ( R . layout . main ) ;

ArrayAdapter < String > adapter = new ArrayAdapter < String > ( this ,

android . R . layout . simple_dropdown_item_1line , CITIES ) ;

AutoCompleteTextView textView = ( AutoCompleteTextView ) indViewById ( R

. id . CityEdit ) ;

textView . setAdapter ( adapter ) ;

} ;

Listing 3. Plik XML opisujący interfejs przykładu z listą miast

< ?xml version= "1.0" encoding= "utf-8" ? >

< LinearLayout xmlns:android= "http://schemas.android.com/apk/res/android"

android:orientation= "vertical"

android:layout_width= "ill_parent"

android:layout_height= "ill_parent" >

< TextView

android:layout_width= "wrap_content"

android:layout_height= "wrap_content"

android:text= "Miasto" / >

< AutoCompleteTextView android:id= "@+id/CityEdit"

android:layout_width= "ill_parent"

android:layout_height= "wrap_content" / >

< DigitalClock android:id= "@+id/DigitalClock"

android:layout_width= "wrap_content"

android:layout_height= "wrap_content"

android:layout_gravity= "center_horizontal" >

< /DigitalClock >

< /LinearLayout >

maj 2009

Programowanie

Android, czyli Linux na komórki

tora możemy go wypośrodkować na ekranie,

zmieniając własność Layout gravity na

center_horizontal .

Edycję interfejsu można również wyko-

nać edytując plik XML. Listing 3 zawiera

kompletny opis interfejsu z naszego przykła-

du. Tworzenie interfejsu poprzez edycję pli-

ku XML jest wbrew pozorom równie wygod-

ne, co znajdzie potwierdzenie w następnym

przykładzie, gdzie będziemy tworzyć kalkula-

tor. Tworzenie opisu XML interfejsu jest nie-

wątpliwie podobne do edycji plików HTML.

Znacznik LinearLayout w naszym przykła-

dzie zawiera trzy pozostałe znaczniki, repre-

zentujące potrzebne nam widgety.

Po przygotowaniu interfejsu musimy wpro-

wadzić kilka zmian w kodzie źródłowym. Li-

sting 2 zawiera najważniejsze fragmenty kodu.

Pierwszy element to lista miast. Tworzymy zwy-

kłą tablicę o nazwie CITIES, dodajmy w typo-

wy dla Javy sposób. Tablica ta staje się argumen-

tem obiektu adaptera, który wykorzystuje wybu-

dowany zasób reprezentujący rozwijaną listę:

Nowy projekt oraz uruchamianie aplikacji

Po naciśnięciu kombinacji klawiszy CTRL-N pokaże się okno, gdzie wybieramy typ pro-

jektu. Po prawidłowej instalacji wtyczki ADT oraz wcześniejszym wskazaniu położenia

pakietu SDK, zobaczymy, iż mamy do dyspozycji folder Android . Folder ten zawiera tyl-

ko jedną opcję – Android Project , więc to ten typ projektu wybierzemy. Pokaże się no-

we okno, gdzie należy uzupełnić cztery pola. Pierwsze pole to: Project Name , czyli na-

zwa całego projektu. Następne pole to Package name , czyli nazwa pakietu. W przypad-

ku naszego pierwszego przykładu wpisujemy: com.example.AndT1 . Trzecie istotne po-

le to nazwa klasy naszej aplikacji Activity name , w naszym projekcie podaliśmy AndT1 .

Czwarte pole natomiast to nazwa aplikacji ( Application Name ), i w przeciwieństwie do

poprzednich pól nazwa powinna być opisowa, gdyż wartość tego pola będzie widocz-

na dla użytkownika.

Jeśli chcemy uruchomić projekt, to należy skorzystać z emulatora telefonu, który jest do-

stępny w pakiecie SDK. Skorzystanie z emulatora to również znakomita okazja, aby zo-

rientować się, co oferuje telefon Google. Jednak my, jak na razie, chcemy uruchomić na-

szą aplikację, dlatego z menu Run wybieramy opcję Run conigurations.... Pokaże się okno

dialogowe, gdzie trzeba wybrać opcję Android Application , a w polu Project wybrać pro-

jekt z aplikacją do uruchomienia. Istotna jest również zakładka Target , gdzie możemy okre-

ślić wielkość ekranu, a także szybkość dostępu do sieci. Wbrew pozorom jest to ważne,

gdy chcemy testować np.: aplikacje sieciowe i ich zachowanie w bardziej naturalnych wa-

runkach, np.: w sieci GPRS czy EDGE. Istotny jest jeszcze sposób uruchomienia aplikacji.

Po uruchomieniu emulatora należy na wirtualnym telefonie wybrać ikonę Home (domek),

co uruchomi aplikację. Aby uruchomić nową wersję tworzonej aplikacji nie trzeba zamykać

emulatora, tylko używaną przez nas aplikację, a w Eclipse ponownie uruchomić projekto-

waną aplikację.

ArrayAdapter<String> adapter = new

ArrayAdapter<String>(this,

android.R.layout.simple_dropdown_

item_1line,

CITIES);

Następna linia kodu demonstruje, w jaki spo-

sób uzyskać wskazanie na obiekt interfejsu.

Korzystamy z metody indViewById , której

podajemy za argument stałą wygenerowaną

samodzielnie przez środowisko Eclipse.

Możliwości telefonów G1 oraz Neo Freerunner

Wymiary G1 telefonu to 55,7x117,7x17,1 mm, a waga to 158g. Trzeba pamiętać, iż te-

lefon Google'a posiada klawiaturę. Wymiary telefonu Freerunner są bardzo podobne:

120,7 x 62 x 18,5 mm, ale sam telefon jest lżejszy, bo waży 133g.

Podobne różnice dotyczą ekranu, telefon Neo Freerunner posiada wyświetlacz o roz-

dzielczości 480x640 o wielkości 2.8 cala. Wyświetlacz telefonu Google'a oferuje niższą

rozdzielczość 480x320, ale sam wyświetlacz jest większy, 3.2 cala.

Naturalnie obydwa telefony współpracują z podstawowymi typami sieci jak: GSM, GPRS,

EDGE, przy czym trzeba przyznać, że G1 oferuje w tym zakresie większe możliwości.

Telefon G1 posiada także aparat, którego pozbawiony jest telefon Neo Freerunner. Waż-

nym aspektem jest też dostępna pamięć. Freerunner posiada 128MB pamięci RAM oraz

256MB NAND Flash, czyli tzw. pamięci ROM. Procesor to Samsung 2442B o częstotli-

wości pracy 400Mhz bądź 500Mhz.

Telefon Google posiada więcej pamięci RAM, bo 192 MB RAM, ale wielkość pamięci

ROM jest taka sama. Procesor jest nieco inny, bo Qualcomm MSM7201A o wyższej czę-

stotliwości pracy 528 Mhz. Jednakże obydwa procesory posługują się tym samym pod-

zbiorem instrukcji zgodnej z architekturą ARM.

Obydwa telefony posiadają odbiornik GPS, przy czym trzeba koniecznie wspomnieć, że

telefon Google'a oferuje dostęp do usług Google'a, min. do mapy, co w połączeniu z GPS

daje bardzo interesujące narzędzie.

Obydwa telefony oferują dostęp do kart pamięci, jednak ostatecznie to Neo Freerun-

ner oferuje większą elastyczność. W tym telefonie bez kłopotu można zainstalować

dowolne oprogramowanie, zarówno system OpenMoko albo Android, a nawet wyspe-

cjalizowaną dystrybucję Debiana. Obydwa telefony mają też zasadniczą wadę: dłu-

gość pracy baterii. Jeśli używamy intensywnie aplikacji czy np. odbiornika GPS, to

może się okazać, że telefony na baterii będą pracować tylko od pięciu do sześciu go-

dzin.

AutoCompleteTextView textView =

(AutoCompleteTextView) indViewById(R.

id.CityEdit);

Podłączenie adaptera to zadanie bardzo łatwe;

wykorzystujemy tylko metodę setAdapter :

textView.setAdapter(adapter);

Jak widać, uzyskanie takiego zachowania,

które jest niewątpliwie bardzo przydatne dla

użytkownika, jest bardzo łatwe. Wystarczą do-

słownie trzy linie kodu.

Lepszy, choć

nieco brzydszy kalkulator

Opracowanie bardziej przydatnej aplikacji,

np.: kalkulatora z funkcjami niedostępnymi we

wbudowanym kalkulatorze, wbrew pozorom

nie zabierze nam wiele czasu. Rozpoczniemy

od utworzenia interfejsu użytkownika.

Dane do obliczeń będą wprowadzane przez

trzy pola edycyjne. W odróżnieniu od innych

www.lpmagazine.org

Programowanie

Android, czyli Linux na komórki

kalkulatorów, będziemy dane wprowadzać

do oddzielnych pól, np.: podczas dodawania

w pierwszym argumencie znajdzie się pierw-

sza wartość, natomiast drugi argument natu-

ralnie zostanie umieszczony w drugim polu.

W przypadku dodawania trzecie pole nie bę-

dzie wykorzystywane, jednakże wynik zosta-

nie umieszczony w czwartym polu, ponieważ

trzy pierwsze pola to pola argumentów dla po-

zostałych funkcji oferowanych przez nasz kal-

kulator. Funkcja, która w pełni wykorzysta trzy

pola argumentów, to funkcja PowerMod, czyli

tzw. potęgowanie modularne.

Listing 4 przedstawia fragmenty pliku

XML, który opisuje interfejs kalkulatora. Ko-

rzystamy z dwóch kontrolek rozmieszczają-

cych inne widgety. Pierwszy widget to Liner-

Layout , zawierający inny widget, a mianowi-

cie TableLayout . Poszczególne kontrolki znaj-

dują się w tej drugiej kontrolce. Naturalnie są

to wymienione wcześniej pola edycyjne oraz

przyciski odpowiedzialne za obliczenia. Jed-

nak pola edycyjne podane są bezpośrednio, bez

żadnych dodatkowych znaczników.

Inaczej postępujemy w przypadku przy-

cisków; stosujemy dodatkowy znacznik: Ta-

bleRow . To powoduje, że poszczególne przy-

ciski ułożą się w postacie tabelki tak jak jest to

widoczne na Rysunku 3.

W przypadku kontrolek typu TextView

zmieniamy wartość własności layout_width

z wrap_content na ill_parent . Spowoduje

to, że kontrolki będą rozciągnięte na całą sze-

rokość ekranu telefonu.

Po przygotowaniu interfejsu użytkownika

możemy przystąpić do pisania kodu. W pierw-

szej kolejności należy zadeklarować obiekty re-

prezentujące przyciski czy pola edycyjne, np.:

Listing 4. Fragmenty opisu interfejsu naszego kalkulatora

< LinearLayout android:layout_height= "wrap_content" xmlns:android= "http:

//schemas.android.com/apk/res/android" android:layout_width= "ill_parent"

android:id= "@+id/LinearLayout" >

< TableLayout android:id= "@+id/TableLayout01" android:layout_height= "wrap_

content" android:layout_width= "ill_parent" >

< EditText android:id= "@+id/DigitText_F1" android:singleLine= "true"

android:layout_height= "wrap_content" android:layout_width= "ill_parent" >< /

EditText >

< EditText android:id= "@+id/DigitText_F2" android:layout_height= "wrap_

content" android:layout_width= "ill_parent" >< /EditText >

protected Button PlusBTN;

protected EditText DigitEdit_F1;

< EditText android:id= "@+id/DigitText_F3" android:layout_height= "wrap_

content" android:layout_width= "ill_parent" >< /EditText >

Uzyskanie odniesienia do konkretnego widge-

tu uzyskamy za pomocą indViewById . Musi-

my także pamiętać o wykonaniu konwersji na

potrzebny typ:

< TableRow android:id= "@+id/TableRow04" android:layout_width= "wrap_content"

android:layout_height= "wrap_content" >

PlusBTN = (Button) indViewById(R.id.

PlusBTN);

< Button android:id= "@+id/PlusBTN" android:layout_height= "wrap_content"

android:text= "+" android:layout_width= "ill_parent" >< /Button >

...

< /TableRow >

DigitEdit_F1 = (EditText) indViewById

(R.id.DigitText_F1);

< TableRow android:id= "@+id/TableRow05" android:layout_width= "wrap_content"

android:layout_height= "wrap_content" >

Następny etap to podłączenie obsługi zdarzeń.

Nas będzie interesować zdarzenie onClick dla

przycisków, np.:

< Button android:id= "@+id/SinBTN" android:layout_height= "wrap_content"

android:text= "Sin" android:layout_width= "ill_parent" >< /Button >

…

< /TableRow >

< TableRow android:id= "@+id/TableRow05" android:layout_width= "wrap_content"

android:layout_height= "wrap_content" >

< Button android:id= "@+id/ModBTN" android:layout_height= "wrap_content"

android:text= "Mod" android:layout_width= "ill_parent" >< /Button >

…

< /TableRow >

PlusBTN.setOnClickListener( PlusBTN_

OnClick );

Listing 5 zawiera obsługę zdarzenia OnClick dla

przycisku sumy oraz potęgowania modularnego.

W obydwu przypadkach w pierwszej kolejności

sprawdzamy, czy pola edycyjne nie są puste. Je-

śli ten warunek jest spełniony, to przechodzimy

do obliczeń. Odczytujemy ciągi znaków i doko-

nujemy konwersji na odpowiednie typy danych

oraz sumujemy liczby. W przypadku potęgowa-

nia modularnego korzystamy z metody modPow

klasy BigInterger . Jednakże każdy, kto two-

< EditText android:id= "@+id/DigitText_F_OUT" android:layout_height= "wrap_

content" android:layout_width= "ill_parent" >< /EditText >

< TextView android:id= "@+id/PrgTitle" android:layout_height= "wrap_content"

android:layout_width= "ill_parent" android:layout_gravity= "center_vertical"

android:text= "Nieco inny kalkulator V.0.5a" >< /TextView >< /TableLayout >

Na płycie DVD

Na płycie DVD znajdują się wykorzystywa-

ne biblioteki, kod źródłowy programu oraz

wszystkie listingi z artykułu.

< /LinearLayout >

maj 2009

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: