TYGODNIK PODATKOWY z 3 stycznia 11 (nr 1).pdf

prenumerata

Tygodnik

WYDAWCA:

PODATKOWY

WWW.GAZETAPRAWNA.PL

PONIEDZIAŁEK | 3 stycznia 2011 | Nr 1 (2887)

DZIŚ 23 PORADY

Ekspert GP

Jak w 2011 roku

odprowadzać

uproszczone zaliczki

Deklaracje VAT-7

Właściwość urzędu ustala się

zgodnie z miejscem

wykonywania czynności objętych

VAT – mówi Andrzej Nikończyk

z Kancelarii KNDP | C5

Podatnicy PIT oraz CIT mogą w tym roku skorzystać

z udogodnień w odprowadzaniu zaliczek podatkowych

do urzędu skarbowego

Orzecznictwo sądowe

n Przedsiębiorca nie ma obowiązku posiadania potwierdzenia

odbioru korekty faktury | C3

Dochody małżonków

Dochody z najmu podlegają

opodatkowaniu w równej

kwocie od małżonków

– wyjaśnia Rafał Sidorowicz

z MDDP | C11

Interpretacje podatkowe

n Spis inwentarza nie jest niezbędny do skorzystania

ze zwolnienia z podatku od spadków i darowizn | C4

Rozliczenia VAT

n Usługi świadczone przez Pocztę Polską są zwolnione

z podatku od towarów i usług | C5

Opodatkowanie nieruchomości

Kontakt z urzędem

Podatnik może ponaglić urząd

skarbowy, składając wniosek

do izby skarbowej – tłumaczy

Grzegorz Grochowina

z KPMG | C12

n Obowiązują już nowe zasady dostawy obiektów

budownictwa mieszkaniowego | C6

Podatki dochodowe

n Niezapłacone wierzytelności można ująć w kosztach

uzyskania przychodów po spełnieniu pewnych warunków | C12

Rozliczenie 2010

n Inwentaryzację składników majątku trzeba zakończyć

do 15 stycznia | C14

Odliczenie VAT

Przy wadach faktury można

stracić prawo do odliczenia VAT

– stwierdza Katarzyna Ryszard

z Kancelarii Skłodowscy | C13

Gazeta Prawna

Serwis Księgowy

Wypłacone odszkodowanie

jest kosztem podatkowym

Czy księgowi w sprawozdaniach muszą

ujawniać wszystkie informacje

Przy kupnie kasy fiskalnej

jest ulga

www.gazetaprawna.pl

Do kiedy trzeba rozliczyć księgi

za 2010 rok

www.ksiegowosc.gazetaprawna.pl

ZA TYDZIEŃ: Rozliczenie ryczałtu ewidencjonowanego w orzecznictwie sądowym

C 2

KOMENTARZE

DGP | 3 stycznia 2011 | nr 1 (2887) | WWW.GAZETAPRAWNA.PL

Wskaźniki

na 2011 rok

Tomasz Rysiak

Wątpliwy sponsoring konferencji

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie analizował

możliwość zaliczenia wydatków podatnika do kosztów

uzyskania przychodów, biorąc pod uwagę art. 16 ust.

1 pkt 14 ustawy o CIT dotyczący braku możliwości za-

liczania do kosztów wartości darowizn oraz art. 15 ust.

1 ustawy o CIT. Odmawiając podatnikowi możliwości

zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów, dyrek-

tor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że wydatki te

mieszczą się w zakresie kategorii wydatków niestano-

wiących kosztów uzyskania przychodu określonych

w art. 16 ustawy o CIT, tj. są w istocie darowizną (na-

wet mimo, że ze stanu faktycznego nie wynikało, że po-

datnik zawierał umowy darowizny z lekarzami). Dodat-

kowo, w opinii dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie,

nie ma wymaganego przez dyspozycję art. 15 ust. 1 usta-

wy o CIT związku dokonanych przez podatnika wydat-

ków z przychodami podatnika.

Skala podatkowa podatku dochodowego

od osób fizycznych

Podstawa obliczenia

Podatek wynosi

podatku

Ponad

85 528 zł

18 proc. minus kwota zmniejszająca

podatek 556,02 zł

J ednym ze sposobów reklamy firm z branży me-

85 528 zł

14 839,02 zł + 32 proc. nadwyżki

ponad 85 528 zł

dycznej jest organizowanie zagranicznych konfe-

rencji, podczas których lekarzom prezentowane są

zalety oferowanych produktów. W praktyce często tego

rodzaju konferencje odbywają się w luksusowych hote-

lach i egzotycznych miejscach. Koszty samej konferen-

cji, jak również uczestnictwa lekarzy, najczęściej po-

krywa organizator. Problemem, który mogą mieć orga-

nizatorzy konferencji, jest możliwość uznania kosztów

organizacji konferencji, włączając koszt pobytu leka-

rzy, za koszty uzyskania przychodu.

Kwota zmniejszająca podatek

– miesięczna 46,33 zł

– roczna

Opisana interpretacja jest sprzeczna z dotychczas pre-

zentowanym stanowiskiem organów podatkowych, któ-

re nie odmawiały podatnikom prawa do zaliczenia do

kosztów wydatków poniesionych w celu zorganizowa-

nia konferencji dla lekarzy. W szczególności odmienne

stanowisko zostało wyrażone w interpretacji dyrektora

Izby Skarbowej w Poznaniu z 7 października 2009 r. (nr

ILPB3/423-541/09-2/KS) czy też interpretacji dyrektora

Izby Skarbowej w Warszawie z 23 października 2008 r.

(nr IPPB3/423-1294/08-2/AS), gdzie pokrycie kosztów

konferencji zostało potraktowane jako wydatek ponie-

siony na reklamę publiczną.

Kwota wolna od podatku – 3091 zł

PODSTAWA PRAWNA Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym

od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 z późn. zm.).

556,02 zł

Koszty uzyskania przychodu

Przychody uzyskane z tytułu jednej umowy, gdy:

n miejscem stałego lub czasowego zamieszkania podatnika

jest ta sama miejscowość, w której znajduje się zakład

pracy – miesięczne – 111,25 zł, roczne – 1335,00 zł,

n miejscem stałego lub czasowego zamieszkania podatnika

jest inna miejscowość niż ta, w której znajduje się zakład

pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę –

miesięczne – 139,06 zł, roczne – 1668,72 zł.

Przychody uzyskane z tytułu więcej niż jednej umowy, gdy:

n miejscem stałego lub czasowego zamieszkania podatnika

jest ta sama miejscowość, w której znajduje się zakład

pracy – roczne – 2002,05 zł,

n miejscem stałego lub czasowego zamieszkania podatnika

jest inna miejscowość niż ta, w której znajduje się zakład

pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę – roczne

– 2502,56 zł.

PODSTAWA PRAWNA Art. 22 ust. 2 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku

dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307

z późn. zm.).

Ostatnio kwestią możliwości uznania wydatków ponie-

sionych przez organizatora konferencji za koszty uzyska-

nia przychodu, zajął się dyrektor Izby Skarbowej w War-

szawie w interpretacji z 15 grudnia 2010 r. (nr IPPB5/423-

724/10-4/JC). Zgodnie ze stanem faktycznym spółka bę-

dąca producentem wyrobów medycznych zamierzała

zorganizować konferencję w Seulu, podczas której za-

proszeni przez spółkę lekarze mieli zostać zaznajomieni

z wynikami leczenia pacjentów za pomocą produktów

oferowanych przez spółkę, jak również uczestniczyć

w warsztatach prezentujących sposób wykonania po-

szczególnych zabiegów. Zdaniem podatnika sfinansowa-

nie konferencji miało na celu m.in. doprowadzenie do

zakupu produktów oferowanych przez spółkę przez za-

prezentowanie możliwości urządzeń oraz doskonalenie

wiedzy lekarzy o produktach spółki. W opinii podatni-

ka to uzasadniało zaliczenie do kosztów uzyskania przy-

chodu wydatków poniesionych na zorganizowanie kon-

ferencji i pokrycie kosztów uczestnictwa lekarzy.

W związku z wydaniem przez dyrektora Izby Skarbo-

wej w Warszawie interpretacji niekorzystnej dla podat-

nika, dla firm z branży medycznej powstaje wątpliwość,

jakie jest obecnie stanowisko organów podatkowych od-

nośnie do sponsorowania konferencji. Tym samym, w ra-

mach planowania dokonania wydatku na sponsoring le-

karzy, firmy z branży medycznej powinny również roz-

ważyć kwestie podatkowe związane z planowanymi wy-

datkami, włączając w to ewentualne wystąpienie do or-

ganów podatkowych o wydanie interpretacji.

Tomasz Rysiak, ekspert w Kancelarii Prawniczej Magnusson

Stawki VAT

Stawka podstawowa – 23 proc.

Stawki obniżone: 0 proc., 5 proc., 8 proc.

Marek Bytof

Zwrot VAT – wymogi według NSA

Zwolnienie podmiotowe w VAT

Zwolnienie to przysługuje podatnikom, u których wartość

sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie

w 2010 roku 150 000 zł.

Podatnicy, którzy w 2010 roku rozpoczęli wykonywanie

czynności podlegających opodatkowaniu, u których łączna

wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej

działalności gospodarczej, przekroczyła 100 000 zł

i nie przekroczyła 150 000 zł, mogą skorzystać

ze zwolnienia podmiotowego, pod warunkiem że złożą

pisemne zawiadomienie o tym zamiarze naczelnikowi

urzędu skarbowego do 15 stycznia 2011 r.

ponownie wystąpić do władz niemieckich. W tej sytu-

acji organ podatkowy, ze względów formalnych, pozo-

stawił sprawę bez rozpoznania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał

działanie organów podatkowych za zbyt restrykcyjne

i uchylił postanowienie. Rozpatrując skargę kasacyjną

dyrektora izby skarbowej, NSA uznał, że przepis rozpo-

rządzenia wykonawczego nie pozostawia wątpliwości

interpretacyjnych. Zgodnie z dosłownym brzmieniem

par. 5 rozporządzenia z 23 kwietnia 2004 (Dz.U. nr 89,

poz. 851) do wniosku o zwrot podatku należy dołączyć

oryginał zaświadczenia. Na treści przepisu rozporządze-

nia NSA poprzestał i badania rzeczywistej normy praw-

nej zaniechał. Aby treść tej normy ustalić, należy badać

również przepisy innych aktów prawnych, co w przy-

padku podatku od towarów i usług dotyczy w szczegól-

ności badania przepisów prawa wspólnotowego. Wątpli-

wości co do trafności stanowiska NSA budzi już sama

konformacja przepisów wzmiankowanego rozporządze-

nia oraz dyrektywy 79/1072/EWG. W rozporządzeniu jest

mowa o oryginale zaświadczenia, podczas gdy dyrekty-

wa wymaga jedynie zaświadczenia. Słowo „oryginał” sta-

nowi detal, który czyni różnicę. W procesie rekonstruk-

cji normy prawnej nie sposób pominąć głównych zasad

konstrukcyjnych systemu VAT, np. zasady neutralności

podatku. Jawi się pytanie, jak w świetle owych zasad in-

terpretować wymogi formalne prawa krajowego i wspól-

notowego; czy ograniczenia natury formalnej mogą po-

zbawić podatnika praw wynikających z samej istoty

VAT? Europejski Trybunał Sprawiedliwości wielokrot-

nie dawał wyraz prymatu zasad nad nadmiernym forma-

lizmem. Być może przed wydaniem wyroku sąd powi-

nien wystąpić z pytaniem prejudycjalnym do TS UE?

Niestety, NSA głębszej refleksji nie podjął. Uchylając wy-

rok przekazał sprawę sądowi pierwszej instancji do po-

nownego rozpoznania. Nie jest przesądzone, że WSA

tym razem utrzyma w mocy stosowne postanowienie or-

ganu podatkowego. W pierwszym wyroku WSA zauwa-

żył bowiem, że złożenie przez podatnika oryginału za-

świadczenia w istocie stanowi wniosek o przywrócenie

terminu, którego to organ podatkowy nie rozpatrzył. EM

Mały podatnik VAT

Małym podatnikiem w rozumieniu ustawy o VAT jest:

n podatnik, u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą

podatku) nie przekroczyła w 2010 roku wyrażonej

w złotych kwoty odpowiadającej równowartości

1 200 000 euro (4 736 000 zł);

n prowadzący przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzający

funduszami inwestycyjnymi, będący agentem,

zleceniobiorcą lub inną osobą świadczącą usługi

o podobnym charakterze, z wyjątkiem komisu – jeżeli

kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzenia

za wykonane usługi (wraz z kwotą podatku) nie

przekroczyła w 2010 roku wyrażonej w złotych kwoty

odpowiadającej równowartości 45 000 euro (178 000 zł).

cyjny zajął ostatnio stanowisko niesłuszne

i niesprawiedliwe. W świetle wyroku z 12

grudnia 2010 r. (syg. akt I FSK 930/10) do wniosku

o zwrot należy dołączyć oryginał zaświadczenia potwier-

dzającego, że podatnik jest zarejestrowany na potrzeby

podatku od wartości dodanej. W przeciwnym razie or-

gan podatkowy wezwie do usunięcia braków w terminie

7 dni, a po bezskutecznym upływie terminu pozostawi

sprawę bez rozpoznania.

Lektura uzasadnienia wyroku rozczarowuje. Spłycony

wywód sądu oparty jest wyłącznie na niektórych prze-

pisach prawa krajowego, z pominięciem przepisów pra-

wa unijnego.

PODSTAWA PRAWNA Ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów

i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Księgi rachunkowe

Osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki

jawne oraz spółki partnerskie, których przychody w 2010

roku przekroczyły kwotę 1 200 000 euro (4 784 400 zł),

będą zobowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

OPRAC. SF

Według ustaleń stanu faktycznego podatnik zarejestro-

wany na potrzeby VAT w Niemczech złożył wniosek

o zwrot podatku we właściwym polskim urzędzie skar-

bowym. Po 31 miesiącach przewlekłego postępowania

urząd spostrzegł, że w aktach sprawy znajduje się orygi-

nał tłumaczenia zaświadczenia o rejestracji na potrzeby

VAT oraz kopia samego zaświadczenia, wydanego przez

właściwe władze niemieckie. Tłumaczenia dokonał tłu-

macz przysięgły, a na dokumencie zamieścił wzmiankę,

że tłumaczył z oryginału.

www.gazetaprawna.pl

Tygodnik

Redaktor prowadzący:

Ewa Ciechanowska

tel. 22 530 40 44

ewa.ciechanowska@infor.pl

Nie jest pewne, co się stało z oryginałem zaświadcze-

nia. Być może zgubili je pracownicy urzędu skarbowe-

go, być może podatnik w ogóle oryginału nie doręczył.

Tak czy inaczej, został wezwany do uzupełnienia wnio-

sku o zaświadczenie w terminie 7 dni. Podatnik doręczył

oryginał zaświadczenia, ale po terminie. Musiał bowiem

prenumerata

WWW.GAZETAPRAWNA.PL

PODATKOWY

Marek Bytof, partner w spółce doradztwa podatkowego

Taxways

W kwestii zwrotu VAT Naczelny Sąd Administra-

DGP | 3 stycznia 2011 | nr 1 (2887) | WWW.GAZETAPRAWNA.PL

ORZECZNICTWO

C 3

WOJEWÓDZKI SĄD ADMINISTRACYJNY W POZNANIU

o podatku dochodowym od osób prawnych

Przepisy o podmiotach powiązanych stosuje się do spółki

Do transak-

cji zawieranych między

spółką osobową i jej wspól-

nikami mają zastosowanie

sankcyjne przepisy doty-

czące podmiotów powiąza-

nych. Stosuje się je także

wtedy, gdy jedną ze stron

transakcji jest spółka oso-

bowa, która nie jest podat-

nikiem i nie ma statusu

podmiotu powiązanego.

Spółka ak-

cyjna zamierza zawiązać

spółkę komandytową,

w której będzie wspólni-

kiem. Podatniczka zapyta-

ła, czy ona i spółka ko-

mandytowa powinny być

traktowane jako podmioty

i czy w związku z trans-

akcjami realizowanymi

między nimi będzie pod-

legała regulacjom dotyczą-

cym podmiotów powiąza-

nych. Ponadto wniosko-

dawczyni miała wątpliwo-

ści, czy będzie musiała

sporządzać specjalną do-

kumentację podatkową.

W ocenie spółki ona

i spółka komandytowa nie

spełniają przesłanek defi-

nicji podmiotów powiąza-

nych. Nie będzie też mu-

siała prowadzić specjalnej

dokumentacji. Spółka za-

uważyła, że regulacje do-

tyczące ograniczeń w za-

kresie podmiotów powią-

zanych mają zastosowanie

do transakcji zawieranych

przez podatnika podatku

dochodowego od osób

prawnych z podmiotem

krajowym lub zagranicz-

nym. Zatem spółka ko-

mandytowa nie spełnia

przesłanek podmiotu kra-

jowego, gdyż nie jest po-

datnikiem podatku docho-

dowego.

Organ interpretacyjny nie

zgodził się z tą interpreta-

cją. Wskazał przede

wszystkim na art. 9a ust.

1 ustawy o podatku do-

chodowym od osób praw-

nych (t.j. Dz.U. z 2000 r.

nr 54, poz. 654 z późn.

zm.). W ocenie organu

w przypadku podatniczki

można będzie określić do-

chód bez uwzględnienia

warunków wynikających

z powiązań. Jednocześnie

uznał, że zawierane przez

wnioskodawcę transakcje

z mającą siedzibę na tery-

torium Polski spółką oso-

bową prawa handlowego

nie będą podlegały obo-

wiązkowi dokumentacyj-

nemu. Z wyjątkiem sytu-

acji, gdy zapłata należno-

ści wynikających z takich

transakcji dokonywana bę-

dzie bezpośrednio lub po-

średnio na rzecz podmiotu

mającego miejsce zamiesz-

kania, siedzibę lub zarząd

na terytorium lub w kraju

stosującym szkodliwą

konkurencję podatkową.

Spółka za-

skarżyła interpretację, ale

Wojewódzki Sąd Admini-

stracyjny w Poznaniu jej

nie uwzględnił. Sąd za-

uważył, że art. 11 ustawy

o CIT dotyczący podmio-

tów powiązanych, który

jest przedmiotem interpre-

tacji, ma szczególny cha-

rakter. Ustanawia bowiem

ograniczenie przy wyko-

rzystywaniu określonych

mechanizmów (np. umów

cywilnoprawnych) do omi-

jania przepisów podatko-

wych w celu pomniejsze-

nia należnego podatku.

Sąd nie zgodził się, że do

transakcji zawieranych

przez spółkę akcyjną ze

spółką osobową, w której

będzie wspólnikiem, nie

mają zastosowania regula-

cje przepisu art. 11 usta-

wy o CIT. Z przepisu tego

nie wynika bowiem, że

ustalone lub narzucone

warunki dotyczą tylko

określonych warunków

zawieranych w transak-

cjach pomiędzy podmiota-

mi powiązanymi. W oce-

nie WSA do zastosowania

ograniczenia wystarczy,

żeby jeden z podmiotów

krajowych będący pod-

miotem powiązanym w ro-

zumieniu przepisu art. 11

ustawy był podatnikiem

podatku dochodowego od

osób prawnych.

Spółka wnioskująca po-

twierdziła, że ona będąc

wspólnikiem spółki osobo-

wej oraz pozostali wspól-

nicy tej spółki są podmio-

tami powiązanymi

w rozumieniu art. 11

ustawy o CIT. Dlatego je-

żeli w wyniku tych powią-

zań zostaną ustalone lub

narzucone określone wa-

runki, to należy określić

dochód spółki wnioskują-

cej bez ich uwzględnienia.

Jednocześnie sąd zgodził

się z fiskusem, że transak-

cje zawierane przez skarżą-

cą ze spółką osobową nie

będą podlegały obowiązko-

wi dokumentacyjnemu.

Spółka osobowa nie jest

bowiem podmiotem po-

wiązanym.

Wyrok WSA w Poznaniu z 13 października

2010 r., sygn. akt I SA/Po 526/10,

niepublikowany.

Opinia

Dorota Dąbrowska

doradca podatkowy z Kancelarii KNDP

Kolibski Nikończyk Dec & Partnerzy

UZASADNIENIE

Z komentowanego wyro-

ku sądu wynika, że prze-

pisy o podmiotach po-

wiązanych mają zastoso-

wanie do spółki osobo-

wej i jej wspólników. Przedmiotem sporu w tej spra-

wie była kwestia możliwości stosowania przepisów

dotyczących podmiotów powiązanych do transakcji

zawieranych pomiędzy wspólnikami i spółką osobo-

wą. Wątpliwości dotyczyły zwłaszcza definicji pod-

miotu krajowego znajdującej się w treści przepisu art.

11 ust. 1 ustawy o CIT. Podmiotem krajowym jest bo-

wiem podatnik podatku dochodowego mający sie-

dzibę (zarząd) lub miejsce zamieszkania na teryto-

rium Polski. Spółka osobowa nie jest podatnikiem na

gruncie przepisów ustawy o PIT. Z tego względu prze-

pisy art. 11 ust. 1 i 4 ustawy o CIT nie powinny mieć

zastosowania do transakcji dokonywanych pomię-

dzy wspólnikiem a spółką osobową, która na gruncie

prawa cywilnego jest stroną transakcji. WSA w Pozna-

niu uznał jednak, że do jego zastosowania wystarczy,

aby tylko jeden z podmiotów powiązanych, pomię-

dzy którymi jest dokonywana transakcja, był podat-

nikiem podatku dochodowego. W związku z powyż-

szym możliwość szacowania dochodu na tej podsta-

wie dotyczy również transakcji dokonywanych po-

między spółką osobową a jej wspólnikami. Takie

transakcje nie są jednak objęte obowiązkiem sporzą-

dzenia dokumentacji podatkowej, gdyż spółka oso-

bowa nie posiada przymiotu podatnika podatku do-

chodowego.

STAN FAKTYCZNY

WOJEWÓDZKI SĄD ADMINISTRACYJNY W BIAŁYMSTOKU

Nie ma obowiązku posiadania potwierdzenia odbioru korekty

Warunek

posiadania potwierdzenia

odbioru faktury korygującej

przez kontrahenta narusza

wynikającą z prawa Unii

Europejskiej zasadę neu-

tralności i proporcjonalno-

ści podatku od wartości do-

danej.

o podatku od towarów i usług

TEZA

Zdarza się, że pomimo wy-

słania kontrahentowi fak-

tury VAT korygującej, nie

otrzymuje zwrotnego po-

twierdzenia z przyczyn

niezależnych od niego, np.

zaginięcie potwierdzenia,

niewysłania potwierdzenia

przez kontrahenta.

Spółka zapytała, czy

w przypadku wystawienia

faktury korygującej przy-

sługuje jej prawo do obni-

żenia podstawy opodatko-

wania i podatku należne-

go niezależnie od posiada-

nia potwierdzenia otrzy-

mania faktury korygującej

przez kontrahenta. Zda-

niem spółki prawo do ob-

niżenia podstawy opodat-

kowania nie jest uzależ-

nione od posiadania po-

twierdzenia, a polskie

przepisy naruszają regula-

cje unijne.

Organ interpretacyjny nie

zgodził się ze stanowi-

skiem podatniczki. W jego

ocenie art. 29 ust. 4a usta-

wy o VAT nie jest nie-

zgodny z normami dyrek-

tywy 112.

Skład orzekający opowie-

dział się za poglądem, że

warunek posiadania po-

twierdzenia odbioru faktu-

ry korygującej przez kon-

trahenta narusza wynikają-

cą z prawa Unii Europej-

skiej zasadę neutralności

i proporcjonalności podat-

ku od wartości dodanej.

WSA zauważył, że zasada

neutralności i proporcjonal-

ności podatku od towarów

i usług należy do podsta-

wowych zasad tego podat-

ku. Zasada neutralności

opodatkowania nie ozna-

cza, że podatek ten jest

neutralny z budżetowego

punktu widzenia. Podatek

ten ma być neutralny dla

podatnika i obciążać kon-

sumenta, a nie podatnika.

W ocenie WSA, aby zapew-

nić realizację zasady neu-

tralności, należy w przy-

padkach wyliczenia pod-

stawy opodatkowania dla

potrzeb tego podatku wziąć

pod uwagę sytuację podat-

nika, a nie interesy budżetu

państwa. Uzależnienie pra-

wa do pomniejszenia pod-

stawy opodatkowania (po-

datku należnego z faktury)

od posiadania potwierdze-

nia odbioru przez nabywcę

towaru lub usługi faktury

korygującej narusza zasadę

neutralności podatku. Ob-

ciąża bowiem podatnika

czasowo (w okresie od wy-

stawienia korekty do otrzy-

mania przedmiotowego po-

twierdzenia) lub trwale

VAT. Proporcjonalność VAT

oznacza natomiast obciąże-

nie podatkiem dokładnie

proporcjonalnym do ceny

towarów i usług, niezależ-

nie od liczby transakcji,

które mają miejsce w pro-

cesie produkcji i dystrybu-

cji poprzedzającym etap

obciążenia tym podatkiem.

Sąd podkreślił, że podatni-

cy, którzy z różnych

względów nie uzyskali po-

twierdzenia odbioru faktu-

ry korygującej przez na-

bywcę towaru lub usługi,

znajdują się w gorszej sy-

tuacji. Są oni obciążeni

wyższym podatkiem od

wartości dodanej niż prze-

widziany w przepisach

prawa. Brak posiadania

przez sprzedawcę potwier-

dzenia odbioru faktury ko-

rygującej przez nabywcę

powoduje, iż ma on obo-

wiązek odprowadzić do

Skarbu Państwa kwotę po-

datku wyższą niż powi-

nien.

Wyrok WSA w Białymstoku z 22 grudnia

2010 r., I SA/Bk 483/10, niepublikowany.

OPRAC. ALEKSANDRA TARKA

Spółka za-

skarżyła interpretację do

sądu. Wojewódzki Sąd Ad-

ministracyjny w Białym-

stoku uwzględnił jej skar-

gę. Sąd zauważył, że spor-

ne zagadnienie budzi po-

ważne wątpliwości. Wyra-

zem tego jest rozbieżne

orzecznictwo wojewódz-

kich sądów administracyj-

nych, a także skierowane

przez skład orzekający

NSA pytanie prejudycjal-

ne do Trybunału Sprawie-

dliwości Unii Europejskiej

(postanowienie z 16 wrze-

śnia 2009 r., sygn. I FSK

104/10).

UZASADNIENIE

Spółka pro-

wadzi działalność gospo-

darczą polegającĄ na pro-

dukcji wyrobów mięsnych.

Sprzedaż wyprodukowa-

nych przez siebie produk-

tów dokumentuje faktura-

mi VAT. W przypadku

m.in. zwrotów towarów,

pomyłek w ilości zafaktu-

rowanych towarów w od-

niesieniu do rzeczywistej

ilości sprzedanych towa-

rów, udzielonych rabatów,

podatniczka wystawia fak-

tury korygujące i doręcza

je swoim kontrahentom.

PROMOCJA

TEZA

STAN FAKTYCZNY

C 4

INTERPRETACJE

DGP | 3 stycznia 2011 | nr 1 (2887) | WWW.GAZETAPRAWNA.PL

IZBA SKARBOWA W WARSZAWIE

Pożyczki od zagranicznej firmy mogą podlegać PCC

o zwolnieniach podatkowych

Pożyczki podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych,

gdy w chwili zawarcia umowy pożyczki jej przedmiot znajdu-

je się w Polsce. PCC od pożyczki trzeba zapłacić też wtedy,

gdy pieniądze w chwili zawarcia umowy znajdują się za gra-

nicą oraz pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium RP,

a czynność zostanie dokonana w Polsce

żeli pieniądze będące

przedmiotem pożyczki

w chwili jej zawarcia będą

znajdowały się za granicą

oraz czynność zostanie

dokonana poza terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej.

W tej sytuacji nie będzie

miało znaczenia, gdzie na-

bywca ma miejsce za-

mieszkania lub siedzibę.

W odniesieniu do tej sytu-

acji nie będzie miał zasto-

sowania art. 2 pkt 4 ani

art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy,

bowiem umowy pożyczek

w ogóle nie będą objęte

zakresem ustawy o podat-

ku od czynności cywilno-

prawnych.

Umowy pożyczek będą

podlegały podatkowi od

czynności cywilnopraw-

nych, jeżeli w chwili ich

zawarcia ich przedmiot,

tj. pieniądze, będą znaj-

dowały się na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej

i wówczas nie ma znacze-

nia, gdzie umowa zosta-

nie zawarta i gdzie będą

miały miejsce zamieszka-

nia (siedzibę) strony umo-

wy. Umowy pożyczek bę-

dą podlegały podatkowi

od czynności cywilno-

prawnych, także jeśli pie-

niądze będące przedmio-

tem pożyczki w chwili jej

zawarcia będą znajdowały

się za granicą oraz na-

bywca – pożyczkobiorca

będzie miał miejsce za-

mieszkania lub siedzibę

na terytorium Rzeczypo-

spolitej Polskiej, a czyn-

ność zostanie dokonana

na terytorium Rzeczypo-

spolitej Polskiej. Nato-

miast jeżeli umowy poży-

czek będą objęte zakre-

sem ustawy o podatku od

towarów i usług, te czyn-

ności zostaną wyłączone

z opodatkowania podat-

kiem od czynności cywil-

noprawnych. Jeżeli umo-

wy pożyczki nie zostaną

objęte zakresem ustawy

o podatku od towarów

i usług i będą podlegały

opodatkowaniu podat-

kiem od czynności cywil-

noprawnych, wówczas

znajdzie zastosowanie

zwolnienie, o którym mo-

wa w art. 9 pkt 10 lit. a)

ustawy o podatku od

czynności cywilnopraw-

nych, przy spełnieniu wa-

runków określonych

w tym przepisie.

Interpretacja indywidualna dyrektora

Izby Skarbowej w Warszawie

z 21 grudnia 2010 r.

(nr IPPB2/436-376/10-4/MZ).

Opinia

Gabriela Nowicka

prawnik w Auxilium

Interpretacja jest, co do

zasady, słuszna i prawi-

dłowo określa zapisy

ustawy o podatku od

czynności cywilnopraw-

nych. Opodatkowanie zagranicznych pożyczek jest

w znaczącej większości zwolnione z podatku. Jednak

zwolnienia te są określone szczegółowo i w związku

z tym istnieje kilka podstaw do zwolnienia z opodat-

kowania pożyczek w zależności od tego, gdzie znaj-

dują się pieniądze, gdzie znajduje się pożyczkobior-

ca, gdzie ma miejsce czynność prawna – umowa po-

życzki. W przypadku umowy pożyczki mamy do czy-

nienia z wielopłaszczyznowym zwolnieniem. Pierw-

sze mamy określone w art. 1 ust. 4 i dotyczy cech, ja-

kie musi spełnić rzecz będąca przedmiotem pożycz-

ki, pożyczkobiorca oraz czynność prawna. Drugie ma-

my określone art. 2 pkt 4 i jest związane z opodatko-

waniem pożyczki podatkiem od towarów i usług. Trze-

cie w art. 9 pkt 10 lit. a) i związane jest z cechami, ja-

kie musi spełnić pożyczkodawca.

Wszystkie wskazane zwolnienia tworzą szeroki zakres

zwolnienia. Takie uregulowanie zwolnień z opodatko-

wania podatkiem od czynności cywilnoprawnych po-

kazuje, jak wielopoziomowe potrafią być reguły, co

wraz z nakładaniem się ich zakresów stwarza dla

przeciętnego podatnika spore problemy interpreta-

cyjne. Aspekt ten nabiera szczególnej wagi w przy-

padku konieczności szybkiego i skutecznego działa-

nia, mogąc spowodować niebezpieczeństwo popeł-

nienia błędu i narażenia się na odpowiedzialność kar-

ną skarbową.

Spółka

z siedzibą w Polsce prowa-

dzi inwestycje w sektorze

nieruchomości. Zamierza

finansować swoją działal-

ność przez uzyskanie poży-

czek od pożyczkodawcy,

niebędącego jej udziałow-

cem. Pożyczkodawca nie

jest bankiem. Jest zagra-

nicznym przedsiębiorcą

z siedzibą w Wielkiej Bry-

tanii, a jego statutową i fak-

tycznie wykonywaną dzia-

łalność stanowi m.in.

udzielanie pożyczek oraz

kredytowanie.

Umowy pożyczek mogą

zostać zawarte zarówno

poza RP, jak i na jej teryto-

rium, a środki pieniężne

stanowiące przedmiot tych

umów w momencie ich

podpisania będą znajdo-

wały się poza terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej

lub na jej terytorium. Czy

pożyczki udzielane spółce

są zwolnione z podatku od

czynności cywilnopraw-

nych?

Pożyczki

będą podlegać podatkowi

od czynności cywilno-

prawnych, jeżeli w chwili

zawarcia umowy pożyczki

jej przedmiot, tj. pienią-

dze, znajdują się na teryto-

rium Rzeczypospolitej Pol-

skiej i wówczas nie ma

znaczenia, gdzie umowa

została zawarta i gdzie ma-

ją miejsce zamieszkania

(siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie podlegać

podatkowi od czynności

cywilnoprawnych także,

jeśli pieniądze będące

przedmiotem pożyczki

w chwili jej zawarcia znaj-

dują się za granicą oraz

nabywca – pożyczkobiorca

ma miejsce zamieszkania

lub siedzibę na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej,

a czynność zostanie doko-

nana na terytorium Rze-

czypospolitej Polskiej.

Umowy pożyczek nie bę-

dą podlegały opodatkowa-

niu podatkiem od czynno-

ści cywilnoprawnych, je-

Czy zmiana adresu wpływa na właściwość organu kontrolującego

ksiegowosc.gazetaprawna.pl

IZBA SKARBOWA W WARSZAWIE

o podatku od spadków i darowizn

Spis inwentarza nie jest niezbędny do zwolnienia

Spis inwentarza nakazany przez sąd w wyniku przyjęcia spad-

ku z jego dobrodziejstwem nie jest obligatoryjny. Urząd skar-

bowy nie może żądać takiego spisu

nienia podatnika i jego sio-

stry, spadkobierców z po-

datków od spadku?

Zgodnie

z art. 4a ust. 1 pkt 1 i 2 usta-

wy z 28 lipca 1983 r. o po-

datku od spadków i daro-

wizn (t.j. Dz.U. z 2009 r.

nr 93, poz. 768) zwalnia się

od podatku nabycie własno-

ści rzeczy lub praw majątko-

wych przez małżonka,

zstępnych, wstępnych, pa-

sierba, rodzeństwo, ojczyma

i macochę, jeżeli m.in. zgło-

szą nabycie własności rze-

czy lub praw majątkowych

właściwemu naczelnikowi

urzędu skarbowego w termi-

nie 6 miesięcy.

Zgłoszenie o nabyciu wła-

sności rzeczy i praw mająt-

kowych powinno być doko-

nane na formularzu SD-Z2.

Stosownie do art. 6 ust.

4 ustawy o podatku od

spadków i darowizn, jeżeli

nabycie niezgłoszone do

opodatkowania stwierdzo-

no następnie pismem, obo-

wiązek podatkowy powsta-

je z chwilą sporządzenia

pisma; jeżeli pismem ta-

kim jest orzeczenie sądu,

obowiązek podatkowy po-

wstaje z chwilą uprawo-

mocnienia się orzeczenia.

W przypadku gdy nabycie

nie zostało zgłoszone do

opodatkowania, obowiązek

podatkowy powstaje

z chwilą powołania się

przez podatnika przed or-

ganem podatkowym lub

organem kontroli skarbo-

wej na fakt nabycia.

Przytoczony art. 6 ust.

4 ustawy o podatku od

spadków i darowizn stano-

wi wprost, że powstanie

obowiązku podatkowego

związane jest z uprawo-

mocnieniem się orzeczenia

o stwierdzeniu nabycia

spadku. Oznacza to, że po-

stanowienie o sporządze-

niu spisu inwentarza spad-

kowego oraz data zakoń-

czenia spisu nie ma zna-

czenia dla powstania obo-

wiązku podatkowego. Spis

inwentarza nie przesądza

bowiem o nabyciu praw

pochodzących ze spadku,

a jedynie ma znaczenie dla

określenia składu i warto-

ści całego majątku spadko-

wego, stanowiąc podstawę

ograniczenia odpowie-

dzialności spadkobierców

za długi spadkowe.

Zaniechanie spisu inwenta-

rza i nieprzedstawienie go

do urzędu skarbowego nie

powoduje utraty prawa do

skorzystania ze zwolnienia

z opodatkowania nabytego

spadku na podstawie art.

4a ustawy o podatku od

spadków i darowizn. Po-

datnik może skorzystać ze

zwolnienia od podatku na

podstawie art. 4a ustawy,

o ile spełni wszystkie wy-

mienione w tym przepisie

warunki. Urząd skarbowy

nie może żądać od podatni-

ka spisu inwentarza.

Interpretacja indywidualna dyrektora

Izby Skarbowej w Warszawie

z 20 grudnia 2010 r.

(nr IPPB2/436-362/10-2/AF).

ODPOWIEDŹ IZBY

8 lutego

2010 r. zmarł brat podatni-

ka. 14 kwietnia 2010 r. sąd

rejonowy stwierdził naby-

cie po nim spadku przez

podatnika i jego siostrę. Po-

datnik i jego siostra przyjęli

spadek z dobrodziejstwem

inwentarza, co sąd umie-

ścił w treści orzeczenia, za-

rządzając spis inwentarza

majątku spadkowego.

Podatnik zamierza w usta-

wowym 6-miesięcznym ter-

minie powiadomić o naby-

ciu spadku urząd skarbowy

w celu uzyskania zwolnie-

nia z podatku spadkowego

(na druku SD-Z2).

Podatnik wraz z siostrą

zlecili komornikowi prze-

prowadzenie spisu inwen-

tarza. Okazało się, że bę-

dzie to bardzo kosztowne,

gdyż trzeba byłoby powo-

łać kilku biegłych do wy-

ceny składników majątku

(kilkutysięczna biblioteka,

druki, odznaczenia, drob-

ne przedmioty sztuki itp.).

Podatnik wraz z siostrą

chcą uniknąć tych kosz-

tów i odstąpić od inwenta-

ryzacji majątku. Czy zanie-

chanie spisu inwentarza

i nieprzedstawienie go do

urzędu skarbowego stwa-

rza zagrożenie dla zwol-

IZBA SKARBOWA W WARSZAWIE

o akcjach promocyjnych

Składka ubezpieczeniowa będzie przychodem z innych źródeł

Zapłacenie przez spółkę części miesięcznej składki ubezpie-

czeniowej stanowić będzie dla uczestnika promocji przychód

zaliczany do innych źródeł

czeniowej). Zatem uczest-

nik będzie musiał zawrzeć

drugą polisę, na którą orga-

nizator będzie co miesiąc

przekazywał pieniądze, aby

zapłacić składkę miesięcz-

ną. Wysokość wpłat organi-

zatora będzie równa 50

proc. składki regularnej za-

deklarowanej w pierwszym

roku produktu promocyjne-

go (pierwszej polisy).

Wpłaty dokonywane są co

miesiąc przez rok, ale nie

dłużej niż ważność polisy

pierwszej. Czy wpłaty do-

konywane przez spółkę sta-

nowią dla uczestników pro-

mocji przychody z innych

źródeł?

czenie obejmuje każde

działanie lub zaniechanie

na rzecz innej osoby oraz

wszystkie zjawiska gospo-

darcze i zdarzenia prawne,

których następstwem jest

uzyskanie korzyści kosz-

tem innego podmiotu, lub

te wszystkie zdarzenia

prawne i zdarzenia gospo-

darcze w działalności pod-

miotów, których skutkiem

jest przysporzenie majątku

innej osobie, mające kon-

kretny wymiar finansowy.

Przyznanie w ramach pro-

mocji specjalnej premii

promocyjnej stanowiącej

równowartość 50 proc.

pierwszorocznej składki

regularnej w momencie za-

płaty składki miesięcznej

przez organizatora będzie

oznaczało przysporzenie

majątkowe po stronie

uczestnika.

Przekazywanie pieniędzy

przez organizatora co mie-

siąc w celu zapłaty składki

miesięcznej wywoła sku-

tek podatkowy w postaci

uzyskania przez uczestni-

ka promocji przychodu

w rozumieniu art. 11 ust.

1 ustawy o podatku do-

chodowym od osób fizycz-

nych.

W przypadku, gdy koszty

związane z drugą polisą

ponoszone będą w części

przez spółkę organizatora

promocji, a tym samym

spółka pokryje różnicę

w cenie nabycia drugiej

polisy, to wtedy kwotę

zniżki finansowanej przez

spółkę należy uznać za

przysporzenie majątkowe

i zakwalifikować do przy-

chodów ze źródeł wymie-

nionych w art. 10 ust.

1 pkt 9 ustawy o podatku

dochodowym od osób fi-

zycznych.

Przychody z innych źródeł

podlegają opodatkowaniu

na zasadach ogólnych, we-

dług ustalonej skali podat-

kowej. Przychody te po-

datnik – a więc uczestnik

– sam musi wykazać w ze-

znaniu rocznym za rok,

w którym zostały osiągnię-

te i je opodatkować.

Interpretacja indywidualna dyrektora

Izby Skarbowej w Warszawie

z 20 grudnia 2010 r.

(nr IPPB2/415-882/10-3/AS).

OPRAC. EWA MATYSZEWSKA

Podatnik

prowadzi działalność go-

spodarczą w zakresie po-

średnictwa finansowego

sprzedaży polis ubezpiecze-

niowych. Spółka w celu

zwiększenia sprzedaży po-

dejmuje różnorodne działa-

nia o charakterze marketin-

gowym, promocyjnym i re-

klamowym. Jednym z ta-

kich jest organizacja promo-

cji pod nazwą „+ 50 proc.

korzyści w pierwszym ro-

ku”. Uczestnik, za pośred-

nictwem spółki, podpisuje

umowę na zawarcie polisy

ubezpieczeniowej z roczną

częstotliwością opłacania

składek. Jednocześnie

otrzymuje certyfikat (wy-

druk papierowy) świadczą-

cy o uczestnictwie w pro-

mocji.

Jeżeli polisa ta będzie waż-

na w 91. dniu liczonym od

daty rozpoczęcia odpowie-

dzialności przez A., wów-

czas uczestnik otrzyma od

spółki prawo do naliczenia

specjalnej premii promocyj-

nej stanowiącej równowar-

tość 50 proc. pierwszorocz-

nej składki regularnej, za-

deklarowanej i opłaconej

terminowo przez uczestni-

ka w ramach produktu pro-

mocyjnego (polisy ubezpie-

Dla celów

podatkowych przyjmuje

się, że nieodpłatne świad-

PROBLEM

ODPOWIEDŹ IZBY

PROBLEM

ODPOWIEDŹ IZBY

DGP | 3 stycznia 2011 | nr 1 (2887) | WWW.GAZETAPRAWNA.PL

ROZLICZENIA VAT

C 5

USŁUGI POCZTOWE

Z podatku zwolnione są usługi

świadczone przez Pocztę Polską

EKSPERCI WYJAŚNIAJĄ

Kiedy podatek od towarów

i usług będzie kosztem

podatkowym

Grzegorz Młynarczyk

partner w Sendero Tax & Legal

Zwolnienie dla świadczenia usług pocztowych oraz dostaw towarów ściśle z tymi usługami związanych dotyczy tylko operatora

zobowiązanego do świadczenia powszechnych usług pocztowych

Podatnik od miesiąca prowadzi działalność go-

spodarczą. Czy może podatek od towarów i usług

zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Przedsiębiorcy tylko w przypadkach określonych

w ustawie zaliczą VAT do kosztów. Opodatkowaniu CIT

podlega dochód, tj. różnica między przychodami

a kosztami ich uzyskania, obie kategorie obliczane są

zaś w kwotach netto, tj. bez VAT. Z kolei od strony VAT-u

pojęcia takie jak przychody i koszty uzyskania przy-

chodów nie grają roli – może być wręcz tak, że podat-

nik osiąga straty (w związku z czym nie płaci CIT), ale

VAT odprowadzać do urzędu skarbowego musi. Usta-

wodawca dobrze zatem zadbał o to, by zagadnienia

dotyczące CIT i VAT nie nakładały się na siebie.

W pewnych sytuacjach zasada ta jest jednak ograni-

czana. Najistotniejsze z nich wynika z art. 16 ust. 1 pkt

46 lit. a ustawy o CIT, zgodnie z którym VAT naliczony

co prawda nie jest kosztem uzyskania przychodów –

ale z dwoma wyjątkami. Po pierwsze, do kosztów zali-

czyć można VAT naliczony wtedy, gdy podatnik jest

zwolniony z VAT albo VAT naliczony dotyczy takiego

wydatku, który posłużył podatnikowi do świadczenia

usług lub sprzedaży towarów zwolnionych z VAT. Na

mocy tego przepisu VAT naliczony do kosztów zalicza-

ją np. banki i inne instytucje finansowe, które zasadni-

czo świadczą usługi zwolnione z opodatkowania VAT.

Po drugie, kosztem uzyskania przychodów jest VAT

naliczony w tej części, w której podatnikowi nie przy-

sługuje prawo do jego odliczenia od podatku należne-

go. Innymi słowy, ustawodawca mówi: podatniku,

w pierwszej kolejności odliczaj VAT naliczony od na-

leżnego. Jeśli nie jest to możliwe (bo ja ci tego zabra-

niam w ustawie o VAT), to pozwalam ci zaliczyć nieod-

liczony VAT do kosztów w podatku dochodowym.

Przykładem niech będą wydatki na noclegi w hote-

lach i gastronomię – zgodnie z ustawą o VAT podatek

naliczony od takich zakupów nie może pomniejszać

podatku należnego, ale na mocy powołanego art. 16

ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o CIT może stanowić koszt

uzyskania przychodów. W ten sposób ustawodawca

przynajmniej w części rekompensuje podatnikom

straty, jakie ponoszą wskutek zakazu odliczania VAT

od pewnych zakupów.

Magdalena Majkowska

magdalena.majkowska@infor.pl

Usługi pocztowe spełniają-

ce wymogi ustawowe podle-

gają zwolnieniu z podatku

od towarów i usług. Od

2011 roku na skutek nowe-

lizacji przepisów ustawy

o VAT zmianie uległa kon-

strukcja zwolnienia z VAT

dotycząca usług poczto-

wych. Powinno to rozwią-

zać dotychczasowe proble-

my związane z jego stosowa-

niem.

Zwolnienie z podatku

Od początku tego roku nie

funkcjonuje już załącznik nr

4 do ustawy o VAT, który za-

wierał katalog usług zwol-

nionych z tego podatku

i skonstruowany był na zasa-

dzie odesłań do Polskiej Kla-

syfikacji Wyborów i Usług

(PKWiU). Obecnie na potrze-

by określania usług zwolnio-

nych klasyfikacja statystycz-

na w ogóle nie znajduje już

zastosowania. Zamiast tego

obowiązują opisowe defini-

cje usług, które objęte są pre-

ferencją podatkową. Wpro-

wadzenie tych zmian miało

na celu osiągnięcie zgodno-

ści zakresu usług zwolnio-

nych z VAT z przepisami dy-

rektywy 2006/112/WE.

Odpowiednie regulacje

określające zakres stosowa-

nych zwolnień umieszczone

zostały bezpośrednio w art.

43 ustawy o VAT. W przepi-

sie tym dodano nowe punk-

ty, w których wprowadza się

zwolnienia z podatku dla

określonych czynności, w

tym usług pocztowych. I tak,

nowy pkt 17 dodany do

art. 43 ust. 1 ustawy o VAT

przewiduje zwolnienie dla

świadczenia usług poczto-

wych oraz dostaw towa-

rów ściśle z tymi usługami

związanych, które są realizo-

wane przez operatora zobo-

wiązanego do świadczenia

powszechnych usług poczto-

wych.

Podstawą w dyrektywie

2006/112/WE dla tego zwol-

nienia jest art. 132 ust. 1 lit.

a (świadczenie usług przez

pocztę państwową i dostawa

towarów z tymi usługami

związana, z wyjątkiem prze-

wozu osób i usług telekomu-

nikacyjnych). Do końca 2010

r., zgodnie z poz. 2 załączni-

ka nr 4 do ustawy o VAT,

zwolnione z podatku były

usługi świadczone przez

pocztę państwową, klasyfi-

kowane według PKWiU

w grupowaniu 64.11.

Problemy interpretacyjne

Przepisy obowiązujące do

końca 2010 r. powodowały

liczne problemy interpreta-

cyjne odnośnie do zakresu

podmiotów i usług, które

korzystały ze zwolnienia do-

tyczącego usług poczto-

wych. Wynikały one głów-

nie z braku zdefiniowania

w przepisach pojęcia poczty

państwowej.

Wyjaśnijmy, że zgodnie

z obowiązującym art. 46 ust.

2 ustawy z 12 czerwca 2003

r. – Prawo pocztowe (t.j.

Dz.U. z 2008 r. nr 189, poz.

1159 z późn. zm.) obowiązek

wykonywania zadań opera-

tora publicznego powierzo-

ny został Poczcie Polskiej

SA. Dawniej funkcjonowało

Przedsiębiorstwo Państwo-

we Poczta Polska. Na pod-

stawie art. 2 ust. 2 ustawy

z 5 września 2008 r. o ko-

mercjalizacji państwowego

przedsiębiorstwa użyteczno-

ści publicznej Poczta Polska

– Poczta Polska Spółka Ak-

cyjna wstąpiła we wszystkie

stosunki prawne, których

podmiotem była Poczta Pol-

ska, bez względu na charak-

ter prawny tych stosunków.

W związku z tym, w wyniku

przekształcenia tego przed-

siębiorstwa, nie istniała po-

trzeba zmiany treści poz.

2 zał. nr 4 do ustawy o VAT.

Jednak w związku ze świad-

czeniem usług pocztowych

zarówno przez Pocztę Polską

SA (będącą operatorem pu-

blicznym), jak i innych ope-

ratorów (operatorów pry-

watnych) świadczących toż-

same usługi dochodziło do

istotnych rozbieżności w

stosowaniu zwolnienia z

VAT. Poczta Polska, zgod-

nie z ustawą o VAT, korzy-

przepisy wyraźnie wskazu-

ją, że zwolnieniem z podat-

ku objęte są wyłącznie usłu-

gi pocztowe oraz dostawa

towarów ściśle z tymi usłu-

gami związana, pod warun-

kiem że są realizowane

przez operatora zobowiąza-

nego do świadczenia po-

wszechnych usług poczto-

wych. Jak wynika z uzasad-

nienia do nowelizacji usta-

wy o VAT oraz z analizy

przepisów dotyczących po-

wszechnych usług poczto-

wych, ze zwolnienia w Pol-

sce korzystać będzie tylko

publiczny operator poczto-

wy.

Powszechne usługi

Zgodnie z art. 2 pkt 1 dy-

rektywy 97/67/WE Parla-

mentu Europejskiego i Rady

z 15 grudnia 1997 r. w spra-

wie wspólnych zasad roz-

woju rynku wewnętrznego

usług pocztowych Wspól-

noty oraz poprawy jakości

usług przez usługi poczto-

we rozumie się usługi obej-

mujące przyjmowanie, sor-

towanie, przemieszczanie

i doręczanie przesyłek pocz-

towych. W art. 3 ust. 3 tej

dyrektywy określono, że

państwa członkowskie po-

dejmą działania w celu za-

pewnienia, że świadczenie

usługi powszechnej jest

gwarantowane nie mniej

niż pięć dni roboczych

w tygodniu, poza okoliczno-

ściami lub warunkami geo-

graficznymi uważanymi za

wyjątkowe, i że jako mini-

mum obejmuje:

n jedno przyjmowanie,

n jedno doręczenie do domu

lub siedziby każdej osoby fi-

zycznej lub prawnej lub –

w wyniku odstępstwa – na

podstawie warunków usta-

lonych przez krajowy organ

regulacyjny – jedno doręcze-

nie do odpowiednich insta-

lacji.

Ponadto zgodnie z art.

3 ust. 4 dyrektywy każde

państwo członkowskie po-

dejmie działania konieczne

do zapewnienia, by usługi

powszechne obejmowały

przynajmniej następujące

świadczenia:

n przyjmowanie, sortowa-

nie, przemieszczanie i dorę-

czanie przesyłek poczto-

wych do 2 kg,

n przyjmowanie, sortowa-

nie, przemieszczanie i dorę-

czanie paczek pocztowych

do 10 kg (na podstawie ust.

5 limit ten może zostać pod-

wyższony),

n usługi obejmujące przesył-

ki polecone i przesyłki war-

tościowe.

Należy zatem przyjąć, że

przez usługi powszechne,

które podlegają zwolnieniu

od VAT, należy rozumieć

usługi pocztowe świadczo-

ne w określonym reżimie

przez wyznaczonego opera-

tora. Tymczasem zgodnie

z art. 3 pkt 12 ustawy z 12

czerwca 2003 r. – Prawo

pocztowe to operator pu-

bliczny jest operatorem obo-

wiązanym do świadczenia

powszechnych usług pocz-

towych.

Jak tłumaczyło Minister-

stwo Finansów w odpowie-

dzi na interpelację poselską

z września 2010 r. (nr

17667/10), obowiązek wyko-

nywania zadań operatora

publicznego, zgodnie z art.

46 ust. 2 prawa pocztowego,

został powierzony Poczcie

Polskiej SA. W opinii resor-

tu inni operatorzy nie speł-

niają wymogów określonych

art. 3 pkt 12 prawa poczto-

wego, a zatem nie mogą ko-

rzystać przy świadczeniu

powszechnych usług pocz-

towych ze zwolnienia z po-

datku.

W wyroku C-357/07 Euro-

pejski Trybunał Sprawiedli-

wości stwierdził, że pojęcie

publicznych służb poczto-

wych zawarte w art. 13

część A ust. 1 lit. a szóstej

dyrektywy (obecnie obo-

wiązujący art. 132 ust. 1 lit.

a dyrektywy Rady 2006/

112/WE) należy interpreto-

wać w ten sposób, że obej-

muje ono operatorów pu-

blicznych lub prywatnych,

którzy zobowiążą się do za-

pewnienia w danym pań-

stwie członkowskim całości

lub części powszechnych

usług pocztowych. Jak pod-

kreśliło MF w odpowiedzi

na interpelację, zadanie po-

legające na zagwarantowa-

niu dostępu do całej infra-

struktury pocztowej nie-

zbędnej do prawidłowego

wykonywania nałożonych

zadań leżących w interesie

publicznym w Polsce w ca-

łości wypełnia jedynie ope-

rator publiczny, którym jest

Poczta Polska SA (operator

wyznaczony do świadczenia

usług powszechnych, który

musi zachować warunki

przewidziane dla tych

usług).

Podmioty zwolnione

Uznać należy, że wnioski

te pozostają aktualne pod

rządami obecnie obowiązu-

jących przepisów. Noweliza-

cja ustawy o VAT potwier-

dza, że zwolnieniem objęte

są wyłącznie podmioty zdol-

ne do świadczenia po-

wszechnych usług poczto-

wych. Natomiast w opinii

resortu finansów wymogi

dotyczące świadczenia ta-

kich usług spełnia jedynie

publiczny operator poczto-

wy. Oznacza to, że usługi

pocztowe świadczone przez

pozostałych operatorów, ja-

ko niewymienione w prze-

pisach określających zakres

stosowania obniżonych sta-

wek i zwolnienia z podatku

w ustawie o VAT i aktach

wykonawczych do niej,

podlegają opodatkowaniu

według podstawowej stawki

VAT. Od 1 stycznia 2011 r.

wzrosła ona z 22 proc. do 23

proc.

PODSTAWA PRAWNA Ustawa z 11 marca

2004 r. o podatku od towarów i usług

(Dz.U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Ustawa z 29 października 2010 r. o zmia-

nie ustawy o podatku od towarów i usług

(Dz.U. nr 226, poz. 1476).

Likwidacja załącznika

PODSTAWA PRAWNA Ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym

od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Na skutek nowelizacji ustawy

o VAT, która obowiązuje od

1 stycznia 2011 r., w ustawie

o VAT odstąpiono od identyfi-

kowania za pomocą klasyfika-

cji statystycznych czynności

zwolnionych z podatku

Jaki adres powinien

podać podatnik

w deklaracji VAT-7

Andrzej Nikończyk

doradca podatkowy w Kancelarii

Kolibski, Nikończyk, Dec & Partnerzy

stała i korzysta ze zwolnie-

nia z VAT odnośnie do

wszystkich usług poczto-

wych przez siebie świadczo-

nych. W praktyce powsta-

wały natomiast wątpliwości,

czy operatorzy prywatni mo-

gą korzystać ze zwolnienia

w oparciu o dyrektywę

i orzecznictwo Europejskie-

go Trybunału Sprawiedliwo-

ści (obecnie Trybunał Spra-

wiedliwości UE) tylko do

usług zaliczanych do tzw.

powszechnych usług pocz-

towych. Natomiast świad-

czenie innych usług niż

usługi powszechne podlega

opodatkowaniu VAT nieza-

leżnie od tego, przez kogo są

świadczone.

Konstrukcja systemu po-

datku od wartości dodanej

w krajach członkowskich

Unii Europejskiej podlega

ścisłej harmonizacji. Z tych

względów również polskie

przepisy dotyczące VAT mu-

szą być zgodne z przepisami

wspólnotowymi, w szcze-

gólności z przepisami dyrek-

tywy Rady 2006/112/WE.

Regulacje unijne uniemożli-

wiają państwom członkow-

skim UE dowolne kształto-

wanie wysokości stawek po-

datkowych i zwolnień z po-

datku.

Obecnie w wyniku nowe-

lizacji ustawy o VAT jej

Podatnik po raz pierwszy będzie wypełniać

deklarację VAT-7. Jaki adres powinien w niej

uwzględnić?

Właściwość urzędu skarbowego na potrzeby VAT

ustalamy zgodnie z miejscem wykonywania czynno-

ści podlegających opodatkowaniu. W przypadku, gdy

podatnik prowadzi działalność w wielu miejscach poło-

żonych na terenie działania różnych urzędów skarbo-

wych, właściwy urząd skarbowy ustalamy według

miejsca siedziby dla osób prawnych i miejsca zamiesz-

kania dla osób fizycznych. Deklaracja powinna zawsze

być składana do urzędu skarbowego właściwego miej-

scowo dla podatnika, choć termin jej złożenia będzie

dochowany niezależnie od tego, do którego urzędu ją

złożymy. Organy podatkowe mają obowiązek prze-

strzegania swojej właściwości. Zatem błędnie złożona

deklaracja powinna zostać przekazana do urzędu wła-

ściwego dla danego podatnika.

Miejsce wykonywania czynności podlegających VAT

nie jest ujawniane ani w zgłoszeniu rejestracyjnym

VAT-R, ani w deklaracjach dla VAT. Można to ustalić na

podstawie wskazania organu podatkowego, do które-

go kierowana jest deklaracja. Adres podatnika poda-

wany w deklaracjach to zawsze adres siedziby dla

osób prawnych lub miejsca zamieszkania w przypad-

ku osób fizycznych. Jednak podatnicy czasem mają

wątpliwości, gdyż podawany adres może być w innym

mieście niż właściwy urząd. Ale to adres siedziby czy

miejsca zamieszkania identyfikuje podatnika, zaś

miejsce prowadzenia działalności może się zmieniać.

Organy nie będą miały trudności z ustaleniem prawi-

dłowości złożenia deklaracji czy też miejsca prowa-

dzenia działalności, o ile podatnik aktualizuje zgłosze-

nie do ewidencji podatników (NIP-1 lub NIP-2). EM

PODSTAWA PRAWNA Ustawa z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa

(t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

www.gazetaprawna.pl/podatki

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: