Szkoła metafizyczna
-główny przedstawiciel: De Chirico; siedząc na ławce we Florencji doznał objawienia, miał wrażenie że widzi świat po raz pierwszy, namalował „Tajemnicę wyroczni”(to poniżej) i „Tajemnicę wczesnego popołudnia” (1910-11), w których próbował zawrzeć tragicznego ducha, głęboki bezsens życia; + brat Savinio
- próba zdefiniowania malarstwa metafizycznego manifestem miała miejsce dopiero w 1917 gdy do braci dołącza Ferraro Cara; namalował obraz – manifest: Muza metafizyczna i Rzeczywistość metafizyczna
- wpływ na kształtowanie się surrealizmu i dadaizmu
Giorgio-de-Chirico-Hector-and-Andromache
- reakcja na zracjonalizowany program kubizmu i nowoczesność futuryzmu, a zarazem próbą irracjonalnego spojrzenia na świat i ujawnienia jego metafizycznych treści.
- Służyły temu odrealnione pejzaże niezamieszkanych miast, zaskakujące zestawienia przedmiotów, układy z manekinami.
Puryzm w latach 1916-1925
(z francuskiego pur - "czysty")
- książka – manifest: Apres le Corbisme napisan przez Le Corbusier’a oraz Ozenfant’a (obok); zespół ścisłych regół, których musiał przestrzegać każdy purysta
- przeciwstawiają się fantazji i nieskrępowanej swobodzie,
- rozmieszczeniem elementów kompozycji miały rządzić geometria
zamierzali uprawiać sztukę czystą - bez zbędnych zawiłości, fantazji i symbolicznych treści, starali się ukazać świat zwykłych, powszednich przedmiotów, takich jak: szklanki, butelki, dzbanki, których formę doprowadzali do prostych, przenikających się figur geometrycznych.
Twórcy puryzmu oddziaływali szeroko dzięki stosowaniu swych poglądów w projektowaniu przemysłowym i przez uprawianie nowoczesnej architektury. Po 1924 puryzm zanika.
Section d'Or (fr. złoty podział)
- ugrupowanie artystyczne założone w październiku 1912 roku przez kubistów zafascynowanych proporcją i rozmieszczeniem form geometrycznych w sztuce.
- Głównymi członkami grupy byli: Jacques Villon, Robert Delaunay, Marcel Duchamp, Raymond Duchamp-Villon, Albert Gleizes, Juan Gris, Roger de La Fresnaye, Louis Marcoussis, Jean Metzinger, Francis Picabia, Fernand Leger, František Kupka i Andre Dunoyer de Segonzac.
- Nazwę zaproponował Jacques Villon po przeczytaniu dzieła Leonarda da Vinci o tytule Traktat o malarstwie. Opracował on wraz z innymi założenia teoretyczne tego ruchu artystycznego.
- Szukali nowego uzasadnienia w fizyce optycznej dla zagadnienia światła i barwy. Nawiązywali do pojęcia kontrastu symultanicznego, współdziałania opozycyjnych barw dopełniających (zieleń - czerwień etc.)
- Grupa urządziła swoją pierwszą wystawę pod nazwą Section d'Or w 1912 roku w Galerie de la Boétie w Paryżu. Wzięli w niej udział wszyscy kubiści za wyjątkiem Picassa, Braque'a i Delaunay'a.
- Działalność grupy została przerwana przez wybuch pierwszej wojny światowej w 1914 roku. Po wojnie próby reaktywacji Section d'Or nie miały większego znaczenia.
Niektórzy z przedstawicieli Section d'Or zapoczątkowali nowe kierunki takie jak: dadaizm czy sztuka bezprzedmiotowa.
Nowa Rzeczywistość (Neue Sachlichkeit)
- ruch w Niemczech; przedstawiciele: Georgie Grosz, Otto Dix; powstał po I wojnie światowej,
- wyrósł ze sprzeciwu wobec ekspresjonizmu, przetwarza jednocześnie środki charakterystyczne dla malarstwa metafizycznego
- rezultatem była surowa figuralność „szklista atmosfera” i dezorientująca wizja przestrzeni, przedstawiona w odpychającej konwencji rzetelnej karykatury
- wizualizacja krytycznej analizy społeczeństwa powojennych Niemiec
sztuka racjonalistyczna czerpiąca tematy z banalnej codzienności
- rozwijał się w trzech ośrodkach: Monachium – metafizyczna wymowa, Hanower – styl bardziej „naiwny”, Berlin – skupiał werystów najbardziej znanych przedstawicieli (grosz, Dix, Schad, Grossberg)
iskierka_1986