Blind 5-20- po polsku.pdf

BLIND

autor: Jayeliwood

tłumaczenie: tola

Rozdział piąty

Bella

Gdy dotarłam do domu byłam całkowicie oszołomiona. Głupkowaty uśmiech gościł na mojej

twarzy. Edward był, jakby to powiedzieć niesamowity. W czasie, gdy się całowaliśmy czułam się

tak, jakby w moim ciele eksplodowało tysiące fajerwerków. Mam nadzieję, że on czuł to samo.

Alice dosłownie rzuciła się na mnie w momencie, gdy tylko otworzyłam drzwi. Złapałam ją, trochę

zaskoczona jej zachowaniem – JAK BYŁO?

Byłam zbyt zaskoczona, by od razu odpowiedzieć. Jasper siedział na kanapie, przewrócił tylko

oczami na zachowanie swojej dziewczyny. Wymamrotał tylko ciche przepraszam . Wzruszyłam na to

ramionami.

- Wspaniale.

- Umówiłaś się z nim jeszcze?

- Mamy plany na jutrzejszy wieczór. – uśmiechnęłam się do siebie. Chciałam wpaść po niego około

piątej. Miałam nadzieję, że to nie za wcześnie.

- Więc, opowiedz mi coś więcej! – wpadła do kuchni, wyciągając red bulla z lodówki. Otworzyła go,

po czym wzięła spory łyk zimnego napoju.

Byłam naprawdę zaskoczona, że nie wywołało to u niej drgawek.

- Cóż, poszliśmy do Ralph and Kacoo's. Zamówiłam rybę, a on kraby. Podzieliliśmy się deserem.

Kelner był dość miły… - wyjaśniłam tak w skrócie opisując najważniejsze wydarzenia wieczoru.

- Nie o to mi chodzi. – przewróciła oczami.

- W porządku moje panie, życzę wam udanej zabawy. Muszę się jeszcze dzisiaj trochę pouczyć. –

powiedział Jasper wstając. Byłam bliska tego, aby błagać chłopaka o to, aby zabrał mnie ze sobą.

- Ok. Kocham cię Jazz. – dziewczyna ucałowała go szybko w policzek, po czym zwróciła swoją uwagę

z powrotem na mnie. – Podpytaj go co on o tym wszystkim myśli i daj nam znać!

Mogłabym przysiąc, że słyszałam jak powiedział „przeklęta mała dziewczyna” w momencie, gdy

wychodził. Zdusiłam śmiech. Wiedziałam, że kochał ją jak szaleniec, mimo że była trochę

nadpobudliwa. W chwili, gdy drzwi za Jasperem zamknęły się Alice rzuciła się w moim kierunku po

czym zaczęła ciągnąć w stronę sypialni.

- Całowałaś się?

Westchnęłam na samo wspomnienie o tym. – Tak. To było naprawdę urocze. – nie mogłam uwierzyć,

że tak reagowałam. To naprawdę było do mnie niepodobne.

- Och, czy to był tylko taki niewinny całus czy raczej taki z prawdziwego zdarzenia? – uśmiech

rozprzestrzeniał się, aż dotarł do jej małych policzków.

- Takie coś pomiędzy. Tak mi się przynajmniej wydaje. W furgonetce i gdy odprowadzałam go do

pokoju. – zarumieniłam się pocierając przy tym kark.

- Jest chociaż dobry?

Tym razem cała moja twarz pokryła się szkarłatem. Alice tylko się uśmiechnęła po czym dodała – To

chyba znaczy, że tak.

Edward

Tej nocy miałem ewidentne problemy ze spaniem. Byłem tak podekscytowany myślą o naszej

następnej randce, co w sumie wydawało mi się niedorzeczne. Gdy obudziłem się o szóstej starałem

się nie obudzić Jaspera. Założyłem słuchawki i włączyłem ulubioną muzykę. Leżałem na łóżku

rozmyślając tylko o jednaj rzeczy…

O tym aby pocałować ją ponownie.

Obydwa nasze pocałunki były bajeczne. Sposób w jaki jej ciało napierało na moje, całowała mnie z

takim pożądaniem, tak samo jak ja ją. Sposób w jaki jej palce wplotły się w moje włosy. Wprost nie

mogłem się doczekać, aby znowu dotknąć jej ust.

Nie byłem zbytnio zadowolony z jej pomysłu, aby tym razem to ona za wszystko zapłaciła. Jednak

miałem silne przeczucie żeby nie kłócić się z nią w tej kwestii. Podobał mi się jej upór, ale tylko

wtedy, gdy nie dotyczył mojej osoby. Mogłem przecież wybrać coś prostego na przykład pizzę.

Prawdopodobnie będzie miała coś przeciwko, ale byłem pewny, że uda mi się ją na to namówić.

W tym momencie Jasper złapał mnie za ramię co sprawiło, że aż podskoczyłem. Byłem głęboko

przekonany o tym, że go nie obudziłem. – Dzień dobry.

- Hej, obudziłem cię, prawda? – usiadłem wyjmując słuchawki z uszu.

- Nie, musiałem wstać wcześniej. Muszę popracować nad projektem, ale za to wieczorem będę mógł

spędzić więcej czasu z Alice. – z barwy jego głosu wywnioskowałem, że był bardzo zmęczony i chyba

jeszcze nie do końca rozbudzony. Posiadanie dziewczyny i studiowanie to naprawdę ciężka sprawa.

- Mogę cię o coś zapytać?

- Jasne, o co chodzi? – usiadł na łóżku, byłem w stanie usłyszeć skrzypiące sprężyny.

- Czy jest tutaj gdzieś w pobliżu jakaś dobra pizzeria? – nie miałem jeszcze szansy zamówić sobie

czegokolwiek, a to było poniekąd moje ulubione danie. Takie typowe dla nastolatków.

- Och! Jest jedno miejsce, znajduje się dokładnie za rogiem nazywa się Pie. Mają naprawdę duży

wybór i ciekawe zestawy. Alice na przykład lubi taką jedną co się nazywa Fetomato, jest w niej ser

feta i suszone pomidory. Natomiast moją ulubioną jest Mushroom classic. Ma trzy rodzaje sera, i

siekane grzybki. Aaa… i musisz jeszcze spróbować bread sticks! – powiedział entuzjastycznie. Nigdy

nie słyszałem aby wypowiadał się o czymś w ten sposób, więc ta restauracja naprawdę musiała być

dobra.

- Dzięki, właśnie o to mi chodziło. Bella ma zamiar zaprosić mnie dzisiaj na kolacje, a ja nie chcę

aby to było coś kosztownego. To wydaje się idealne. – uśmiechnąłem się sam do siebie.

- Och tak, chciałem cię już wcześniej o to zapytać, jak w ogóle poszło?

- Jest niesamowita. – stwierdziłem z uśmiechem.

- Więc jak? Spotykacie się teraz? – wydawał się trochę zainteresowany, ale wiedziałem jedno: jeżeli

nie zda raportu z tego wszystkiego swojej dziewczynie, ta nie da mu żyć.

- Nie wiem. Nie sądzę abyśmy byli na tym etapie. Tak mi się wydaje. – powiedziałem szczerze.

- Bella gdy na ciebie patrzy wygląda tak, jakby miała iskierki w oczach. – powiedział z

roztargnieniem.

- Co?

- Och, ma taki ogromny uśmiech na twarzy. Jej oczy świecą się na twój widok. Wydaje mi się, że

dobrze się bawiła wczoraj, ale Alice ją dopadła. Wiesz, przegrana sprawa. Ma zapas red bulli, sam

jestem zaskoczony, że przy tym wszystkim nie wyrzuciła jej jeszcze przez okno.

Przerwałem mu. Wiem, że to było niegrzeczne z mojej strony, ale nie mogłem się powstrzymać –

Spowodowałem, że się uśmiechała?

- Taa… przecież powiedziałeś, że dobrze się bawiłeś, czyż nie? – wydawał się trochę zaskoczony

moim pytaniem.

- Tak, ale… sam nie wiem. Nie ważne. Po prostu nie byłem pewny czego się spodziewać. –

wzruszyłem ramionami kładąc się na plecach.

- Przyzwyczajaj się do tego, jeżeli masz zamiar się umawiać. Dziewczyny są lekko pokręcone. –

powiedział to śmiejąc się.

Bella

Nie mogłam doczekać się piątej. Byłam gotowa dużo wcześniej niż zwykle. Założyłam na siebie

bawełnianą koszulkę, a do tego jeansy. Włosy zaplotłam w warkocz, po czym stopy założyłam

klapki. Przejrzałam się w lustrze. Podobałam się sobie. Zastanawiałam się, czy Edwardowi również

się spodobam.

Poczucie winy uderzyło we mnie w chwili, gdy tylko o tym pomyślałam. Był taki wspaniały na swój

sposób, dlaczego chciałam go ulepszać?

Byłam zła na samą siebie przez całe trzy minuty jazdy do jego domu, jednak gdy tylko otworzył

drzwi z tym swoim perfekcyjnym uśmiechem na twarzy wszystkie moje zmartwienia zniknęły. –

Bella.

To nie było pytanie, a raczej stwierdzenie. Zrobił krok do przodu i objął mnie w talii. Moje ręce

momentalnie powędrowały do jego szyi, po czym nasze usta się spotkały. Westchnął, opierając

czoło o moje własne. – Smakujesz tak dobrze.

Poczułam niesamowite gorąco na swoich policzkach, zachichotałam nerwowo. Odsunęłam się od

niego powoli, jednak potknęłam się o własne nogi po czym wylądowałam na podłodze z donośnym

hukiem. – Och… - wymamrotałam.

- Wszystko w porządku? – zapytał trochę zdenerwowany.

- Tak, nic mi nie jest. Tylko upadałam. – wyszeptałam stając wreszcie na nogach.

- Bądź ostrożna albo ludzie pomyślą, że jesteś niewidoma. – zadrwił. Uśmiechnęłam się do siebie,

jednak nie skomentowałam jego uwagi.

- Nic ci nie jest? – zapytał ponownie, jego ręce ponownie oplotły moją talię. – Wydaje mi się, że

będzie dla ciebie lepiej, jeżeli pozostaniesz w moich ramionach.

Zachichotałam, tym razem całując go w nos. – Chodźmy, jestem już głodna.

- Cóż, mam pewien pomysł… - zaczął w chwili, gdy zmierzaliśmy do furgonetki. – Wczoraj to ja

płaciłem, a ty wybierałaś dzisiaj możemy zrobić odwrotnie.

- Wydaje mi się, że to dość dobry układ. – odpowiedziałam otwierając dla niego drzwi.

- Na pewno nie pozwolisz mi za siebie zapłacić? – zapytał robiąc przy tym kwaśną minę. Jego usta

były lekko wykrzywione.

- Jestem tego pewna. – powiedziałam stanowczo. Skrzywił się jeszcze bardziej, po czym westchnął.

- Dobra, powiedz mi: lubisz grzyby?

- Że co proszę? – zaśmiałam się w momencie, gdy wchodziłam do kabiny samochodu.

- Więc, słyszałem o miejscu tuż za rogiem, gdzie serwują naprawdę dobrą pizze z grzybami. Może

spróbujemy? - dłoń chłopaka ześlizgnęła się po siedzeniu, po czym odnalazła moją lekko ją

ściskając.

- Edwardzie, możemy wybrać się na coś lepszego niż pizza. – narzekałam.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: